En dat heb ik dus elk jaar sinds we niet meer samen op vakantie gaan. Ik kan er zo slecht tegen als mijn ouders weggaan, allemaal doem scenario's, 'straks stort het vliegtuig neer!' of 'straks rijden ze met hun huurauto van een berg!' en oh wat maak ik me weer druk.Als ze weggaan weer tranen (komt ook omdat mn moeder slecht tegen afscheid nemen kan en altijd verdrietig is en dan ben ik het ook
) En ik ben pas weer een beetje rustig als ze veilig en wel op hun plekje zitten, maar kan de dagen aftellen tot ze weer thuis zijn (vooral ook omdat ik 2 week zit opgescheept met een broertje van 20 die geen flikker doet in huis).Gelukkig heeft mijn vriend dit drama vorig jaar ook al meegemaakt en heeft hij besloten vanavond bij mij te slapen zodat ik niet alleen ben
maar eigelijk is het te erg voor woorden dat een volwassen persoon zo dramatisch doet
Ben ik de enige of zijn er nog meer?
Doei paps en mams!! Veel plezier!!

