Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 18:25

Oke ik zal het zo simpel mogenlijk proberen te houden.
Mijn vriend lijkt niet te luisteren en ik weet het ook niet echt meer.
Ik ben in Feb. dit jaar officieel gescheiden van mijn ex-man.
Mijn huidige vriend heb ik sinds Nov. 08 een relatie mee.
In het begin was het allemaal koek en ei tussen die kleine en hem.
Maar nu lijkt hij steeds vaker te snauwen tegen mijn kleintje.
Heb hem al vaker verteld negeer het nou, negative aandacht is voor die kleine ook aandacht.
Pas vroeg die kleine wat aan hem en hij gaf gewoon geen antwoord.
Waarop het kleintje de vraag aan mij stelde voor mijn vriend.
Waarop ik bot zei ik denk dat ...... daar zelf heel goed antwoord op kan geven, en toen kon het ineens wel.
Zoals pas ook we gingen gourmetten bij zijn ouders, kleintje vond het moeilijk om te wachten dat is voor een kleine ook moeilijk.
Waarop hij dus alleen chagrijnig kon doen en alleen maar kon snauwen, gelukkig zei zijn moeder toen al van joh doe is normaal zo was jij vroeger ook.
Hoe kan ik in hemels naam doordringen, want hoe goed mijn vriend ook voor mij is en hoe gek ik ook op hem ben.... mijn kind staat toch echt op nummer 1!!!
En nu zegt de kleine nog niet van waarom doet ...... toch altijd zo boos, maar dat is een kwestie van tijd denk ik.
Wie heeft er ook in zo'n situatie gezeten en wat heb je er aan gedaan?

Niien_

Berichten: 2783
Geregistreerd: 09-05-06
Woonplaats: Alkmaar

Re: Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:27

Misschien is hij het niet gewend om met kinderen samen te zijn/wonen?

_Nadia_

Berichten: 2807
Geregistreerd: 06-11-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:28

Sorry, maar die was er bij mij al lang uitgevlogen. Niemand hoeft het in zijn hoofd te halen mijn kind te negeren of af te snauwen. Nu ben ik gewoon nog samen met mijn man en hoop dat ook te blijven, maar stel ik zou een nieuwe vriend krijgen en die doet net zoals jouw vriend dan weet hij waar het gat van de deur is.

Wietsje92

Berichten: 3673
Geregistreerd: 25-10-08

Re: Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:30

Ik heb wel s gehoord dat mannen een kind van een ander moeilijker kunnen verdragen dan hun eigen kind maar of dit ook waar is?

Schuur_

Berichten: 5460
Geregistreerd: 09-08-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:31

Ga eens een gesprek aan met je vriend zonder dat het kind daarbij is. Wat is je vriend zijn verklaring over het afsnauwen?
Als je erover begint, begin dan niet zo 'waarom zit je mijn kind altijd af te snauwen' maar eerder zo 'goh (kindje) vroeg laatst aan mij waarom je zo boos bent, en eigenlijk ben ik daar wel nieuwsgierig want ik vind dat de sfeer in huis verandert is'

RoseK
Berichten: 1281
Geregistreerd: 14-02-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:33

Ik denk inderdaad dat hem voor hem misschien nog erg wennen is? In het begin zal het allemaal leuk zijn geweest maar later komt je natuurlijk ook de minder leuke dingen tegen. Wie weet is het voor hem ook iets moeilijker omdat het niet zijn eigen kind is?
Zou in ieder geval even goed met hem praten en rustig uitleggen hoe er volgens jou met jouw kindje omgegaan moet worden. Als het niet helpt weet ie waar het gat van de deur is..

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:33

Ik pik naar gedrag naar mijn kind toe niet......... daarintegen pik ik het ook niet als hij niet corrigeert als dat nodig is.

Als een man mijn vriend is, dan is hij ook gelijk een soort pappa voor mijn kind. Kan een man dat niet opbrengen mag die fijn een deurtje verder gaan.

Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 18:34

Hij heeft idd zelf geen kids, en is het dus ook niet gewend.
EN tuurlijk reageer je zelf ook wel eens anders als je eeb rotdag gehad hebt.
Maar als mijn kindje wat doet, en ik spreek hem daar op aan, komt meneer er zonder pardon doorheen en kan ik mijn gesprek met mijn zoontje niet meer afmaken.
En ik vind het dus ook moeilijk dat hij mijn zoontje op zijn plek zet, want daar ben ik voor en hij nog lang niet.
Maar idd reiniginglover dat is wel een hele goede.

Azmay
Berichten: 18254
Geregistreerd: 01-01-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:35

Mijn vriendin had zon ruzie met de nieuwe vriend van haar moeder dat ze er nu alleen nog heen gaat als het persé moet..
Een erg prettige relatie is er niet meer dus, mischien eens praten met hun beide?

XFiemoX
Berichten: 4555
Geregistreerd: 26-09-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:35

Nou echt ik zou zoiets ook niet gepikt hebben overigens...Alhoewel het mij wel een lastige situatie lijkt zoiets pfoe...Kijk wel had ik op mijn 19e een kind gehad maar mijn ex vriend moest dat gigantisch verkloten en door hem dus mijn kindje verloren ben met 18 wkn zwangerschap...Maar als ik dat kindje nu nog had gehad en ik een nieuwe vriend zou hebben dan zou mijn kind ook altijd op nummer 1 blijven staan en dan is het voor hem of daar het gat van de deur of hij gaat normaal doen...

Maar goed snap dat je het moeilijk vind, probeer er eens met hem over te praten zonder waar je kind bij is, hoe jong is je kind?

Succes ;)

Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 18:37

KiWiKo schreef:
Ik pik naar gedrag naar mijn kind toe niet......... daarintegen pik ik het ook niet als hij niet corrigeert als dat nodig is.

Als een man mijn vriend is, dan is hij ook gelijk een soort pappa voor mijn kind. Kan een man dat niet opbrengen mag die fijn een deurtje verder gaan.


Nee voor mij is hij niet meteen een soort papa.
Mijn kind heeft 1 vader en kan het daar prima mee vinden, en dat is zijn papa en niemand anders.
Ik vind het dus niet leuk als hij mijn kind corrigeert als ik daar zelf bij ben, hij heeft namelijk geen benul wat ik `vroeger` wel goed en niet goed vond. Dus wat die kleine van mij gewend is.

Possie ik ben zelf 22 en mijn kindje is 4, ik was dus ook vroeg moeder.

shilady

Berichten: 10784
Geregistreerd: 30-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:39

Ik denk niet dat deze situatie snel zal veranderen
sommige mannen kunnen niet goed met kinderen omgaan of ergeren zich er teveel aan dan is deze relatie met een kind niet zo super.

Ik zou hem vragen waarom hij steeds naar hem snauwd en als er niet snel verandering in komt de relatie beeindigen , want zo werkt het niet zo lekker , zowel voor je zoontje als voor hemzelf.\
Jij ken nou eenmaal niet je kind wegdoen.

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:40

dan plaats je hem ook buiten het gezin, en dan moet je het niet vreemd vinden dat hij daar geen onderdeel van is :)

Schuur_

Berichten: 5460
Geregistreerd: 09-08-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:40

Pascal schreef:
Hij heeft idd zelf geen kids, en is het dus ook niet gewend.
EN tuurlijk reageer je zelf ook wel eens anders als je eeb rotdag gehad hebt.
Maar als mijn kindje wat doet, en ik spreek hem daar op aan, komt meneer er zonder pardon doorheen en kan ik mijn gesprek met mijn zoontje niet meer afmaken.
En ik vind het dus ook moeilijk dat hij mijn zoontje op zijn plek zet, want daar ben ik voor en hij nog lang niet.
Maar idd reiniginglover dat is wel een hele goede.


Tja, iedereen roept hier wel meteen dat je hem moet buitengooien maar met praten komt er soms nieuw licht op de zaak :)
Je vriend kan je zijn mening geven en jij de jouwe. Ik weet niet hoe het nu regelt maar misschien is het ook een idee om 1x per week een babysit of je ouders laten oppassen zodat jij en je vriend ook een avondje met zijn tweetjes hebben. Doordat hij niet gewend is om kinderen om zich heen te hebben kan hij zich heel erg opgesloten en beperkt voelen. Als jullie dan eventjes de tijd voor julliezelf nemen kan hij zijn hart luchten zonder dat jullie zich zorgen moeten maken om de kleine die eten moet hebben of wilt spelen oid en jij ook geruster bent

Veel succes! en denk eraan, praten is de basis van een goede relatie ;)

Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 18:44

KiWiKo schreef:
dan plaats je hem ook buiten het gezin, en dan moet je het niet vreemd vinden dat hij daar geen onderdeel van is :)


Ik plaats hem er niet buiten.
Hij woont nog thuis en dus niet bij mij.
Dus zolang ik mijn kind zelf kan corrigeren doe ik dat liever zelf, en heb ik liever niet dat hij zich midden in een gesprek zich ermee gaat bemoeien.
Ben ik er niet bij, dan mag hij mijn zoontje best corrigeren.
Praten probeer ik ook, maar vaak krijg je dan een scheve bek en is het meteen de hele avond chagrijnen.
Buiten dit heeft hij ook hele goede kanten hoor..
Alleen is dit een heel vervelend probleem.

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Re: Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:51

ahaaaa :D das andere koek :)

duidelijk dat je met hem moet gaan praten :)

Ik heb ooit eens in een relatie gezeten met een meneer die met mijn kind de strijd aanging om mijn aandacht .............

Jaaaaaa, dat vind ik gaaf!!, heeft niet zo heel lang geduurd :)

Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Re: Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 18:55

Nou zoiets merk ik dus ook een beetje aan hem, dat ik dacht van wil je nou aan die kleine laten zien dat je aandacht van mij krijgt.
Kleine was lekker aan het knuffelen met mij, en gaat vervolgens veder spelen, waarop meneer ook meteen een kus en knuffel moet komen halen...
En tuurlijk gun ik hem tijd om aan de hele situatie te wennen, maar die moet geen maanden gaan duren.

Joceline

Berichten: 2008
Geregistreerd: 05-05-08
Woonplaats: Culemborg

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 18:56

Het eerste wat mij te binnen schiet is het volgende. Is het juist niet een keer goed om hem eens langer met je kleine te laten zijn. Alleen, samen. Zo ziet hij niet alleen de vervelende momenten en leert hij hier op in te spelen zonder dat hij hoeft te snauwen. Met een kind (leren) omgaan is best moeilijk voor een wat vreemder iemand. Hoe je een kind kan corrigeren zonder dat het een ruzie of ongezellige sfeer veroorzaakt, is iets wat je moet leren en moet inzien. Als ze samen een wat langere tijd doorbrengen zullen ze meer op elkaar inspelen en ook leuke momenten en minder leuke momenten samen kunnen opvangen. De een heeft meer iets met kinderen dan de ander, ze moeten daarom ook de andere kanten zien. Mijn moeder vertelt me maar al te vaak dat wij vroeger dagen hadden dat we verschrikkelijk vervelend waren en mijn moeder de hele dag moest waarschuwen dat we nu toch echt weer van de plantjes af moesten blijven. Maar als ze ons dan 's avonds in bed zag liggen verdwenen al die rottige gevoelens. Ik denk dat de band iets moet versterken zodat hij voelt dat het ook een deel van hem is en hij ook mag corrigeren. Dit corrigeren zou jij hem kunnen uitleggen. Kinderen hebben nou eenmaal een kort geheugen en daarom zul je met geduld maar toch consequentie 10 maal duidelijk moeten herhalen dat iets niet mag.
Deze situatie is erg belangrijk en kan zelfs nog erger worden tot een bepaalde grens. Praten zal dus wel moeten, geen ruzie maar gewoon praten. Geef tips en leg uit hoe kinderen reageren en zijn. Door hem meer je zoontje te laten prijzen bij goede dingen is het niet alleen voor hemzelf leuker maar ook voor je zoontje. Natuurlijk moet je vriend niet alleen prijzen maar ook zijn aandeel in het corrigeren geven, maar op een rustige geduldige doch consequente en duidelijke manier. Dit is een belangrijke situatie en moet dus bepraat worden. Jij zit ergens mee en ook in het belang van je zoontje, dus moet er gepraat worden.

Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Re: Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 19:02

Ze zijn wel eens samen met zijn 2e.
En 10 x waarschuwen is wat anders dan bij de eerste keer meteen te snauwen.
Mijn zoontje begrijpt heel goed als ik zeg van dat wil mama niet hebben en nu is het klaar.
Mits ik het op een normale manier tegen hem zeg, geef ik een snauw omdat ik een rotdag heb, luistert meneer ook niet.
Praten, dat doe ik dus wel.
Maar als er niet geluisterd word, en niet terug gepraat word het een stuk lastiger om te communiceren

pmarena

Berichten: 52440
Geregistreerd: 09-02-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 19:32

Misschien vat ik het fout op hoor , maar ben je zelf wel duidelijk naar je vriend toe geweest zodat hij ook duidelijk weet waar hij "staat" ?

Het klinkt af en toe namelijk best wel alsof je nogal warrige signalen afgeeft. Lees alleen je eerste post al. In de ene zin zeg je geïrriteerd tegen je vriend dat hij je kind moet negeren , en in de volgende zin ben je juist weer pissig als hij het idd. negeert.

Als hij geen kinderen gewend is is het voor hem allemaal niet zo natuurlijk als voor jou , en wellicht weet je vriend gewoon niet goed wat je nu eigenlijk van hem verwacht , en bovendien klinkt het alsof je heel veel kritiek op hem hebt in zijn interactie met je kindje.

Ik kan me voorstellen dat hij het dan een vervelend snotjong gaat vinden als hij vanwege die kleine steeds kritiek krijgt.

Als je wel echt met je vriend verder wilt vraag je dan eens eerlijk en serieus af , of je het zelf niet een beetje (onbedoeld en onbewust) in de hand werkt dat je vriend zulke negatieve reacties gaat geven ?

Als jullie samen verder willen zal die kleine voor je vriend natuurlijk ook een leuk element in de relatie moeten zijn en niet een constante bron van onenigheid.

Je vriend zit duidelijk niet lekker in zijn vel bij deze situatie , dus er moet ergens iets veranderen zodat het voor hem leuker wordt en hij er meer bij hoort , ook een bepaalde erkenning krijgt.

Wil je dat hij zich helemaal niet met je kind bemoeit dan weet ik niet of dat wel zo'n gezonde basis is , je stelt het kind dan namelijk boven hem en zo hoort het niet te zijn (althans niet zodanig dat het kind het merkt ;) ).

Wil je je vriend toch een goede kans geven dan zul je echt even een goed gesprek met hem moeten hebben over wat je nu precies van hem verwacht. En hij kan dan zelf ook vertellen hoe hij de situatie graag zou zien. Als jullie dan overeenstemming kunnen bereiken over hoe jullie als team om zullen gaan met het kind dan is dat voor iedereen veel fijner.

Het klinkt nu gewoon of hij echt veels te veel naar de zijlijn gebonjourd wordt en dat is natuurlijk niet cool.

ShirleyMJarig

Berichten: 1058
Geregistreerd: 19-08-08
Woonplaats: Ergens in zeeland

Re: Nieuwe vriend en mijn kind.. *zucht*

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 19:36

Ik heb hetzelfde probleem gehad. Bij mij is de relatie daarop stuk gelopen, omdat hij gewoon echt nog niet klaar was om een kind op te voeden.

Heb dat eerst heel duidelijk tegen hem gezegt. Hij deed het vooral als hij moe was of een rot dag had. Maar hij trok zich er weinig van aan en toen heb ik de relatie verbroken.

Hoeft bij jou niet zo te zijn maar zou het wel heel goed bespreekbaar maken.

Kipje39
Berichten: 3868
Geregistreerd: 03-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 19:44

pmarena schreef:
Misschien vat ik het fout op hoor , maar ben je zelf wel duidelijk naar je vriend toe geweest zodat hij ook duidelijk weet waar hij "staat" ?

Het klinkt af en toe namelijk best wel alsof je nogal warrige signalen afgeeft. Lees alleen je eerste post al. In de ene zin zeg je geïrriteerd tegen je vriend dat hij je kind moet negeren , en in de volgende zin ben je juist weer pissig als hij het idd. negeert.

Als hij geen kinderen gewend is is het voor hem allemaal niet zo natuurlijk als voor jou , en wellicht weet je vriend gewoon niet goed wat je nu eigenlijk van hem verwacht , en bovendien klinkt het alsof je heel veel kritiek op hem hebt in zijn interactie met je kindje.

Ik kan me voorstellen dat hij het dan een vervelend snotjong gaat vinden als hij vanwege die kleine steeds kritiek krijgt.

Als je wel echt met je vriend verder wilt vraag je dan eens eerlijk en serieus af , of je het zelf niet een beetje (onbedoeld en onbewust) in de hand werkt dat je vriend zulke negatieve reacties gaat geven ?

Als jullie samen verder willen zal die kleine voor je vriend natuurlijk ook een leuk element in de relatie moeten zijn en niet een constante bron van onenigheid.

Je vriend zit duidelijk niet lekker in zijn vel bij deze situatie , dus er moet ergens iets veranderen zodat het voor hem leuker wordt en hij er meer bij hoort , ook een bepaalde erkenning krijgt.

Wil je dat hij zich helemaal niet met je kind bemoeit dan weet ik niet of dat wel zo'n gezonde basis is , je stelt het kind dan namelijk boven hem en zo hoort het niet te zijn (althans niet zodanig dat het kind het merkt ;) ).

Wil je je vriend toch een goede kans geven dan zul je echt even een goed gesprek met hem moeten hebben over wat je nu precies van hem verwacht. En hij kan dan zelf ook vertellen hoe hij de situatie graag zou zien. Als jullie dan overeenstemming kunnen bereiken over hoe jullie als team om zullen gaan met het kind dan is dat voor iedereen veel fijner.

Het klinkt nu gewoon of hij echt veels te veel naar de zijlijn gebonjourd wordt en dat is natuurlijk niet cool.


Over over het negeren..
Als mijn zoontje zeurt en dramt dus daarmee negatieve aandacht wilt trekken, heb ik hem de tip gegeven omdat te negeren en veder te gaan met hetgeen waar je mee bezig was.

Het negeren van een vraag gericht aan mijn vriend?
Nee dan kun je gewoon normaal antwoord geven, ook al is het misschien een zinloze 4 jarige vraag.

Tuurlijk kan ik me voorstellen dat hij aan alles moet wennen, en dat hij niet meteen weet hoe het opvoeden van een kind in elkaar zit.
Maar als ik hem daarbij wil helpen, en hem tips geef hoe ik het zou oplossen krijg ik meteen te horen ach ja het is mijn kind toch niet dus ik zeg al niets meer.
Wat dus een volkomen kinderachtig antwoord is.
Ik wil hem helpen, om de situatie te verbeteren tussen mijn kind en vriend, maar als je dat zo'n kinderachtige reactie krijgt heb ik vooral het idee dat je er dan zelf niets aan wilt doen.
Of een bij een nuttige tip meteen de hele avond chagrijnig op de bank van je af gaat zitten kijken.
Ik probeer hem dus te helpen, geen hem tips, en probeer hem erbij te betrekken.
Maar op de een of andere manier dringt dat niet door.
Tuurlijk ben ik volwassener dan hem, heb meer meegemaakt en het is mijn kind.
Maar als je niet wilt leren, luisteren en eventueel aanpassen.. wat moet ik dan nog beginnen?

Moelie

Berichten: 1610
Geregistreerd: 16-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 20:14

Nou, meteen eruit gooien vind ik nogal overdreven zoals iemand zei. Als hij geen kinderen gewent is zal die er denk ik gewoon aan moeten wennen. In het begin zie je de vervelende dingen nog niet van iemand, je raakt er iig niet snel geirriteerd aan dus dat is ook zo bij kinderen.
Maar wat die nu doet is natuurlijk ook niet goed en niet leuk. Praat er gewoon een keer rustig met hem over, neem er de tijd voor en leg hem uit dat je het zo niet vind kunnen.
Ook is het zo dat mannen idd minder snel de kinderen accepteren als ze niet van hem zijn maar wel van zijn vriendin.

pmarena

Berichten: 52440
Geregistreerd: 09-02-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 20:21

Maar misschien komt het op je vriend wel anders over dan dat jij denkt dat je het brengt ? :)

Laten we er even vanuit gaan dat hij "in den beginne" het beste met jou en je kleine voor had , en dat in principe nog steeds heeft :)

Als ik dan jouw situatie-omschrijvingen bekijk dan kunnen die door je vriend heel anders zijn opgevat dan door jouzelf.

Bvb : je hebt hem verteld dat hij vervelend gedrag moet negeren. Dan stelt de kleine hem later een vraag. Ik weet natuurlijk niet wat de preciese situatie of vraag was , maar kan het niet zo zijn dat je vriend vond dat die kleine op dat moment irritant was , en hij mag niet kribbig antwoorden , bedenkt oja ik moet negeren : en dat doet hij dan maar.

Vervolgens zeg je daar dan weer wat van dus geeft hij maar alsnog antwoord.

Is je vriend niet gewoon veels te veel aan het nadenken over wat hij wel en niet mag en corrigeer je je vriend niet teveel in bijzijn van die kleine ? Want dan ondermijn je hem natuurlijk ook enorm en gaat de lol er wel vanaf , dan brengt het gezelschap van die kleine heel veel spanning met zich mee.

Misschien ging het in het begib wel goed omdat het toen allemaal wat natuurlijker ging , zonder allerlei regeltjes die hij nu toe probeert te passen ? :)

Ook zijn antwoord : ja het is mijn kind toch niet. Dat kan best een heel gefrustreerd antwoord zijn van iemand die het zelf ook pijn doet deze situatie en het zelf ook graag anders zou willen.

Hier in het topic zet je soms ook best pijnlijke zinnen neer.

Aan de ene kant schemert er door dat je liever wilt dat hij helemaal geen opvoedkundige dingen doet , maar aan de andere kant wil je juist weer wel dat hij er leuk mee omgaat.

Ik denk dat dat best moeilijk is voor iemand. Als je eigenlijk alleen maar leuk mag doen naar een kind.

En wie weet hebben jullie ook wel verschillende meningen over wanneer die kleine leuk en lief is. Misschien vind jij dingen wel goed die je vriend eigenlijk niet door de beugel vindt kunnen ?
En hij mag niet ingrijpen en gevoelsmatig lijk je hem ook (nog ?) weinig inbreng te willen geven in je opvoeding ?

Ik kan me best voorstellen dat je als nieuwe partner dan juist bij het kind vandaan groeit in plaats van er naartoe.

Ik begrijp supergoed dat je zelf je ideeën hebt over hoe die kleine opgevoed moet worden maar als je dat echt helemaal voor jezelf wilt houden en teveel alles naar je toetrekt en een ander daarin wegduwt , dan kun je imo. ook niet gaan verwachten dat die ander dan echt leuk naar je kind toegroeit.
Want je geeft dan heel duidelijk aan dat het JOUW kind is en niet dat van hem.

Nu is het al niet zijn kind maar als je hem daarnaast ook nog eens actief aan de zijlijn zet dan kan er toch geen omheen-groei-gevoel bij gaan krijgen ook ? :)

Daarom : als je serieus met je vriend verder zou willen , en wilt dat jullie als gezinnetje samen kunnen leven , dan zal hij toch meer bij die kleine betrokken moeten worden en ook meer bij het opvoed-plan betrokken moeten worden , zodat het JULLIE plan wordt en niet alleen het jouwe.

Want het is verrekte moeilijk om op andermans manier te "werken" , dat gaat niet van nature , moet je steeds bij nadenken en dan gaat het spontane en de lol er vanaf.

Kun je niet eens een goed gesprek hebben met als doel : een oplossing vinden voor deze situatie ?

Dus niet dat jij hem tips geeft en verteld wat jij wilt , maar dat jullie samen eens uit gaan stippelen hoe je vindt dat een goede opvoeding en omgang met een kind eruit ziet , waarin hij dus zijn inbreng kan doen en het aan jou is om dat in te passen in "het plan" , zodat hij ook wat vrijer met het kind om kan gaan en voelt dat hij er ook bij hoort ?

Want ook al heb je dat wellicht geprobeerd , blijkbaar is dat niet gelukt want anders zou je vriend zich niet zo gepikeerd voelen , niet zo nijdig zijn op die kleine (klinkt echt als een soort onmacht) en zou hij niet hoeven "bedelen" om jouw aandacht.

Hij voelt zich gewoon niet sterk en geen erkend deel van jullie gezin , dat blijkt uit alles.

benangelique

Berichten: 15658
Geregistreerd: 06-09-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-06-09 20:22

weet je wat het is; een vader groeit mee met zijn kind. gaat van de luierfase over in de 'nee want ik ben 2' etc.
voor je vriend is het een enorme overgang. hij is het niet gewend en weet niet goed hoe te reageren. alles op tafel gooien en het bespreekbaar maken is het enige wat waarschijnlijk gaat helpen. ik vermoed dat hij het niet bewust doet namelijk.