Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
KiWiKo schreef:Ik pik naar gedrag naar mijn kind toe niet......... daarintegen pik ik het ook niet als hij niet corrigeert als dat nodig is.
Als een man mijn vriend is, dan is hij ook gelijk een soort pappa voor mijn kind. Kan een man dat niet opbrengen mag die fijn een deurtje verder gaan.
Pascal schreef:Hij heeft idd zelf geen kids, en is het dus ook niet gewend.
EN tuurlijk reageer je zelf ook wel eens anders als je eeb rotdag gehad hebt.
Maar als mijn kindje wat doet, en ik spreek hem daar op aan, komt meneer er zonder pardon doorheen en kan ik mijn gesprek met mijn zoontje niet meer afmaken.
En ik vind het dus ook moeilijk dat hij mijn zoontje op zijn plek zet, want daar ben ik voor en hij nog lang niet.
Maar idd reiniginglover dat is wel een hele goede.

KiWiKo schreef:dan plaats je hem ook buiten het gezin, en dan moet je het niet vreemd vinden dat hij daar geen onderdeel van is
das andere koek

).pmarena schreef:Misschien vat ik het fout op hoor , maar ben je zelf wel duidelijk naar je vriend toe geweest zodat hij ook duidelijk weet waar hij "staat" ?
Het klinkt af en toe namelijk best wel alsof je nogal warrige signalen afgeeft. Lees alleen je eerste post al. In de ene zin zeg je geïrriteerd tegen je vriend dat hij je kind moet negeren , en in de volgende zin ben je juist weer pissig als hij het idd. negeert.
Als hij geen kinderen gewend is is het voor hem allemaal niet zo natuurlijk als voor jou , en wellicht weet je vriend gewoon niet goed wat je nu eigenlijk van hem verwacht , en bovendien klinkt het alsof je heel veel kritiek op hem hebt in zijn interactie met je kindje.
Ik kan me voorstellen dat hij het dan een vervelend snotjong gaat vinden als hij vanwege die kleine steeds kritiek krijgt.
Als je wel echt met je vriend verder wilt vraag je dan eens eerlijk en serieus af , of je het zelf niet een beetje (onbedoeld en onbewust) in de hand werkt dat je vriend zulke negatieve reacties gaat geven ?
Als jullie samen verder willen zal die kleine voor je vriend natuurlijk ook een leuk element in de relatie moeten zijn en niet een constante bron van onenigheid.
Je vriend zit duidelijk niet lekker in zijn vel bij deze situatie , dus er moet ergens iets veranderen zodat het voor hem leuker wordt en hij er meer bij hoort , ook een bepaalde erkenning krijgt.
Wil je dat hij zich helemaal niet met je kind bemoeit dan weet ik niet of dat wel zo'n gezonde basis is , je stelt het kind dan namelijk boven hem en zo hoort het niet te zijn (althans niet zodanig dat het kind het merkt).
Wil je je vriend toch een goede kans geven dan zul je echt even een goed gesprek met hem moeten hebben over wat je nu precies van hem verwacht. En hij kan dan zelf ook vertellen hoe hij de situatie graag zou zien. Als jullie dan overeenstemming kunnen bereiken over hoe jullie als team om zullen gaan met het kind dan is dat voor iedereen veel fijner.
Het klinkt nu gewoon of hij echt veels te veel naar de zijlijn gebonjourd wordt en dat is natuurlijk niet cool.



