Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-09 19:48

Is dit wat ik wil..

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-09 19:48

Ik moet het even van me afschrijven, misschien wordt het een warboel, maar zo is m'n hoofd op dit moment ook

Afgelopen zondag is een meisje waarmee ik in de klas zat, en omging, op het mbo vorig jaar, geheel onverwachts overleden. 18 jaar, gezond, rookte niet, sporte niet op hoog nivo. Ze was zich aan het aankleden en kreeg een hartstilstand voor de neus van haar vriend..
Ondanks dat ik haar al een jaar niet gezien heb schrok ik er erg van. Vooral omdat ze nog zo jong was, zo geheel onverwachts. De schok was groot bij iedereen.

Sindsdien ben ik erg aan het nadenken en in de war. Is dit wat ik wil met mijn leven?
Ik ben stapelgek op m'n vriend en de kans is groot dat we over 2 jaar gaan samenwonen. Dan ben ik 22, is dat wat ik wil? Zo vroeg al het huis uit? Ik dacht altijd dat ik wel een jaar of 24 zou zijn..
Verder ben ik chronisch ziek en een maand geleden volledig arbeidsongeschikt verklaard. Ik zit nu hele dagen thuis. Af en toe wel een uurtje bij mijn pony, maar meer kan ik niet doen. Is dat wel wat ik wil? 20 jaar en hele dagen thuis zitten? Ik kan gewoon niet werken, dat is gewoon duidelijk. Maar ik wil niet m'n hele leven nog ziek zijn. Ik wil nu genieten van m'n leven en niet veel op bed hoeven te liggen en iets te doen hebben, maar wat?
Wil ik later wel kinderen als ik altijd maar zo moe ben? Is dat wel rëeel tegenover de kinderen?

En dan m'n vriendinnen.. Zie ik ze wel genoeg? Weten ze wel wat ze voor mij betekenen? En die ene vriendin die mij keer op keer kwetst door al die leugens enzo, is zij wel wat ik als vriendin wil?

Als ik nu onverwachts zou overlijden, zou ik dan een voldaan gevoel hebben, zo van 'Ik heb genoeg gedaan in m'n leven, mijn leven was goed'?
Heb ik wel genoeg gedaan en gezien in mijn leven? Ben al jaren ziek, heb nooit uit gekunnen, op vakantie gekunnen of wat dan ook. Over het algemeen heb ik dat geaccepteerd, maar nu ga ik allemaal nadenken..

Het klinkt allemaal depressief en heel raar, maar ik vraag me nu gewoon echt heel veel af. Mijn hoofd is als een gek aan het malen.. Ben me nu zo bewust geworden van dat het leven zo plotseling over kan zijn.
Pff, vind het echt lastig om zo neer te zetten.. Omdat het helemaal niet depressief is en ik ben nog wel gewoon vrolijk en gelukkig, maar toch ben ik zo aan het nadenken en sta zo stil bij hoe snel het over kan zijn dat ik er gewoon even gek van word.

Ik moest het even kwijt

*Edit: Ik heb soort geen doel meer in mijn leven heb ik het gevoel. Ik kan niet werken en niet naar school, dus geen doel van bepaalde baan of opleiding. Mijn doel is wel om beter te worden, maar aangezien ik me/cvs heb is dat chronisch en artsen weten ook niet wat je kan doen om beter te worden. Heb al heel veel geprobeerd, maar niets helpt*

**Geplaatst**: 17-06-09 20:00

Geplaatst: 17-06-09 20:00

Vervelend van die klasgenoot echt bizar hoe zulke dingen soms ineens gebeuren.

Verder denk ik dat je eens moet kijken naar wat je wel kan i.p.v. wat je niet meer kan.
Verder weet ik niet hoelang je al CVS hebt maar veel mensen die het hebben leren vanzelf een soort ritme krijgen.
Hierdoor weten ze precies wat ze wel en niet kunnen op een dag.
Dus niet 1 dag over je max gaan om vervolgens een week bij te moeten komen maar echt kijken hoeveel tijd op een dag kan je iets actievers doen.
Een kennis van mij kan haar eigen huishouden doen en 20 uur werken in de week zolang ze lichamelijk nooit te ver gaat.

Sterkte in elk geval met het verlies van je klasgenootje, dat zet wel even je wereld op zijn kop.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-09 20:18

Re: Is dit wat ik wil..

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-09 20:18

Ochja, ik kijk wel naar wat ik wel kan en heb ook een bepaald ritme waardoor ik op m'n best ben. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg aan het nadenken over alles in het leven.. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen

**Geplaatst**: 17-06-09 20:19

Geplaatst: 17-06-09 20:19

Weet je, het is een hele vervelende situatie om op deze manier geconfronteerd te worden met wat je wel en wat je vooral niet meer kunt. Maar ik denk wél dat het goed is om na te denken over de mogelijkheden die je nog hebt en wat je kunt doen om je leven op een andere, maar ook voor jou zinvolle manier in te vullen. Is er bv. niet iets van thuiswerk mogelijk, freelance artikelen schrijven (ik zeg maar wat) waar je niet zo vast aan zit?

Ik denk dat het goed is om op een rijtje te zetten wat je wilt. En daar ook naar leven. Als ik bv. even naar je samenwoonverhaal kijk, dan proef ik daar een beetje uit dat je niet zeker weet of je op zo'n jonge leeftijd al wilt samenwonen. Is het geen optie om eerst eens 1 of 2 jaar op jezelf te gaan? Ik snap dat dat misschien gek is als je al een aantal jaar happy together bent, maar ik denk wel dat het heel goed is (als je het kunt redden met je ziekte natuurlijk). Van huis uit is mij altijd voorgehouden om eerst op mezelf te gaan en hoewel het ontzettend goed gaat tussen mij en mijn vriend en hij heel graag wil dat ik bij hem intrek (zou ik ook wel willen, scheelt een hoop reistijd

), doe ik het niet. Simpelweg omdat ik net een jaar op mezelf woon en ik kan mijn hele leven nog met hem samenwonen. Vindt ie niet leuk, maar respecteert ie wel. Ik denk nl. dat het erg goed is voor mij dat ik nu 2 jaar op mezelf woon

Probeer ook jezelf kleine doelen te stellen die je wél kunt behalen. Ken je het principe van de 101-doelenlijst, die hier op Bokt ook circuleert? Dat je in 1001 dagen 101 doelen behaalt, kan van alles zijn, van een keertje een bosje bloemen voor iemand meenemen of een kaartje sturen voor een verjaardag tot parachutespringen of naar Thailand op vakantie, ik noem maar wat. Misschien kan dat je leven ook weer wat zin geven, want dan heb je weer wat dingen om naartoe te werken en omdat het in 1001 dagen kan, hoeft het niet allemaal per direct

Als je geïnteresseerd bent, moet je eens hier op Bokt zoeken naar dat project

**Geplaatst**: 17-06-09 20:53

Geplaatst: 17-06-09 20:53

Ze is niet overleden aan een hartstilstand, maar ze had een longaandoening (70% functioneerde die maar) Ze is geopereerd aan iets, en die operatie was niet helemaal goed gegaan. Maar de artsen vonden dat ze nog wel 2 weken konden wachten met opereren omdat ze jong en gezond was! (Dit vertelde mijn vriendin die haar ook weer kende!)

Het is idd wel heel erg. Maar ik denk dat je als je op die manier denkt, dat je helemaal geen 'voldoening' krijgt.
Want kijk eens op een andere manier: Je hebt een lieve vriend, bent al lang samen, je hebt een leuke pony, en vriendinnen!
Idd zijn er misschien dingen wat vervelend is voor jou, zoals dat je niet kan werken, maar ik denk dat je die voldoening van je leven wel ergens anders uit kan halen!

**Geplaatst**: 17-06-09 21:01

Geplaatst: 17-06-09 21:01

Citaat:
*Edit: Ik heb soort geen doel meer in mijn leven heb ik het gevoel. Ik kan niet werken en niet naar school, dus geen doel van bepaalde baan of opleiding. Mijn doel is wel om beter te worden, maar aangezien ik me/cvs heb is dat chronisch en artsen weten ook niet wat je kan doen om beter te worden. Heb al heel veel geprobeerd, maar niets helpt*

Ik heb dezelfde ziekte, plus reuma erbij, dus ik weet hoe het is. Ik heb deze periode ook gehad, kon niets, en wat ik kon werd ik vaak alleen maar 'zieker' van. Dan heb je op een gegeven moment geen puf meer, geen doel in je leven, ik ging er enorm van piekeren. Ik heb zelf toen dik anderhalf jaar lang een revalidatie therapie gevolgd, was heel zwaar, maar uiteindelijk heb ik mezelf wel weer zover dat ik bijna alles kan wat een ander ook kan, wel met mate, maar toch. Ik werk weer halve dagen, rijdt weer op mijn paard, ben lekker druk, en het gaat erg goed.

Om hier uit te komen, uit dit vervelende cirkeltje, wil ik je aanraden hier eens naar te kijken, misschien is er iets bij jou in de buurt waar je zo'n programma kunt volgen. Doe het wel onder goede, professionele begeleiding, niet bij een sportschool ofzo, dat hielp bij mij geen donder.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-06-09 06:33

Re: Is dit wat ik wil..

Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-09 06:33

@Nell; ah oke. Sja, mijn oudklasgenootjes zeiden hartstilstand, maar misschien was het toen nog niet duidelijk waaraan of hadden hen het verkeerd begrepen op school

Normaal heb ik deze gedachten eigenlijk niet, was gewoon tevreden. Maar door zoiets ga ik altijd heel erg nadenken etc.
Misschien is het ook maar eventjes een periode hoor, maar het voelde goed om eventjes kwijt te kunnen

Op mezelf wonen is geen optie, ik kan dat niet betalen. Met de uitkering die ik krijg zou ik alleen maar de huur kunnen betalen, maar meer ook niet. Revalidatietherapie heb ik ook gevolgd. Weet nu heel goed wat ik wel en niet aan kan en kan daar ok redelijk goed naar handelen. Heb geleerd het beste uit mezelf naar boven te halen.

**Geplaatst**: 18-06-09 06:38

Re: Is dit wat ik wil..

Geplaatst: 18-06-09 06:38

Is vrijwilligerswerk niets voor jou? Niet zo stresserend als een betaalde job, ik denk dat je als je als vrijwilliger bv. in een asiel gaat helpen, ze heel dankbaar gaan zijn met de hulp, en als jij zegt dat je grenzen zo en zo liggen, en je gaat bv. enkel de voormiddag? Ben je alleszins het huis uit, en je maakt een verschil