Geplaatst 
Ik werk in een fotozaak, we zijn met zn tweeen, mijn baas en ik. In het begin werkte er nog een vrouw bij, maar die is al vrij snel weg gegaan. Toen mijn baas de winkel over nam van de vorige eigenaar, waar ik ook bij werkte, wou hij mij er niet bij overnemen, hij wou beginnen met nieuw personeel. Ik vond hem een watje, en hij vond mij ook niet zo leuk, dus ik vond het niet zo erg dat ik niet kon blijven werken.
Hij kon toen geen goed personeel vinden, en belde een week voor de opening op of ik toch eens langs wou komen om te praten. Gesprekje gehad, ik had nog steeds weinig interesse en vond het wel grappig dat hij me toch nodig was. Op zijn vraag wat ik dacht toen hij belde zei ik: Och, ik zat er al op te wachten, ik denk die belt nog wel. Hij vertelde me later dat hij me op dat moment zo'n eigenwijs kreng vond dat hij me het liefst zijn kantoor uit had getrapt.
We hebben het toch maar geprobeerd samen, en na 1 dag bleek van beide kanten al dat we toch best mee vielen. De dag daarna was het al gezellig, en het werd steeds leuker. We hadden elkaar compleet verkeerd ingeschat. We zijn volgende maand 3 jaar verder, en we doen de winkel mooi samen. We kunnen super goed met elkaar opschieten, nooit ruzie of problemen, echt leuk. Een keer een dagje vrij is van beide kanten geen probleem, en even bokken onder werktijd word ook niet moeilijk over gedaan.
Mijn baas zit op schieten, en vorige week ging hij de bekers regelen voor het schiettoernooi. Die stonden hier dus op tafel, en ik vond ze zo mooi, vertelde ook dat ik nog nooit een beker had gewonnen en dat het me zo geweldig leek om een keer een beker te winnen. Kreeg ik zaterdagavond een smsje van hem dat dinsdag een bijzondere dag zou worden, ik natuurlijk helemaal nieuwsgierig. Kom ik hier net, heeft hij een grote beker voor me laten graveren, met mijn naam en medewerkster van het jaar erbij
Vond het zoo lief, haha ik ben helemaal trots, ondanks dat de concurrentie natuurlijk niet groot was Wou het even kwijt hier, haha! 
