Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-09 12:34

Help! Broertje met Asperger

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-09 12:34

Hai Bokkers,
Mijn broertje (Erik, 12 jaar) heeft Asperger. Het syndroom van Asperger wordt tot de autisme spectrumstoornissen gerekend. Net als bij andere stoornissen uit dit spectrum kan er bij kinderen met Asperger sprake zijn van bijvoorbeeld een onhandige motoriek, moeite met het begrijpen van sociale situaties, gebrek aan inlevingsvermogen, moeite met veranderingen, vasthouden aan bepaalde rituelen en routines, overgevoeligheid van de zintuigen en neiging tot obsessief gedrag. Niet alle Aspergers hebben last van alle symptonen, maar van een paar. Mijn broertje (je raadt het al...) heeft ze allemaal.

Hier een voorbeeldje: Erik gaat s'avonds brood maken voor de volgende dag. Mijn moeder ziet dat hij de pindakaaspot open doet, zijn mes erin steekt en het mes aflikt. Mijn moeder zegt er wat van, dat het vies is. Direct gooit hij het mes op de grond en schreeuwt dat het weer 'gezeik' is van mijn moeder, dat hij niks mag en dat we ons niet moeten bemoeien met hem. Hij rende naar boven en smeet daar de deur dicht. Direct erna de deur weer open en weer keihard dicht. En dit ongeveer 5 keer. Mijn moeder ging naar boven en vertelde hem dat ze met dit gedrag geen slingers voor hem zou ophangen (hij werd de volgende dag 12) en dat ze dit niet accepteert. De volgende ochtend komen mijn ouders bij hem op de kamer en feliciteren hem vrolijk. Hij reageert nauwelijks en draait zich om in zijn bed. Vlak voor dat hij naar school ging, schreeuwde hij, priemend met zijn vinger naar mijn moeder: 'Eenmaal per jaar ben ik jarig en dan doe JIJ zo tegen MIJ!! Wat voor moeder ben je, die van mijn verjaardag geen feestdag maakt!! appelflap!!' Mijn moeder vertelde hem in alle rust dat ze dit ook niet kan accepteren. Hij moest er maar eens over nadenken, zei ze. Dan zouden we s'middags na school een nieuwe start maken. Mokkend zei hij oké, maar wilde niet meer thuiskomen. S'middags kwam hij wel thuis en deed of er niks aan de hand was..

We mogen hem bijvoorbeeld niet straffen, dan maken we het alleen maar erger. Maar ik heb er zo'n moeite mee! Mijn broertje kan alles doen zonder er de gevolgen van te zien: Hij gaat dit jaar 'gewoon' over met 6 tekorten! 'Ze maken een uitzondering'... En ik vorig jaar met mijn 3 tekorten, blijven zitten. Ook geven mijn ouders hem veel meer aandacht en doen vanalles voor hem. Ik val er een beetje buiten en moet als hij er bij is, stil zijn. Als ik praat, kan hij namelijk boos worden. En met boos worden, bedoel ik niet, een beetje schelden en weglopen, nee. Hij pakte laatst een mes en zei: 'NU HOUDT HET OP! JIJ LELIJKE TYFUS BITCH! VUILE SLET!!' Hij kan totaal niet tegen commentaar. Ik voel me niet meer veilig in mijn eigen kamer! De enige plek om te relaxen is op de manege, maar daar kan ik ook maar 1x per week heen: het is 10 km fietsen (= ongeveer een uur) en ik ben altijd op half 4 thuis. In het donker mag ik niet meer terugfietsen (= na 6 uur) en er is geen mogelijkheid me te halen. Ik zoek een verzorgpony maar zonder succes.

Wie kent nog meer mensen met Asperger? Of wie kan me helpen?
Groetjes, Kladversie.

Ps: Sorry voor de scheldwoorden.

**Geplaatst**: 28-05-09 12:40

Geplaatst: 28-05-09 12:40

Dit vind ik echt onwijs sneu voor je!
Kun je er niet met je ouders over praten, dat ze hem heel veel aandacht geven en jou een beetje vergeten...
Weet je wat het is, omdat jij een 'gewoon' kind bent word je een beetje 'vergeten'.
Vat dit niet te persoonlijk op hoor maar het komt gewoon omdat je een makkelijk kind bent.
Als je dit tegen je ouders zegt worden ze echt niet boos op je hoor, maar je schud ze gewoon even wakker, het sluipt er gewoon in.

**Geplaatst**: 28-05-09 12:40

Geplaatst: 28-05-09 12:40

Joh meis, wat naar voor jou zeg deze situatie. Misschien zou je eens met een vertrouwenspersoon op school kunnen praten. dat kan al enorm opluchten en die persoon heeft misschien ook wel tips voor je. Je zou dan uiteindelijk ook eens samen met deze vertrouwenspersoon een gesprek met je ouders aangaan. Het is natuurlijk verschrikkelijk dat jij je niet veilig en geborgen voelt thuis. Misschien zijn je ouders zo druk met je broertje dat ze jou een beetje 'vergeten' omdat met jou wel alles lekker gaat in hun ogen. Het kan heel goed wanneer je ze het verteld dat hun ogen een beetje opengaan voor jou problemen. Ik bedoel, jij bent ook slachtoffer, niet alleen je broertje.

Sterkte hoor! :(:)

**Geplaatst**: 28-05-09 12:42

Geplaatst: 28-05-09 12:42

Hoi,

Ik kan me voorstellen dat je het er heel moeilijk mee hebt.
Maar zoals ik het lees is het voor je ouders ook niet makkelijk.
Hebben jullie iemand die jullie erbij helpt?
Als ik jou was zou ik er eens met je ouders over praten (als je broertje er niet bij is) en ze dit allemaal vertellen en dan kijken of jullie er samen uit kunnen komen. Vind je dat moeilijk dan zou ik ze dit berichtje op bokt laten lezen.
Misschien is er wel iets (een bepaalde hobby of sport) die je samen met je vader of moeder kan gaan doen. Zo heb jij dan ook wekelijks even helemaal alleen de aandacht voor jou.

Lukt dit allemaal niet, dan zou ik je toch adviseren om er eens met iemand anders over te praten. Misschien je leraar of lerares, een oom of tante of je huisarts.

In ieder geval wens ik je veel sterkte.

**Geplaatst**: 28-05-09 12:42

Geplaatst: 28-05-09 12:42

hey!

Ik ken wel iemand met Asperger. Mijn broer heeft het ook.
En inderdaad ook heeft ook mijn broer last van alle symptomen.

Ik heb ook moeite om er mee om te gaan, hij kan genadeloos irritant zijn.
Vannacht om 4 uur stond hij met de stofzuiger naast mn bed, mn haar op te zuigen, en lachen.
Maar als je er dan vervolgens wat van zegt of aan doet, wordt hij inderdaad heel erg kwaad.

Ik snap precies wat je bedoeld, en ik heb echt enorm veel moeite met respect opbrengen voor deze 'ziekte'. Het is vervelend voor hem, maar ook heel vervelend voor mensen die om hem heen leven.

Als je een keer wat kwijt moet, mag je gerust PB' en.
Ik weet precies hoe je je voelt.

Groetjes mirrrii

**Geplaatst**: 28-05-09 12:45

Geplaatst: 28-05-09 12:45

Ik heb een zoon van bijna 12 met Asperger. Wij hebben voor hem een cursus gevolgd hoe je ermee om kunt gaan. Zo te lezen is zo'n cursus ook wel wat voor jouw ouders.
Enneh, óók voor iemand met Asperger vind ik dit geen acceptabel gedrag hoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-09 12:48

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-09 12:48

@ MamboBeach: Klopt wat je zegt. Maar dat is het probleem: Ik heb het al gezegt en toen was er een week verandering en daarna.. Weer hetzelfde.

@ Dicentbalt: Ik ben op het moment ook bij jeugdzorg, ook ivm minderwaardigheidcomplex e.d. Ben daar via een vertrouwenspersoon en ga binnenkort bij een psygoloog. Ik ben zelf niet zo'n praten dus ga doormiddel van creativiteit iets doen. Hoop dat ik heel veel met paarden mag doen, maar dat kun je van te voren nooit zeggen.

@ Silvester: Zie het berichtje aan Dicentbalt.

@ Mirrrii: Oh, jij ook al! Zal het zeker onthouden en je even toevoegen als vriendin, dan kan ik je altijd vinden. Stiekem moest ik wel even lachen over dat haar.. Heb je zulk lang haar? En ik kan ook moeilijk respect opbrengen...

@ Icemam: Nee, wij ook niet. Hij loopt bij een psygoloog maar is gister 'gewoon' niet geweest. Hij loopt bij een psygoloog die eerst bij GGNet (een soort jeugdzorg in Apeldoorn) werkte, maar nu voor zichzelf begonnen is. Bij ons heb je de cursus 'Ik ben speciaal'. Mijn ouders wouden hem daar voor inschrijven maar hij wilde niet. Mijn ouders schreven hem gewoon in, alleen nu doet GGNet moeilijk, dat we ook een psygoloog bij hen moeten hebben. Zij willen zegmaar de hele behandeling of niks. Jammer voor ons, zeggen ze.

Bedankt voor jullie lieve reacties.

**Geplaatst**: 28-05-09 12:48

Geplaatst: 28-05-09 12:48

Mirrrriii schreef:
hey!

Ik ken wel iemand met Asperger. Mijn broer heeft het ook.
En inderdaad ook heeft ook mijn broer last van alle symptomen.

Ik heb ook moeite om er mee om te gaan, hij kan genadeloos irritant zijn.
Vannacht om 4 uur stond hij met de stofzuiger naast mn bed, mn haar op te zuigen, en lachen.
Maar als je er dan vervolgens wat van zegt of aan doet, wordt hij inderdaad heel erg kwaad. Ik snap precies wat je bedoeld, en ik heb echt enorm veel moeite met respect opbrengen voor deze 'ziekte'. Het is vervelend voor hem, maar ook heel vervelend voor mensen die om hem heen leven.

Als je een keer wat kwijt moet, mag je gerust PB' en.
Ik weet precies hoe je je voelt.

Groetjes mirrrii

Zomaar ineens staat hij dan aan je bed ofzo?

**Geplaatst**: 28-05-09 12:50

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst: 28-05-09 12:50

Ik bedoel niet dat je broertje op cursus moet, maar je ouders moeten op cursus.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-09 12:52

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-09 12:52

@ IceMam: Dan krijg je hetzelfde verhaal als bij mijn broertje...

**Geplaatst**: 28-05-09 12:53

Geplaatst: 28-05-09 12:53

Mijn zus heeft asperger. Bij haar is helaas pas een jaar geleden de diagnose gesteld. Maar dat ze anders was als andere was wel heel duidelijk. Mijn zus is nu 24 ik ben zelf 22 en we hebben nog een oudere zus van 26.

Het was erg moeilijk om met mijn zus op te groeien. Ze had vroeger de diagnose ADD en we wisten allemaal wel dat er iets mis was, maar wat precies wisten we niet, maar mijn zus mocht inderdaad wel vaak dingen die wij niet mochten. Ze kwam vaker met dingen weg, waar wij dan straf voor kregen en dat komt heel erg oneerlijk over.

Waarschijnlijk heeft mijn moeder het ook (ze herkent zich heel erg in de diagnose van mijn zus en word nu zelf ook onderzocht) wat het dus extra moeilijk maken. Achteraf vallen er heel veel puzzel stukjes op hun plaats.

Wat je moet proberen te begrijpen en te accepteren dat hij niet hetzelfde is als jou. Hij kan emoties moeilijk lezen en je zult dus heel duidelijk tegen hem moeten zijn. Mijn zus heeft uitgelegd dat ze aan iemands gezicht geen emoties kan aflezen. Iemand die huilt maar blij is, dat snapt ze niet goed. Ze probeert alles heel rationeel te bekijken. Ze herkende dan ook pas als iemand verdrietig was als iemand echt aan het huilen was.

Mensen met asperger proberen alles rationeel te bekijken. Als je boos bent, wordt dan niet kwaad, maar zeg het hem "ik ben nu boos op jou, want". Mijn moeder heeft jaren gewacht tot mijn oma tegen haar zei dat ze van haar hield. Dat heeft ze nooit rechtsstreeks gezegd. De kleine manieren waarop oma aan mama liet weten dat ze van haar hield, die herkende ze gewoon niet.

Hoe vaak ik me vroeger wel niet druk heb gemaakt over dat ik niet eerlijk behandeld werd tegen over mijn zus. Nu achteraf begrijp ik goed waarom. Probeer te accepteren dat hij gewoon anders is als jou en dat je jezelf niet kunt vergelijken met hem. Het lijkt alsof hij overal mee weg komt, voor hem overal een uitzondering gemaakt wordt. Maar probeer te bedenken dat het voor hem vreselijk moeilijk is met deze handicap te leven.

Ik snap overigens best dat dat heel moeilijk is hoor. Hij ziet er immers normaal uit. Van een afstandje lijkt het gewoon een vervelende eigenwijze driftkikker en is het heel moeilijk te begrijpen wat er in zijn hoofd om gaat. Ik begreep het ook nooit, dat kwam eigenlijk pas toen ik enkele weken geleden een heel goed gesprek heb gehad met mijn zus, waarin zij probeerde uit te leggen hoe zij onze jeugd ervaren heeft ed. En daar zijn mijn ogen echt van open gegaan.

Probeer niet af te geven op je broertje, waarschijnlijk heeft hij het al moeilijk genoeg.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 28-05-09 12:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-05-09 12:55

Geplaatst: 28-05-09 12:55

Ik ken wel 'lastige' gevallen die thuis hulp kregen (via PGB) en waarvan het kind af en toe een weekend naar een opvang ging. Hebben je ouders daar al eens naar gekeken?

**Geplaatst**: 28-05-09 12:55

Geplaatst: 28-05-09 12:55

IceMam schreef:
Ik heb een zoon van bijna 12 met Asperger. Wij hebben voor hem een cursus gevolgd hoe je ermee om kunt gaan. Zo te lezen is zo'n cursus ook wel wat voor jouw ouders.
Enneh, óók voor iemand met Asperger vind ik dit geen acceptabel gedrag hoor.

Hier kan ik het niet anders als mee eens zijn..
Ik ben zelf overigens een Asperger.

**Geplaatst**: 28-05-09 12:59

Geplaatst: 28-05-09 12:59

@ mambobeach, ja hij staat gewoon in een keer naast mn bed. Vorige week gooide hij een stuk vuurwerk mn kamer in. Je schrikt je echt kapot.

@ kladversie, haha ja achter af kan ik er ook nog wel eens om lachen. Maar op het moment zelf moet ik moeite doen om niet verschrikkelijk kwaad te worden. Wetende dat dat toch niet helpt.

Toevoegen is prima hoor, ik zit al best wel een tijdje op bokt, maar heb er nog steeds geen idee van hoe het allemaal werkt

Mijn broer heeft trouwens niet dat hij op school alles 'gemakkelijker' voor elkaar krijgt. Hij heeft al op 5 verschillende scholen gezeten, maar geen enkele school kan omgaan hiermee, dus sturen ze hem er maar weer af.
Ik vind het lastig om te weten, dat hij het daar later heel moeilijk mee zou krijgen bij bijvoorbeeld zijn toekomstige baan.

**Geplaatst**: 28-05-09 13:01

Geplaatst: 28-05-09 13:01

jeetje wat lastig voor jou! als ik jou was zou ik toch eens proberen om rustig met je ouders te praten over hoe jij je voelt.

daarbij: het is toch nog niet donker om 6 uur??? hier is het pas om half 10 donker? maargoed. misschien dat je ouders je anders wel op willen komen halen als het te laat is om terug te fietsen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-09 13:04

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-09 13:04

@ Shiloh: Ik herken alles heel goed. Hij neemt alles heel letterlijk en kan het pas begrijpen als je het overduidelijk aangeeft. Mijn vader heeft ook Asperger, maar die heeft er mee leren omgaan. Bij ons vielen ook de puzzelstukjes op zijn plaats: de diagnose is nu een half jaar geleden. Het is inderdaad moeilijk te snappen dat hij het heeft en hoe hij zich voelt. Aangezien ik zelf ook pas 14 ben, gaat het niet altijd even makkelijk.

@ Icemam: De PGB aanvraag is bij ons nu in verwerking.

@ Moonfish13: Vinden wij ook niet, maar het moeilijke is, we mogen hem niet straffen. En ik hoop niet dat ik je beledigt heb met dit stuk...

@ Mirrriii: Jeetje! Vuurwerk?! Wij willen hem nu naar een andere school, waar ze er extra veel van weten, maar dat wil hij zelf niet. Hij is nog best wel patser met allemaal merkkleding enzo, dus wil niet weg omdat hij dat belachelijk vindt. Dan 'is hij een Asperger' en niet meer de stoere jongen van de klas. Zucht }:0

@ Zij: Dat willen ze dus niet. Er is ook geen mogelijkheid. Nee, maar om zes uur lopen er allemaal van die enge freaks rond op het platteland daar.. Vandaar. En in de winter is het dan wel donker

**Geplaatst**: 28-05-09 13:05

Geplaatst: 28-05-09 13:05

Ik werk op een logeeropvang voor kinderen met een handicap ook kinderen met autisme of asperger.. maar straffen doen wij toch echt wel ! ze vallen dan misschien even uit en worden boos maar achteraf heeft het wel een doel behaald!! ook al is hij gehandicapt je moet hem niet in de watten leggen (ookal zie ik dat veel ouders wel doen waardoor het stront verwende kinderen zijn mijn mening) het moet voor iedereen in het huis leefbaar zijn en dat hij zo de toon zet vind ik niet kunnen..
misschien via PGB 1 weekend in de maand logeren.. (als ik het zo hoor niet bij ons haha

) zie der ouders op zondag bij het ophalen altijd helemaal opgeladen terug!

**Geplaatst**: 28-05-09 13:09

Geplaatst: 28-05-09 13:09

Als ouders ben je in zo'n situatie niet alleen de opvoeder van je kinderen, maar ook de eerstelijns behandelaar die de kinderen moet behandelen voor hun gedragsproblemen. Dat vreet niet alleen tijd en vooral energie, maar als je niet uitkijkt, dan kan dat ook ten koste van de andere kinderen gaan.

De gewone basis die je hebt, je gezonde verstand, je eigen opvoeding en je kennis van wat normaal gedrag is, is niet voldoende om zo'n kind te behandelen. Omdat kinderen met een autistische stoornis echt moeten leren hoe ze gedrag moeten vertonen wat voor andere mensen normaal is, heb je daar hulp bij nodig. Daarom is het als ouders niet alleen goed om een cursus te volgen, maar is het ook goed om een contactpersoon bij een GGZ o.i.d. te hebben, waar je je manier van behandelen mee af kan stemmen.

Gaat je broertje trouwens wel eens een weekend of week naar een zorgboerderij, logeerhuis o.i.d.? Dat geeft jou en je ouders even tijd om bij te tanken en tegelijkertijd de mogelijkheid om op een andere manier tijd met elkaar door te brengen.

**Geplaatst**: 28-05-09 13:16

Geplaatst: 28-05-09 13:16

Ik volg dit even puur uit belangstelling. Ik heb een 17-jarige dochter met een diagnose PDD-Nos, ook een aan autisme verwante stoornis. Soms herken ik (en ook Jeugdzorg destijds) ook wel wat trekjes van Asperger in haar. Gelukkig is ze minder 'boos' dan vroeger, maar vooral het heel duidelijk en concreet moeten zijn in hoe je haar benadert, is zeer herkenbaar.

Ik heb het boek 'Mafkezen en het Asperger-syndroom' gelezen en daardoor best een ander blik op Asperger, maar ook op PDD-Nos gekregen. Misschien een tip?

Ik kan me trouwens heel erg goed voorstellen hoe moeilijk dit voor broers en zussen moet zijn!!

En ja, ik ben heel blij geweest met de therapie die zowel wij als onze dochter drie jaar geleden hebben gevolgd, het heeft ons veel meer begrip voor haar gegeven, maar ook veel meer richtlijnen voor hoe we haar kunnen helpen en ondersteunen.

**Geplaatst**: 28-05-09 13:24

Geplaatst: 28-05-09 13:24

moniqueT, dat boek is leuk, heb ik ook deels gelezen.
Zo heerlijk herkenbaar als Asperger zijnde. :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-09 13:30

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-09 13:30

Wij hebben het boek ook. Mijn broertje gaat niet uit logeren, al zijn we hier wel mee bezig. Hij vertikt het mee te werken. Bedankt voor alle lieve reacties!!!

**Geplaatst**: 28-05-09 13:50

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst: 28-05-09 13:50

Over dat logeren .... Ik ken niet 100 procent de kenmerken van Asperger, maar ik weet dat je mijn dochter niet harder kan straffen dan met haar uit haar eigen omgeving halen.

Logeren? Pff, dan moet er wel wat héél leuks te doen zijn op het logeeradres, je krijgt haar bijna niet uit haar eigen bed.

**Geplaatst**: 28-05-09 13:52

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst: 28-05-09 13:52

mijn zus had ook altijd moeite met slapen ergens anders. Had snel heimwee ed.

**Geplaatst**: 28-05-09 14:03

Re: Help! Broertje met Asperger

Geplaatst: 28-05-09 14:03

neem eens contact op met je huisarts. er bestaan speciale 'brusjes-groepen' voor broertjes en zusjes van kinderen met deze aandoening.

**Geplaatst**: 28-05-09 14:03

Geplaatst: 28-05-09 14:03

Ik heb een jongetje van 12 in mijn les met Asperger. Zijn moeder vertelde dit mij direct de eerste les al en ik dacht nou, daar gaan we, ben benieuwd.

Wat zijn moeder mij vertelde is dat hij verder heel normaal is (wat is tegenwoordig normaal, maar goed?) maar dat ik heel duidelijk moet zijn in het vertellen wat ik wil dat hij doet. Nou ja, aangezien dat al mijn 2e natuur is en manier van lesgeven, was dat voor mij niet lastig.
Ze vertelde dat hij moeite heeft met mensen meteen vertrouwen (moet je als het ware ‘verdienen’) en dat contact te leggen.

Blij dat ik was toen ze me de week erop vertelde dat hij heel enthousiast was over mijn les, dat hij mij een geweldige juf vind die leuke grapjes maakt en dat hij nooit meer een andere juf wil!

Ik heb met deze jongen dus een leuk contact opgebouwd, maar ja, die zie ik 1x in de week en hoef ik niet mee samen in 1 huis te leven.

Vergis je niet, ik ben geen psycholoog en heb hier totaal verder geen ervaring mee ofzo maar waar ik mijn vraagtekens bij plaats is dat je zegt:
“hij mag niet gestraft worden”. Pardon? Voor zover ik weet moet je heel duidelijk zijn tegen iemand met Asperger, consequent dus ook dus lijkt mij juist dat je eerst duidelijk uitlegt wat wel en niet mag, wat wel en niet de regels zijn en waar hij zich wel en niet aan moet houden. Zo niet, straf! Die strafvorm kan in mijn ogen dan wel aangepast worden maar nu leert hij alleen maar dat hij zichzelf kan laten gaan wanneer hij wil (boos worden, hij bepaalt opeens de regels?). Asperger is dan heel lastig maar je praat niet met iemand die het verstand niet heeft om dingen te begrijpen, zoals al eerder hier uitgelegd.

Lijkt me inderdaad verstandig als je dit uitlegt aan je ouders. Hoe jij je er bij voelt en dat je je er niet fijn bij voelt. Nu leggen je ouders de oplossing en afhandeling van ‘jouw problemen’ bij de therapeuten en dat hoort niet. Laat je horen hoor meis, je mag gerust voor jezelf opkomen en dat moet je gewoon doen. Op de juiste manier, dat wel!