Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-09 17:13

Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-09 17:13

Hey allemaal, dit is een goedgekeurd SA.

Ik zit met een erg groot probleem. Ik ben nu 14, en zie de zin van leven gewoon niet meer in. Om eerlijk te zijn is dit sowieso al een jaar aan de gang, en steeds zak ik dieper in die put. Ik ben vroeger heel erg gepest, en heb hier boulimia aan overgehouden waar ik nog steeds mee zit. Dat begon op mijn 11e. Constant is er een strijd in mijn hoofd aan de gang. ‘Eten of niet eten’
Als ik wel eet, voel ik me schuldig. Als ik niet eet, voel ik me schuldig omdat ik weet dat ik daarmee mensen kwets, maar toch ben ik zo trots als ik niet eet. Door het pesten heb ik onwijs weinig zelfvertrouwen, laten we zeggen dat het niet eens bestaat. Sinds kort snijd ik, en het is gewoon fijn om de geestelijke pijn te vervangen door lichamelijke. Daarna voel ik me nog veel schuldiger, omdat ik weet dat het niet goed is. Ik haat mijn lichaam, en ik haat mezelf. Ik wil zo niet doorgaan.

Het enige wat ik wil is de hele dag in mijn bed te liggen zonder mensen om me heen. Mijn moeder ‘zeurt’ aan mijn hoofd dat ik eens iets moet doen, dat ik wel eens vrolijker moet doen enzo. Maar na een dag op school met een soort masker rond te lopen, wil ik gewoon als ik thuis kom in me bed gaan liggen. Ik ben doodmoe na een dag school.

Ook qua vriendinnen gaat het niet goed. Ik heb vorig jaar een goede vriendin gehad, maar omdat ik toen gewoon zo in de put (en nu nog steeds, maar ik laat het nu minder merken) zat, is dat een halfjaar geleden verwaterd. Hier heb ik ongelofelijke spijt van, want ik wil zo graag een vriendin waar ik goed mee om kan gaan. Ze is het enige meisje dat ik ken waar ik alles bij kwijt kan, maar het doet onwijs pijn om haar te zien lopen met haar nieuwe beste vriendin. Het lijkt wel alsof iedereen die te dicht bij mij in de buurt komt een soort seintje krijgt en weer keihard wegrent. Op school heb ik een enorm masker voor. Ik ben altijd het lollige, drukke meisje. Eigenlijk ben ik heel rustig, grapjes maak ik om mijn onzekerheid te verbergen. Ik ben onwijs perfectionistisch, als ik een laag cijfer haal ga ik het liefst huilend in bed liggen. Ik heb nooit zin om te leren, want ik ben doodmoe van school als ik thuis kom, en dan wil ik gewoon niet aan school denken. Huiswerk maak ik niet, ik wil niet aan school denken als ik thuis ben, ik voel me erg onprettig op school, wat alleen aan mezelf ligt. Ik heb ook vaak ruzie op school, omdat ik me zogenaamd ‘anders’ kleedt, en als mensen daar commentaar op hebben dan zeg ik gewoon iets terug, en dan doen ze alleen maar gemener.

Op school doe ik hartstikke blij, maar als ik thuis in bed lig komen gelijk de tranen weer.

Ik wil niet dat mensen denken dat ik gemeen ben, want ik weet dat ik juist niet zo ben. Het is alleen zo moeilijk om mezelf te laten zien, terwijl ik er toch niets voor terugkrijg. Ik pas niet bij mijn leeftijdsgenoten. De meiden in mijn klas willen allemaal graag uitgaan, winkelen en naar de bioscoop. Ik blijf het liefste thuis, om te lezen ofzo, pashokjes vermijd ik en ik kan dagen piekeren over wat ik aan ga trekken naar school.

Ik wil gewoon niet meer, zelfs mijn moeder begint het te merken. Ze zei dat het normaal is om soms wat somber te zijn in de puberteit, maar ze vindt het bij mij alsof er niks vrolijks in het leven is. Ik lieg elke dag keihard tegen haar, zeg dat het goed gaat maar zodra het licht uitgaat komen de tranen.

Ik zou gewoon wat advies willen over hoe ik dit moet aanpakken, want zo kan ik het niet meer.

**Geplaatst**: 27-05-09 17:32

Geplaatst: 27-05-09 17:32

Nou, dat is een heel verhaal.
Mensen die anderen pesten zul je altijd houden en bedenk maar dat dat méér over die anderen zegt dan over jou. De enige die voor jou wat kan veranderen ben jij zelf en het proces van jouw gedachten speelt daarbij een grote rol (alles wat aandacht krijgt groeit). Zoek de mensen die je kunnen helpen. Praat nog eens met je moeder en gooi dan echt alles eens op de tafel. Ik weet zeker dat ze er voor je is en alles zal doen om jou te helpen. Ga ook naar de huisarts. Er zijn mensen speciaal opgeleid om problemen zoals jij hebt aan te pakken. Ook jij bent de moeite waard. Laat anderen maar banketstaaf. Ik weet dat dat veel pijn doet. Kijk eens goed bij jezelf naar binnen of maak eens een lijstje van wat er mooi aan jou is. Misschien heb je wel prachtige ogen, een groot hart en kun je heel goed luisteren.
Gooi eerst dat masker nou eens af. Daar houdt je vooral jezelf mee voor de gek. Veel erger dan nu kan het niet worden, wel? Heb er maar gewoon lak aan wat andere mensen zeggen of denken. Jezelf anders voordoen dan je je voelt kost je bergen energie. Geen wonder dat je zo moe van school komt iedere dag. Bewaar die energie om na school wat leuks te gaan doen. Laat de mensen toch denken. Soms kom je alleen al van ellendige gevoelens af door ze hartelijk te begroeten en in plaats van ze weg te stoppen een moment te nemen om ze van dichtbij te onderzoeken. Waar voel je het, in je buik, je benen of je hoofd? Als je weet waar het zit kun je het bedanken en vriendelijk wegsturen. Als je jezelf niet verstopt is het helemaal niet nodig om jezelf te snijden om met je lichaam in contact te komen. Je bent wie je bent en accepteer jezelf. Als jij jezelf niet accepteert, wat kun je dan verwachten van andere mensen? Zoek dingen waar je van kunt genieten. Als je savonds in bed ligt, voel dan de lekkere warme deken over je heen en wiebel eens met je tenen om te kijken hoe dat voelt. Als de nare gevoelens weer naar boven komen, begroet ze dan, luister even naar ze. Vervolgens mag je ze bedanken en wegsturen. Jij hebt ze niet nodig. Jij mag er ook zijn en bent net zo mooi als ieder ander.
Ik wens je heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 27-05-09 17:36

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 27-05-09 17:36

Meisje meisje volgende keer als je moeder zoiets zegt, lief er dan niet over, stort je hart uit.
Ik was bijna precies hetzelfde zoals jij nu bent en geloof me als ik zeg als je niets doet word het steeds erger.
Sterkte en suc6!!

**Geplaatst**: 27-05-09 17:36

Geplaatst: 27-05-09 17:36

Wauw Macusa heeft dat prachtig verwoord. En het is waar hoor meid, je verdiend beter. Je kunt jezelf beter geven! Praat met je moeder, leg je gevoelens bloot. Niet alleen vertellen dat je gepest wordt, vertel ook hoe je je daarbij voelt. Vertel waarom jij thuis niet vaak vrolijk bent en dat je heel erg met jezelf in de knoop zit. Laat het gaan, gooi het eruit. Pak daarna je leven op. Probeer positief te blijven en hulp te vragen én accepteren van mensen zoals je ouders of je dokter. Zolang jij de moed niet opgeeft, doen anderen dat ook niet! Als jij aangeeft aan je moeder dat je het niet meer trekt, zal zij jou leren begrijpen, en jou gaan helpen.

**Geplaatst**: 27-05-09 17:48

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 27-05-09 17:48

Meis, ik weet niet wat ik moet zeggen.
Maar toen ik je verhaal las dacht ik; hé, je lijkt een beetje op mij.
Zelf ben ik ook altijd het 'lolligste' en 'drukste' meisje.
Maar van binnen voel ik me rot. Ik heb een hekel aan mezelf, ook ik werd vroeger gepest ... en om mijn gevoelens te verbergen ga ik extra druk doen. Zodat niemand ín mij kan kijken.
Zodat níemand weet wat er in mij omgaat, ik wil het gewoon verbergen..
Vorig jaar had ik ook een slechte periode waarbij ik mezelf kraste.
Ik heb er ongelooflijk spijt van want de littekens die je eraan overhoudt zijn niet altijd even mooi ..
Ik ben toen naar een psycholoog gegaan en toen ging het beter, helaas was het begin dit jaar weer mis.
Door met veel mensen gepraat te hebben en alles goed op een rijtje gezet te hebben gaat het nu beter met me.
Vertel aan je moeder, of evt. aan een vertrouwenspersoon dat je gepest wordt en leg je gevoelens daarbij uit.
Als je niet verteld hoe je je voelt gaan ze alleen het pesten oplossen, en dat is alleen niet het enige waar je mee zit.
Gooi als eerst het masker af. Het is wennen, dat weet ik.
Maar zo kan je wel jezelf zijn.
Voor vragen of iets anders staat mijn email altijd open voor je.

Succes meid, je verdient het!

**Geplaatst**: 27-05-09 17:50

Geplaatst: 27-05-09 17:50

aghh meske toch, je moet het probreren aan iemand te vertellen, aan je moeder, broer of zus, een phsygoloog [< OF HOE JE DAT OOK SCHRIJFT]. als ik jou was zou ik naar de physogolooog gaan want dan geeft hij je ook op een goede en professionele manier tips, want ik kan je ook wel wat tips geven maar die dringen voor jou misschien niet goed door.
ik zou ten eerste stoppen met snijden en ook regelmatig eten, of je nou regelmatig veel of weinig eet, en laat het gewoon in je lichaam zitten.
je kan ook een dagboek bij gaan houden, dan kan je AL je gevoelens kwijt en daar begint jouw probleem.je kan misschien ook een huisdier nemen, wel een aanhankelijk huisdier, dat is altijd goed voor een kind, daar kan je je gevoel en liefde bijv. kwijt. je kan je ook aanmelden bij de dieren ambulance daar kan je dan kittens of katten opvangen en naar een tijdje worden ze dan verkocht. het kan je een goed gevoel geven omdat je dan iets GOEDS doet voor de katten/kitten. maar als je ze naar een tijdje moet verkopen kan je er ook verdrietig van worden en dan depresief en dat moeten we ook niet hebben.. je kan ook op schrijven wat je die dag allemaal slecht hebt gedaan en wat je allemaal goed hebt gedaan. je moet dan wel beginnen met het slechte en dan eindegen met het goede.
en... als je naar school gaat moet je gewoon voor jezelf gaan, dat je iets leert en op de 2e plaats pas voor de gezelligheid, als blijf je in de pauzes alleen je moet eerst je goed voelen op de school en daarna pas je goed voelen bij de kinderen, ik weet hier niet zo veel advies over te geven.
ik zou als nog naar een physgoloog gaan.
heel veel succes!

**Geplaatst**: 27-05-09 18:00

Geplaatst: 27-05-09 18:00

Het is psycholoog koetje en ik denk dat de TS geen echt kind meer is. Ze is 14 en een kat of kitten verzorgen en verkopen dat gaat niet zomaar. Daar moet je geschikt voor zijn, en gezien de TS bij haar ouders woont moeten deze dit ook eerst goedkeuren. Het lijkt me het beste dat de TS begint bij haar moeder. Vaak heb je hier de beste steun aan. Over het eten, ik heb dat ook gehad. Zelf nu ik weer op normaal gewicht ben voel ik me schuldig na een stuk chocola en een slok cola erachteraan. Mijn schuldgevoel gaat waarschijnlijk niet meer weg. Maar door dat ik gepest werd (heb hetzelfde meegemaakt als waar jij nu in zit) zat ook ik in een put en kon er niet meer uit. Durfde niets overigens, en ik ging helemaal niet meer naar school. Ik ben toen gaan praten met mijn moeder, en omdat deze mij bleef steunen voelde ik mij ineens veel beter. Hierdoor viel ik langzaam af, omdat ik vrolijk werd en gelukkiger was. Probeer vooral niet af te vallen omdat je jezelf dik vind. Wacht daar gewoon even mee en als je wat lekkers wilt eten, dat kun je gewoon doen. Probeer het te beperken. Voordat je de behoefte krijgt aan eten, drink twee tot drie glazen water. Daarna wat lekkers? Geen probleem. Langzaam gaat je lichaam eraan wennen en krijg je minder honger. Daarbij kun je natuurlijk ook hulp krijgen hiermee, ik was op een gegeven moment sterk genoeg om mijzelf die glazen water te dwingen..maar ik kan begrijpen dat je soms op een punt zit waarbij het je niet meer kan schelen. Het komt goed hoor, geloof me!

**Geplaatst**: 27-05-09 21:40

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 27-05-09 21:40

Zo, wat een verhaal. Vind het echt kl*te voor je als ik het lees.
Ik zou je adviseren om met iemand te gaan praten, lucht je hart, verberg het niet maar probeer het te verminderen. Je zit net in de puberteit, een van de leukere levensjaren in je leven; je leert alles ontdekken en dat is geweldig!!
Zonde meid, probeer er iets van te maken. Ik snap dat dat moeilijk is maar ga anders naar een andere school om opnieuw te beginnen, mensen leren kennen.
Maar zoek iig hulp, ook wat betreft je boulimia. Geloof me, er zat zijn mensen die je willen en kunnen helpen, maar dan moet jij wel actie ondernemen. Ga eraan werken, en laat je leven niet zo verpesten. Je hebt nog een heel leven voor je!!!!!!

Ik wens je heel veel sterkte en succes ermee, en probeer er iets van te maken. Heb het er sowieso al eens met je moeder over, want die kwets je hiermee want je zegt zelf dat ze het ook aan je merkt.

**Geplaatst**: 28-05-09 01:55

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 28-05-09 01:55

Heel triest dat je nu in deze periode zit.

Als je je gaat terug trekken en in bed gaat liggen komt het niet goed. Geef jezelf een schop onder je kont en inderdaad wat je moeder ook zegt ga iets doen. Zoek levensvreugde, denk na over wat je wil in je leven en wat je niet wil in je leven en hoe je dat voor elkaar kan krijgen. Maak er werk van. Het is jou leven en ook jou keuze hoe je met jezelf omgaat. Je bent niet waardeloos dus houd jezelf niet voor de gek.

Over je school, dat is ook niet alles... denk na over wat jij wilt. School moet je uitzitten tot je 16e minimaal dus maak er iets moois van. Je bent er niet om gezellig te doen, maar om te leren zodat je later wat van je leven kan maken. Doe je best om op school te leren waar jij wat aan zult hebben. Zoek buiten school ook verder in je eigen interesse. Daar zijn wellicht wel mensen waar je het goed mee kan vinden. Laat de meiden op school... je lijkt een slimme meid en je hoeft niet te zijn zoals zij, je bent uniek en gedraag je daar ook naar. Zorg dat je jezelf wordt tot je dat uit straalt dan zullen die meiden je gaan benijden. Wacht maar!!

**Geplaatst**: 28-05-09 09:04

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 28-05-09 09:04

Laat je moeder dit eens lezen. Dan hoef je niet te praten. En zij weet voldoende om jou te gaan helpen. Zij kan jou alleen niet zelf helpen. Jij moet ook geholpen willen worden.
Hou er wel rekening mee dat je moeder met dit bericht niet de vlag uit gaat hangen, maar waarschijndelijk in dikke tranen uitbarst. Maar dan kan er gewerkt worden om van jou weer jou te maken, de eigelijke ik kan naar boven komen. Ook voor jou is het leven de moeite waard, ook voor jou zijn fijne dingen weg gelegt.
Wil je het proberen, dit aan je moeder te laten lezen??

**Geplaatst**: 28-05-09 10:26

Geplaatst: 28-05-09 10:26

Ik zou het je moeder toch vertellen. Als ze vraagt of er iets aan de hand is, niet liegen maar zeggen hoe het zit, hoe moeilijk het ook is. Als je het echt niet durft kan je haar een brief schrijven over hoe & wat, of haar dit topic laten lezen.
Dit is namelijk niet iets wat je in je eentje op kan lossen, hier heb je hulp bij nodig! En bedenk, iedér mens heeft iets moois in zich, ookal zie je jij dat zelf bij jezelf niet, toch zit er iets moois.

Verder zou ik ook professionele hulp zoeken, iemand waarbij je heel je hart kan uitstorten en waar je niet bang hoeft te zijn dat diegene het 'raar' oid vind...

Ik wens je heel veel succes en sterkte meis... :(:)

**Geplaatst**: 28-05-09 16:37

Geplaatst: 28-05-09 16:37

Wees eerlijk tegen je moeder..

Ik herken mezelf heel erg in jou.
Even oud, zelfde problemen e.d.
maar heb het tegen m'n ouders vertelt. Ofja, meer via een omweg. Maar ze weten het wel.. en dat lucht enorm op

Verder wil ik niet alles openbaar zetten, maar als je wilt praten mag je altijd pb'en.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-09 15:06

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-09 15:06

Ten eerste allemaal harstikke bedankt, het lucht idd wel op om het even kwijt te kunnen.

Heb eergisternacht echt een rotdag gehad, dat resulteerde ook in een bijna-zelfmoordpoging

Had ruzie met ex-vriendin (degene die in de beginpost voorkomt), en voelde me daar ook weer poedersuiker over. Ik stopte met die 'poging' omdat een ontzettend leuke/lieve jongen me smste

Daardoor was ik weer vrolijk in slaap gevallen. Ben toch wel blij dat ik niet doorgezet heb en dat die jongen me smste

Gisteren was ik echt onwijs vrolijk, was weer aan het lachen en heb zelfs buiten gezeten

Qua eten gaat het voor mij goed, niet meer overgegeven, maar kan het toch niet opbrengen om wat meer te eten, dan schiet de stress er goed in.

**Geplaatst**: 29-05-09 15:09

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 29-05-09 15:09

Niets uitbraken is ook al een hele verbetering hoor !

**Geplaatst**: 29-05-09 15:13

Geplaatst: 29-05-09 15:13

Ga naar de dokter hiermee. Die kan bepalen of jij anti depressiva nodig hebt.

Antidepressiva herstellen de natuurlijke balans tussen bepaalde stoffen in de hersenen (neurotransmitters), waardoor een nieuw chemisch evenwicht ontstaat en de klachten meestal stabiliseren.

van depressief zijn kan je inderdaad heel erg moe worden. als je zo doorgaat verandert er in ieder geval niks..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-09 15:16

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-09 15:16

En ik heb het nu best moeilijk, we gaan vanavond patat eten en ik ben echt in de war.

Ik wíl wel, maar ik weet dat als ik het eet ik me onwijs schuldig ga voelen en dan denken van 'Ja, de dag is nu al verpest, nu kan ik gerust mijn gang gaan.'

En ik wil niet meer overgeven, vind het eigenlijk zo smerig

**Geplaatst**: 29-05-09 15:20

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 29-05-09 15:20

Gewoon wat frietjes eten.. Denk maar zo; van afentoe een frietje wordt je écht écht écht niet dik.

**Geplaatst**: 29-05-09 15:23

Geplaatst: 29-05-09 15:23

Overgeven gaat er voor zorgen dat je tanden op ten duur kapot gaan..

Het enige wat ik je kan adviseren is om hulp te zoeken.. Echt waar, probeer het met je moeder te bespreken.. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-09 15:26

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-09 15:26

Ja, daar heb je natuurlijk wel gelijk in

Het is alleen zo moeilijk om dan van andere vette dingen af te blijven, omdat ik dan het gevoel heb dat het toch al verpest is.

Ik neem gewoon een beetje patat, en dan na het eten alleen nog maar gezonde dingen als ik echt trek krijg.. Nu maar hopen dat het lukt.

@Tallie_Ho: Ja, ik weet dat het onwijs slecht is voor mijn tanden. Maar ik doe dit dus al 3 jaar, en mijn tanden zijn nog precies hetzelfde als daarvoor, de tandarts vind mijn tanden nog steeds goed enzo?

**Geplaatst**: 29-05-09 16:24

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 29-05-09 16:24

Ja, maar als je tanden straks níet meer goed zijn? Volgens mij tast het je glazuur (?) aan, en dat heb je écht nodig..

**Geplaatst**: 29-05-09 17:31

Re: Wat moet ik doen, ik weet het niet meer.

Geplaatst: 29-05-09 17:31

In braaksel zit maagzuur, en zuur tast je slokdarm en tanden aan. Dit is wel lange termijn werk maar het effect zul je zeker krijgen als je daar mee doorgaat.
Wel super dat het gisteren zo goed ging! Probeer het zo vol te houden!

**Geplaatst**: 29-05-09 20:18

Geplaatst: 29-05-09 20:18

Vraag je moeder wat extra dingen in huis te halen die je lekker vindt en bovendien goed voor je zijn. Met groenten en fruit kom je een heel eind. Je moet ook zorgen dat je voldoende variatie hebt en van andere dingen ook genoeg binnen krijgt, want dat heeft je lichaam nodig om gezond te blijven. Als je niet aan wilt komen laat dan gewoon produkten met suiker zoveel mogelijk liggen. Ga verder bijvoorbeeld volkorenbrood eten of zo (als je dat nog niet doet). Dat is goed voor de spijsvertering en zet niet zo aan als wit brood. En af en toe iets lekkers zoals een patatje kan echt geen kwaad hoor. Maak anders een afspraak met jezelf, bijvoorbeeld "1x per week sta ik mezelf een portie patat toe". Schrijf het desnoods op met de naam van de dag erbij. Als je dat soort afspraken met jezelf maakt, dan kom je misschien minder snel in de verleiding om toch te zondigen, of tegenovergesteld: jezelf weer te straffen.