Geplaatst Ik wil even iets van me afschrijven.
Ik heb er lang over nagedacht of ik het wilde vertellen op een forum en of ik er andere mee lastig wilde vallen.
Maar het is soms toch erg fijn dingen van je af te schrijven.
Hoe zal ik beginnen...
Sinds 1.5 jaar heb ik een goede vriend. De eerste maanden klikte het al gelijk erg goed.
Hij vertelde al gauw veel dingen die je niet aan iedereen verteld.
Toen ik hem namelijk net leerde kennen, zat hij totaal niet lekker in ze vel.
Dit kwam door meerdere dingen, maar ook mede doordat zijn ex het plotseling uit had gemaakt.
Dit had hij echt niet zien aankomen. Dit heeft hem heel erg veel verdriet gedaan. En kon het voor lange tijd niet bevatten en probeerde haar nog terug te krijgen in de begin periode.
De band tussen hem en mij werd beter. Op een gegeven moment smsde we erg veel en belde af en toe.
Uiteraard spraken we elkaar ook op msn. Na drie kwart jaar begon hij ineens zich anders te gedragen tegenover mij.
Of terwijl ik merkte dat die me leuk begon te vinden. Later heeft hij dit voorzichtig toegegeven.
Omdat ik hem altijd als vriend had gezien en dit totaal niet had verwacht, wist ik niet wat ik er mee moest.
Heb eerlijk gezegd dat ik tijd nodig had. Moest nadenken etc.
Na een tijdje merkte ik dat ik hem leuker vond dan ik dacht. Ik ben er toen achter gekomen dat in die maanden dingen zijn gaan groeien, maar ik had mezelf er in eerste instantie er nog niet voor opengesteld.
Toen heb ik aangegeven dat we elkaar gewoon beter moeten leren kennen en gewoon moeten kijken waar het schip strand.
Hij heeft ten allertijde respect gehad voor deze beslissingen en waardeerde het enorm dat ik zo eerlijk was.
Dat kon die maar niet al te vaak zeggen.
Na een tijdje begon hij te twijfelen, we waren nog niet eens een keer weggeweest. Ik gok omdat alles ineens toch wel erg dichtbij kwam. En ik denk dat hij het daar benauwd van kreeg. In ieder geval kwam er na een paar weken uit dat die vrienden wilde blijven. Dit heb ik gerespecteerd toen. Het enige wat zo vervelend was is dat hij nadat hij dit gezegd heeft paar vage dingen zei en deed. Dingen waarvan je als persoon weer hoop door krijgt. Een voorbeeld is dat hij ineens zei ja uhh we moeten even afspreken een keer en onder vier ogen praten. Ik heb eerste instantie nee gezegd, omdat ik geen zin had meer in gezeur. Dan krijg je het weer leuk en gezellig, maar uiteindlijk weer een messteek in je rug van nee vrienden blijven is beter. Maar hij bleef dit wel erg vaak vragen, dan krijg je als mens toch je bedenkingen erbij en gaat denken dat het toch wel belangrijk is. Dus had ik ja gezegd, maar het is er nooit van gekomen.
Ik werk zo boos op hem doordat hij zich maar zo vaag en onbegrijpelijk en tegenstrijdig gedragen. Toen heb ik hem gebeld en erover gepraat. Ik dacht dat dit gewerkt had, maar niet helemaal. Naderhand bleef die nog vaag doen.
Toen heb ik besloten voor mezelf om hem te blokken op msn, geen smsje te sturen en niet te bellen of wat dan ook.
Dat heb ik 2.5 week gedaan. Ik dacht dat het mij rust zou geven, maar niets is minder waar.
Het voelde me echt verrot...En ik weet er zijn ergere dingen in het leven, maar het was niet leuk.
Nu sinds 2.5 week heb ik weer beetje gepraat met hem. Niet dat er veel uit zijn mond komt.
Maar goed, het voelt piep...
Dit ook omdat mijn gevoel zegt dat hij me wel erg graag mag etc, maar er niet durft voor te gaan,ofzo.
Daarnaast denk ik ook dat zijn ex er nog een kleine rol in speelt. Ook al beweerd hij van niet. . . in ieder geval hij zou graag willen van niet, maar het is denk ik toch echt de waarheid. Hij heeft het nog niet 100% achter zich gelaten.
Maar dit dubbele gevoel maakt het wat lastiger. Dit gevoel krijg ik trouwens door meerderen dingen.
Een voorbeeld is dat hij zoveel dingen heeft gezegd in de periode dat het goed ging, die je niet vergeet. Daarnaast heeft hij me altijd gerespecteerd. En nog een ander voorbeeld is dat een meisje een tijdje geleden gek op hem was. Dit gebeurde nog redelijk ruim voordat ik er achter kwam dat hij mij wel graag mag en ik hem. Hij vertelde dit een keer aan de telefoon en vertelde ook dat hij nee heeft gezegd tegen haar en dat die niets wilde. Het feit is alleen dat ik gisteren merkte dat hij het nog steeds goed kan vinden met haar. Waar niets mis mee is,maar waarom kan hij wel vrienden blijven met haar en niet met mij? Omdat het waarschijnlijk met mij gevoeliger ligt ofzo?
In ieder geval, de situatie is irritant en niet bepaald leuk, want ik vind hem nog steeds erg leuk.
Ook al denk ik nu af en toe wat een eikel is hij, maar ik weet aan de andere kant ook hoe die kan zijn.
Sorry voor het lange verhaal, maar wilde het even van me afschrijven.
En ik weet er zijn ergere dingen, dus ik wou dat ik me er eigenlijk niet zo druk om maakte.
Bedankt voor het lezen, als je het gelezen hebt.
