Geplaatst 30 april 2007 heb ik een jongen ontmoet.
Na paar maanden kregen we een relatie en die verliep alles behalve soepel.
Maar omdat ik zo verliefd was accepteerde ik alles.
Hij is in deze relatie 2 keer vreemdgegaan, nou jah vreemdgegaan, Hij heeft gewoon 2 keer een andere relatie gehad. Er zijn nog veel meer dingen voorgevallen, maar die hou ik liever voor mezelf. Ook had deze jongen vaak de geintjes mijn pinpas is ingeslikt of kwijtgeraakt wil je even iets voorschieten. Ik wilde hem natuurlijk graag helpen en leende hem dan dat geld. Deze jongen loog werkelijk alles bij elkaar.
Na een poos ging het uit en wilde ik natuurlijk mijn uitgeleende geld terug.
Dit bleek niet zomaar te lukken.
Na veel pogingen zou hij mij afgelopen woensdag mijn geld teruggeven.
Mijn zus en moeder zijn achter me aangereden voor de zekerheid. ik had hem voordat ik naar de afgesproken plek ging nog gesmst of hij het geld contant bij zich had zoals afgesproken. Eenmaal daar aangekomen wilde ik natuurlijk graag mijn geld zien en hebben. Daar deed hij ontzettend moeilijk over. Uiteindelijk zei hij: Ik heb het geld op je rekening gestort. Maar hij heeft heel mijn rekeningnummer niet
.En gewoon, maar stug volhouden dat het echt gestort was. Die jongen gaat gewoon zijn eigen leugens geloven. Uiteindelijk ben ik ontzettend kwaat geworden en verdrietig. Heb ik nog een lelijk woord gezegd uit woedde waarop hij zei als je dat nog 1 keer zegt dan sla ik het licht uit je ogen.
Ik heb er zoveel verdriet van hoe kon ik zo dom zijn geweest.
Ik heb nu besloten hem te vergeten en uit mijn leven te verbannen.
Dat voelt goed, maar het doet nog steeds pijn dat het geld waar ik hard voor heb moeten werken (Het gaat niet om 50,-) niet terug heb gekregen.
Ik moest dit gewoon even van me afschrijven hoop dat het een beetje duidelijk is.
Voel me toch een beetje rot erover
