Ik werk nu bijna 2 jaar met plezier op kantoor bij een bedrijf. Het enige nadeel is dat ik 2 keer per dag in de file sta, maar daar staan weer reiskostenvergoeding en een goed salaris tegenover.
Ik ben, zoals mijn collega’s zeggen, een stille werken. Ik zeg weinig. Natuurlijk vertel ik weleens iets wat ik heb meegemaakt of klets ik eens gezellig mee, maar niet overdreven. Ik vindt het wel belangrijk dat om 5 uur mijn werk af is zodat ik niet over hoef te werken. Ik wil namelijk altijd zo snel mogelijk naar mijn paarden toe. Bijna 2 jaar geleden ben ik tegelijk met mijn collega aangenomen. De eerste anderhalf jaar hebben we apart van elkaar gezeten. In die tijd zat ik bij een collega die ook paarden heeft dus ik zat helemaal op mijn plaats.
Na die anderhalf jaar werd er door hoger hand besloten dat die collega en ik bij elkaar moesten gaan zitten omdat de communicatie tussen ons dan beter zou zijn. Op dit moment zitten we in een groepje van 4. Die collega van me, ik en 2 verkopers. En dit gaat alles behalve goed. Ik ga me steeds meer aan haar ergeren en ze is zelfs bezig met mensen tegen me op te stoken. Zo zit ze de hele dag met de radio mee te zingen op haar manier. Dat is op zich geen ramp, als ze maar normaal zingt. Maar wat zij doet is brommen. Het is net of er heel de dag een apparaat staat te brommen. Ze “zingt” zelf de trance-liedjes mee, waar helemaal niet in gezongen word. Waar ik helemaal knettergek van word is dat ze alles moet weten en zich werkelijk overal mee bemoeid. Als ik iets bespreek met een collega komt zijn er met haar bemoeizucht doorheen schreeuwen, echt werkelijk schreeuwen. Als ik bijvoorbeeld iets aan iemand vraagt over een bepaald product zit zij er alweer met een antwoord doorheen te schreeuwen voordat die ander een antwoord heeft kunnen geven. Ook als 2 collega’s met elkaar aan het “kletsen” zijn, over bloemetjes en bijtjes ofzo, komt zij er weer doorheen schreeuwen van: WIE HEEFT DAT GEDAAN?!?!?!?! Of WAAR WAS DAT?!?!?!?! Ze bemoeid zich echt overal mee en ze laat haar eigen werk liggen om te kunnen horen wat andere zeggen. Ze heeft ook een erg slecht karakter. Zo is alleen interessant wat zij verteld en wat zij meemaakt en ze doet heel minderwaardig naar de receptioniste. Want ja, het is maar een receptioniste. (En dat terwijl de receptioniste een hogere opleiding heeft gevolgd dat zijzelf.)
En het ergste van alles is dat ze qua werk geen flikker uitvoert. Als je het werk van 1 dag neemt, doe ik 80% van dat werk en zij nog geen 20%, want soms moet een andere collega nog eens komen helpen omdat zij het niet aankan. En dan maakt ze ook nog eens ontzettend veel fouten. (ik ben ook backup van de after sales dus ik zie alle fouten die er gemaakt worden) Dat komt gewoon omdat ze zich overal mee bemoeid.
Zo’n 3 weken geleden was ik het dus helemaal zat en ben ik tegen haar uitgevallen. Niet echt professioneel, maar normaal met haar erover praten was gewoon niet mogelijk. Dan gaat ze gillen dat ik me niet aan moet stellen in de hoop dat iedereen het hoort.
Vanaf toen begon het pas echt de verkeerde kant op te gaan.
Ineens had een andere collega van me steeds commentaar op me over alles was ik deed. Als ik mijn neus snoot, moest niezen, iets zei tegen een ander, als ik iets vroeg. Echt over alles. Ik stond hier raar van te kijken, want dat is juist een collega waar ik erg goed mee op kon schieten. Ik heb toen een goed gesprek met hem gehad onder 4 ogen en kwam er toen achter dat mijn collega (waar ik dus niet mee op kan schieten) de hele boel op loopt te stoken.
Dit gedoe was dus uitgepraat, maar toen begon het volgende alweer.
Mijn collega en ik hebben alle twee een vaste dag dat we de receptie over moeten nemen als de receptioniste gaat eten. Maar ook als de receptioniste bijvoorbeeld ziek ik. Dat was toen dus het geval. De receptioniste was ziek op “mijn dag”. Dus ik had mijn spullen gepakt en ben die ochtend bij de receptie gaan zitten. Heel de dag heb ik mijn eigen werk gedaan + het werk van de receptioniste. Omdat ik niet van mijn plaatst af kon, kwam een collega mij steeds werk brengen. Om 15:45 uur ben ik weggegaan omdat ik naar de tandarts moest. Weer een andere collega heeft het werk toen van me over genomen. Die ochtend erna kom ik op het werk en ligt er een stapel van zo’n 15 orders op mijn bureau. Allemaal van die dag ervoor. Ook zaten er nog een stuk of 25 orders in de email box waar nog niet eens naar gekeken was. Dat waren orders vanaf 15:30 uur!!! Nu heb ik een tijdje geleden op mijn donder gehad omdat een keer niet alle orders van die dag waren ingevoerd. (Was onmacht, want de orders waren pas na 5 uur binnengekomen. Toen was ik al naar huis) Maargoed. Ik zat dus met een stapel orders die de vorige dag al ingevoerd hadden moeten zijn.. Omdat dit onacceptabel is, had ik een mailtje naar onze afdelingshoofd gestuurd. Ik kreeg daar zo’n ontzettend botte reactie op terug. Dan had ik maar niet bij de receptie moeten gaan zitten en had ik maar mijn werk moeten doen. Dus ik om uitleg gevraagd. Het kwam er dus op neer dat die collega van (die me heel de dag werk bracht) had gezegd dat ik heel de dag niks had gedaan behalve internetten, omdat volgens mij op die plaatst mijn werk niet gedaan kon worden. Dit was absoluut niet waar. Hij had het werk zelfs persoonlijk aan me gegeven.
Ik was hier zo kwaad over dat ik die betreffende collega een mailtje had gestuurd:
Hoi XXX,
Heb jij tegen XXX gezegd dat ik gister beneden geen orders in kon voeren? Dat zegt hij namelijk. Terwijl ik gewoon orders in heb zitten voeren die jij me hebt gebracht.
Gr. Nathalie
Hier kreeg ik geen antwoord op dus heb het na 15 minuten persoonlijk aan hem gevraagd. Ik had mijn vraag nog niet af kunnen maken of de afdelingshoofd ging als een gek tegen me tekeer. Of ik nou een keer op wil houden met dat “gezeik”. En dat het mijn eigen schuld was dat er nog orders over waren gebleven omdat ik niks gedaan had. Ik kan heel slecht tegen onrecht en even knapte er iets bij me waardoor ik dus tekeer ging tegen de afdelingshoofd. Dat dat gestook en gelieg een keer afgelopen moet zijn en dat ik dit niet pik. Met die actie heb ik heel wat teweeg gebracht. Dat kleine stille meisje dat ineens zo tekeer gaat. Ik werd door alle andere 18 collega’s met open mond aangestaard. Ik was het echt helemaal zat en vastbesloten een andere baan te gaan zoeken ben ik buiten even af gaan koelen. Ik was zo kwaad.
Diezelfde dag nog heb ik een gesprek over dit hele gebeuren aangevraagd met personeelszaken en onze manager.
Dat gesprek was erg interessant. Mijn collega waar ik niet mee op kan schieten, zat zich aan me te ergeren omdat ik weleens wat over de paarden vertel. (terwijl ze dan geïnteresseerd luistert, maar dat verteld ze er niet bij) Zij heeft niks met paarden dus wilt ze er niks over horen, zei ze. Terwijl heel de afdeling wel aan moet horen hoe zij uit eten is geweest of hoe ze haar meubels heeft geverfd. Ook ik heb mijn zegje kunnen doen over de gebeurtenissen en mijn ergernissen. Ook is eruit gekomen dat ze inderdaad collega’s op heeft lopen stoken. Zo is ook het verhaaltje de wereld in gekomen dat ik die bewuste dag “niks had uitgevoerd” Het gekke is dat hier achteraf niks aan gedaan word. Raar maar waar. Ook vertelde de manager dat hij het ongelofelijk vond wat een werk ik die bewuste dag hebt verricht. Ze hadden het terug gezocht in het systeem. En dan ook nog het werk van de receptie erbij. Ik was zo blij dat ze dat uitgezocht hadden. Nu was er bewijs dat ik de waarheid vertelde.
Dat gesprek is verder goed verlopen en alles was een stuk duidelijker voor mij. Na dat gesprek was alles op de afdeling weer zoals het vroeger was. Het was weer gezellig en er werd weer normaal gedaan tegen elkaar. Ik neem dus aan dat onze afdelingshoofd ook even apart is genomen, want die doet ook weer normaal tegen me.
Tot gisteren… Het lijkt zich wel weer te herhalen. Niet dat gestook, maar wel de irritaties. Het lijkt hier wel een kinderopvang, waarvan 1 kind door aan het draaien is. En kan je nagaan… Zij is 35 jaar, maar ze gedraagt zich als een klein kind.) Ik heb al gevraagd of ik een andere plek kan krijgen, maar ze blijven erbij dat we bij elkaar moeten zitten voor de goede communicatie. Gelukkig heb ik steun gehad aan mijn collega die ook paarden heeft. Zij werkt hier heel wat jaren langer dan ik en weet precies wat voor dingen er zoal gebeuren. En gebeurd zijn. Wat er nu aan de hand is, is dus al meerdere keren voorgevallen.
Het liefst zou ik nog steeds een andere baan zoeken alleen is dat op dit moment niet mogelijk. Ik heb pas een huis gekocht samen met mijn vriend waarvan we 1 mei de sleutel krijgen. Ik zal waarschijnlijk een hoop van mijn snipperdagen nodig hebben voor dat huis. Dan blijft er weinig of misschien niks meer over om op sollicitatiegesprek te gaan. Aan de andere kant zou ik ook het liefst blijven. Ik heb toch een goed salaris wat natuurlijk erg belangrijk is aan een baan en ik heb verder hartstikke leuke collega’s.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik vertrouw bepaalde collega’s ook niet meer. Het liefst meld ik me ziek en laat pas weer wat van me horen zodra ik een andere baan heb.
Normaal gesproken ben ik helemaal niet vatbaar voor dit soort dingen, maar je zit wel 8 uur per dag met dit probleem opgescheept.
hmmm.. wat naar allemaal.. me tante heeft ook om zoon reden een andere baan genomen.. maar die had t nog een stapje erger.. die was als enige de pisang en zelfs haar baas was tegen haar.. en dat werd alleen maar erger die heeft op staande voet dag gezegt..
Kijk ik ben pas 19.. maar als ik t zo lees is diegene die van 35 net een 8 jarige qua gedrag.. zelf zou ik me eigen niet laten kennen en gewoon door werken daar.. ik laat me niet door zulke mensen weg pesten zo genoemd.. want daar hebben hun/zij de lol in dan.. verder heel erg goed van ze dat ze het na hebben gekeken zo krijg je toch weer steun dat je t toch wel allemaal heb gedaan..
Ik zou persoonlijk dus gewoon je werk doen.. je baas tevreden houden. En niet verlagen tot die persoons nivo.
Eigelijk moet er een manier zijn dat diegene door krijgt op een gegeven moment hoe kinderachtig ze bezig is.. (wat erg moeilijk zal zijn om bij der door te dringen) en eventueel als t echt niets gaat worden.maar dan ook echt helemaal niets... naar ander werk zoeken.. maar niet dat je der weg gaat voor haar..dat moet je nooit doen zoiets..
kan je echt neit eventueel; bespreken met je baas over alles.. of andere afdeling gaan zitten? of iig niet met die persoon??
tis moeilijk en vind t ook allemaal naar voor je.. want je bent er (zoals je zelf zegt) rond de 8 uur op een dag..
erg veel succes toegwenst!
Karl66
Berichten: 29942
Geregistreerd: 06-08-05
Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 09-04-09 21:51
[LZP] > [STW]
Sabinee__
Berichten: 6548
Geregistreerd: 01-08-05
Geplaatst: 09-04-09 21:54
Wat een kl.ote wijf zeg . Ik kan daar echt niet tegen . Maar je hebt bij elke baan wel zo'n rotte appel er tussen zitten .. Die mensen zijn net als onkruid, ze blijven terug komen ..
De hele situatie is gewoon heel rot. Ik heb het er met een andere collega over gehad en die vertelde mij dat meerdere al commentaar over haar hebben gehad. Dat schijnen vooral de mensen te zijn die bij haar in de buurt zitten.
Ik blijf gewoon volhouden. Weet nu dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.
Castorp
Berichten: 50
Geregistreerd: 12-02-05
Geplaatst: 10-04-09 09:16
Tsjonge, meid, wat een rotsituatie! Gek hè, hoe zoiets je zo dwars kan zitten, ook al zeg je 100 keer tegen jezelf dat je het je niet aan moet trekken.
Ik zou als ik jou was toch proberen het hoofd koel te houden. Maak een plan om een nieuwe baan te vinden, en zoek er in je vrije uren naar. Dat geeft vaak al heel veel rust: het gevoel dat je niet vastzit in je werk en gewoon vertrekt straks.
Ziekmelden maakt het allemaal erger, dan ga je er steeds meer tegenop zien om terug te gaan (stel dat het niet snel lukt een nieuwe baan te vinden). Bovendien gaat solliciteren vanuit een baan gewoon makkelijker.
Laat je niet afschrikken door die berichten dat het zo ontzettend moeilijk is om werk te vinden nu: je komt op mij over als een goed gemotiveerde kracht en daar is écht wel vraag naar. Succes ermee!
Edit: o ja, wat ik vergat: je HOEFT natuurlijk helemaal niet weg te gaan. Alleen het gevoel dat je weg KUNT geeft al rust. Want als ik je laatste berichtje lees, kan het allemaal ook wel weer voor jou de goede kant op veranderen
Nogmaals naar personeelszaken en de manager gaan om even te babbelen. (Of degene waar je het meeste mee hebt, waarbij ik voor je hoop dat het de manager is.) Langslopen en aangeven dat je graag even wilt praten over wat er allemaal is voorgevallen en dat het nog steeds hoog zit. Wees daar eerlijk over. Je kan proberen om anders tijdelijk een andere werkplek te krijgen, zodat jullie kunnen 'afkoelen' en daarna weer fris verder kunnen zodat de communicatie inderdaad beter verloopt. Als je het ook zo brengt, is er een kans dat er beter geluisterd wordt. Zeker als je duidelijk maakt dat dit voor jou nu absoluut niet werkt. Maar uiteraard aan de goede communicatie wilt werken en daarom een 'afkoelingsperiode' wilt om daarna weer verder te kunnen. (En dan gewoon afwachten tot het moment dat je manager je weer wilt verplaatsen, zelf er niet meer over beginnen!) Met wie heb je functionerings- en beoordelingsgesprekken?
Oh en ga niet naar je afdelingshoofd, deze persoon is niet geschikt voor zo'n gesprek gezien het de voorvallen.
Ik heb afgelopen vrijdag te horen gekregen dat heel de indeling van de afdeling veranderd gaat worden. Bureaus staan heel onhandig opgesteld en veel hebben last van de zon waar ze recht in kijken en de airco waar ze direct onder zitten. Helaas nog steeds het antwoord gekregen dat die collega en ik bij elkaar moeten blijven zitten voor de "communicatie". (de manager werkt pas sinds kort bij ons dus hij zal vanzelf wel zien dat de "communicatie" er niet is) Wel heeft mijn manager aangegeven dat hij de herrie en drukte erg storend vind (hij zit ook bij ons op de afdeling en heeft er ook al een paar keer last van gehad) en dat hier iets aan gedaan moet worden. Ook komt mijn collega die ook paarden heeft, als het goed is bij mij te zitten. Dit mede omdat zij een soort van backup voor ons is als het erg druk is. (Simone, als je dit leest heb je niks van mij. Moest het nog voor me houden ) Dit geeft me wel een goed gevoel, aangezien ik heel erg goed met haar op kan schieten.
Het functioneringsgesprek heb ik met personeelszaken en de manager. Dat zijn dezelfde als waar ik de andere gesprekken mee heb gehad. Echter duurt het nog wel even voordat de gesprekken weer komen.
Ik kijk nog even aan of de veranderingen positief zijn en anders ga ik toch naar iets anders op zoek. Iets wat bij mijn opleiding past en dichter in de buurt.