Vrijdags ben ik vrij van school, maar dan werk ik om de week extra bij op een manege om uit te mesten, ik krijg hier een zakcentje voor, en dan ga ik douchen, eten en naar me andere werk. daarna heb ik weekend
Woensdag is echt altijd een hele moeizame dag voor me sinds die maand, ik ben net pas weer thuis en echt letterlijk uitgeput, ik heb nog de keuken opgeruimd en het huis gestofzuigt want het was een puinzooi hier.
Vervolgens komt er iemand thuis die het veel zwaarder heeft dan mij, ik ben eindelijk mijn maaltijdje naar binnen aan het werken in mn uppie en krijg vervolgens weer een preek (ik leunde alleen maar op mijn hand
) ik hoef niet 12 uur per dag te werken, onee ik moest wachten tot ik later voor een baas 12 uur moet werken én nog het huishouden moet doen. Waarop ik antwoord dat is waar ben vergeten dat je een veel zwaarder leven hebt. en heb er achteraan gezegt dat dit nou de reden is dat ik alles met me moeder bespreek en niet met hem, wees er maar trots op, en ben naar boven gegaan.Ik ben bezig met een andere baan, meer uren maar alleen donderdag avond en zaterdags de hele dag zodat ik de rest van de dagen lekker kan sporten, uiteraard kon dit ook niet zonder slag of stoot want dan had ik wel een heel makkelijk leven, lekker lui! Ik ruim het huis van boven naar beneden op, verzorg de beesten, was en strijk alles en nog lijkt het nooit goed, ik heb nog 2 broers en een zusje van 14, de laatste doet helemaal niets maar daar heb ik het liever niet over, die is gewoon hopeloos. Mijn broers betalen kostgeld dus schijnbaar hoeven die niets te doen. wanneer er niets is opgeruimd krijg ik geschreeuw naar mijn hoofd, wanneer het opgeruimd is hoor ik niets tenzij ik er iets van zeg.
Ik ben het best wel zat en zit nu weer ontzettend knorrig boven, ik heb ontzettend hoge cijfers, ik werk en betaal me rekeningen netjes, en help heel veel mee in het huis, maar toch lijkt het nooit nog genoeg, helaas merken ze dat pas wanneer je het huis uit bent. Het kwetst me en er valt niet mee te praten.
Zo, nu ben ik denk ik wel klaar met het geklaag weer, ben blij dat het er inieder geval uit is. ik ben 19, bijna 20.
Verder hou ik wel ontzettend veel van beide (ouders dus)
edit: wat toegevoegd
. Zoals jij het beschrijft heb je het wel zwaar thuis...
mijn moeder hoeft voor mij echt niets te betalen, dat wil ik namelijk niet want mijn biologische vader heeft de alimentatie volledig stopgezet toen ik 17 was, we kunnen uiteraard een rechtzaak er tegen beginnen maar we hebben beide zoiets van je zoekt het maar uit. ze draait dus op voor al mijn kosten, en als ik iets vraag haalt ze het ook altijd bij de boodschappen, ook krijg ik vaak schoenen of kleertjes van haar die ik heb gezien en geweldig vind

hij is er van overtuigd dat hij het zo ontzettend zwaar heeft. 
Maar dat is inwonende stufi, met uitwonende krijg je al meer
. Heb jij hoofdpijn, dan hebben zij het 10x zo erg... Valt helaas niks aan te veranderen. 
