Ik wil graag even mijn hart luchten...
Nu 5 weken geleden is het voor mij geheel onverwachts uit gegaan met mijn vriend. Ik ben hier enorm van in de war geweest, heb helemaal in de kreukels gelegen. Ondertussen gaat het alweer wat beter, maar nu komt het.
Tegelijkertijd met dat ik mijn ex-vriend leerde kennen, leerde ik ook een andere jongen kennen. (Ongeveer een jaar geleden). Ik leerde hem kennen in de kroeg, we hebben toen een zeer gezellige avond gehad, waar ook de nodige alcohol bij is komen kijken.
De tijd daarna bouwde ik een soort kroeg-vriendschap met hem op. Dat wil zeggen: we zagen elkaar regelmatig in de kroeg of tijdens het uitgaan, altijd gezellig, altijd lachen. Maar vanaf het begin af aan vond hij mij al meer dan aardig. Dit merkte ik wel, maar het interesseerde me verder niet. Ik was helemaal gelukkig met mijn ex-vriend.
Nu is het dus uit en ik kwam laatst die jongen in de kroeg weer tegen, nadat ik hem een tijdje niet gesproken had. Ik vertelde hem dus dat het uit was met mijn ex. Dat was ongeveer 2 weken nadat het uit was gegaan, voelde me toen heel erg rot. Toen ik het dus vertelde aan die jongen zei hij (met van die glim-oogjes) Oh...Echt? Wat poedersuiker voor je! We hebben nog een tijdje gekletst over het hele gebeuren, waarbij hij (natuurlijk) geweldig begripvol was. De volgende ochtend kreeg ik een smsje van hem of ik nog een beetje had kunnen slapen. En dat ik hem alijd kon bellen als er iets was of als ik het moeilijk had... Okee.. dacht ik, lief aanbod, maar ik wist niet dat we zo'n goede vriendschap hadden. Ik zie hem ook vrijwel nooit buiten het uitgaan om. Ik stuurde een bedankje terug en liet het verder een beetje. De week daarna sprak ik hem weer tijdens het uitgaan, gewoon ouderwets gezellig. Maar nu liet hij toch wel erg duidelijk merken dat hij me leuk vind. Het was gezellig, maar toch was er 'iets' anders. Ook begon hij regelmatig te sms-en
over vanalles en nog wat. En zo gaat het nu al een paar weken. Het is overduidelijk dat hij me leuk vind, en het is heel gezellig. Maar hij is vrij verlegen, dus hij zal denk ik niet zo snel iets ondernemen.
Maar hij blijft keurig op de achtergrond, net alsof hij het juiste moment om toe te slaana afwacht haha!
En ik? Bij mij is het één grote chaos!
Natuurlijk ben ik nog heel erg verdrietig enzo om mijn ex-vriend. Daar ben ik voor mezelf nog lang niet klaar mee. Het doet nog heel erg veel pijn en ik mis hem heel erg. Maar aan de andere kant bevalt de aandacht die ik nu krijg me wel. Ik bedoel, dat doet iedereen goed, toch?
En het is ook precies goed zo: het is gezellig, het is flirterig, maar er gebeurt niks. En ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Een andere jongen is wel het laatste waar ik op zit te wachten! Daar heb ik helemaal geen zin in. Maar andere kant heb ik echt ontzettend veel zin om me flink te misdragen, al is het alleen maar om die ellendige leegte op te vullen (slechte zaak, ik weet het, ik zal het ook niet doen) Maar dat past helemaal niet bij mij. En ik woon in een klein dorp, dus er komen nog rare verhalen van ook. Maargoed, de aandacht bevalt me wel, maar ik ben ook wel weer een beetje bang dat hij valse verwachtingen van mij krijgt. De opossing is natuurlijk om gewoon tegen hem te zeggen dat hij niets meer van mij moet verwachten dan vriendschap, maar ik ben bang dat het dan allemaal minder leuk word. En dat flirten vind ik ook wel leuk, haha!Wat een chaos he? Soms raak ik er echt helemaal in de war van. Maar goed, ik blijf ademen en dan komt alles weer goed.
In ieder geval ben ik even mijn verhaal kwijt... Ben benieuwd of er nog meer Bokkers zijn die ook een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt? En zo ja: hoe is dat bij jullie afgelopen?
Ik hoef verder geen tips over wat ik wel/niet moet doen...

Groetjes, Laura
(al zou ik zeggen, in het laatste geval
houden die kerel, zulke zijn schaars