Geplaatst 
Sommigen weten al dat ik slechthorend ben, anderen weten het nu. Dat bepaald voor een groot deel mijn sociale omgang.
Ik zit nu in het laatste secundaire jaar, volgend jaar ga ik naar de hogeschool. Nog 1,5maand maar ik hou het niet meer uit!
Toen ik in het 3e zat heb ik Y leren kennen, ik was nieuw op school en zij had geen vrienden. Al snel werden we vriendinnen en zaten elke pauze bij elkaar. Toen ik mijn jaar moest overdoen gingen we elkaar tijdens de pauzes niet meer zien. Toen traden we zelfs regels over om elkaar te zien.
Nu is Y afgestudeerd en zit ik hier nog in mijn laatste jaar.
Ik zit in een groepje van minstens 3meiden. Een ervan M is een goede vriendin, als T er niet bij is. Want T is de vriendin van M en bepaald alles. Gevolg is dus dat ik constant verwijten naar mijn hoofd geslingerd krijg.
Beeld je nou in, je bent slechthorend en je kan niets volgen, besef je hoe eenzaam dat is? Ik schaam me om te zeggen dat ik langer op de toiletten zit of extra treuzel aan mijn kastje om niet bij de groep te hoeven staan.
De situatie is zo erg dat ik amper mijn bed uit kan en meestal te laat kom op school, doet het me iets? Vroeger wel, nu niet meer.
Ik word opstandig tegenover leerkrachten want ik zit vol frustraties en opgekropt verdriet. Ik wil het wel uitleggen maar denk dan... ah stel je niet zo aan!
In de klas was het ruime tijd ook zo, ik zat altijd alleen(heb iemand nodig om mee af te lezen) en op een algemene evaluatie met mentoren, begeleidster en directrice is beslist dat er een lesuur uitleg zou gegeven worden over mijn gehoor.
Heeft het geholpen? Even misschien. Ok, ik mag notities lenen maar bij gym ben ik altijd als overschot en dan word de docent boos op me als ik weer niemand heb als partner.
Ik verveel me tijdens de les, ik haat het om op school te zijn. Ik doe zoveel mogelijk dingen om op te vallen...
De situatie is zo erg geworden dat ik vandaag een inzinking heb gehad. Gewoon door een onnozele ruzie met mijn vriend en dan een leeftijdsgenoot die tegen me zei 'je moet maar beter luisteren' ben ik beginnen huilen en heb ik de 1e uren niet meer gestopt. Ben bij de directrice beland omdat ik de wanhoop nabij was en daarna is mijn vertrouwenslerares speciaal even langsgekomen.
Ik heb verteld dat mijn relatie niet zo goed gaat en het even moeilijk is maar daar wordt aan gewerkt, heb ook van school vermeld maar terloops.. Ik schaam me zo!! Ik wil niet overkomen als zielig.
Mijn moeder is me uiteindelijk komen halen en mocht vroeger naar huis.
Het is afgesproken dat mijn moeder 1dag per week naar school komt tijdens de middagpauze en dan mijn vriend 1dag per week. Ik vind het erg dat de situatie zo erg is en dat ik zo wanhopig ben dat we zo'n beslissingen moeten maken.
Ik ben op, leeg, ik kan gewoon niet meer. Ik ben zo bang dat ik dit jaar niet slaag, heb ongelooflijke faalangst en dan nog eens die eenzaamheid.
Ik voel me zoo eenzaam, is het nu zo moeilijk om met een slechthorende om te gaan?
Ok, ik heb fouten gemaakt in het verleden, Ok, ik was vorig jaar altijd te laat(medisch reden dat klas niet weet) maar verdiend niet iedereen een 2e kans? Ik doe zo mijn best...
Bedankt voor het lezen
maar heb daar geen problemen mee. Ik snap ook niet waar het probleem vandaan zou moeten komen. Zij hoort mij niet als ik achter haar sta. Ik moet duidelijk praten...als we samen buiten rijden, moet ik me omdraaien en dan pas duidelijk en vrij hard praten....kleine futile dingetjes toch? Jammer dat het anderen zoveel moeite kost om bij jou te doen. Ik hoop heel erg voor je dat je gauw mensen vindt war je het fijn mee kunt vinden. Maar rechtuit praten met mensen erover werkt meestal het beste hoor. Veel mensen snappen gewoon niet wat ze teweeg kunnen brengen...
. Je klasgenoten zijn niet echt belangrijk, als je straks je examen hebt gehaald, gaat ieder toch zijns weegs en dan zie je wel weer wanneer je ze weer eens tegen komt. Het doet er dus niet zo toe wat ze doen en over je denken zolang het niet iets is waar jij mee geholpen bent. Probeer om het wat minder belangrijk te vinden, het is lastig maar eigenlijk moet je er niet zoveel waarde aan geven. 
