Het is uit tussen mij en mijn vriend. We waren vandaag 7 maanden. We hadden zondagavond ruzie. Naja ging nergens over. Maandag smste hij, ik smste niks terug, telefoon was uitgevallen. savonds kom ik terug, wat laat want had verjaardag een beetje gevierd op stal.. Krijg ik boos smsje omdat ik niks terug had gestuurd.. dus ik smsen, bellen.. hij drukte me weg! en zette zelfs tel uit! want hij wilde slapen.. Nouja wat is belangrijker, slapen of relatie? een uurtje kan ie toch wel missen? naja.. vandaag naar hem toegegaan.. gepraat, geruzied.. tot moeders thuis kwam.. met eten.. ik moest weg, nog midden in de ruzie.. want hij wilde gaan eten.. ik nog bozer, want ja, ik ben toch wel belangrijker dan eten!?!?!
Naja... anders werd t koud zei hij.. ik meteen: je kan het verdomme in de magnetron flikkeren.. na lang ruzieen, ik stond al buiten want ik moest eigk weg.. zei die moeder: ach san kom wat eten en laat maaike weer binnen.. Sander was zo woest als iets... Dus ben toch maar gegaan.. met de woorden: Ik hoor het nog wel, of niet.. Dan houd t op..
Kreeg ik een smsje dat het over was want het kon niet meer..
Slappeling..
Hij had verdomme met een bos rozen voor de deur meoten staan, hij laat eten voor mij!..
Nu mijn roze bril af is, besef ik dat hij zo leuk niet was.. hij had geen passie, geen doel in zijn leven.. laatste tijd wilde ik het eigenlijk wel uitmaken, maar werd het toch gezellig.. we hadden geen gesprekstof, geen dingen die gelijk waren.. deden niks.. uiteindelijk was het gewoon sex.. wat eigenlijk laatste maand met de dag ook beroerder werd...
Ik ben gebroken... Ik ben kapot.. heb nog nooit zoveel gehuilt.. Buiten mijn vriendje, ben ik nu ook mijn maatje kwijt!!
Het ging eigenlijk ook neit zo heel slecht tussen ons.. buiten dat het toch minder werd.. 7 maanden 'geluk' weg omdat ik geen smsje heb gestuurd.. komt het op neer..het word een zware maand, maar daar kom ik wel doorheen.. Morgen word ik 18, nouja.. leuk is dat nu ook niet meer.. Ik hoef hem niet meer te zien.. hij is zoo zwak geweest.. en alles behalve respect.. niet dat hij niet om mij gaf.. ik geloof dat hij er ook best kapot van is? maar wat ie heeft gemaakt kan niet.. Sander was zeker niet de ware, daar ben ik me al langer bewust van.. Maar wilde het niet geloven.. ja verliefd zijn he.. Elk einde betekend een nieuwe herinnering..
Eventually one of two things will happen: He'll realize you're worth it or you'll realize he isn't



ennuh, als je na 7 maanden al geen gesprekstof meer hebt en het toch altijd op sex uitdraaide, snap je toch zelf hopelijk ook wel dat dat nooit meer echt iets wordt?

alvast