Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-09 10:01

En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-09 10:01

Tja ik zit al een behoorlijk tijd niet erg goed in mijn vel, en ik heb ook lang zitten twijfelen of ik dit wel op bokt zou zetten. Maar ik heb toch de stap genomen om dat wel te doen.

In juni heb ik een behoorlijke tijd verkering gehad met een verkeerde jongen, het kwam er op neer dat ik gewoon gebruikt ben door die jongen ( verkracht ). Vanaf dat moment was ik heel erg onzeker in mijn leven. Ongeveer in december werd ik een tijdje opgenomen in het ziekenhuis met ernstige hoofdpijn klachten. Na echt veel onderzeken te hebben gehad wisten ze in het ziekenhuis nog steeds niet wat ik zou hebben. Wel wist ik zelf dat ik zo niet verder wou met mijn leven. ik had dus best wel last van hoofdpijn en daarbij was ik ook vreselijk chagrijnig en ik heb heel veel ruzie gehad met mijn moeder, ik kon absoluut niet met haar door een deur heen. Vaak hadden we gewoon een vechtpartij en de volgend dag waren we gewoon weer ‘vriendinnen’. maar nu word de band met mijn moeder toch steeds slechter, echt veel ruzie hebben we niet, maar ze negeert mij wel. Dat kan ik wel begrijpen want bij het kleinste ding wat je tegen mij zegt word ik opeens heel erg boos en ontplof ik. Vroeger kon ik altijd gezellig bij mijn ouders in de tuin zitten wat koffie drinken, maar nu erger ik me aan mijn moeder die de koffie opslurpt en ontzettend smakt wanneer zij een koekje eet. Waarom ben ik toch zo? Ik wil dat helemaal niet zo ben ik niet! En toch het lijkt wel of ik niks over mezelf te zeggen heb. Ik heb mijn ouders nooit wat over die verkrachting gezegd dat durfde ik niet ik was bang dat ze boos op mij zouden worden. En dat ze vies van mij zouden worden. Ik vind me zelf zo helemaal niks meer waard. Wat ben ik nog? Een stukje chagrijn die haar ouders elke dag ene beetje loopt te pesten! Ik wil dit helemaal niet, maar het lijkt wel of ik me niet meer kan veranderen. Ik ben echt ten einde raad ik weet gewoon niet wat ik nog moet doen? Ik wil niet zo zijn, ik wil gezellig in het gezin passen.

Daarbij heb ik ook nog school problemen, ik zit nu in het examen jaar, maar ik zou nooit kunnen slagen met deze cijfers. Mijn hoogste cijfer is een 6 en mijn laagste cijfer een 1. ik doe echt wel goed mijn best op school. Ik krijg zelfs bijles. Maar op een een of andere manier kan ik het gewoon niet in mij opnemen. Hoelang ik ook leer het lukt niet om het ook te onthouden en op het proefwerk blaadje te zetten. Mijn eerste rapport was nog heel erg goed mijn laagste cijfer een 7.5 en mijn hoogste cijfer een 9. kan je nagaan hoe het allemaal is veranderd. Het lukt me gewoon niet meer, ik snap er echt niks meer van.

Ik hoop niet dat jullie mij nu een aansteller vinden, maar ik zit hier echt heel erg mee.
Ik hoop dat ik er goed aan gedaan heb om dit op bokt te zetten.

Alica.

**Geplaatst**: 19-03-09 10:09

Re: Oh wat moet ik toch met mijn leven?

Geplaatst: 19-03-09 10:09

Hi Alica,

Wat een verhaal zeg. Kan me voorstellen dat je het hier erg moeilijk mee hebt. Misschien is het een optie om met een maatschappelijk werkster te gaan praten en te kijken naar de mogelijkheden om jou verder te helpen.
Heel veel sterkte hiermee.

**Geplaatst**: 19-03-09 10:11

Geplaatst: 19-03-09 10:11

Wat lastig allemaal zeg!
Ik zal ook iemand zoeken waarmee je kan praten.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-09 10:14

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-09 10:14

Ik loop ook bij een maatschappelijk werkster.
Die weet er ook van, maar ik heb niet het idee dat het echt werkt.

**Geplaatst**: 19-03-09 10:16

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst: 19-03-09 10:16

laat je ouders je berichtje eens lezen op bokt. misschien snappen ze dan wat je voelt en kunnen jullie samen goeie hulp voor je vinden. sterkte!

**Geplaatst**: 19-03-09 10:17

Geplaatst: 19-03-09 10:17

Oh dat is jammer. Misschien anders duidelijk aangeven dat je het niet ziet zitten en dat je graag wilt weten hoe je hier goed mee om kan gaan.

**Geplaatst**: 19-03-09 10:17

Geplaatst: 19-03-09 10:17

Ik zou ten eerste bovenstaande eens aan je ouders laten lezen ! Je wilt erg graag bij je gezin horen, maar stoot hen weg door je eigen (geheime) problemen. Ik denk als je dit deelt met je ouders, dat je elkaar makkelijker kunt accepteren en met elkaar kunt praten.
Verder denk ik dat wat hulp van buitenaf inderdaad wel een optie is. Een verkrachting is niet iets, wat je zomaar even van je afzet !!!

Lees net dat je al naar een maatschappelijk werker gaat, misschien ligt de methode van deze persoon je niet zo, en is het mogelijk eens met een ander te praten.

**Geplaatst**: 19-03-09 10:18

Geplaatst: 19-03-09 10:18

Wat vervelend voor je, ik kan me voorstellen dat zo'n nare ervaring je leven op z'n kop zet.
Ik zou toch met je ouders gaan praten, als zij niet weten wat er met je aan de hand is en jij krijgt geen hulp zal je ze alleen maar verder van je afdrijven! Eerst zorgen dat je de steun van je ouders hebt voordat je naar allerlei andere mensen gaat, jij bent hun dochter en ik ga ervanuit dat zij jou steunen.

Heel veel succes, het is ontzettend moeilijk om hierover te praten maar hou in je achterhoofd dat jij hier niet schuldig aan bent, het is je OVERKOMEN, daar kan je niks aan doen!!!

**Geplaatst**: 19-03-09 10:26

Geplaatst: 19-03-09 10:26

Onbewust zal die nare gebeurtenis een heleboel 'littekens' in je leven brengen, het is daarom belangrijk dat je je van deze littekens bewust wordt. En daarbij heb je vaak hulp van buitenaf nodig.
Als je maatschappelijk werkster niet genoeg helpt voor jou, zoek dan een andere. Zoek een forum waar je anoniem met lotgenoten kan praten. Probeer je ouders op de hoogte te brengen... Zorg ervoor dat je hier over praat!

Je hebt dit duidelijk niet verwerkt en dat uit zich in je punten, je karakter, houding, levenszin...
Dus verwerken is de boodschap en verwerken op jezelf is écht niet simpel, dus probeer iemand in vertrouwen te nemen.
En denk er aan dat het ook totaal anders kan lopen, op de goede manier!, als je dit aan je ouders vertelt: zij gaan jou immers beter begrijpen en je gedrag niet schuldig maken aan 'puberaal gedrag'. Als ze weten waarvan dit gedrag komt, kunnen ze er ook beter eme omgaan. En geloof me ze gaan jou NIET VIES VINDEN!! Jij hebt hier totaal geen schuld aan! Je ouders gaan zich waarschijnlijk schuldig voelen als je dit hen vertelt, omdat ze het niet gemerkt hebben en jou dus niet hebben kunnen steunen... Dus praten met elkaar kan veel oplossen. Een manier om het hen te vertellen is om bv. een brief te schrijven waar je al je gevoelens in neer schrijft. Alles wat je kwijt wil zet je erin. Ga dan een nacht bij een vriendin slapen en geef je brief aan je ouders, zeg dat ze je niet contacteren en dat jullie de volgende dag wel praten als jullie dat willen. Zo kunnen je ouders samen eerst goed praten over wat er gebeurd is, je moet het ze niet persoonlijk vertellen, je krijgt een doordachte reactie van je ouders en hebt beide een nachtje kunnen slapen over het hele gebeuren...

Veel succes!

**Geplaatst**: 19-03-09 10:43

Geplaatst: 19-03-09 10:43

Ik vind ook dat je het je ouders moet vertellen; jij voelt je heel rot, wat je afreageert op je ouders, maar die hebben geen idee wat ze verkeerd doen.
En verder blijf erover praten, (niet opkroppen!) liefst tot vervelens aan toe want dat helpt vaak wel. Sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 19-03-09 11:22

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst: 19-03-09 11:22

Wat vervelend voor je dat dit gebeurd is..
Ik zou toch proberen om het aan je ouders vertellen.
Heel veel sterkte!
Klopt het trouwens dat je een paar weken geleden ook een topic had geplaatst hierover?

**Geplaatst**: 19-03-09 11:26

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst: 19-03-09 11:26

Jeetje meid, dat met die jongen is niet niks. Ik denk dat je er zelf nog heel erg mee zit (ook onbewust). En dat het zeker met elkaar in verband staat... Het klinkt misschien heel eng, maar stap naar iemand toe (liefst je ouders) en vertel het hun.. Ze kunnen je denk ik echt helpen. Sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-09 11:33

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-09 11:33

Cath_16 schreef:
Wat vervelend voor je dat dit gebeurd is..
Ik zou toch proberen om het aan je ouders vertellen.
Heel veel sterkte!
Klopt het trouwens dat je een paar weken geleden ook een topic had geplaatst hierover?

Ja dat klopt, toen had ik een topic geopend over het gebeuren van mijn ex ( verkrachter ).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-09 11:34

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-09 11:34

Mijn vriend en mijn beste vriendin weten alle details tot in de puntjes.
Dus ik heb het wel aan iemand kunnen zeggen.

**Geplaatst**: 19-03-09 13:19

Geplaatst: 19-03-09 13:19

AlicavR schreef:
Mijn vriend en mijn beste vriendin weten alle details tot in de puntjes.
Dus ik heb het wel aan iemand kunnen zeggen.

Het is goed dat die eerste stap gezet is, maar vertellen is, volgens mij, in dit geval niet genoeg.
Je hebt iemand nodig die weet waarover hij praat, iemand die je kan begeleiden.
Als je ouders op de hoogte zijn kunnen ze je hoogstwaarschijnlijk veel helpen, en als dat niet voldoende is, kan je misschien professionele hulp zoeken. Het klinkt misschien allemaal heel groots, maar ik denk dat sommige stappen vaak noodzakelijk zijn om terug een "normaal" leven op te bouwen. Ik denk dat je op zijn minst je ouders moet inlichten om die last van je schouders te krijgen. Je draagt dit ''geheim'' dan immers niet meer alleen als je thuis bent, je gaat je minder eenzaam en onbegrepen voelen... Denk er eens over na.
En maak een keer voor jezelf uit: als een vriendin je dit verhaal zou vertellen, wat zou jij haar dan aanraden. Misschien dat je zo je eigen raad wel kan opvolgen.

**Geplaatst**: 19-03-09 14:52

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst: 19-03-09 14:52

Jij draagt zo,n enorme last op schouders. En die valt voor mijn gevoel enkel af, wanneer jij dit verhaal aan je ouders zou vertellen. Schrijf het op, of laat dit topic lezen. Ze zullen verbaasd zijn, verdrietig, boos dat je ze niet in vertrouwen heb genomen. Maar ze zullen vooral, heel veel van je houden en dit met jou zien te oplossen. Neem desnoods je vriendin/vriend mee als je ze het gaat vertellen. Je zal zien, een groot deel van problemen zal oplossen, maar je zal er ook zelf aan moeten werken. Succes hoor.

**Geplaatst**: 19-03-09 15:03

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst: 19-03-09 15:03

Die brief aan hun schrijven is echt een hele goede tip!!!

**Geplaatst**: 20-03-09 12:19

Geplaatst: 20-03-09 12:19

AlicavR schreef:
Cath_16 schreef:
Wat vervelend voor je dat dit gebeurd is..
Ik zou toch proberen om het aan je ouders vertellen.
Heel veel sterkte!
Klopt het trouwens dat je een paar weken geleden ook een topic had geplaatst hierover?

Ja dat klopt, toen had ik een topic geopend over het gebeuren van mijn ex ( verkrachter ).

Oke, uit je verhaal daar kon ik namelijk niet opmaken dat hij zo was als je nu zegt.

**Geplaatst**: 20-03-09 12:56

Re: En dan opeens veranderd alles.

Geplaatst: 20-03-09 12:56

ik vind het moeilijk om hier wat over te kunnen zeggen, ik begrijp dat het moeilijk is, maar het liefst zou ik gewoon zeggen: zet je eroverheen, je hebt jezelf er alleen maar mee.. ( pas op straks krijg ik heel bokt over me heen..) Ook die verkrachtig, ik vraag me af hoe dat is gegaan.. Omdat ik dat allemaal niet weet, kan ik er eig geen oordeel over geven. Ik geef je als tip om iemand te zoeken waarmee je kan praten, en die je tips kan geven. Jij moet namelijk door, en tis jouwn leven..