Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-09 15:04

Verhuizen... en wat als ik heimwee krijg?

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-09 15:04

Hoi,

Het leuke nieuws is, ik ga samenwonen met mijn vriend.

Met mindere leuke nieuws is, ik ben zoooo bang dat ik heimwee ga krijgen naar mijn eigen fijne appartementje.

Volgend weekend en het weekend daarop gaat het écht gebeuren, dan gaan we over naar het nieuwe huis. Al maanden zijn we ermee bezig geweest om een huisje te zoeken en we hebben ons droomhuis gevonden in Brabant. Ik had er zoveel zin in, we wonen nu 100 km uit elkaar en het heen en weer gerij was ik flink zat.
Maar nu het dichterbij komt, krijg ik vreselijke kriebels in mijn buik... IK BEN BANG!

Wat nu als ik heimwee krijg? Of als ik helemaal geen nieuwe leuke mensen leer kennen daar? Of als ik mijn moeder ga missen (ben dol op mijn moeder), of als ik geen tijd meer heb voor mijn eigen dingen en mijn eigen plekje in huis? Ik ben bang dat ik mijn kleine 1 kamer appartementje waar ik bijna 10 jaar heb gewoont zo erg ga missen...

Iemand bekent met dit probleem? En hoe pakte dat bij jou uit?

Groetjes van een bibberig Storrumpje

Laatst bijgewerkt door Storm op 11-03-09 15:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-03-09 15:07

Re: Verhuizen.... zucht...

Geplaatst: 11-03-09 15:07

Ik heb niet eens zolang als jij erover nagedacht, dus vind dat je niets overhaasts doet hoor! Maar...ik heb wel mijn eigen huis nog een half jaar aangehouden, zonde van het geld maar stukje zekerheid achter de hand!

Heb vreselijk moeten wennen, woonde al tien jaar alleen en had nog nooit samengewoond. Wij hebben goeie afspraken en zijn niet vaak samen thuis dus onze vrijheid hebben we nog steeds.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-09 15:09

Re: Verhuizen.... zucht...

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-09 15:09

Ik hou mijn appartementje ook nog 3 maanden aan, stel je voor dat het echt misgaat, dan kan ik altijd nog terug.
Maar net als jij woon ik ook al 10 jaar alleen en heb nooit samengewoont, en dan ook nog eens ver van mijn geboorteplaats en ouders vandaan.
Ik hoop echt dat het goed gaat...

**Geplaatst**: 11-03-09 15:10

Geplaatst: 11-03-09 15:10

Ik denk dat het in het begin wel even wennen zal zijn, maar denk dat je het daarna wel fijn vind.

**Geplaatst**: 11-03-09 15:28

Geplaatst: 11-03-09 15:28

Het zal zeker wennen zijn :Y)

. Vieze sokken over de vloer, de toiletbril steeds omhoog, maar ook jouw tampons in de badkamer en je laptop op de bank.

Mijn tip tegen heimwee: ga niet op de bank zitten afwachten. Nieuwe mensen leren kennen is erg lastig als je niet die mogelijkheid creeert. Ga niet alleen met je vriend mee naar zijn vrienden, maar doe die ene cursus die je altijd al wilde doen, of ga dans/zang/zilverpoetsles nemen. Je hoeft er niet direct je next BFF aan over te houden, maar je zorgt er wel voor dat je mensen tegenkomt en je eigen moment hebt.

Mijn vriend heeft meer zijn eigen plekje nodig dan ik. Ik kan rustig een boek pakken en op de bank van de wereld raken, mijn vriend heeft echt behoefte aan zijn eigen plek. Hij heeft daarom zijn eigen studeer/werkkamer, waar ik eigenlijk ook zelden kom. Da's echt zijn hok. Misschien kun je ook zo'n plekje in huis voor jezelf 'reserveren'?

Daarnaast zijn we ook allebei redelijk eigengereid en is het eerder een kwestie van 'ik ga dinsdag bij Storm eten, wist je dat al?' dan 'oh ja, Storm vroeg of ik kwam eten. Kan wel, toch?' Dat klinkt misschien afstandelijk, maar we zijn er beiden blij mee. We hebben wel een shared calendar in Google, zodat je er wel voor kunt zorgen dat je elkaar af en toe nog eens ziet

.

En voor de rest: thank god voor telefoon, skype, mail, hyves, msn en noem het maar op. En 100 km is ook weer niet zo ver weg. Contact houden met de mensen die je achterlaat is niet zo moeilijk, je moet er alleen tijd voor maken.

Veel plezier in jullie nieuwe huis!

**Geplaatst**: 11-03-09 15:33

Geplaatst: 11-03-09 15:33

Storm76 schreef:
Ik hou mijn appartementje ook nog 3 maanden aan, stel je voor dat het echt misgaat, dan kan ik altijd nog terug.
Maar net als jij woon ik ook al 10 jaar alleen en heb nooit samengewoont, en dan ook nog eens ver van mijn geboorteplaats en ouders vandaan.
Ik hoop echt dat het goed gaat...

Dit lijkt me zeker slim, dat heb ik in het begin ook gedaan. Het is wel lastiger als je echt uit je eigen omgeving weggaat, al is er nu internet, skype en mobiele telefoon!
Het fijnst is als je nog makkelijk even langs kan piepen op oude adresjes en dat is bij 100km+ gewoon wat lastiger. Gewoon lekker zorgen dat de mensen die je gaat missen goed kan bereiken via bovengenoemde mogelijkheden en direct in je nieuwe omgeving opzoek gaan naar een leuke club voor paardrijden, fitnessen e.a. zodat je direct mensen op doet waar je wat mee hebt. Dus actief je netwerk gaan opbouwen en niet afwachten en maar hopen dat dit gebeurt! Kan erover meespreken ben ooit van Groningen naar Leiden verhuisd. Later van Leiden naar Rijswijk en dat was toch stuk makkelijker omdat je dan veel dingen kunt aanhouden.. Maar tegenwoordig kan er veel via internet etc.. contacten onderhouden gaat makkelijker en op meerdere manieren!

**Geplaatst**: 11-03-09 15:44

Re: Verhuizen... en wat als ik heimwee krijg?

Geplaatst: 11-03-09 15:44

Dit lijkt me ook echt eng.. gewoon het idee dat mams en het paard wat hier blijft(we hebben er 2).

Verder kan ik me helemaal vinden in jouw beginpost, wat als je niet kan aarden? Wat als het toch niet is als je dacht en ga zo maar door..

Ik heb verder geen tips voor je dus helaas...

**Geplaatst**: 11-03-09 15:47

Geplaatst: 11-03-09 15:47

Meid, ik denk dat ik in jouw geval hetzelfde gevoel wel zou hebben. Het is tenslotte een hele grote stap om je vertrouwde huisje te verlaten en een ander leven te beginnen samen met je vriend in een hele nieuwe omgeving. Het is alleen maar logisch dat je dat spannend vind en bang bent dat het niet goed gaat.

Het zal zeker wennen worden in het begin, maar ik denk dt je de beslissing goed overdacht hebt en je niet zomaar ergens in stort. Nieuwe mensen leren kennen gaat gemakkelijker dan je denkt. Zoek idd een hobby/sportclub daar leg je vaak makkelijk contacten.
Verder heel verstandig dat je je eigen huisje nog even aanhoudt voor de zekerheid, al is het maar voor je eigen gevoel

**Geplaatst**: 11-03-09 16:47

Geplaatst: 11-03-09 16:47

Ik ben ook verhuisd voor mijn vriend, ik woonde in Friesland en hij in Zuid-Holland.
De gevoelens die jij nu hebt heb ik niet gehad toen de verhuizing er aan zat te komen, ik dacht heel naief 'dat doen we ff'
Daar ben ik flink van teruggekomen, heb het echt vreselijk gevonden de eerste tijd. Ik miste mijn moeder ook heel erg

Ik trok bij mijn vriend in waardoor ik in het begin echt het gevoel had dat ik niet 'thuis' was, het heeft wel geholpen dat we in de loop van de tijd dingen in huis veranderd hebben. Inmiddels zijn we verhuisd en is het echt 'ons' plekje.
Het heeft wel een hele tijd geduurd voordat ik me echt thuis voelde, maar dat had voornamelijk met de omgeving te maken. Van het friese platteland naar de drukte van de Randstad }:0

Nu ben ik inmiddels helemaal gewend hier en heb het reuze naar mijn zin maar het feit dat mijn familie zo ver weg woont blijft een lastig punt...

**Geplaatst**: 11-03-09 19:04

Re: Verhuizen... en wat als ik heimwee krijg?

Geplaatst: 11-03-09 19:04

ik en mijn vriend zijn ook samen gaan wonen, we wonen nu 2 jaar bij elkaar, ik woonde in tilburg en woon nu in kop van overijssel bij giethoorn/steenwijk. is ongeveer 200 km rijden, twee uur en kwartier met de auto... ik heb soms wel heimwee omdat ik nu in een boerengat woon haha en geen vervoer heb om me te verplaatsen... maar heb wel eindelijk de rust die ik nodig had

**Geplaatst**: 11-03-09 19:41

Re: Verhuizen... en wat als ik heimwee krijg?

Geplaatst: 11-03-09 19:41

Heb dit probleem ook gehad met mijn vriend, alleen wonen wij nog iets verder uit elkaar, 150km. Zou in eerste instantie bij hem gaan wonen (Leidschendam) en bij mijn ouders uit huis gaan. Enkel kwam ik er na een paar weken achter dat dat niet helemaal mijn idee was van fijn verder samen leven. Ik woon al heel mijn leven in Friesland, en Leidschendam is gewoon totaal andere koek. Bovendien heb ik alle vrienden en familie hier wonen. Dus heb vóór ik ging verhuizen de knoop door gehakt dat ik er niet heen ga.

Lekker motiverend dit verhaal. Het is je droomhuisje waar je heen gaat, je vent is je droomvent (neem ik aan, anders ga je niet samen wonen) en je houd je huisje nog 3 maand. Als het wel mis gaat kan je terug. Neem de stap, ga er vanuit dat het goed gaat en probeer het gewoon! +:)+

**Geplaatst**: 11-03-09 21:44

Geplaatst: 11-03-09 21:44

Pff ik ken het helemaal hoor

Ik ga ook over 3 weken verhuizen.. samenwonen met mijn vriend, vanuit Delft (zuid holland) naar Santpoort (noord holland), ongeveer 60 km. Ik woon nu nog bij mijn ouders, dus het wordt een hele omschakeling.
Bovendien gaat ook mijn paard mee verhuizen, weg van onze fijne stal waar we al 6 jaar staan

Eigenlijk ben ik daar nog het meest zenuwachtig voor, ze is 23 en ik weet niet precies hoe ze zal reageren op de verhuizing. Ze gaat naar een mooie stal met veel weidegang, maar het is altijd afwachten of ze daar kan wennen.
Ik heb wel bewust voor een wat grotere pensionstal gekozen, zodat ik in ieder geval wat mensen leer kennen op ons nieuwe plekje.

Maar ja, ik ken de kriebels zeker.. ik vind het ook ontzettend eng

Ook al zijn we er al ruim een jaar mee bezig en is het dus geen overhaaste beslissing.

**Geplaatst**: 12-03-09 15:18

Re: Verhuizen... en wat als ik heimwee krijg?

Geplaatst: 12-03-09 15:18

Ik woon zelf nu 9 jaar in zuid holland.
Ik zelf kom uit west brabant.
Mijn man woonde in hoek van holland dus vandaar dat ik hier omg woon.

Ik ben blij als ik op zondag weer in brabant kwa mensen kwa omg.
Ben nog steeds bezig om man lief zover tekrijgen om daar een huis tekopen.

Dus ook hier heimwee naar huis en ik kan je zeggen dat is geen prettig gevoel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-03-09 16:25

Geplaatst door de TopicStarter : 12-03-09 16:25

Ach, we gaan het beste er maar van maken... om mijn lief weg te doen omdat hij toevallig niet in de Randstad woont, is ook niet de bedoeling, haha.

Voorlopig hou ik mijn appartementje nog aan, als ik dan echt echt écht heimwee krijg, kan ik nog eventjes terug. Of ik kan lekker bij mams gaan slapen natuurlijk.

Wat ik nog het allermeeste ga missen is de momentjes met mijn katje. Als we alleen zijn, is hij heel lief en aanhalig, 's nachts slaapt hij met zijn hoofdje op hetzelfde kussen als ik, zo liggen we heerlijk tegen elkaar aan. Mijn vriend heeft ook een kat, en als hij die ziet, heeft hij helemaal geen oog meer voor mij, wil niet geaait worden en komt alleen maar even kijken of ik toevallig een snoepje voor hem heb als ik hem vrolijk roep, daarna is hij weer weg...

Nu ik alles aan het inpakken ben, kom ik 10 jaar mezelf tegen. Aanmaningen van boze bedrijven, ik nam het in die tijd allemaal nog niet zo nauw met betalen, foto's van mij 10 jaar terug, oude loonstrookjes (ik lach me rot, wat ik toen bruto in guldens kreeg, krijg ik nu netto in euro's), ik heb zelfs alle bonnetjes bewaard van mijn meubeltjes. Krijg constant herinneringen in mijn hoofd...

Nu snap ik dat verhuizen inderdaad tot 1 van de meest ingrijpende en stressvolle gebeurtenissen in je leven behoord.