k las vandaag een bericht van ab;tje op mijn deviantart. en vond dat het eigenlijk wel tijd is om weer terug het leven in te stappen.
Allereerst, mijn excuses voor het 'verdwijnen'. vooral naar een aantal personen dat ik nog even een pb zal sturen.
Omdat het eigenlijk een laffe actie was heb ik besloten om mijn leven van afgelopen half jaar eens op tafel te gooien. in feiten, want het is allemaal nog erg vreemd.
het begon allemaal eind 2007 denk. meer onrust in huis en vaker ruzie.
escalatie in juli 2007, na bijna vijf jaar relatie over.
alles kwijt
en daar sta je dan, met een hoop tekenrotzooi, een lege bankrekening en een paard. en natuurlijk verdriet, onzekerheid en ook wel een flinke portie angst. geen familie in de buurt (was verhuist naar de andere kant van het land) en slechts tijdelijke oplossingen.
gelukkig kon ik na een aantal weken 'zwerveren' terecht bij een kennis.
heel gezellig en intussen had ik ook naast mijn dagopleiding twee banen gevonden. eigenlijk hele dag in touw, overdag naar school, daarna tot in de avond werken en dan naar de paarden, of smorgens naar de paarden en op sommige dagen het enorme geluk dat ik tussen school en werk naar de paarden kon.
t ging wel goed, totdat hij steeds vaker kwaad werd. en op een avond eind oktober is dat zo uit de hand gelopen *details bespaar ik jullie* dat ik zo ontzettend bang was dat ik mijn ex om hulp geroepen heb terwijl die kennis naar de wc was. intussen had ik het kwaad gemaakt door mijn spullen te pakken.
even later de politie voor de deur. nog meer angst. intussen zo snel mogelijk alle spullen de auto in. tuut pep. mijn ouders! mijn ex had mijn ouders ingelicht. nog meer angst, straks doet hij ze wat aan.
gelukkig viel het mee en was hij te dronken om wat uit te richten. kat en vissen opgepakt en weggegaan, bukkend voor de volle halve literblikken bier die naar mijn hoofd gesmeten werden.
daarna kon ik dus bij mijn ex de zolder van ons voormalige huis huren. intussen problemen problemen met hypotheek overdracht. en nog steeds school. en nog steeds twee banen.
dat is een paar weken goed gegaan. intussen als een idioot reageren op alles wat een dak boven het hoofd was. nergens voor in aanmerking komen. intussen uitgeput overspannen en vreselijk depressief.
en welja natuurlijk ging het ook niet goed. hoe kon het ook anders.
in januari heb ik iemand leren kennen. genoeg reden om per directo het huis uitgekegeld te worden. op zich is dat nog wel enigszins goed gegaan. k had gereageerd op een kamertje van 12m2. ben wezen kijken. en kreeg binnen een uur te horen dat ik erin mocht. de dag erna moest ik dus wegzijn, de dag daarna zat ik er al. intussen nog steeds dagopleiding, twee banen en een paard.
gelukkig heeft de verzorgster van spook me ge-wel-dig bijgestaan! echt de beste verzorgster die ik mij kan wensen. spook heeft er hopelijk niets van gemerkt.
nja en hier zit ik nu, in mijn holletje, eigenlijk weer een beetje emo nu k alles weer overdenk.
k heb niet echt behoefte aan contact van wie of wat dan ook gehad en heb alle fora en eigenlijk ook mijn vrienden en familie een beetje van mij vervreemd. te druk, te zenuwachtig. alleen op werk door blijven gaan. k heb twee dagen vrij genomen. eentje in de week nadat ik lichamelijk aangepakt was en het verteld had aan mijn teamleider en eentje op de dag dat ik het huis uitgegooid werd. Mijn nieuwe vriend probeert me te stimuleren weer te gaan tekenen, want alles is weg. geen motivatie meer. af en toe een opleving. drama. leraren vinden het prima, suggereren dat ik mijn woede en verdriet maar met bezems op enorme doeken moet gaan verwerken en benadrukken dat het eigenlijk wel tijd is weer om uit het rouwproces te stappen.
nogmaals voor degenen die hier nadeel aan ondervonden hebben, mijn excuses!
evenals voor dit hmm. verhaal.
Groetjes,
Silverstorm
*phoenix*