Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 18:55

Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 18:55

Beste bokkers,

Ik schrijf dit omdat we echt ten einde raad zijn. Misschien zijn er mensen bij die een opleiding genoten hebben, waardoor jullie me misschien kunnen helpen.

Ik heb al vaker persoonlijke topics geopend, maar ditmaal gaat het niet over mezelf, maar mijn kleine broertje.
Ik ben twintig jaar, heb een tweelingzus, een oudere broer, en een oudere zus ,die niet thuis woont.
Mijn broertje is zestien jaar. Mijn ouders zijn twaalf jaar geleden gescheiden, en ik heb al tien jaar een stiefvader.

Mijn ouders zijn vroeger gescheiden omdat mijn vader een alcoholprobleem heeft. Ik heb totaal geen band/contact met mijn vader omdat hij zich alles behalve netjes heeft gedragen tegenover mij. [ Wat doet er niet toe ] Maar, vanaf mijn 12de loopt dat contact echt verkeerd. Mijn kleine broertje daarentegen heeft papa altijd aanbeden. Papa deed alles voor hem, was zijn 'God'. Voetballen, samen tv kijken, leuke dingen doen. Mijn broertje [ X ] was dol op hem, en andersom net zo. Daarbij heeft X nooit problemen gehad met papa zijn drankgedrag, aangezien hij te klein was, en hij weigerde het te zien. Zijn papa was immers goed en lief, en niet die vervelende dronkaard waar de rest van het gezin het over heeft.

Hij wilde al bij papa gaan wonen toen hij tien was. Maar dat mocht toen niet aangezien mama het hoederecht had, hij te jong was om te kiezen en omdat mijn vader zijn verantwoordelijkheden niet opnam. Maargoed. X bleef thuis wonen en werd ouder. Op zijn Veertiende wilde hij bij papa gaan wonen, maar omdat mijn vader met drie ploegen werkt was dat nog niet mogelijk. Hij was te jong.

Toen mijn kleine broertje vijftien was begon hij zich enorm af te zetten tegen mijn moeder, waardoor er constant ruzie was. Uiteindelijk is die ruzie zo ge-escaleerd, dat ik X moest tegenhouden om mijn moeder aan te vallen, en mijn moeder om hem aan te vallen. Direct contact opgenomen met mijn vader, en X mocht daar gaan wonen. Dat was nodig, aangezien de situatie onhoudbaar is.
Mijn broertje vertrok, dus ik kreeg zijn kamer.

In het begin vond hij het leuk om bij papa te wonen. Hij had een eigen computer gekregen, papa was vriendelijk en bovenal was hij regelmatig werken waardoor X alleen thuis bleef, vaak ook s'nachts. Maar, hoe langer hij daar bleef, hoe meer hij in de gaten kreeg dat mijn vader echt veel dronk. En er kwamen al snel ruzies. Na drie maanden vertelde hij al dat hij naar huis wilde komen. Maar, toch bleef hij daar nog een half jaar wonen. Uiteindelijk is er zo'n ongelooflijke ruzie geweest, dat mijn vader mijn kleine broertje in een dronken bui buiten gegooid heeft, en ik hem s'nachts moest gaan oppikken. X heeft die avond ook met papa gevochten.

Hij kwam dus weer thuis wonen. Maar, omdat ik zijn kamer ingenomen had, en ik 18 jaar lang geen kamer gehad heb, was ik ook niet van plan om die kamer weer af te geven. Dus, mijn broer kreeg de caravan. Maar hij weigert daarin te slapen en daardoor slaapt hij in de woonkamer, die een slaapkamer voor hem geworden is. Vanaf toen is het pas echt fout beginnen gaan.

Mijn broertje begint met blowen, en rookt nu nog steeds drie jointen per dag. Hem dwingen om te stoppen is onmogelijk.
Daarbij heeft hij slechte vrienden, spijbelt hij regelmatig en krijgt hij elke dag wel woede-uitbarstingen. Thuis is de sfeer onhoudbaar, negatief. Vraag je aan hem iets, dan krijg je een snauw. De afwas doen? Hij is niet gek. Dat doet hij gewoon niet.
Hij scheld mijn moeder uit voor het vuil van het straat [ woorden als vuile H_er, K*nkrwijf, zijn hem niet onbekend]

De afgelopen drie/vier maanden hebben we de politie al twee keer moeten bellen. De eerste keer omdat hij van huis was weglopen en had gedreigd met zichzelf onder een trein te gooien. De tweede keer omdat hij gevochten had met mijn broer. X had een bloedneus en mijn grote broer een blauw oog. Ik heb hem er vanaf moeten trekken, opgesloten in de badkamer tot de politie er was. Natuurlijk een ongelooflijke attitude tov hen. En zelfs als de P. hem vertelt dat hij in een instelling terecht zal komen, dan lacht hij er nog eens mee.

In het begin van dit schooljaar wilde hij graag op internaat in *. Ver, maar oké. Mama en mijn stiefvader rijden twee uur heen en twee uur terug om het internaat te gaan bezichtigen. Regelen alles zodat hij meteen daarheen kon, en uiteindelijk begint hij te huilen/schreeuwen dat hij niet wilt gaan, en dat hij niet gaat. Dus hij bleef op zijn oude [ slechte ] school. Begin dit schooljaar begon de ellende eigenlijk al, maar in november is het pas echt ge-escaleerd. Hij begon te spijbelen, maakte geen strafwerk meer, luisterde naar niets. Toen besloten dat hij na nieuwjaar naar een nieuwe andere school zou gaan, dus geheel zijn examenperiode heeft hij gefeest in plaats van gestudeerd. Gevolg? Alles onvoldoende. Hij startte met nieuwjaar op een nieuwe, zelfgekozen school. Hij zat zelfs bij zijn vriendje in de klas. Allemaal speciaal geregeld.

Tot de tweede schooldag, en meneer alweer begon te spijbelen. Net nieuw, een goede indruk heeft hij ook niet gegeven. Ondertussen is hij dit jaar ongeveer tien keer naar school gegaan. De rest heeft hij ofwel gespijbeld, ofwel ziek geveinst.
Elke morgend staat hij aan mijn en moeders deur met de zin ; Ik wil niet naar school. Huilen als een klein kind, wanneer hij naar school moet. ELKE morgend. We begrijpen er niets meer van. We hebben hem de keuzes zelf gelaten, en elke keuze valt tegen en wilt hij niet. Als we hem vragen wat hij dan wel wilt, dan wilt hij thuisblijven, kunnen doen wat hij wilt zonder dat andere mensen hem lastigvallen. Dus blowen en gamen zonder regels.

We zijn met hem al naar verschillende instanties geweest, maar hij staat totaal niet open voor conversaties. Hij wilt met niemand praten, hij vind iedereen belachelijk en stom. Niet de huisdokter, niet het Jac, niet het comité van bijzondere jeugdzorg. We zitten zelfs bij de laatste instantie. En die kunnen pas iets doen wanneer hij echte feiten pleegt. Het moet dus eerst mislopen, alvoor mijn kleine broertje hulp kan krijgen.

Ik ben de enigste hier in een huis die een band met hem heeft en die een normaal contact heeft. Hij praat tegen mij gewoon, en hij vertrouwd heel veel van zijn geheimen aan mij toe. Mijn moeder en hem zijn daarentegen rivalen. net zoals mijn andere zus en broer.
Hij schupt tegen iedereen. hij scheld tegen iedereen. En de enige naar wie hij een beetje luistert, ben ik.
Wat dus resulteert in, ik die mijn broertje al meer dan een jaar probeert op te voeden, en te helpen. Mijn moeder heeft de fut niet meer om tegen hem in te gaan. Regels lapt hij toch aan zijn laars, waardoor mama er zelfs geen meer stelt.
Dat komt dus langs beide kanten natuurlijk.

Maargoed. Vanmorgen was het dus weer zover, een serenade tot in tokio over dat hij niet naar school wil. En mijn vraag is nu: Wat in godsnaam kunnen we hiertegen doen? Hij weigert hulp te aanvaarden, praten doet hij niet, luisteren ook niet en er is niemand die ons echt kan helpen, of kan vertellen wat we net precies moeten doen om hem te helpen.

Zijn er hier nog meer bokkers die broers hebben met drugsproblemen, aggresiviteitsproblemen ed?
Anders alvast bedankt.
Ik moest het ook gewoon even ergens kunnen luchten.

**Geplaatst**: 02-03-09 19:02

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst: 02-03-09 19:02

jeetje wat een verhaal.
Als ik het goed begrijp is je broertje nu 16?
Het klinkt wellicht hard maar ik denk dat een instelling al dan niet gesloten voor jongeren met probleemgedrag helemaal geen slecht idee is.
Afgezien dat deze situatie voor hem niet fijn is gaan jullie als gezin er ook aan onderdoor.
Wat vinden jouw moeder en haar vriend/man hiervan?
Ik denk dat ik zowiezo duidelijker in regels etc zou worden; niet meer blowen,zelf verantwoordelijkheid nemen etc.
Alleen; het is niet jouw plaats om dit te doen....

Veel succes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 19:05

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 19:05

Ik werk in de instelling waar mijn broertje zal terechtkomen als hij niet verbeterd. Ik weet hoe het daar aan toe gaat, ik weet wat het met de jongeren doet, en ik weet dat het ook geen goed idee zal zijn als hij daar geplaatst word. Hij gaat daar nog erger streken leren, dan die hij nu al kent. Maar, aan de andere kant zou net die discipline en structuur voor hem heel goed zijn.
Het probleem alleen is dat we hem niet gedwongen kunnen laten opnemen zolang hij geen feiten pleegt, en vrijwillig wilt hij ook niet gaan.

Hoe kan je hem verbieden te blowen?

**Geplaatst**: 02-03-09 19:05

Geplaatst: 02-03-09 19:05

Geen broers hier,maar ik heb je verhaal gelezen.
Werk zelf in de hulpverlening,en blijf het ernstig vinden dat jeugzorg in deze situatie niks voor jullie kan doen.
Jullie moeten je erg onmachtig voelen.
Als hij spijbelt,wordt dit toch door school doorgegeven,omdat hij leerplichtig is? Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe dat in zijn werk gaat hoor...maar hoort je moeder daar niks van?
Ik snap dat je moeder er moedeloos van wordt. Maar juist door geen regels meer te hanteren,zal je broertje harder grenzen gaan zoeken..grenzen die zo te lezen,behoorlijk weg zijn.
Wát doet hij precies,naast het schelden?
Als je hem gewoon dwingt naar school te gaan,dreigt hij,gebruikt hij fysiek geweld...?

Je schrijft dat hij begin dit schooljaar dus in een internaat wilde. Waarom wilde hij uiteindelijk niet? Hij heeft het heft in eigen hand en is zich hier erg bewust van,en hij maakt hier gruwelijk misbruik van.
Wat de achterliggende reden is,kan ik niet zeggen. Het zou een gebrek van gevoel van veiligheid kunnen zijn...zo komt het op mij wat over maar dat is gissen.

Ik wil je hoe dan ook sterkte wensen!

**Geplaatst**: 02-03-09 19:11

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst: 02-03-09 19:11

Hoe het blowen te verbieden?
Alle, maar dan ook alle leuke dingen over laten gaan.
geen zakgeld mee, geen nieuwe kleren,geen tv op zijn kamer, geen computer etc etc etc
Zowiezo is het uit huis plaatsen niet aan te raden als jij in de desbetreffende instelling werkt; ik neem aan dat er meer instellingen zijn?
Leerplichtambtenaar inschakelen etc.
Gedwongen opnemen kan trouwens best onder zijn 18e; vraag maar na

**Geplaatst**: 02-03-09 19:14

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst: 02-03-09 19:14

Gedwongen opname kan zeker. Maar dat gebeurt niet maarzo.
Consequent zijn is zeker belangrijk.
Jij vertikt het naar school te gaan? prima,neem ik je spelcomputer in beslag en je bankpas(ik noem maar wat).

en ook doen wat je zegt,en zeg wat je doet!

**Geplaatst**: 02-03-09 19:16

Geplaatst: 02-03-09 19:16

Mijn ex-vriend heeft ook veel problemen gehad..
Zijn ouders zijn ook gescheiden en vader was alcoholist.

Hij heeft hier gezeten
http://www.harreveld.com/

Ik wil je wel meer info geven maar dat doe ik
dan liever per pb.

**Geplaatst**: 02-03-09 19:17

Geplaatst: 02-03-09 19:17

Anoniem schreef:
Gedwongen opname kan zeker. Maar dat gebeurt niet maarzo.
Consequent zijn is zeker belangrijk.
Jij vertikt het naar school te gaan? prima,neem ik je spelcomputer in beslag en je bankpas(ik noem maar wat).

en ook doen wat je zegt,en zeg wat je doet!

Inderdaad, dit zal zeker in het begin lastig zijn maar wel de enige manier

**Geplaatst**: 02-03-09 19:26

Geplaatst: 02-03-09 19:26

Ik heb hetzelfde, maar mijn broer is ouder.
We hebben eigenlijk een heel stabiel gezien, mn ouders zijn al 28 jaar bij elkaar (mn broer is nu 19), maar om de een of andere reden is het toch niet helemaal lekker gegaan met mijn broer.

Het begon op de middelbare school, toen hij eigenlijk gewoon geen huiswerk wilde maken. Het is een hele slimme jongen en had dat altijd laten zien, 549 voor zn CITOscore, overal tienen voor en een heel lief, open ventje.
Maar op de middelbare school begon hij zich af te sluiten. Hij loog over z'n cijfers, zei dat alles goed ging, maar hij haalde de 1e klas niet en moest naar een andere school (bleef verdorie zitten op handvaardigheid, godsdienst en frans). Dat kwam ontzettend onverwacht en bijna had mn vader ook geen nieuwe school voor hem gevonden, maar hij heeft zóveel gepraat en geregeld, dat ie toch nog ergens anders zelfs naar de 2e klas toe kon. Maarr .. op 1 voorwaarde: die zomer moest hij naar Spa, in belgie om daar zn frans op te halen, 1 week alleen maar frans spreken, peperdure school, maar alles voor mn broer natuurlijk. En maar huilen dat ie niet wilde en dat ze hem niet achter mochten laten. Uiteindelijk issie zelfs 3 weken gebleven, omdat hij het zo geweldig vond.

In die tijd is mijn broer verslaafd geraakt aan computers. Alles draaide om gamen, gamen, gamen.

Toen in de 2e leek het even goed te gaan (een week of 3), voordat het weer helemaal mis ging. Toen moesten namelijk de eerste cijfers er toch weleens zijn, maar mijn broer hield vol dat die er niet waren. En als ze er wel waren, dan waren ze goed. Totdat het rapport kwam, hij had weer wat uit te leggen.
Maar hij krijg nog een kans, bij de volgende 2 rapporten. Mijn broer zat trouwens ook op huiswerkbegeleiding, maar daar loog hij gewoon over zijn huiswerk.
En zodra hij thuis was, ging hij weer zitten gamen. Altijd maar beter worden. Ik weet nog wel, dat ik eens 's nachts moest plassen om een uur of 2 en voor het eerst zag dat het licht op mijn broers kamer nog aan was en ik hoorde zijn toetsenbord nog tikken. Ik was toen 10 en helemaal geschockeerd natuurlijk (2 uur 's nachts!! haha). Heb het als lief zusje niet aan mijn ouders verteld, want ik had ook wel door dat dat niet mocht van mijn ouders.
Maar goed, 2e klas kwam hij ook weer bijna niet door, mijn vader wéér praten op school en toen mocht hij over, maar dan alleen met grieks en mocht hij latijn laten vallen.

Toen de 3e klas kwam, werd het helemaal een drama. Mijn broer werd agressief, kreeg vreemde woede-aanvallen en begon met het uit de klas lopen. Als hij voor de klas stond om een spreekbeurt of iets te houden of hij moest antwoord geven op een vraag, ging hij stotteren (deed hij toen hij klein was al) en zette zichzelf dan zó onder druk, dat ie ontiegelijk boos werd en woedend de klas uit ging, iedereen in verbijstering achterlatend.
Op een gegeven moment ging hij niet meer naar de lessen als hij een presentatie moest houden en uiteindelijk mondde dit gewoon uit in spijbelen.
Want wanneer hij spijbelde, kon hij gamen.

In de 4e is hij van die school 'afgetrapt'. Hij werd van school gestuurd, mn vader kon hem erop houden, maar mn broer koos erover om toch weg te gaan. Hij ging naar het Luzac, een privéschool, waar mn vader hem weer met zeer veel moeite binnen heeft gepraat. Maar daar hadden ze wel vaker 'dit soort gevallen', dus dit was dé oplossing voor mn broer.
Dacht het niet. Ook daar maakte hij zn huiswerk nog steeds niet, kwam hij altijd te laat en daardoor moest hij op zaterdag ook naar school. Ook hier kreeg hij weer ruzie met leraren en zonderde zich helemaal af van de andere leerlingen.
Het was zelfs zo erg dat het Luzac hem aan het eind van het jaar niet meer wilde hebben (en dan moet je echt iets goed fout hebben gedaan), toen is mn vader weer gaan praten en hebben ze gevraagd aan mn broer wat hij nou eigenlijk wil en waarom hij dit doet. Dat kon hij niet uitleggen, maar wat hij wilde was zo snel mogelijk van school af. Dus het jaar 5 en 6 in 1 en hij hoefde uiteindelijk nog maar 3 vakken te volgen; nederlands, wiskunde en engels ofzo, zodat hij weer verder kon gaan met programmeren (daar is het gamen in uitgemond) en meer had hij niet nodig. Nou, dat had mn vader voor m geregeld en toen begon voor hem dus de 5e klas na de zomer.
Kan je je voorstellen, slagen in 3 vakken? Wat een luizenleventje moet dat zijn geweest. Maar nee, zelfs bij 3 vakken lukte het mijn broer nog om te spijbelen. Uiteindelijk ging hij niet eens meer naar school.
Toen was het eigenlijk klaar voor mijn vader. Mn vader heeft altijd al een hele drukke baan gehad (werkt voor zichzelf en werkt erg veel) en daarbij 3 kinderen, waarvan 1 zoveel kopzorgen dus bezorgde. Hij had het helemaal gehad, altijd maar die ruzies over school en mn broer proberen zover te krijgen dat hij toch ging, het werd echt te veel voor hem.

Dus toen mn broer niet meer naar school wilde, was het ook klaar. Hij hoefde niet meer. Was 16, had nooit een diploma gehaald. En toen kwam een officier van justitie, dat dat dus niet mocht. Onder de 18 mag je als het goed is niet stoppen met school zonder dat je een diploma hebt, of zoiets.
Toen kwam het hele drama van het MBO. Mn broer mocht gaan doen wat hij leuk vond, met computers werken, applicatie ontwerper ofzoiets. Van het gymnasium naar het mbo. Alles ging goed, mn broer leek het leuk te vinden. Iedereen was weer vrolijk, de opleiding zou maar 2 jaar duren, mn broer zou zn diploma halen, hij liep ondertussen stage bij een klant van mn vader, een erg groot onderzoeksbureau waar mn broer helemaal in het bedrijf past voor de IT, het ging allemaal goed etc etc.
Totdat school belde dat mijn broer al 5 weken niet op school was geweest. Dus mijn vader wéér praten. Mn broer moest van school af, maar dankzij mn vaders praatkunsten (vragen: Hoe is het eigenlijk mogelijk dat een kind 5 weken niet naar school gaat? En de school dat pas na 5 weken doorheeft? Dat leraren 30% van de tijd niet aanwezig zijn? En dat ongeveer 20% van de leerlingen naar school komt?) mocht hij blijven. Mn broer slaagde niet omdat hij zn punten niet had. Maar volgend jaar zou het echt beter gaan!

En weer ging het niet goed, maar bij het MBO kon ik het hele verhaal niet meer goed volgen. Mn broer verpestte elke dag de sfeer in huis, schold mn moeder uit en deed honsbrutaal tegen mn vader. Hij was ondertussen 17 en het werd maar eens tijd dat hij het huis uit ging. Ook dat heeft lang geduurd, maar de oplossing van het verhaal is gekomen.

Net na zn 18e is mijn broer het huis uit gegaan. Mn ouders hebben de volgende regel met hem gemaakt: wij betalen je appartement (prachtig ding, 92m2 in het hartje van Rotterdam), je eten, al je kosten en je komt minstens 1x in de week gezellig bij ons eten, als jij maar elke maand even een overzichtje inlevert van wat je hebt gedaan op school en wat je de komende maand doet. We houden je wel in de gaten, maar het is nu echt volkomen je eigen verantwoordelijkheid, je bent volwassen.

Nu is mijn broer 19, werkt bij het bedrijf waar hij ook stage liep, doet volgens mij nog steeds dezelfde opleiding, heeft al een half jaar geen geld van mn ouders gehad, omdat hij niets ingeleverd heeft, maar komt prima rond, hij ziet er goed uit, is weer die vrolijke jongen, heeft een aantal hele leuke vriendinnen gehad (wat hem ook echt goed heeft gedaan) en heeft een hele hoop geleerd. Bij dat bedrijf zijn ze erg blij met hem, hij is erg goed in wat hij doet en ik weet gewoon zeker dat hij nog wel ergens gaat komen. De computers zijn zowel zn vernieling als zn redding geweest.
Sinds hij zelf de verantwoordelijkheid heeft gekregen, met tegenover die verantwoordelijkheid een beloning, steun etc. gaat het echt heel erg goed met hem. Eigenlijk sinds mn vader niet meer elke keer hem redt wanneer hij weer flink hard op zn plaat gaat.
Mn vader heeft me gezegd: Ik hou onvoorwaardelijk van mijn kinderen en ik kan ze niet laten vallen, maar nu moet ik hem toch echt een keer proberen op zn eigen benen te laten staan, anders komt het nooit goed.

Ojah, mijn broer is ook aan de drugs geweest, maar in welke periode dat precies was, weet ik niet meer.
Het heeft hem in ieder geval niet veel goeds gedaan, haha.

**Geplaatst**: 02-03-09 19:43

Geplaatst: 02-03-09 19:43

Inderdaad, ik denk dat je heel kinderachtig moet gaan werken met een terugverdiensysteem. Alle vrijheden, leuke dingen, luxe dingen verbieden en weghalen. Als hij dan een week normaal naar school is geweest, krijgt hij zijn spelcomputer terug. Gaat het daarna weer een week goed, mag hij weer iets kiezen. Spijbelt hij? Heel jammer, maar dan gaat gelijk die spelcomputer weer weg. Blowen? Zonde jongen, daar gaat je tv weer!

Heel kinderachtig, maar als je het consequent toepast, weet hij wel waar hij aan toe is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 19:52

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 19:52

Anoniem schreef:
Geen broers hier,maar ik heb je verhaal gelezen.

1: Als hij spijbelt,wordt dit toch door school doorgegeven,omdat hij leerplichtig is?
2: Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe dat in zijn werk gaat hoor...maar hoort je moeder daar niks van?
3: Wát doet hij precies,naast het schelden?
4: Als je hem gewoon dwingt naar school te gaan,dreigt hij,gebruikt hij fysiek geweld...?
5: Je schrijft dat hij begin dit schooljaar dus in een internaat wilde. Waarom wilde hij uiteindelijk niet?

1; Ja, normaal word dit doorgegeven. Maar de periode voor kerstmis is gewoon ongewettigd afwezig gebleven omdat de school vond dat ze er niets meer aan moesten doen aangezien hij in nieuwjaar naar een andere school zou gaan. Nu op zijn nieuwe school word dit inderdaad bijgehouden.
2: Mijn moeder werd pas een week later op de hoogte gebracht. Wij waren gewoon in de veronderstelling dat hij naar school ging. Ik sms'te zelfs met hem, waarin hij duidelijk zei dat hij in de nederlandse les zat, terwijl hij gewoon aan de bushalte zat [ en ik hem daar tegenkwam] Dus ja, mama word wel gecontacteerd, maar dan is het al te laat.
3: Hij intimideert. Hij schreeuwt/gilt/roept/dreigt met slaan op 2 cm van je gezicht. Hij komt dus werkelijk bedreigend voor je neus staan. Daarbij gooit hij met spullen, deuren en heeft hij zowel mama, als mijn vader en mijn oudere broer proberen aan te vallen.
4: Als je hem dwingt naar school te gaan begint hij vooral het slachtoffer te spelen. Wat school betreft staat hij elke morgend als een klein kind huilend aan de slaapkamer deur. Vanmorgend bijvoorbeeld Moest hij van mama naar school, en zij heeft hem uiteindelijk zelf in de auto gezet en naar school gebracht. Uiteindelijk gaat hij wel van huis weg, maar niet altijd naar school.
5: Hij durfde opeens niet meer. Het was veel te ver weg, en hij zou zijn beste vriend moeten missen, en dat wilde hij niet. Hij is wel heel erg onzeker, dus kennismaken met nieuwe mensen en een nieuwe omgeving schrok hem af. En toen hij zo'n huil orkest hield, dat het leek alsof hij doodging, moest hij niet gaan.

Dingen van hem afnemen is helemaal niet zo makkelijk. Als we nog maar in de buurt van zijn computer komen begint hij al te steigeren. Vroeger kreeg je gewoon een dreun, terwijl we het nu gewoon stiekem of achter zijn rug wegnemen. Ook hebben we al zijn gsm afgenomen, maar hij gebruikt dan gewoon een andere gsm. Zakgeld krijgt hij momenteel ook niet meer, en huisarest heeft hij al maanden, maar daar houd hij zich simpelweg niet aan. Als je tegen hem zegt dat hij thuis moet blijven, dan lacht hij gewoon met je. Hem straffen met iets kan niet echt, 'niets boeit hem'

Bedankt voor de reacties

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 19:57

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 19:57

Punten bestaan op mijn broertjes school volgens hem ook niet.

**Geplaatst**: 02-03-09 19:59

Geplaatst: 02-03-09 19:59

Dankje voor je antwoord.
Kom je uit belgie of uit nederland?want misschien zijn de regels in belgie qua jeugdzorg toch net een tikkeltje anders dan ze in nederland zijn.

Hij intimideert zeg je. Maar hij heeft nog niks gedaan?Behalve proberen aan te vallen?Begrijp me goed,ik snap dat bedreigen enorm eng kan zijn. Maar hij krijgt hiermee wel zijn zin en dat weet hij. Wat als je doorzet. Wat als je de confrontatie aangaat(niet perse jij,maar om het even welk persoon...).
Als hij wel slaat of aanvalt,kan je hier melding van maken.
Hij gooit met spullen, ik neem aan dat hij hiervoor de kosten betaalt? zo niet,dan zou dat een goede start zijn.

Ik begrijp dat dingen afnemen moeilijk is. Maar laat hem maar steigeren. Hij moet weten waar de grenzen liggen van zijn huisgenoten. het draait niet alleen om hem. Hoe sneu misschien ook,en hoe hard hij ook huilt. Hij manipuleert jullie op deze manier.

**Geplaatst**: 02-03-09 20:02

Geplaatst: 02-03-09 20:02

Wat een vervelende situatie zeg.
Ik herken een deel ervan in mijn broer. Toen hij die leeftijd had was hij echt een gigantische kl*otzak thuis.
Hij schold mijn moeder uit, wou niet meehelpen in huis. Hij deed eigenlijk gewoon puur waar hij zelf zin in had en had schijt aan de rest.
Mijn moeder heeft hem vervolgens laten betalen om hier te wonen. Als hij niet mee wil helpen in huis, prima, dan betaal je er maar voor. Hielp misschien niet voor zijn gedrag maar zo zag hij wel dat mijn ma het niet pikte wat hij deed.
Ondertussen is mijn broer 21 en sinds hij het huis uit is is het contact tussen hem en mijn moeder weer goed.

Maar daar heb jij nu natuurlijk niets aan. Het enige wat ik kan zeggen wat belangrijk is is dat je regels blijft houden. Niet denken van ok ik trek mijn handen van hem af want dan gaat het helemaal mis. Wees consequent en laat zien dat zijn acties ook gevolgen hebben. Dus wat Myukii ook zegt. Flikt hij iets, neem iets van hem weg. Misschien kinderachtig, maar veel keuze heb je op het moment niet.

Sterkte ermee iig!

Ik zie net dat je alweer een reactie geplaatst hebt.
Ik weet hoe onmogelijk de situatie is en hoe vreselijk die onverschilligheid is. Maar het is een kwestie van volhouden. Meer kan je denk ik niet doen..
Hij zit in de pubertijd en ook dat speelt een hele grote rol. Maar laat hem iig weten dat je er wel voor hem bent, laat hem zich daar wel bewust van zijn. Ik kan me voorstellen dat hij zich zo gedraagt omdat hij absoluut niet lekker in zijn vel zit. En als het zo extreem is als je zegt dat hij ook dreigt met zelfmoord. Laat hem opnemen bij geestelijke gezondheidszorg. Hier kan hij op een gesloten afdeling. Ook al wil hij niet, als hij zo onhandelbaar is en dreigt met zulke dingen zit er niet veel anders op.

**Geplaatst**: 02-03-09 20:07

Geplaatst: 02-03-09 20:07

Hier een soort gelijk geval. Mijn broertje weigerde ook van alles, schold mijn moeder uit en maakte ons leven ondraaglijk. Het was zelfs zo erg dat ik onder andere hiervoor bij mijn schoonouders ben ingetrokken. En dit ook na problemen met vader.
Jeugdzorg etc hielp allemaal niks. Uiteindelijk word hij nu bijna 19 en het begint eindelijk te verbeteren. Dit ook doordat mijn moeder eindelijk voor haar zelf opkwam. Geen regels stellen werkt hier alleen maar averechts maar omdat het mijn moeder zoveel energie koste heeft ze toch heel lang toegegeven.
Nu is zij strenger en mijn broertje studeert, hij is veel rustiger geworden.
Echt we dachten dat het nooit beter zou worden maar als ik naar nu kijk is er zoveel veranderd. Ik hoop voor jullie dat het ook beter zal gaan. Sterkte meid, zal voor jou ook niet makkelijk zijn :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 20:32

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 20:32

Anoniem schreef:
Dankje voor je antwoord.

Hij intimideert zeg je. Maar hij heeft nog niks gedaan?Behalve proberen aan te vallen?Begrijp me goed,ik snap dat bedreigen enorm eng kan zijn. Maar hij krijgt hiermee wel zijn zin en dat weet hij. Wat als je doorzet. Wat als je de confrontatie aangaat(niet perse jij,maar om het even welk persoon...).
Als hij wel slaat of aanvalt,kan je hier melding van maken.
Hij gooit met spullen, ik neem aan dat hij hiervoor de kosten betaalt? zo niet,dan zou dat een goede start zijn.

Mij persoonlijk heeft hij nog niet aangevallen. Mede ook omdat ik tegenover mijn kleine broer wel gezag heb, en mijn moeder niet. Het is vooral mijn moeder intimideren, bedreigen. Maar haar echt geslagen heeft hij nog niet gedaan, alhoewel dat moment ook steeds dichterbij lijkt te komen. Hij word zoo kwaad, zoo rood dat het echt lijkt alsof hij je iedere moment gaat neerslaan. Heel erg bedreigend is dat. Mijn grote broer heeft hij al wel echt aangevallen ¨+ geschupt en geslagen. Wanneer je iets van hem afneemt [ pc of gsm] dan word hij aggressief en razend kwaad. De volgende keer gaan we inderdaad melding maken, dit zet ook spoed achter de hulpverlening. [ Je zou al bijna hopen dat er weer zoiets gebeurt, zodat hij effectief geholpen word]

Dreigen met zelfmoord. Hij doet het regelmatig. Hij heeft met zichzelf afgesproken dat hij zelfmoord pleegt als hij zeventien is. Elke keer als het ruzie is krijgen we ook te horen dat hij zelfmoord zal plegen. Ook dit is enorm vermoeiend. Ik wil niet dat hij zelfmoord pleegt, maar ik wil ook dat hij stopt met dreigen dat hij het zal doen. Want uiteindelijk doet hij het toch niet, en dat is weeral heisa voor niks.
Elke dag opnieuw voeren we dezelfde strijd, en daar word je soms gewoon moedeloos van.

Gesloten psychiatrie. Hoe krijg je dat dan voor elkaar?

**Geplaatst**: 02-03-09 20:41

Geplaatst: 02-03-09 20:41

Ik weet niet of jij bij jullie in de buurt weet waar zo'n instelling zit. Hier zit zo'n instelling, ggz, heet nu geloof ik Lentis.
Ze nemen je niet zo 1,2,3 op maar goed.

Je zal er gewoon heen moeten gaan en vertellen waarvoor je komt. Je vreest voor het leven van je broertje en je hebt verder alles al geprobeert. Misschien dat ze zeggen, sorry maar we hebben geen plek. Dat moet je dus niet geloven want ze kunnen altijd wel wat regelen. Bij hun is het vaak ook een kwestie van doorzeuren. De zorg is erg raar tegenwoordig dus je moet veel voor jezelf regelen. Zorg dat ze je serieus nemen. Wat mijn vader daar letterlijk heeft gezegd is als jullie mij hier niet opnemen vinden jullie me dood in de greppel. Ze hadden direct een kamer voor hem.

http://www.ggznederland.nl/
Hier kun je waarschijnlijk wel vinden waar het bij jou in de buurt zit

edit: link toegevoegd

**Geplaatst**: 02-03-09 20:46

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst: 02-03-09 20:46

Ik las ook ergens dat er al wel instanties zijn die van jullie situaties afweten?
Het helpt misschien ook wel om dingen van hun op papier te krijgen die de ggz dan in kan zien. Dan moeten ze wel inzien dat het een linke zituatie is. Niet alleen voor jouw broertje maar ook voor jullie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 20:50

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 20:50

Dankjewel Mistery. Ik woon alleen in Belgie dus kan jammer genoeg niets vinden met je link.

Er word momenteel een dossier opgesteld voor mijn broertje, maar aangezien hij niet meewerkt loopt dit heel erg vertraging op omdat ze ook geen informatie van hem krijgen. Hij gaat naar elke instantie maar een of twee gesprekken en dan stopt hij er gewoon mee. Ook de huisarts is op de hoogte, maar ook daar wilt hij niet mee praten. We kunnen jammer genoeg zijn mond ook niet open breken, waardoor we echt met millimeters vooruit/achteruit gaan.

**Geplaatst**: 02-03-09 20:55

Geplaatst: 02-03-09 20:55

Volgens mijn ervaringen (hier in België) nemen ze pas iemand op in een gesloten instelling indien ze ofwel er vrijwillig heen gaan ofwel serieus doorflippen en je op dat moment de ziekenwagen en politie belt zodat zij het zelf zien. Mijn broer heeft me een hersenschudding geslagen en men moeder ineengemept. Toen hebben we ons opgesloten in mijn slaapkamer en naar de psychiater (waar men broer reeds in behandeling was) gebeld en die zei dat hij niets kon doen als men broer niet vrijwillig meewou! Dus... nogal hopeloos! Maar het jaar ervoor had hij weer zo'n woede-aanval (ws psychose) en toen is de dokter, ambulance en politie erbij gehaald (er was echt NIETS meer mee aan te vangen) en toen hebben ze hem onmiddelijk overgebracht naar een gesloten instelling! Maar ik wil je de hoop niet ontnemen.. na twee opnames van elk een half jaar is er naar mijn gevoel nog niet veel veranderd! Nog steeds intimederen, chanteren (vooral emotioneel) en zodra het hem niet aanstaat begint hij te dreigen met geweld! Maar ze hebben wel nog steeds niet echt een diagnose kunnen stellen.. Telkens is het iets anders dan psychose, dan schizofrenie, dan autisme,...
Ik denk dat het nog het beste zou zijn indien jij hem probeert te overtuigen zich vrijwillig op te laten nemen. Of eens te vragen wat hij met zijn leven wil en dat er dan toch nodig iets moet veranderen! Maar zie dat je er zelf geen slachtoffer van wordt!
(en dat hij zeker moet stoppen met die wiet want dat is vaak veroorzaker van psychoses)
succes

**Geplaatst**: 02-03-09 21:01

Geplaatst: 02-03-09 21:01

Ooh sorry

Misschien heb je iets aan deze site http://www.psychiatrie.be/
Anders is er vast nog wel wat via google te vinden.

Je broertje zit natuurlijk ook in een verschrikkelijke leeftijd. Is voor de meesten al niet leuk, maar als je ook nog eens problemen hebt. Want ik weet eigenlijk wel zeker dat hij niet echt zo'n rotkind is als hoe hij zich gedraagt. Ik ben zelf ook alles behalve leuk geweest thuis, maar dat kwam puur omdat ik problemen had en er gewoon niet over wou praten. Misschien wil hij er niet over praten omdat hij denkt dat hij er anderen tot last mee is?
Het is moeilijk te bepalen antuurlijk waarom hij zo doet. Neem aan dat je echt geen hoogte van hem kunt krijgen.

Ik denk toch eerlijk gezegd dat hij wel ergens gedwongen opgenomen moet zitten. Aangezien jullie anders met geen mogelijk iets uit hem krijgen. Misschien is het ook wel goed voor hem om een tijd uit huis te zijn. En als hij opgenomen is kan hij misschien niet naar school, ook omdat er dan kans is dat hij wegloopt. Maar dat is vaak met de school wel te regelen dat het geen probleem is aangezien het om zijn welzijn gaat.

edit: reactie op wednesday

In Nederland is het ook zo dat ze je niet makkelijk opnemen. Daarom moet je zo ook echt aan de kop zeuren. Vaak heeft het namelijk niet te maken met dat het niet kan maar gewoon omdat ze je eigenlijk niet zo serieus nemen. Doorzeuren totdat ze helemaal gek van je worden.

Laatst bijgewerkt door Kimbers op 02-03-09 21:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 21:10

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 21:10

Het enige wat hij met zijn leven wil is doen wat hij zelf wilt. En dat houd in uitgaan, uitslapen, blowen, gamen, spelen. Voor de rest wil hij niets. Helemaal niets.

Wat erg van je broer zeg. Hoe oud is hij momenteel?
sterkte zeg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-09 21:15

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-09 21:15

Ik weet wel waarom hij zich zo gedraagd en ik begrijp het aan de ene kant ook wel. ikzelf ben ook niet de liefste en braafste geweest vroeger omdat ik het zo moeilijk had, maar hij heeft zelf gezien dat een opname kan helpen, ik ben namelijk zelf in opname geweest en mij heeft het goed geholpen. Ook weet hij dat mama voor hem klaarstaat, net zoals ze dat toen voor mij ook deed. Alles wat hij doormaakt heb ik ook doorgemaakt, en net daardoor is het zo moeilijk om hem te helpen, omdat hij ook echt alle hulp afblockt.

En de dingen die ik in het verleden gedaan heb, doet hij nu ook, dus op bepaalde momenten denk ik dan dat hij mijn verleden kopieert omdat hij zag dat ik aandacht kreeg? [ Mama heeft me geholpen met hulp zoeken] Ik heb bijvoorbeeld een eetprobleem gehad, hij eet nu ook niet meer. Ik heb jaren aan automutilatie gedaan, hij krast regelmatig in zijn armen, ik blowde, hij blowt nu. Zelfs zo erg dat ik mezelf schuldig ga voelen. Maar ik heb hier geen schuld aan. toch?

**Geplaatst**: 02-03-09 21:21

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst: 02-03-09 21:21

ik zou het als ouder wel weten; wie niet horen wil die moet voelen.
een ijzeren regime instellen; goed gedrag belonen en bij volhouden oud gedrag: hoppa spullen bij de voordeur en zoek het maar uit.
dit gaat veel en veel te ver; hij verpest hier meerdere levens mee

**Geplaatst**: 02-03-09 21:31

Re: Ik kan hem niet helpen.

Geplaatst: 02-03-09 21:31

Wildgirl: dat is het juist, je kan hem niet aan de deur zetten en hem aan zijn lot overlaten want dat loopt zeker mis.

Cooper: het is dat hij nog maar 16 is maar hebben jullie al eens gedacht aan dat je broertje begeleid alleen gaat wonen?

Bepaalde dingen zal je er niet uitkrijgen (ik denk aan dat blowen) maar als hij kan inzien dat hij echt zelf iets zal moeten ondernemen dan gaat het allemaal wel beter moeten gaan.
hij zal zowiezo flink diep moeten vallen eerst om het te snappen.
eneuh, nee jij hebt hier geen schuld aan. Je kan het wel moeilijk hebben maar uiteindelijk heb je altijd keuzes om te maken. De meest erge clichés die je uit de film rond je oren krijgt zijn zo erg de waarheid.

Ik snap heel goed dat dit allemaal heel moeilijk is, veel sterkte.