Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 08:45

Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 08:45

Ok, ik stel me even voor. Ik word over 2 weken 33 jaar. Ik ben sinds begin oktober vorig jaar, na 3,5 jaar samenwonen, weer single. Ik betrapte mijn ex op vreemdgaan, heb hem het huis uitgeknikkerd met precies de spullen die hij meenam toen hij bij me introk (2 tassen met kleding dus). Ik ben de ergste klappen te boven gekomen en weer uit het diepe dal omhoog aan het klimmen.
Op het moment voel ik me opperbest. Ik ben alweer goed gewend aan het alleen-wonen, ben lekker actief met van alles en nog wat bezig. Eigenlijk ben ik in jaren niet zo gelukkig geweest als ik op dit moment ben.

Dat even als achtergrond…

Ik snak niet naar een nieuwe vent. Mocht ik er eentje tegenkomen op mijn padje, dan zal ik er zeker niet voor weglopen. Ik ben ook niet heftig ‘op zoek’ maar heb mijn ogen niet in mijn broekzakken natuurlijk.

Door schade en schande vele malen wijzer geworden moet de volgende vent wel echt mijn hartje gaan veroveren en mij meer te bieden hebben dan in ieder geval mijn ex heeft gedaan (geen schulden, een baan hebben, wíllen werken etc.). Met andere woorden: ik heb hogere eisen.

Niet meer dan logisch toch?

Maar, wat vertellen velen mij nu? Dat je op latere leeftijd ook niet echt meer verliefd raakt. Dus niet verliefd in de vorm van die vlinders in je buik, de hele dag aan ‘hem’ te moeten denken. Je bent er met je verstand meer bij en liefde schijnt te groeien. Dit kan dus ook met iemand zijn die je in eerste instantie heel aardig vindt, waarmee het klikt en dat de liefde dan dus groeit maar die vlinders die zijn er meestal gewoon niet meer.

Is dat ook jullie ervaring? Na een aantal relaties weer iemand tegenkomen, daarmee een band, een relatie vormen maar zonder ooit die vlinders gehad te hebben? Is dat eigenlijk wel echte liefde of zijn dat meer 2 mensen die allebei niet alleen willen zijn en in elkaar een leuk maatje hebben gevonden? Of ben je dan later in het ‘proces’ alsnóg verliefd geraakt?

**Geplaatst**: 25-02-09 08:53

Geplaatst: 25-02-09 08:53

Alvast gefeliciteerd, ik word over 1 week 33 jaar, dus we zijn dezelfde leeftijd

Wat goed van je dat je de stap hebt gezet om je ex uit je huis te zetten en weer te kunnen genieten van het leven!

Ik ben 2,5 jaar geleden mijn huidige vriend tegengekomen en ik denk ook dat de vlinders een stuk minder waren als toen ik 16 was. Je denkt toch anders als dat je 16 bent, je kan meer je gevoelens voor jezelf op een rijtje zetten en je verliest je hoofd minder.
Toen ik 16 was, had ik 1 grote liefde, maar hij zag mij niet staan, nachtenlang lag ik wakker en aan hem te denken. Na een tijdje zag hij me wel staan, en ik was tot over mijn oren verliefd, kon niet meer eten slapen en leren. Dat zou me nu niet meer overkomen, althans, niet in die mate. Toen ik mijn vriend leerde kennen, had ik echt wel kriebeltjes in mijn buik maar ik kon wel gewoon eten en slapen.

**Geplaatst**: 25-02-09 08:54

Geplaatst: 25-02-09 08:54

Jee... ik ben nu wel erg benieuwd wat die "velen" (die jou vertellen dat je op latere leeftijd ook niet echt meer verliefd raakt) verstaan onder "latere leeftijd" ...

Ik vind het iig klinklare nonsens; ik heb mijn vriend leren kennen toen ik bijna 31 was en dat ging gepaard met de nodige vlinders hoor... En ik ken ook mensen die nog wel een stukje ouder zijn die ook weer verliefd zijn geworden met vlinders en al

.

**Geplaatst**: 25-02-09 08:57

Geplaatst: 25-02-09 08:57

Nou dat hoop ik niet! Ik ben 35 en twee jaar " alleen" en denk het zelfde , ik wil er op vooruit gaan.
Denk niet dat er geen vlinders meer zijn maar dat je nu niet alleen maar die volgt maar dat je meer met je verstand denkt.
Ik vind bv iemand leuk maar hij maakt zogenaamde leuke opmerkingen zoals paarden zijn lekker op je bord,mijn toekomstige vrouw moet natuurlijk wel fulltime werken en nog wat dingen die mij niet lekker zouden zitten.
Dan zegt mijn verstand nu (gelukkig) niet doen .
Door schade en schande weet je nu wat je niet wil, dat maakt het niet altijd makkelijker .

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 09:03

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 09:03

Oef ik heb het verkeerd uitgelegd denk ik…

Nou ja ik bedoel wel mensen die daarvoor al een of meerdere relaties hebben gehad (dus wat ervaringen rijker en een en ander aan het geleerde meenemen) en geen 18 meer zijn in ieder geval, dus eind 20 en ouder…

Het is niet zo dat je per definitie geen vlinders meer hebt maar het aantal mensen dat mij heeft verteld hoe het gegaan is met het ontmoeten van hun huidige partner en waarbij ze dus geen vlinders hadden, hem wel aardig en leuk vonden maar dat liefde gegroeid is, ze geen vlinders meer hadden (“dat is niet meer zo (heftig) als je wat ouder bent”) etc.
Die vlinders zijn juist zo lekker, toch?

Dus, eigenlijk komt het er heel kort door de bocht weer op neer…

Stel ik kom iemand tegen. Ik vind hem wel aardig, maar als vriend zijnde. Hij is bv. wat betreft uiterlijk niet helemaal mijn type maar hij heeft wel wat omdat zijn karakter dat heeft ofzo…maar ik ben niet (meteen) verliefd…is dat iets dat ik langere tijd de kans moet geven? Moet ik vaker afspreken?

Ik zou het namelijk echt niet weten. Bij vorige vriendjes vond ik ze direct al leuk. Bij de laatste was ik echt hopeloos verliefd, compleet voorzien van vlinders, kriebels etc.

Ik heb nl. wel al eens een date gehad. Klonk zo als de perfecte man. Lange gesprekken met hem gehad. Klonk alsof we voor elkaar gemaakt waren. We spraken af en dat was voor mij een afknapper. Geen lelijke jongen ofzo, totaal niet, maar gewoon mijn type niet. Hij was wel heel lief, heel aardig etc. maar ik was er meteen klaar mee. Misschien stond ik er op dat moment nog niet helemaal open voor ofzo hoor maar goed, mensen zeiden dat ik iemand wel een beetje de kans moet geven maar ja, ik had weer zoiets van: tja, ik was gewoon niet verlíefd. Leuke jongen, maar meer ook niet…

**Geplaatst**: 25-02-09 09:05

Geplaatst: 25-02-09 09:05

Ooooowwwww jawel hoor, op latere leeftijd kun je nog net zo vreselijk verliefd worden als vroegah

Maar..... je bent kritischer dan vroeger. Véél kritischer. Omdat je inmiddels weet wat je wel en niet wilt, omdat je "types mensen" herkent en daar zelf het plaatje al bij inkleurt, en omdat je patronen ed sneller herkent.

Maar minder heftig? No way.

**Geplaatst**: 25-02-09 09:07

Re: Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst: 25-02-09 09:07

Ik ben dan nog geen 30-er maar ik kan me níet voorstellen dat je dan geen vlinders meer kan krijgen. Je bent wat minder hormonaal dan in je puberjaren dus het heeft misschien wat meer andere brandstof nodig, maar géén vlinders? Nee geloof d'r niks van.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 09:24

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 09:24

Maar hebben jullie dan ook gehad dat je iemand ontmoette, waarbij je de eerste keer nog niet die gevoelens had, juist omdat je nuchterder en kritischer bent.
Dat het tijd nodig had. Dat je op een of andere manier wel met hem in contact bleef en dat dingen gegroeid zijn?

**Geplaatst**: 25-02-09 09:59

Geplaatst: 25-02-09 09:59

Wat is latere leeftijd? Ben ik al op latere leeftijd?

Ik word over 2 weken 27 (halve topic is een Vissen?) en heb mijn vriend anderhalf jaar geleden leren kennen. Had écht wel kriebels hoor

Maar je bent niet meer puberaal, dat maakt het een stuk 'makkelijker'. Je kunt realistischer denken dan wanneer de puberhormonen door je lijf gieren, je hebt dus ook geen last van niet kunnen eten en slapen etc.

Imago01 schreef:
Maar hebben jullie dan ook gehad dat je iemand ontmoette, waarbij je de eerste keer nog niet die gevoelens had, juist omdat je nuchterder en kritischer bent.
Dat het tijd nodig had. Dat je op een of andere manier wel met hem in contact bleef en dat dingen gegroeid zijn?

Yup, dat heb ik met mijn ex gehad. Was een hele lieve jongen, maar ik zag er niets in, hij wel in mij, dus hebben we het geprobeerd. Ik werd steeds gekker op hem en uiteindelijk heeft hij de boel na bijna anderhalf jaar afgeblazen vanwege de afstand tussen ons *eikel*

**Geplaatst**: 25-02-09 10:03

Re: Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst: 25-02-09 10:03

Mijn moeder is 63 (lijkt mij wel latere leeftijd) en heeft afgelopen jaar een vriend gekregen na jaren alleen te zijn. Het was net een verliefde puber.

Heel erg leuk om te zien

Dus die vlinders en helemaal gaan stralen als je het er over hebt gaat dus blijkbaar echt niet weg.

**Geplaatst**: 25-02-09 10:03

Geplaatst: 25-02-09 10:03

Vlinders genoeg hoor toen ik op mijn 31e mijn vriend leerde kennen. Net zo hotel de botel als anderen keren.
Maar ik was voorzichtiger met , samenwonen ed en het duurde ook langer voor ik het vertrouwen had van dit is het. ( nu 5 jaar later hebben we een zoontje en gaan we trouw

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 10:07

Re: Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 10:07

Ok, dus die vlinders kunnen er wel degelijk zijn maar het hoeft niet per definitie? Verliefdheid/liefde kan ook gaan groeien als je iemand langer c.q. beter kent? Is dat omdat je dan nuchterder erin gaat, wat afstandelijker als het ware omdat je je verstand er meer bij hebt dan dat je nog puber of jonger bent?
Bang om gekwetst te worden? Is dat het?

En dan de volgende naar aanleiding van hierboven geplaatste….heeft het meer tijd nodig om te weten of je iemand kunt vertrouwen of voel je wel meteen of het goed zit of niet?

**Geplaatst**: 25-02-09 10:11

Geplaatst: 25-02-09 10:11

.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 14-05-23 08:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-02-09 10:13

Geplaatst: 25-02-09 10:13

ik ben van mening dat je gelijk een gevoel moet hebben dat het goed zit met of zonder vlinders
zoals jij aangaf die ene jongen die perfect was maar dat je zoiets had van "nee dit word m niet"
niet doen dan ook want dan is het gedoemd om te mislukken (denk ik)

je moet natuurlijk wel een goed gevoel bij zo een persoon hebben

**Geplaatst**: 25-02-09 10:16

Geplaatst: 25-02-09 10:16

Imago01 schreef:
Is dat omdat je dan nuchterder erin gaat, wat afstandelijker als het ware omdat je je verstand er meer bij hebt dan dat je nog puber of jonger bent?
Bang om gekwetst te worden? Is dat het?

En dan de volgende naar aanleiding van hierboven geplaatste….heeft het meer tijd nodig om te weten of je iemand kunt vertrouwen of voel je wel meteen of het goed zit of niet?

Weet je wat ik ook denk dat het is? Wat bij mij in elk geval een heel belangrijk deel was... ik was 25 toen ik m'n huidige vriend leerde kennen, ik woonde inmiddels 6 jaar alleen, had een huisje, een fulltime (vaste) baan, een auto, 2 paarden, 2 honden, 2 katten en een sociaal leven. Ik was zó bang om alles op te geven, dat ik ook heb gezegd: 'ik zeg alleen mijn huur op als jij ook je huur op zegt en we samen ergens opnieuw beginnen', was echt bang om mijn schepen te verbranden. Daar was ik dus heel erg op gebrand.

**Geplaatst**: 25-02-09 10:19

Re: Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst: 25-02-09 10:19

Ik keek pas toevallig dat programma "Memories" En daar zeiden ze bijna allemaal dat de eerste vriend echt het speciaalst is geweest en dat ze DAT gevoel nooit echt meer bij hun huidige man gehad hebben. Dus hun zeide ook dat de vlinders minder waren enzo...

zelf kan ik er niet over mee praten

**Geplaatst**: 25-02-09 10:46

Re: Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst: 25-02-09 10:46

Dat is denk ik een biologisch verschijnsel.
Als je 16 bent dan zijn je hersenen ook nog niet volgroeid. Dan ben je nog veel minder geremd, ook met andere dingen. Waarschijnlijk maken onvolgroeide hersenen ook makkelijker serotonine aan, die de gevoelens van o.a. verliefdheid veroorzaken. Als je terugdenkt zal je ook nu rationeler reageren op dingen waar je vroeger wat hysterischer over deed

Maar verliefd worden kan altijd. Misschien wel minder heftig, maar het is niet zo dat je niet meer verliefd kan worden als je ouder bent.

**Geplaatst**: 25-02-09 11:03

Geplaatst: 25-02-09 11:03

Ik ben 'nog maar' 24, dus misschien heb ik helemaal geen recht van spreken ...

maar ik merk zelfs al verschil.

Op mijn jeugdliefde was ik hélemaal hoteldebotel, ik was echt mezelf niet meer. Achteraf was het echt een rotjoch, dus ik was waarschijnlijk meer verliefd op een plaatje in mijn hoofd. Die jongen kon mij alles flikken, maakte me niet uit, als we maar bij elkaar bleven. Toen hij me uiteindelijk dumpte na vier jaar dacht ik dat ik nooooooit meer gelukkig zou worden .... Whaha, oh men, als ik er nu aan terug denk!

Met mijn huidige vriend heb ik dat allemaal niet gehad, was ik echt niet zo van de rel. Wel kriebels gevoeld (en nu ook nog trouwens), maar je bent realistischer en verliest je hoofd niet. Je gevoel en je verstand liggen dichter bij elkaar. De liefde, die heeft moeten groeien, en groeit nog steeds. En deze liefde is zoveel diepgaander en zoveel mooier dan dat ik had met mijn jeugdliefde, terwijl die relatie veel meer mijn hele leven beheerste.

Eigenlijk zou ik zo'n hoteldebotelverliefdheid niet eens meer willen, laat mij maar lekker met beiden benen op de grond staan

.

Terwijl ik altijd gezegd heb, dát gevoel, dat ik bij mijn eerste vriendje had, dát wil ik weer anders stelt het niets voor ... Tsja, tot ik mijn huidige vriend ontmoette.

**Geplaatst**: 25-02-09 12:26

Geplaatst: 25-02-09 12:26

Imago01 schreef:
Ok, dus die vlinders kunnen er wel degelijk zijn maar het hoeft niet per definitie? Verliefdheid/liefde kan ook gaan groeien als je iemand langer c.q. beter kent? Is dat omdat je dan nuchterder erin gaat, wat afstandelijker als het ware omdat je je verstand er meer bij hebt dan dat je nog puber of jonger bent?
Bang om gekwetst te worden? Is dat het?

En dan de volgende naar aanleiding van hierboven geplaatste….heeft het meer tijd nodig om te weten of je iemand kunt vertrouwen of voel je wel meteen of het goed zit of niet?

Mijn vriend en ik zijn heel bewust een relatie aangegaan, bijna beredeneerd. We vonden elkaar natuurlijk wel heel leuk, maar zo hoteldebotel verliefd op elkaar als je als puber was... nee dat is er nooit geweest.
Ik had wel het idee dat we goed bij elkaar zouden passen, het voelde gelijk of we elkaar al lang kenden, maar verder hebben we bewust een stukje risico genomen en maar gekeken wat het werd.

Nu zijn we 7,5 jaar bij elkaar, hebben een dochtertje samen en zijn toch voornemens om nog lang bij elkaar te blijven en nog kinderen te krijgen.

Die romantische liefde van samen verliefd dansen op de oevers van de Seine is er nooit geweest, maar iemand die eten voor je maakt als je laat thuis komt en je voeten masseert na een dag veel staan, dat is ook goud waard

Rustig, misschien ook erg saai, maar ik heb het idee dat het juist door het ontbreken van de hele grote emoties meer everlasting is (want ten tijde van die verliefdheid kon ik ook o zo jaloers en o zo driftig en intens verdrietig zijn...)

**Geplaatst**: 25-02-09 12:31

Geplaatst: 25-02-09 12:31

ik ben zelf jong namelijk 23 en heb al een vriend

maar als ik het om me heen hoor en lees in de boekjes dan kun je zeker nog wel verliefd worden op "oudere" leeftijd hoor... de verliefdheid is alleen anders... niet meer zoals toen je 16 was

je kijkt nu heel anders tegen dingen aan... veel serieuzer dan toen je 16 was... samenwonen, kinderen enz...

**Geplaatst**: 25-02-09 12:37

Re: Latere leeftijd, vlinders n.v.t./weg/onbelangrijk?

Geplaatst: 25-02-09 12:37

Vlinders zijn er wel op oudere leeftijd.
Mijn opa is vorig jaar op 78 jarige leeftijd getrouwd voor de 2e keer in z'n leven. Zijn nieuwe vrouw is 73.

Ze gedragen en voelen zicht als twee pubers. Vlinders, rode koppies enz.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 13:13

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 13:13

Okay Urielle, ten eerste dank voor het delen van jouw ervaring.

En die ervaring is precies wat ik dus bedoelde in mijn begin stukje. Jullie zijn namelijk echt de enigen niet.

Maar wat heeft jullie dan doen besluiten om samen een relatie aan te gaan. Is het niet puur samen een leven delen omdat je anders allebei maar zo alleen bent? Ben je naar elkaar toegegroeid? want je bent overduidelijk wel elkaars maatje, dat is op zeker, anders hou je het niet met elkaar vol. Geen ruzie maar ook geen passie.
Dat respecteer ik omdat je daar allebei bewust voor kiest natuurlijk.
Het voelt voor jullie allebei ook goed, anders begin je er niet aan maar speelt dat in het begin niet in op je gevoelens? Raak je niet in de war? Op welk moment word je dan van vriendschap-punt, intiem met elkaar want heb je die passie er dan wel bij? Je hebt samen een kindje dus de intimiteit is er wel degelijk maar kun je dat wel met iemand waarvoor je eigenlijk alleen maar ‘maatje’-gevoelens hebt?

Ik snap het dat je samen hiervoor kiest. Ik weet niet of ik dit zelf wel zou kunnen eigenlijk, vandaar dat ik me afvraag over die vlinders…

Ik heb zo mijn ervaringen opgedaan maar nooit meer die passie, die verliefdheid, nou dat ziet er eerlijk gezegd niet echt zonnig uit?

En hoe weet je nou, dat als je gewoon een goede band met iemand hebt, iemand waarmee je het goed kunt vinden, waarmee je lekker kunt praten, dat je daar dus ook meer gevoelens voor kunt gaan opbrengen zonder die verliefdheid? Er is een verschil tussen iemand leuk vinden en iemand leuk-leuk vinden. Vele vriendschappen slaan om in relaties omdat opeens de vonk zomaar overspringt, dat is dan duidelijk. Maar wat nou zonder die vonk, dat je dus besluit om een liefdesrelatie te beginnen?

**Geplaatst**: 25-02-09 13:14

Geplaatst: 25-02-09 13:14

Wat ben ik toch een gelukkig mens

Heb mijn man leren kennen toen ik 28 jaar was en een behoorlijk slechte ervaring
van 5 jaar achter de rug had................was zo bang als een wezel om weer gekwetst
te worden, maar mijn gevoel en de liefde voor hem waren velemalen sterker dan mijn
verstand, die ging dus hup het raam uit en nu.................23 jaar later heb ik nog
steeds vlinders in de buik als ik hem zie.

**Geplaatst**: 25-02-09 13:23

Geplaatst: 25-02-09 13:23

Zonder passie en zonder vlinders zou ik het ook niet kunnen! ... Maar het is toch ook wel fijn om niet meer de hele tijd in de extreme ups-en downs te zitten.

**Geplaatst**: 25-02-09 13:39

Geplaatst: 25-02-09 13:39

Wij vonden elkaar wel aantrekkelijk hoor, het is niet zo dat er helemaal _niets_ was. Iets van verliefdheid was er zeker wel en nu kan dat ook nog wel eens zijn dat er ineens van die sparkles zijn, maar niet meer net als in puberteit dat je nergens anders meer aan kunt denken en de hele dag zit te dromen en er je kwek niet over dicht kunt houden

Het is meer dat je 's ochtends wakker werd van 'Er was gisteren iets leuks toch... wat ook al weer... o ja! Ik ben verliefd

' En door meerdere keren gekwetst te zijn geweest zit er ook een muurtje om je heen, het kost toch wel wat gedachten en wilskracht om te zeggen dat je wilt proberen je muurtje af te breken om te kijken of wat daarachter is ook echt de moeite waard is.

Vroeger geloofde ik ook in een ware liefde. Nu denk ik dat een relatie gewoon een stukje wederzijdse aantrekkingskracht is wat je met wat geven en nemen en werken aan de relatie van twee kanten, eigenlijk met toch best wat meer mensen op kunt bouwen. Dat het meer afhangt van de wil van twee kanten om er iets van te maken.

Betreffende de intimiteit samen, in mijn ogen leeft seks heel erg door je fantasie. En dan bedoel ik dus niet over anderen (kan ook), maar door je gedachten erbij. Na veel jaren samen neemt de natuurlijke fysieke aantrekkingskracht wel af, ik bedoel: het is niet zo vanzelfsprekend dat die man (en dit volgende gaat even niet per se over hem, maar theoretisch) die een walm op de wc achterlaat, gorgelt met water na het tandenpoetsen en zijn zweetsokken in de wasmand legt, na een nacht samen slapen in bed 's ochtends ineens je droomminnaar is. Bij mij niet althans. Andersom ben ik me er ook scherp van bewust dat ik niet meer maatje 36 heb, mijn lichaam is ook veranderd door de zwangerschap, ik stap niet elke avond met benen, oksels en down under glad geschoren in bed en ik vergeet niet meer in de passie van de eerste seks dat 's ochtends mijn haar recht overeind staat. Dus dat is ook iets wat bewuster gaat, waar je plaats voor inruimt in je relatie en iig in mijn geval even bewust de dingen uit je gedachten bant die je man minder aantrekkelijk maken.

Een stukje intimiteit wat er wel bijkomt is het zorgen voor elkaar, massages, samen knuffelen op de bank en niets hoeven zeggen omdat je elkaar zo goed kent. En misschien een beetje in tegenspraak met het stukje hiervoor; ergens is het ook heerlijk om na het eten je broeksknoop open te kunnen zetten op het uitbuikstandje, om samen te lachen om de rode strepen die je jeansbroek in je buik heeft gemaakt en om niet meer panisch met je buik ingehouden in bed te liggen want o my, wat zou hij denken van je buikje of je cellulitisbenen. Ik bedoel: tuurlijk wil je graag mooi gevonden worden, maar hij kent al je zwakke punten en ondanks dat (of misschien wel dankzij!) loopt hij niet weg.

En als de echte romantiek even ontbreekt, dan praat je daarover of je kijkt een of andere vrouwenfilm en eet chocola