Geplaatst Mijn moeder is sinds 1991 banenpoeler geweest bij de Gemeente Groningen. In 2005 verdwenen die banen en is ze met een SW-verklaring in dienst gekomen van een andere afdeling van de gemeente en gedetaceerd gebleven bij haar oude baan.
In dat jaar werd er bij mijn opa, haar vader, ook kanker geconstateerd. Begin 2006 werd mijn moeder gedetaceerd bij een bedrijf winschoten, met een contract van 20 uur zodat ze met mij voor mijn opa kon zorgen.
Hoewel dit allemaal in overleg gegaan is en zelf in haar contract stond, ging haar baas echter na een poosje toch moeilijk doen, meteen weer aan het werk, stop opa maar in een sterfhuis, werk gaat voor.
Mijn moeder heeft dat geweigerd en werd ook gesteund door het detaceringsbedrijf. Uiteindelijk is mijn opa in oktober 2007 overleden en daarmee werd volgens afspraak de detacering beeindigd. Na een week moest mijn moeder weer 40 uur in de week aan het werk op het hoofdbureau en heeft dit, ondanks dat er nog van alles moest worden geregeld en ze er emotioneel erg veel moeite mee had, gedaan.
Toen, begin 2008, kreeg mijn moeder erge last van een opgezwollen en pijnlijke knie. Dokter adviseerde eerst rust omdat hij zo niets kon vinden. Aangezien mijn moeder elke dag 3 uur onderweg is van en naar het werk met de auto, heeft ze zich toen ziek gemeld. En inderdaad ging het toen wat beter. Eenmaal weer aan het werk verergerden de klachten opnieuw. Ze werd opgeroepen door een arbo-arts, die niet naar de knie keek, maar wel constateerde dat hij waarschijnlijk verdraaid was en dat ze maar wat vaker moest lopen verdeeld over de dag. Ook kreeg ze een voetenbankje. Ook dit ging niet beter en de huisarts dacht aan een versleten knie. Mijn moeder werd doorgestuurd naar het ziekenhuis. Hier hebben ze foto's gemaakt en zagen ze ook niet meteen iets, behalve een vlek op het kuitbeen. Ze werd doorgestuurd voor een PET-scan en was in grote paniek omdat mijn opa is overleden aan long en botkanker.
Ondertussen had mijn moeder ook een onafhankelijk deskundigenoordeel aangevraagd. De uitslag hiervan was dat haar werkgever haar aangepast werk moest aanbieden en dat meer lopen een voetenbankje daar niet onder vielen.
Dat heeft de werkgever echter niet gedaan, maar ze beweren van wel. Dus mijn moeder meldde zich weer ziek, omdat ze gewoonweg niet kon werken van de pijn, en ondertussen stelde de dokter ook nog vast dat ze inmiddels overspannen was. Ze ging in slaapstand en viel zomaar overal in slaap, zelfs onder het rijden. Uiteindelijk is geconstateerd dat mijn moeder ook weldegelijk vrij ernstige artrose in haar knie heeft.
De werkgever beschuldigde haar van werkweigering en zij letterlijk dat ze zich aanstelde. Haar loon werd ingehouden en ze kon kiezen tussen vrijwillig ontslag of elke dag naar een centrum voor dagbesteding om te verven en te knutsellen. Als ze voor het laatste koos, moest ze op die manier bewijzen dat ze wel geestelijk gezond was, zich niet aanstelde en elke dag kon werken.
Op dat moment is ook de vakbond ingeschakeld, maar deze beweren dat ze niets kunnen doen en dat mijn moeder maar gewoon moet doen wat ze zeggen. Daarom is ze maar naar de dagbesteding gegaan, waar ze "getaxeerd" moet worden qua geestelijke vermogen (Ze heeft 15 jaar naar goede tevredenheid 1 en dezelfde baan gehad en is daarnaast in 6 verschillende dingen cum laude afgestudeerd, met de geestelijk vermogens lijkt me niets mis.
) daarnaast heeft ze elke 2 weken een gesprek met een consulent, die moet beoordelen hoe het gaat. Ondertussen heeft ze geen recht op vrije dagen en mag ze zich ook niet ziek melden. Nu heeft de baas van dat centrum waar ze nu heen moet, ruzie gehad met mijn moeder haar baas. Haar baas heeft haar daar onder valse voorwendselen binnen gekregen, maar ze hebben daar toen niets van gezegt omdat ze aan mijn moeder haar kant staan en vinden dat ze puur getreiterd wordt. Nu eist haar baas dat mijn moeder zich per telefoon, elke dag meld vanuit dat centrum. Om 8 uur s 'ochtends inklokken en om 5 uur uitklokken. Zij bellen en mijn moeder moet opnemen. Naast het feit dat het centrum maar van half 10 tot kwart voor 4 geopend is en haar baas daarvan op de hoogte is, weigerd het centrum aan zulke pesterijen mee te werken en adviseren zij mijn moeder om zich vanaf morgen weer ziek te melden zodat ze haar niet kunnen ontslaan. Ook hebben ze gezegd nooooit meer iemand op te nemen die daar via mijn moeder haar werkgever komt. Maar wat nu? Ze meld zich morgen ziek, maar dat mag ze niet. En ze kan ook niet weer terug naar dat centrum. Alles wat hier boven geschreven staat, kunnen ze toch niet maken? Dat klopt toch van geen kanten? Heeft iemand een idee wat we hiermee kunnen doen?
)
Erg jammer dat die niet willen helpen. Is dat telefonisch gegaan? Anders zou je namelijk misschien schriftelijk of per email nog een verzoek in kunnen dienen, ik vind dat je het verhaal hier erg duidelijk neerzet en kan me niet voorstellen dat je moeder zonder meer moet doen wat er gezegd wordt - misschien dat je met een brief dan een meer bereidwillige medewerker treft. 
