Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 12:32

mag je van je partner verlangen dat hij achter je staat?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 12:32

Hoi,

Zit eigenlijk met het volgende.....

De laatste tijd heb ik het gevoel dat mijn man niet achter mij staat als het op zijn ouders aan komt.
De relatie tussen mijn man en zijn ouders is er een met veel ups en downs. Er zijn al vaker periodes geweest van géén contact, soms een jaar en de langste van 5 jaar!

Sinds het begin van onze relatie waren zijn ouders tegen mij, zij zijn gelovig en ik niet. Mocht niet binnen komen, nog niet eens een stap op het erf zetten!
Na 2 jaar hadden ze zoiets van dan toch maar eens kennis maken. Dat ging niet geheel vlekkeloos. Ik mocht alleen komen als ik in een rok kwam, dit heb ik niet gedaan, ben van mening dat ik dan niet een ander persoon ben. Ik vind dat je iemand moet accepteren zoals diegene is, kleding zal daar niets aan veranderen.
Na 4 jaar kwam de vader van mijn man in het ziekenhuis te liggen, ik heb zijn moeder meerdere malen naar het ziekenhuis gebracht (dit deed ik voor mijn man) tot op 1 avond ik was 5 minuten te vroeg, het regende pijpenstelen, ik bel aan, zijn moeder doet de deur open en zegt: o ben je er al. Ik ben nog niet zover en knalt de deur in mijn gezicht dicht. Ik ben woedend naar de auto gelopen en heb mezelf beloofd weg te rijden als ze niet klokslag 18.00 in de auto zou zitten. Ze kwam op tijd naar buiten en ik heb haar toch naar het ziekenhuis gebracht voor het bezoek.
Toen de vader van mijn man naar huis mocht heb ik hem weken lang elke ochtend uit bed getild omdat verder niemand anders dat kon doen (ook dit heb ik meer voor mijn man gedaan dan voor zijn ouders)
Toen kwam na 5 jaar het gezeur, hoe lang bleven we nog in zonde leven want dat samenwonen was maar niets volgens hun. Het werd zelfs zo erg dat ze begonnen te stoken als ik er niet bij was.

Eén jaar later zijn we toch getrouwd (niet vanwege hun gestook!) en ze hebben niet eens het fatsoen op kunnen brengen om te laten weten of ze kwamen of niet! Ik ben er nog eens apart heen gegaan om te vragen hoe en wat. Gezegd dat ze ook best eens iets voor hun zoon kunnen doen aangezien hij al jaren voor hun klaar staat. Mijn man is 3 jaar lang 1x per week met zijn vader naar therapie in België gereden zonder ooit iets te vragen voor de diesel of wat dan ook! Ze zouden er weer over nadenken of ze kwamen.. Heb toen wel gezegd als jullie nee zeggen tegen ons huwelijk dan hoeft het voor mij niet meer!
Ze zijn dus niet gekomen en hebben nooit meer iets laten horen.
Er is toen ruim 5 jaar geleden geen contact geweest. Mijn man was er klaar mee op dat moment.
Nu is er ruim 1½ jaar geleden weer voorzichtig een beetje contact gekomen van zijn moeder uit.
Ik heb gezegd dat ze best kan komen maar dan moet ze wel eerst eens wat antwoorden geven op een aantal vragen waar wij mee zitten. Dat was prima. Nou die antwoorden hebben we nog steeds niet.
Het enige wat ze die avond heeft gedaan zijn loze beloftes maken, ze zou er alles aan doen om meer contact te maken en er wat proberen van te maken.
Ze heeft nooit meer gebeld of is langs geweest, mijn man is daarna wel een paar keer naar hun toe gegaan om te kijken of dat dan het gaat doen maar tot nu toe niets.
Wat ik wel merk is dat zij weer op hem aan het in praten zijn als hij daar alleen is.
Ik ga daar niet naar toe, zij heeft in ons huis beloftes gedaan en komt ze niet na, blijkbaar vinden ze het wel best zo. Mijn man kan alleen niet snappen dat ik niet daar naartoe wil.
Hij geeft me wel gelijk als ik terug val op dat gesprek en die valse beloftes maar dat is het dan ook.
Ik wil zo graag dat hij me hier in steunt, mag ik dat verwachten???

**Geplaatst**: 18-02-09 13:12

Geplaatst: 18-02-09 13:12

Wat een verhaal zeg!

Je kan natuurlijk wel denken: het zijn en blijven zijn ouders... Maar dit vind ik geen 'standaard schoonouders perikelen' meer, hoe zij zich gedragen laat echt serieus te wensen over. In dit geval vind ik wel dat je van je man mag verwachten dat hij achter je staat.

Toen je schoonvader in het ziekenhuis lag deed jij alle moeite van de wereld en dan kreeg je nog (letterlijk) de deur op je neus. Zeer triest!

**Geplaatst**: 18-02-09 13:15

Geplaatst: 18-02-09 13:15

Wat een verhaal en wat heb jij veel voor die mensen gedaan zeg, echt waar petje af daarvoor.
Ik vind dat jou man achter jou moet staan. Hij heeft voor jou gekozen en geeft ook aan dat je wel gelijk hebt.
Aan de andere kant kan ik me van hem uit ook voorstellen dat hij het moelijk vind, het zijn wel zijn ouders.
Moeilijk, erg moeilijk.
Maar ik vind dat hij jou moet steunen. Als jullie samen 1 lijn vormen komen zijn ouders misschien ook tot het idee dat hij achter je staat en voor jou kiest en dat dan misschien accepteren en normaal gaan doen, of in ieder geval antwoord geven op de vragen die er nu zijn.

P.S. sorry als het negens op slaat maar heb ff opgeschreven wat er in mijn hoofd opkwam.

**Geplaatst**: 18-02-09 13:18

Geplaatst: 18-02-09 13:18

Ik ken iemand die het zelfde mee maakt en die heeft besloten niet meer met ze om te gaan.

**Geplaatst**: 18-02-09 13:19

Geplaatst: 18-02-09 13:19

Ik vind het niet netjes hoe die schoonouders tegen jou hebben gedaan. Wel vind ik het ook niet echt netjes van jou dat je toendertijd geen rok aan hebt gedaan. Dat hoort bij hun geloof en wat voor een moeite kost het jou?
Maar goed, dat is 1 klein foutje jaren geleden. Ik snap dat je erg boos bent, maar het zijn en blijven zijn ouders. Die vergeet je niet zomaar.
Ik zou toch eens met hem meegaan. Gewoon vriendelijk doen en er verder niets van verwachten. Gewoon voor je man. Het zou hem waarschijnlijk heel blij maken als jij wat goede wil toont.

Ik zou ook boos zijn op die ouders als jouw verhaal zo lees, vergis je niet! Maar ik vind wel dat je soms vervelende dingen moet doen terwille van degene die je liefhebt.

**Geplaatst**: 18-02-09 13:22

Geplaatst: 18-02-09 13:22

Phoe, nou meid, ik denk er net zo over als jij.

Alleen het "probleem" is, dat het de ouders zijn van jouw man, en dat blijven ze, wat ze ook doen. Ik denk dat je man zich op dit moment tussen twee partijen begeeft en hij het moeilijk vind om an iemands kant te gaan staan. Misschien dat je eens met hem kunt gaan praten, op een of andere manier moet het wel duidelijk voor hem zijn dat wanneer hij contact heeft met zijn ouder, dat niet wel zeggen dat hij jou kwijt raakt.

Andersom weet ik niet, ik kan me goed voorstellen dat zijn ouder weer het contact weigeren wanneer hij duidelijk te kennen geeft aan jouw kant te staan, en dat is misschien niet wat hij wil. Een hele vervelende situatie dus, ik denk ook dat jouw man jou een beetje milder wil stemmen omdat hij niet wil kiezen tussen zijn ouders en jou.

Phoe, echt moeilijk hoor! Maar eerlijk is eerlijk, ik zou me in eerste instantie ook een beetje in de steek gelaten voelen door mijn vriend, mochten wij een dergelijke situatie meemaken...!

**Geplaatst**: 18-02-09 13:22

Geplaatst: 18-02-09 13:22

Ik kan me van jouw man uit best voorstellen dat hij graag wil dat je meegaat. Het zijn tenslotte toch zijn ouders en wie wil nou niet het liefste een goede band met zijn ouders? Misschien wil hij alles wel vergeven en vergeten als het maar weer goed komt. Maar zo te lezen kunnen jullie alle moeite doen en het zal voor hen nooit goed genoeg zijn denk ik.

Jij zoekt misschien een bevestiging van hem dat jullie relatie gewoon blijvend is en dat zij daar niet tussen kunnen komen? Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat die mensen vat op hem krijgen? En ik denk dat hij best aan jou duidelijk mag maken dat dat niet gaat gebeuren, en hoe hij dat moet doen, tja, dat is moeilijk. Hij zal op een of andere manier een statement naar zijn ouders moeten maken.

Maar het lijken me mensen die niet tevreden te stellen zijn, ik denk dat jullie je dat moetenr ealiseren. Een relatie (met zijn ouders) zoals hij graag wil zal het wel niet worden, daar zul je op een of andere manier een mouw aan moeten passen met zijn tweetjes.

Stoken ze nou echt alleen maar omdat jij niet gelovig bent? Vind ik altijd zo triest he...

@spoekie: als jouw schoonouders nou graag hebben dat jij in je blote kont op visite komt omdat zij geloven dat dat beter is doe je dat dan ook? Vind ik hetzelfde. Ik vind het volkomen onzin om kledingvoorschriften voor je visite te hebben. Wat je zelf aanhangt moet je zelf weten, maar het gaat echt te ver om dat aan andere mensen op te dringen. Je buren mogen toch ook zelf weten wat ze aan doen?

**Geplaatst**: 18-02-09 13:23

Geplaatst: 18-02-09 13:23

Jemig wat een verhaal. DIt is niet zomaar problemen met je schoonouders... zij willen jou gewoon niet in hun leven en in het leven van hun zoon. Dat moet echt heel erg moeilijk voor je zijn.
Ik vind dat je man zeker achter jou moet staan. Hij heeft voor jou gekozen! En hij moet er voor vechten dat zijn ouders achter zijn keuze staan. Zo niet dan zou voor mij het contact met ouders geheel over zijn.

Vreselijk joh, sterkte!

**Geplaatst**: 18-02-09 13:26

Geplaatst: 18-02-09 13:26

Ik denk niet dat je kunt verlangen van je partner dat hij "voor jou" zijn ouders aan de kant zet.
Dan zou je al aan moeten geven dat hij namelijk moet kiezen tussen jou en zijn ouders. Ik denk dat hij wel voor jou zou iezen omdat hij ook wel inziet dat dit echt niet kan.
Maar waarschijnlijk zal hij er niet helemaal 100% voor altijd voor kiezen als het ware en blijf je de rest van jullie leven met een schoonmoeder die af en toe binnen komt vallen in jullie leven opgescheept.

Wat wil jij?
Jij wil antwoord op de vragen en die heb je nog niet gekregen zeg je.
Is het een optie om met je man te overleggen hierover; dat je alleen nog evt. contact wilt nadat alles is besproken en er zelfs duidelijke afspraken zijn gemaakt? Dan kun jij water bij de wijn doen door toe te geven door het gesprek bij zijn ouders plaats te laten vinden. Spreek dan duidelijk af met je man dat wanneer jullie er met zijn ouders niet naar believen uitkomen, jij wilt dat ze helemaal niet meer in jullie leven komen. Overleg dit goed en peil zijn reactie ook goed.

Hoe moet het als jullie kinderen krijgen (noem maar iets), laat hij zijn ouders dan weer binnen in jullie leven?

**Geplaatst**: 18-02-09 13:35

Geplaatst: 18-02-09 13:35

WowAmigo schreef:
@spoekie: als jouw schoonouders nou graag hebben dat jij in je blote kont op visite komt omdat zij geloven dat dat beter is doe je dat dan ook? Vind ik hetzelfde. Ik vind het volkomen onzin om kledingvoorschriften voor je visite te hebben. Wat je zelf aanhangt moet je zelf weten, maar het gaat echt te ver om dat aan andere mensen op te dringen. Je buren mogen toch ook zelf weten wat ze aan doen?

Ik woon zelf op de Veluwe. Mijn opa en oma wilde vroeger (toen ze nog leefde) graag dat ik in rok op visite kwam (op zondag).
Hiermee heb ik nooit problemen gehad, om dat ik hun respecteerde. Het ligt denk ik ook aan je eigen opvoeding.
Toen ik nog thuis woonde liep ik altijd op zondag in een rok en eenmaal uit huis doe ik dat alleen als ik bij (bepaalde) mensen op visite ga.
Ook de ouders van mijn man vonden het heel moeilijk dat we gingen samenwonen (we zijn nog steeds de enige in de hele familie die ooit hebben samengewoond).
Hij bleef elke week op visite gaan en heeft aan mij duidelijk gemaakt dat hij juist voor mij heeft gekozen door tegen zijn ouders wil in te gaan samenwonen.
Maar dat zijn ouders wel zijn ouders zijn en hij graag op visite gaat.
Wij zijn inmiddels al 18 jaar samen en ik kan mij geen betere/fijnere schoonouders voorstellen. Maar de start was zeker niet makkelijk.
Ook niet voor mijn schoonouders.

**Geplaatst**: 18-02-09 13:53

Geplaatst: 18-02-09 13:53

Wat een verhaal. Echt schandalig zo als zijn ouders jou hebben behandeld. Helaas heel herkenbaar, ik heb zulke dingen in het verleden ook vaak genoeg zien gebeuren in mijn omgeving. (toen ik nog bij mijn ouders woonde). Mijn ouders zijn ook zwaar gelovig, maar bij ons was/is gelukkig iedereen welkom ongeacht geloof, kleur of seksuele voorkeur. Maar in het dorp waren veel gelovigen die het liefst helemaal niks te maken hebben met niet gelovigen of niet gelijk gestemden. Wat zijn ouders doen is alles behalve christelijke waarden uitdragen. Christendom kan worden samengevat in 2 hoofdlijnen en 1 daarvan is heb u naaste lief als u zelf.
Snap dat het voor je man een ongemakkelijke situatie is. Maar ik vind wel dat hij moet begrijpen dat jij daar niet meer naar toe wilt. Zoals zij jou (jullie) hebben behandeld kan gewoon niet en tot nu toe hebben ze geen verbetering getoont.
Mischien dat je met je man kan afspreken dat hij alleen bij hen op bezoek gaat, dat ze wel altijd welkom zijn bij jullie thuis, maar dat JIJ er niet meer heen gaat.

**Geplaatst**: 18-02-09 13:58

Geplaatst: 18-02-09 13:58

@ brainless: Tuurlijk, je kunt altijd de fatsoensnormen in acht nemen en dan vind ik de relatie kleinkinderen - opa en oma nog iets anders liggen hoor. Om nou je eigen schoondochter te weigeren omdat ze geen rok aan heeft? Ik persoonlijk (daar zal je het hebben

)hecht persoonlijk meer waarde aan de mens dan aan de verpakking, kijk het kan de spuigaten uitlopen uiteraard, maar als iemand gewoon netjes gekleed gaat...

En jij komt dan uit kringen waar het normaal en geaccepteerd was, want jullie deden dat thuis ook zo, dat hoorde erbij. Bij TS zelf niet en dan vind ik het heel raar als je mensen gaat weigeren omdat ze geen rok aan hebben.

Vroegen jouw ouders vroeger ook aan de visite (die niet uit dezelfde kring kwamen) om bepaalde kleding aan te doen?

Citaat:
Wat zijn ouders doen is alles behalve christelijke waarden uitdragen. Christendom kan worden samengevat in 2 hoofdlijnen en 1 daarvan is heb u naaste lief als u zelf.

Nou, daar sluit ik me ook helemaal bij aan!

**Geplaatst**: 18-02-09 14:08

Geplaatst: 18-02-09 14:08

Tsja, wat zullen we hier nou weer eens van zeggen...
Lastige situatie hoor, het blijven inderdaad toch zijn ouders. Al vind ik de manier hoe ze jou door de jaren heen behandeld hebben (eerste 2 jaar helemaal niet welkom, niet op huwelijk komen etc) ronduit schandalig! En geef je groot gelijk wat die rok betreft, (mits je gewoon fatsoenlijk en niet ordinair gekleed gaat) kom zeg, het is 2009!
Ik ben er van overtuigd dat je man wel degelijk achter je staat, anders had hij wel naar zijn ouders geluisterd en ze zeker geen 5 jaar links laten liggen.
Ben bang dat er alleen nooit echt wat zal veranderen, je zult nooit aan de verwachtingen voldoen vrees ik. Maar dat is lekker pech voor hun dan, of ze nemen je zoals je bent of ik zou zeggen: kom maar weer terug als je me wel accepteert. Helaas is deze keus dan inderdaad niet aan jou maar aan je man en als hij contact wil blijven houden moet hij maar alleen gaan, ik zou ook passen.
En heb wat meer vertrouwen in je vent hoor, ook als hij daar alleen is, hij kiest tenslotte al jaren jouw kant, dus hij moet wel veel van je houden!
Gaat hij nog steeds naar de kerk overigens?

**Geplaatst**: 18-02-09 14:24

Geplaatst: 18-02-09 14:24

Je man heeft voor jou gekozen, eerst samenwonend en nu getrouwd. Je mag en moet zijn keuze vertrouwen denk ik. Hij hoeft zijn ouders niet te laten vallen, maar ik geef je gelijk wanneer je niet met hem mee wilt gaan. Je kunt ze wel bij jullie thuis uitnodigen, waar jullie normen heersen en als ze dan niet komen is dat hun keuze. Ik krijg een beetje het gevoel dat ze normen die afwijken van de hunne gewoon niet accepteren en dat op termijn je wel om zult buigen. Vreemd, dat drammerige...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 14:47

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 14:47

Ik besef heel goed dat het zijn ouders zijn en dat het voor mij de koude kant is.
Waar ik alleen niet tegen kan is het veroordelen van iemand terwijl je die persoon absoluut niet kent!
Van de 5 kinderen komen er nog maar 2 thuis, dit omdat de ouders ook daar vreemde dingen uithalen.
Zo is mijn man voor mij getrouwd geweest, laat nu net die vrouw van zijn broertje dezelfde naam hebben als zijn ex-vrouw... Zij komt daar voor de eerste keer om kennis te maken en krijgt direct te horen van: wij hebben problemen met jou naam en noemen je vanaf nu Truus... Hoe haal je het in je hoofd om dit soort praktijken uit te halen, waar halen ze het recht vandaan.....

Normaal pas ik me aan bij mensen door ze in hun waarde te laten. Ik accepteer dat mensen gelovig zijn en dat ze daar naar leven, wat ik niet accepteer is dat ze dat mij op willen leggen. Er staat nergens in de bijbel dat een vrouw in rok MOET lopen. Het veranderd niets aan mijn persoon, ik ben wie ik ben.

Mijn man heeft het geloof in zoverre naast zich neer gelegd dat hij zich in veel regels niet kan vinden. Hij gelooft wel dat er iets is maar wat weet hij niet precies.

Ik vraag absoluut niet aan mijn man om zijn ouders links te laten liggen, het enige wat ik erg prettig zou vinden is dat hij zijn moeder op haar beloftes aanspreekt. Hij was tenslotte ook bij dat gesprek 1½ jaar geleden. Hij zegt dat ze nu eenmaal zo zijn en dat er nooit antwoorden zullen komen. Ik vind dat onzin, je doet iets met een reden, dus kan je dat ook verklaren waarom.

Ik ben van mening dat als er nu wordt toegegeven aan die mensen dat ze zeker geen moeite gaan doen om iets te proberen. Dat is namelijk het probleem wat iedereen heeft met hun, ze doen maar wat die mensen willen anders heb je de poppen aan het dansen...

In de afgelopen 1½ jaar is er weinig contact geweest tussen mijn man en zijn ouders, hij is er 3x heen geweest, een belletje terug om eens te horen hoe het bij ons gaat kan er niet eens vanaf! Het niet contact hebben stond mijn man alle keren achter! Hij vond het wel moeilijk maar was wel van mening dat er nu eens wat van hen af kon komen omdat zij moeilijk doen en hun beloftes niet nakomen.

Ook al sta je als ouder niet helemaal achter de keuze van je kind(eren) kan je toch wel proberen om de partner te leren kennen en gemeend interesse tonen. Ik bedoel als je kind gelukkig is ben jij dat toch ook???

**Geplaatst**: 18-02-09 14:57

Geplaatst: 18-02-09 14:57

WowAmigo schreef:
@spoekie: als jouw schoonouders nou graag hebben dat jij in je blote kont op visite komt omdat zij geloven dat dat beter is doe je dat dan ook? Vind ik hetzelfde. Ik vind het volkomen onzin om kledingvoorschriften voor je visite te hebben. Wat je zelf aanhangt moet je zelf weten, maar het gaat echt te ver om dat aan andere mensen op te dringen. Je buren mogen toch ook zelf weten wat ze aan doen?

Dat is iets heel anders. Door een rok te dragen geef je aan dat je hun cultuur respecteert. Het is hetzelfde als van een imam verwachten dat hij jou als vrouw een hand geeft.
Wil niet zeggen dat ik het geen onzin vind, maar het geeft wel iets aan van respect jegens die persoon zijn cultuur en dus ook jegens die persoon zelf.
Geloof is voor die mensen erg belangrijk, dat mag je best respecteren.
Ik doe toevallig een sociale opleiding en mij wordt dus ook geleerd dat ik rekening moet houden met andermans cultuur, zodat ik beter met die mensen kan communiceren.

Het is misschien te vergelijken met: jij vindt paarden heel belangrijk en staan bij jou hoog in het vaandel. Jij hebt dan ook graag dat mensen op zijn minst dat respecteren naar jou toe. Maar vervolgens komt er iemand bij jou op bezoek en begint te vertellen hoe hij laatst een paard verrot heeft gemept.
Word jij ook niet vrolijk van. Komt omdat jouw normen en waarden anders zijn dan die van die ander. Dus als die persoon respect naar jou toe toont, zou hij dat niet vertellen in jouw bijzijn.

Daarbij laat ik los wat ik zelf goed of slecht vind. Ik ben zelf ook niet gelovig, maar ik zou wel een rok dragen als ik een ander daar blij mee kan maken en zeker als het mijn schoonouders zijn.

Maar dit is maar een kleine kwestie. Het gaat er meer omdat zij bang is haar man kwijt te raken.
Mijn advies is: laat goede wil naar je man toe zien, dan weet hij dat jij het probeert. Probeer ook achter hem te staan. Vertel hem dat je snapt dat hij graag contact wil met zijn ouders, maar dat jij bang bent hem kwijt te raken en dit erg moeilijk vindt. Probeer dan ook samen een middenweg te vinden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 15:01

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 15:01

Mijn schoonzus is al ver weg verhuisd om van de controle van hun ouders af te zijn. Ook zij is inmiddels gescheidden en voldoet dus niet meer aan het perfecte plaatje. De controle maakte haar helemaal gek, zij liet zich dan ook erg sturen in hoe en wat door hun ouders..

De manier waarop hun vader over mijn man denkt vind ik ook te min voor woorden. Mijn man is de middelste van de kinderen.
De oma van mijn man kwam te overlijden, zij wilde graag dat de kist gedragen ging worden door de oudste mannelijke kleinkinderen. Nu wilde de broer van mijn man dit niet doen, hij wist niet eens zeker of hij wel naar de begravenis ging... Toen is er door een oom gevraagd of mijn man dan de kist wilde dragen want oma had meer met mijn man dan met zijn broer.. Dat wilde mijn man graag doen voor oma (dat was echt een enorme schat die niet naar een rok/broek keek!) Toen werd mijn man gebeld door zijn vader en uitgemaakt voor snotneus en nietsnut en dat hij het echt niet in zijn hoofd moest halen om de kist te gaan dragen... Ik zou als ouder trots zijn geweest op mijn kind (ongeacht welke nu de kist ging dragen) en ging daar niet moeilijk over doen!

De opmerking nietsnut heeft mijn man toen echt pijn gedaan, hij werkt keihard in onze eigen zaak, is nooit naar zijn ouders toegegaan met problemen zelfs niet toen zijn vorige huwelijk op de klippen liep. Hij doet er alles aan om zo goed mogelijk voor alles te zorgen en dan krijg je dat te horen!

**Geplaatst**: 18-02-09 15:04

Geplaatst: 18-02-09 15:04

Mijn mond valt open van verbazing!!! Je kunt het denk ik maar beter opgeven als ik het zo lees, als ze al meerdere kinderen niet meer zien door hun eigen gedrag dan lijkt het er op dat hun opvattingen belangrijker voor ze zijn dan hun eigen kinderen...
Die mensen veranderen waarschijnlijk niet meer! Denk dat je man wat dat betreft gelijk heeft, de antwoorden zul je waarschijnlijk ook niet krijgen.
Klinkt misschien makkelijk gezegd maar ik zou me er toch maar bij neer proberen te leggen dat het gewoon nooit wat wordt. Beter zo en elkaar respecteren dan steeds ruzie waar je toch nooit uit zult komen! In ieder geval sterkte ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 15:06

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 15:06

@ Spoekie: mijn man snapt heel goed dat ik daar niet heen wil, ik hou hem absoluut niet tegen als hij daar heen wil gaan, dat heb ik nooit gedaan! Ik kan hem niet vertellen wat wel en niet te doen! Hij is niet mijn eigendom.
Het enige wat ik van hem in deze kwestie verlang is in zoverre achter mij te staan door zijn moeder er op aan te spreken wat ze allemaal heeft lopen beloven hier tijdens dat gesprek!

Zijn ouders negeren mij totaal, altijd al gedaan, is mijn man jarig dan kreeg hij wel een kaartje (als er een periode was met contact) was ik jarig dan was er niets (en ja ze weten wanneer ik jarig ben!) Met de kerst kwam er ook alleen voor hem een kaartje en voor mij niet (als er een periode met contact was).
Door zo selectief te zijn zegt dat voor mij meer dan genoeg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 15:10

Re: mag je van je partner verlangen dat hij achter je staat?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 15:10

@ Wardie: je hebt gelijk, ze geven meer om zichzelf.
Tijdens het gesprek net voor de bruiloft wat ik met ze had kreeg ik dan ook te horen dat ze niet van hun kinderen hielden want die gaven toch alleen maar zorgen en wilden niet leven naar de manier waarop ze opgevoedt waren. Ik heb toen gezegd dat hun manier van leven nu eenmaal niet die voor iedereen kan zijn.
En ik vind het heel vreemd dat je als ouder kunt zeggen dat je niet van kind houdt! Ze houden alleen van de kleinkinderen mits deze nog niet te groot zijn want dan zijn ze ook niet leuk meer!

**Geplaatst**: 18-02-09 15:13

Geplaatst: 18-02-09 15:13

Het klinkt alsof jouw man toch nog heel graag hun goedkeuring wil. En daarom ook niet tegen zijn ouders durft in te gaan.
Het is bijv. ook bijna een feit dat kinderen die mishandeld worden, toch nog steeds voor hun ouders blijven kiezen. Daarom zijn het ook je ouders. Ze blijven nog hun best doen en dat doet jouw man in feite ook.
Ik snap wel dat dit echt moeilijk is en ik zou zelf ook het liefst niets met zulke mensen te maken hebben. Ik denk dat het belangrijk is dat jij en je man samen een front blijven. Leg gewoon uit dat je wel snapt dat het om zijn ouders gaat en dat je hem wel steunt als hij nog graag contact wil, maar dat het voor jouzelf is afgedaan en dat je hoopt dat hij daar ook begrip voor heeft. Maar mijn advies is toch praat er met hem over. Hij is de enige die er iets aan kan veranderen. En misschien wordt het ook tijd voor jou om te accepteren dat die moeder die beloftes toch niet meer gaat nakomen. Misschien moet je het laten rusten en je energie in belangrijkere zaken steken, zoals de relatie met je man of je werk oid. Sommige mensen kun je namelijk niet veranderen, al had je het nog zo graag en het klinkt alsof die ouders daar zo'n voorbeeld van zijn..

**Geplaatst**: 18-02-09 15:19

Re: mag je van je partner verlangen dat hij achter je staat?

Geplaatst: 18-02-09 15:19

Echt waar, bij iedere post valt opnieuw mijn mond open van verbazing!!! Dat je man uberhaubt nog iets met ze te maken wil hebben vind ik erg knap.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-09 15:22

Re: mag je van je partner verlangen dat hij achter je staat?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-09 15:22

Tja Wardie, zo denk ik er ook over. Ook al zijn het je ouders dan nog hebben ze niet zoveel recht dat ze je zo mogen kwetsen!
Wat dat betreft heeft spoekie denk ik wel gelijk.
Je wilt graag een bevestiging dat je het goed doet van je ouders!

**Geplaatst**: 18-02-09 15:27

Geplaatst: 18-02-09 15:27

meggiemeg schreef:
Tja Wardie, zo denk ik er ook over. Ook al zijn het je ouders dan nog hebben ze niet zoveel recht dat ze je zo mogen kwetsen!
Wat dat betreft heeft spoekie denk ik wel gelijk.
Je wilt graag een bevestiging dat je het goed doet van je ouders!

Ouders zijn gewoon heel belangrijk in ieders leven. Op wat voor een manier dan ook.
En juist de mensen die geen waardering krijgen, gaan er meer en meer moeite voor doen. Terwijl ze eigenlijk zouden moeten zeggen: zoek het uit, ik leef wel mijn eigen leven!

Het lijkt me ook vooral heel moeilijk voor je man! Probeer hem op zijn minst duidelijk te maken dat jij hem wel als persoon ontzettend waardeert. Wellicht helpt dat ook al

**Geplaatst**: 18-02-09 15:29

Geplaatst: 18-02-09 15:29

@spoekie: Oke, jij hebt er voor doorgeleerd

. Maar ik begrijp gewoon niet dat mensen zo ver van de wereld kunnen zijn dat ze je op je kleding al kunnen afwijzen. Voor mij is kleding geen criterium om niet met iemand om te willen gaan, dus ik begrijp dat gewoon niet zo. (Alhoewel ik me bij extremen ook vast wel de wenkbrauwen zou optrekken, dat dan weer wel, maar mijn grenzen liggen ietsje ruimer dan die van dat stel hoop ik

)

Maar dit vind ik gewoon wel erg benauwend en ik kan me goed voorstellen dat als je je al niet welkom en geaccepteerd voelt dat je het dan gewoon verrekt om ook nog eens een rok aan te trekken omdat schoonpa en ma dat nodig vinden. Ik had het ook niet gedaan!

Ik denk dat de man van TS zich moet realiseren dat hij het gewoon niet goed zal kunnen doen. Een normale relatie wordt dit gewoon nooit.