Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
Maarja ik kan er wel mee lache.
Hij zit de hele dag op school of gaat voetballen en savonds zit hij achter zijn xbox. Ik ben naar de paarden of zit op men kamer/computer.
dus ik negeer hem en ga gewoon verder, nou dan ben ik niet meer veilig hoor


maar ik moet het maar uit zien te zitten denk ik. Ze is nu 12 maar ik wil niet weten wat het wordt als ze op het voortgezet onderwijs zit
Ook allemaal precies dezelfde dingen als bij jullie. Gaan stilstaan op de trap en dan wordt ik boos en dat vind ze dan leuk en als ik dan zeg dat ze door moet lopen of ik langsloop gaat ze heeeel hard schreeuwen, en al van dat soort dingen.
Ze helpt me met alles, en als ze volgend jaar een eigen huisje heb mag ik altijd langs komen, en ga ik haar stiekem toch best wel missen..
Soms zien we hem een stap vooruit doen en vervolgens 2 stappen terug. Aan de ene kant voelen ze zich zo groot en volwassen, aan de andere kant mist hij een verantwoordelijkheidsgevoel wat je juist zou moeten krijgen rond je 18e: denken aan school, vervolgopleiding, sparen voor vakantie. Maar nee hoor, hij leeft met de dag en dat botst hier thuis nog wel eens 
Ik heb er wel moeite mee gehad dat hij zich zo vreselijk tegen mijn ouders afzette, terwijl die juist het beste met hem voor hebben en écht niet streng hoeven te zijn, als hij maar toont dat hij die vrijheid aankan
Hij ziet mij wel eens als het lievelingetje: VWO in 1x gehaald, altijd successen, mocht al met 15 alleen op vakantie, nooit regels wat betreft uitgaan en tijden van thuiskomen. Maar hij vergeet dat ik altijd heb laten zien dat ik die verantwoording aan kon, en zolang hij dat niet inziet zal hij zelf die vrijheid niet krijgen van m'n ouders, puur omdat hij dan de fout in gaat 
), denk ik dat het allemaal best goed komt
Er zit een goede opvoeding achter en een goed hartje, en ooit komt dat er dan wel uit denk ik maar






the_leOnii schreef:ik ben 17 en heb het zelfde probleem. Mijn broertje zit ook in de puberteit. vroeger luisterde hij nog wel naar mij maar nu luistert hij niet naar een woord van wat ik zeg . heeeel iritant. Meestal haal ik mijn ouders erbij maar vaak krijg ik ook zelf de schuld. een ding is dat ik hem vaak negeer. dan wordt hij boos en dan is hij niet de gene die van alles voor jou bepaald maar heb JIJ eens de touwtjes in handen. ook dingen die ik zeg kom ik na. Laatst wilde hij achterop de scooter wat alleen mocht als hij de helm na die tijd opruimde anders mocht het niet weer. hij heeft de helm gewoon in de regen laten liggen dus nu word hij aldoor boos omdat hij moet fietsen maar dat is dan jammer heeft ie zelf gedaan

Dan neem ik het voor hun op, maar vaak komt het er dan op neer dat 'ik met er niet mee moet bemoeien'