Geplaatst Ik wou toch eventjes mijn verhaal kwijt.
Sinds 7 maanden heb ik een hele lieve vriend.
We hebben een prima relatie. Verder niks aan de hand.
Afentoe een meningsverschil, maar meer niet.
ong. 3 dagen geleden sprak ik een jongen waar ik 1.5 jaar geleden ofzo een tijdje mee gelopen heb.
Gewoon een normale gesprek.
vertelt dat ik precies wist hoe het was gegaan: geen smsjes, amper contact. Niks bijzonders dus.
Maargoed hij zei dus dat hij het leuk met me had gehad en blablabla.
*Ik dacht/denk* dat het een beetje een geintje is, maargoed.
Maar sinds die gesprek heb ik de hele tijd wel een beetje lopen denken aan die complimentjes.
En nu weet ik niet zo goed wat ik er mee aan moet.
Ik heb het gisteren mijn vriend vertelt. Dit gewoon omdat ik eerlijk wil blijven.
maar vandaag ook: Ik voel me heel poedersuiker.
Heel leeg...
Weer een beetje het zelfde als in het begin maar nu is het minder.(In het begin Stond ik een lange tijd te twijfelen of ik wel gevoelens had...)
Ik wou het hem gelijk vertellen, maar aangezien hij werken is en het hele verhaal niet in een sms paste heb ik hem dus deze email gestuurt:
Citaat:Schat.
Wat ik je nu ga vertellen is misschien iets minder leuk om te horen.
En dit zeg ik je niet om je te kwetsen. Maar om eerlijk tegen je te zijn.
Misschien dat we er dan ook samen een oplossing voor hebben.
Je weet dat ik in het begin zo enorm stond te twijfelen of dit het wel was.
Of ik je wel leuk genoeg vond.
Dat gevoel is weg gegaan. En ik wou het toch met je proberen.
En ik werd stapelgek op je.
Maar ik ben bang dat het twijfelachtige gevoel weer terug komt.
Ik heb het nu al een paar keer gevoeld.
Gelukkig was dat niet voor een lange tijd, maar voor maar eventjes.
Ook zit ik nog steeds in de knoop door die complimentjes.
En ik weet gewoon niet wat ik daarmee moet doen.
Ik blijf er nog steeds aan denken.
Soms denk ik wel eens: hoe zou het zijn als ik vrijgezel was.
En ik schaam me er eigenlijk diep voor.
Dit omdat wij een ontzettend goede relatie hebben.
Ik weet nu gewoon even niet wat ik moet doen.
Ik wil niet meer dat twijfelachtige gevoel.
Ik wil jou ook niet kwetsen, maar ik wil nu wel eerlijk tegen je zijn.
Ik zeg dit niet met de bedoeling het uit te maken.
Want dat was ik echt niet van plan!
Je bent echt een geweldige jongen. Maar ik weet het gewoon allemaal even niet.
Ik zit gewoon met mezelf in de knup.
En nu dit erbij. grrr
Nu op dit moment dat ik het typ. Lopen er tranen over me wangen.
Dit zeg ik je omdat je moet weten dat het echt wat met me doet…
Ik geef echt om je.
Als ik bij je ben voelt het allemaal zo fijn.
Dan voelt het ook goed.
Ik hoop niet dat je boos op me bent.
Want ik kan er niks aan doen. Eerlijk waar.
Ik wil alleen maar eerlijk tegen je zijn.
Ik hoop dat je me begrijpt….
Tot vanavond!
Liefs.
Je vriendinnetje. (K) (L)
Hij weet dat hij mail heeft dus hij zou hem vanavond wel lezen.
Zo kunnen we er vanavond tenminste ook even over praten.
Maar wat vinden jullie....
Heb ik hier goed aan gedaan? of ben ik te snel....
