Maar goed, als ik een nacht van huis weg ben dan heb ik gewoon vreselijke last van heimwee. Op vakanties of ergens logeren doe ik dus ook echt niet. Mijn vriend slaapt altijd bij mij, ik nooit bij hem en ik moet er niet aan denken om met hem een weekje weg te gaan ofzo. Maar nu is het probleem dat ik met mijn vriend en hun gezin op vakantie ga en mijn vriend gewoon echt graag wil dat ik mee ga. Het is 'maar' een weekendje, maar ik zie er nu al tegenop! Ik weet nu al dat ik mijn mama vreselijk ga missen
Ik ben altijd bang dat er thuis iets gebeurd, dat er iemand dood gaat en ik er dan niet bij ben ofzo (dit is jaren geleden gebeurd. mijn lievelingstante is overleden toen ik op schoolkamp was, misschien heeft dat ermee te maken). Constant gaat er dus door mijn gedachte 'Zullen mijn ouders nog wel leven? Gaat alles wel goed?' enzo. Heeft er iemand tips zodat ik toch nog mee kan en beetje van het weekend kan genieten zonder paniekaanvallen en jankend en kotsend op bed te liggen?
werkt bij mij perfect
Ik heb de hele vakantie wel moeite gehad om de gedachte dat er 'thuis' iets zou gebeuren los te laten maar ik heb er toch zeker van genoten.
. Maar Misschien vindt jij het juist wel fijn om te bellen. Ook wel de moeite waard om een keer een weekendje te proberen.