Ook ben ik niet meer boos te krijgen (en ik was snel op de teentjes getrapt, veel te snel...)
Zo kan ik nog wel een hele lijst opnoemen van dingen die drastisch veranderd zijn afgelopen jaar in mijn "emotie-huishouding".
Wat is nog wel goed voel is vreugde en depressie (maar wel minder dan... vroeger)
Wat kunnen hier redenen voor zijn?
Ik heb afgelopen 4 maanden een hele hoop meegemaakt, dingen waar je "stuk" van hoort te gaan, en eerlijk gezegt, interreseerde het me geen klap.. (kreeg er niks aan gevoelens bij).
Toen is het echt tot me gaan doordringen dat er iets niet klopt... (daarvoor was het nog "makkelijk").
Het enige wat mijn psycholoog steeds zegt is of ik het wel zeker weet dat ik me niet gewoon zo normaal had gevoeld...
maw ik word niet geloofd door haar...? 
