Geplaatst 
Nog maar net 4 maand terug brengen we Opa weg..
Verhaal : [LZP] Opa rust nu maar uit.
En oma was al niet veel meer, ze heeft al 1,5 tot 2 jaar gevochten tegen haar kanker..
En dan valt opa ook nog zo ineens weg..
Het arme arme menske..
Oma ging al een tijdje erg slecht, sinds opa's overlijden is Rita bij haar in gaan wonen, (Rita is 1 van mijn tante's) omdat oma natuurlijk niet alleen kon zijn..
Mijn moeder woont in Zeeland en de rest van de tante's tja , daar hebben we nou 1maal niet heel veel aan..
1tje drinkt veel de ander tja die zitten gewoon helemaal raar in elkaar..
Altijd gezeur in de familie .. Vooral tussen Rita en de gene die veel drinkt, en me moeder die er meestal tussen zat..
Maar de laatste maanden was mam ook veel bij oma en Rita.. Zodat ook zij voor dr moeders kon zorgen en Rita zo wat meer vrijetijd had want tja dat vreet wel aan je iemand die veel slaapt en altijd zorg nodig heeft, want ze woonden natuurlijk gewoon thuis, een verhuizing naar bejaardencentrum zou oma alles behalve goed doen en was ze waarschijnlijk veel eerder ertussen uit geknepen..
Maar goed mn verhaal word te lang.. Kerstavond, rond 4uur.
Mam belde me , en elk jaar vind ik kerst moeilijk sinds zij daar is en pa en ik hier..
Mis dat zo he met zn 3en..
Ze zei :"haaaaaaj wat ben jij aan het doen?".
Nou ja beetje banketstaaf over koetjes en kalfjes toen ze ineens zei :"Wil jij Rita even bellen? Ze zegt net dat oma in coma ligt? maar ik weet het niet want ze kan nogal overdrijven alleen al om mij hier te krijgen".
Nou prima.. Ik haar bellen :"Heej zou ik zo komen want ik wilde nog even voor kerst oma zien enzo".
Rita:"jah prima maar moet je wel aanbellen ik zot boven".
Ik:"Boven?".
Rita:"Jaha oma ligt in coma".
Nou ja was dus nu echt waar.. Geen scheve smoes of "vergissing"..
Dus ik zeg :"K KOM ER DIRECT AAN!!!!".
Dus ma terug gebeld, dat het wel zo is..
Maar jah ik heb helemaal geen licht op mn mountain bike.. En het stikte hier van de politie , tja krijg je met kerstmiddag en als je zowat naast de stad woont..
Ik heb vrienden gevraagd maar zij hadde of geen auto, of motorrijles, en een ander geeft autorijlessen dus ik dacht die hoef ik al niet eens te vragen..
Pa was werken en de rest woont hier dik 3 kwartier vandaan..
Dus mam weer gebeld en die zei :"Suuske ik ga ook morgen , dan haal ik je vanuit Zeeland eerst op en dan rijden we naar oma'tje want de dokter had gezegd dat oma diep slaapt".
Nou ja goed Rita afgebeld die vond het goed..
Maaar we zouden die avond uit ik en paar vrienden (me moeder wou dat ik gewoon ging), liep ik bijna bij de discotheek kreeg ik ineens 7 smsjes binnen.. Ik dacht joow wtf
..2 voicemails en 2 gemiste oproepen van mam,, ik dacht oke, dit voelt niet goed eerst ff voice luistern.
Ondertussen stonden we bij de entree.
Ik hoorde mama zwaar huilend aan de telefoon :"Suus .. Suus!! , om-o-om-oma is over-overleden ".
Ik rende de "rij" uit roepend naar me vrienden :"Ze is niet meer
". Achterna geroepen door een uitsmijter met :"GECONDOLEERD!!!!!". stond ik binnen 2 seconden buiten me moeder te bellen.. Oma was gegaan ,maar ze vond dat ik uit moest gaan dat zou oma ook willen want die is ook jong geweest..
Nou dit was natuurlijk niet DE avond die ik verwacht had maar niet huilen dat mag niet van mezelf helemaaal niet in een uitgaansgelegenheid..
Toen kwam eerste kerstdag.. WEGDRUKKEN die tranen Suus weg ermee.. want je hebt bezoek dus dit kan niet..
2de kerstdag kerstconcour.. WEGDRUKKEN die tranen Suus..
"3de" kerstdag vrienden komen gourmetten .. HOU OP SUUS DRUK WEG..
Ik gaf niet toe aan tranen.
Zondag weer dagje paard,,, "Wachten met huilen Suus wachten vanavond mag je huilen".
Dus zo stond ik op zondag :"Vanavond kan ik huilen zonder mensen om me heen".
Loop ik naar beneden zegt pa :"Goedemorgen, gaat het? Gijs komt zo die wil mee naar Asra".
Oke daar gaat mn avondje huilen..
Heb nog totaal geen tijd gehad om stil te staan bij oma's sterven..
Maandag, ik dacht als mams me ophaald met de auto barst ik in tranen uit, maar mams belde en zei ik sta wel in Thiemsbrug (winkelcentrum) .. Oke!
Weer niet huilen Suus neit doen denk erom..
Toen naar oma's huis waar Rita ook was.
Niks , fijn binnenkomen het leek me wel een vreemd huis heel raar. en had het er steenkoud terwijl de verwarming op 22 stond (oma had het snel koud met 27 kilo!!!! 27 kilo ik kan er nogsteeds met me kop niet bij
)..Iig heb ik mijn kristallen beeldje wat ik oma gaf voor paar maandjes terug, terug gekregen dit wilde ze graag. Wat ze gekregen heeft moet terug aan de gever
http://i93.photobucket.com/albums/l51/a ... 081021.jpg
M'n katje heeft het mandje van oma's kat gekregen want deze ligt er toch nooit in
http://i93.photobucket.com/albums/l51/a ... 081005.jpg
En toen vandaag..
Ik kreeg het steeds zwaarder met het wegdrukken van mn tranen..
Opa nog niet eens voledig verwerkt (moet meer tijd voor mezelf nemen) en oma gaat er al van tussen
ongelovelijk..Ik zou haar neit zien, ik had van mams al begrepen dat het oma "niet" is hoe ze erbij ligt.
Haar gezicht staat streng en is strak getrokken (geen rimpel meer te zien) door de pijn en het vechten tegen haar dood.
Het zou beter zijn als ik d'r niet zag.
Dus daarom schreef ik vannacht om half 1 een gedicht omdat ik het anders gemeen vond omdat ik opa wel had gezien en de kist gesloten en vond het dus gemeen tegenover oma om dat bij haar niet te kunnen en dus schreef ik een gedicht:
http://i93.photobucket.com/albums/l51/a ... misuzo.jpg
Bernadette (uitvaartsbegeleidster die ook bij opa ons hielp SUPER lief mens!!!) vroeg of ik wou dat mijn gedicht bij oma kwam en dat vond ik natuurlijk goed
Vannacht om half 1 dus dit gedicht in elkaar geflanst..
Half 4 schrok ik weer wakker, zwaar verkouden, en tranen wegslikkend naar beneden gelopen en een peukkie gedaan..
ff gebokt. en weer gaan slapen..
Pa was er niet dus mam en ik hebben hier thuis eerst ff een bakkie gedronken (pa weet wel dat ze binnen is geweest hoor vind ie niet erg
)Nou toen maar vertrokken naar Déla..
Gelukkig (GOD DANK!) was Bernadette er weer (schrijf je dat wel eens zo?)
Toen wij aankwamen was er nog niemand , dus we reden ff een rondje, en toen kwam Jannie er al aan met Joopy en Sandra (deze mensen zijn kennisen van me moeder uit Zeeland)
Even later kwamen Rita (tante die na opa's overlijden bij oma is gaan wonen) en Wouter (haar zoon) eraan..
We zijn naar binnen gegaan en Bernadette vroeg of we oma nog wouden zien of de kist sluiten omdat ze er ja best "eng" uit zou zien..
Moeder vroeg het me, en ik zei nou ik weet niet hoor .. Maar Wouter had ook gekeken en zei me dat ze indd wel iets was veranderd..
Nou goed, ik maar mee naar binnen.. En tja daar lag ze dan arm arm menske
*komen de tranen weer*
Iig, ik me moeder opgevangen die nu beide ouders kwijt is..
En om het verhaal niet nog langer te maken, stond ik dus op een gegeven moment alleen met Rita..
En ik zou ik niet zijn als ik dus niet had gezegd :"Riet? mag ik je wat vragen?".
Rita:"Natuurlijk".
Ik:"Waarom zijn oma's handen niet in elkaar gevouwen".
Rita :"Oma had het laatste half uur zo gevochten dat haar vingers helemaal verkrampt zijn".
Oke en daar ga ik weer
..Goed iig ik vertelde ma dat ,, ze zei dat ze oma's vingers wel konden breken om ze alsnog te vouwen maar dat zou er ook niet lekker uitzien..
Affijn, Bernadette vroeg ons of we de kist wouden sluiten en wie dat wilden doen.
Ik keek naar mams en ze zei doe je?
Ik zo "ja". (schrok van me eigen antwoord)
Ze zei :"Oke , anders deed ik het niet hoor".
Geeft toch een fijn gevoel , deed het ook veel voor me mams, en heb bij opa gemerkt dat dit mij echt een "Fijn'" gevoel geeft, op zn manier fijn natuurlijk...
Maar toen
we hadden de kist gesloten en ineens kwam er een man binnen..Ik hoorde mn moeder of Rita zeggen :"Dat is de turkse man van naast oma".
Bernadette keek naar de kist die al gesloten was en de man zei :"Nee niet erg is goed zo is goed".
Hij bleef staan int midden van de zaal, in het gangpad. en ging bidden ..
Ik hoorde hem moppelen..
Toen liep ie zonder ons aan te kijken naar de kist, legte zijn hand erop, beëindigde zn gebed door met zn handen zn schouders enzo aan te tikken en condoleerde ons met het verlies..
Vond dit ergens zooo speciaal he.
Verder, tja op naar crematorium
Daar aangekomen het bekende bakje koffie wat we 4maand terug ook dronken bij opa's crematie plechtigheid.
Wij kleinkinderen hadden een roos, net als bij opa die we op haar kist zouden leggen.
Mam vroeg of ik achter haar wilde zitten, maar toen er naast haar een stoel over bleek te zijn wilde ze graag dat ik naast dr kwam op de eerste rij..
Ik heb gehuilt en veel ook, net als mam en Rita en hoorde me nichten achter me ook flink snotteren..
Ons oma'tje is niet meer
het arme mens heeft zo gevochten ongelovelijk!Ze zag er zo anders uit
Indd helemaal strak getrokken gezichtje, en indd je kon zien dat ze flink heeft gezweet, aan dr haar..Zo wit weggetrokken
ongelovelijk..M'n gedicht is heel mooi voorgelezen en kreeg waarempel complimenten van mn nichten en tante (die veel drinkt! en nooit echt normaal tegen me deed) ...
En nu schiet ik weer ff vol..
Nou goed, afscheid genomen 2 bidprentjes mee naar huis..
1tje van opa en 1tje van oma staan nu voor mn neus ..
De andere van oma en 1 van opa staan in een standaartje waar de tekst "Herinner mij" op staat.
Deze kregen we afgelopen 13 december bij het hoofdgebouw van de Déla.
Wij waren uitgenodigd om er een kaartje in de boom te hangen voor overledenen.. (opa dus)
Daarbij kregen we dit standaartje en een kaars die ik nu tot de tekst :"Gedenken" aan het opbranden ben..
Op de terug weg had ik gevraagd of ze me bij Asra af wilden zetten, en dit hebben Mam Jannie Joopy en Sandra netjes gedaan..
Asra staat erg dicht bij het crematorium.
Joopy is toen bij ma in de auto gaan zitten zodat ze niet dat hele stuk naar Zeeland alleen zat, en Jannie en Sandra reden er achteraan..
Gelukkig is mam veilig thuis gekomen.. En ik heb besloten van me af te schrijven.
Ik ben nu ook echt op..
Ben er beroerd van
Arm arm oma'tje u hoeft niet meer te lijden..
U bent bij opa , het ga jullie goed
Mijn lieve oma'tje 29-08-08 met me nieuwe konijntje gekregen van mam
oma voor 2 weken terug (geloof ik anders 3 weken) met mijn mams
http://i93.photobucket.com/albums/l51/a ... Afb041.jpg
Ik bestel de foto die op dr kist stond zo snel mogelijk na, daar ziet ze er nog goed uit en niet zo sterk vermagerd..
Het spijt me van me lange verhaal, ik moest het kwijt..
En gecondoleerd.
"morgen" was te laat 
