sinds het uit is met mijn vriend zijn mijn ouders zo drammerig ik word er echt verdrietig van.
heb je niks meer van hem gehoord?
ga nou eens naar het dorp daar lopen jongeren van jouw soort, die geloven allemaal.
Je bent te zwaar je moet afvallen.
ga je nu alweer weg.
kijk eens op internet naar een leuke vent..
ik word er zo kotsbeu van. laat me lekker mijn gang gaan, als ik met een vriendin naar de bioscoop ga is mijn moeder altijd aan het zeuren dat we daarna maar naar het dorp moeten gaan dat is gezellig.
ja tuurlijk is dat gezellig, maar ik heb een hekel aan het ons kent ons verhaal kluitje. en dat weet ze heel erg goed.
ik ben 19 ik heb geen zin om elke avond moetjes te horen van mijn moeder. en waar ik me nog het meest aan iriteer is het verdraaien van gebeurtenissen zodat ik in een verkeerd daglicht kom te staan. en als iets fout is gegaan of ik heb een blunder begaan dan maakt het mij niet uit dat dat ook zo vertelt word. maar als mijn moeder vraagt of ik mee wil naar de stad en ik zeg dat we dan wel even naar nieuwe laarzen kunnen kijken omdat de mijne gaan afzakken, en we vinden laarzen dat ze dan zegt dat ik het handje open houd..... daar word ik zo verdrietig van
ze weet donders goed dat ik genoeg geld verdien om mijn eigen hagje te betalen.dat ze aanbied om mijn laarzen te betalen apricieer ik zeer zeker maar dan moet ze mij later hier niet mee in een verkeer daglicht gaan zetten..
nu begint echt steeds meer het gevoel bij mij naar boven te komen om een eigen huisje te kopen en op mij zelf te gaan wonen. maar ik wil ook niet wegvluchten voor de situatie.
ik wil gewoon even op mij zelf zijn denk ik...
sorry voor het lange verhaal maar bedankt voor het lezen

