Waarom hebben ze de mens gevoel gegeven?
Ik kan er afentoe niet mee omgaan hoor,vandaag weer tranen met tuiten gehuild.
Afentoe word het me gewoon teveel,het onverwerkte verleden en het heden.
Ik woon tijdelijk bij mijn vader maar ik voel me niet thuis, ondanks dat ik ze ontzettend dankbaar ben dat ze me opgevangen hebben.
Ik mis mijn vriendinnen,hoewel ik ze vrijwel elk weekend zie.
Ik mis de stal waar mijn paard stond voordat ik naar m'n vader ging.
Ik mis mijn moeder,waar ik heel mijn leven mee samen ben geweest en die vrij plotseling voor haar nieuwe vriend heeft gekozen.
Ik voel me gewoon niet fijn,niet "thuis",en daarnaast heb ik nog wat persoonlijke problemen die mijn gevoelens nog wat gecompliceerder maken.
Afentoe zou ik willen dat ik geen gevoel had,dat alles wat gebeurd me niet aangrijpt.
Helaas heb je dat echt niet voor t kiezen,wat er rondom je gebeurd,wat er gebeurd als je nog niet zelf mag kiezen.
Je hart is maar een spier,maar hij kan wel degelijk emotioneel pijn doen.
Afentoe vier ik dat ik nu geen vriend heb,en afentoe huil ik onzichtbaar omdat ik niemand heb waar ik bij kan schuilen...