Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-08 13:36

Ernstig probleem met mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-08 13:36

Hoi allemaal..

Ik heb eigenlijk mijn hele leven een ernstig probleem met mezelf, waar ik me best wel voor schaam als ik er zo nadenk.. Ik weet niet hoe ik dit zo op een goed mogelijke manier moet gaan uitleggen, maar ik probeer het toch maar.

Ik ben altijd al een vrij sterk persoon van mezelf geweest en niet onzeker (tot zover dat ik dat weet) maar relaties lopen bij mij uit tot een drama. Ik moét altijd de sterkte zijn in de relatie, en meer de 'macht' hebben.. Dat lukt me elke keer weer en dat gebeurt automatisch ik heb geen idee waarom ik dat doe. Ik geef ook nooit mezelf voor de volle 100%, ik vertel niet altijd mijn gevoelens en dat komt omdat ik ze liever voor mijzelf houdt, misschien omdat ik bang dat ze dat tegen me gaan gebruiken bij een ruzie en dergelijke? Omdat ik dat vrij vaak uitlok..

Ik heb nu een vriend, al 9 maanden en het wordt steeds erger en erger.. Hij is harstikke lief, gaat zover ik weet niet met andere meiden om en doet echt alles voor me. Alleen heeft hij meer ervaring met relaties dan mij. Met hem ben ik bijvoorbeeld voor het eerst écht mee uit eten geweest, op vakantie enz, hoewel hij dit allemaal al eerder heeft gedaan. Hij zegt dat ik de ware ben voor hem en dat hij het met mij veel leuker vind dan met zijn exen, maar toch komt er een of andere hatelijke gedrag bij mij naarboven. Ik ga me dan zwaar kl*te voelen, ik voel me dan als de zoveelste waarmee hij uiteten gaat.. Ik ga dan aan hem vragen hoe hij het vond om met zijn ex uit eten te gaan, of hij het nog fijne gedachtes vind, en of hij ze misschien mist.. Natuurlijk reageert hij zoals ik wil, maar toch zit die drang in me om het áltijd maar te blijven vragen.. en als ik daar constant aan denk voel ik me er niet beter van..
Doordat ik daar zo 'geobsedeerd' door ben heeft hij ook veel dingen ontkent.. Ik ging met hem karten en ik vroeg of dat ook voor hem de eerste keer was in een relatie en hij zei ja, later bleek dat hij erover gelogen had en toen ging ik helemaal uit mijn slof. Ik begreep dan niet waarom hij loog, ik schreeuw dan naar hem of hij nog gevoelens heeft voor zijn ex en dat hij zich ervoor schaamt en er daarom om liegt, en of het gezellig was met dat t*ringwijf..
Zo heeft hij over meer van dat soort dingen gelogen en ik word dan natuurlijk stapelgek.. Ik heb dan ruzie over zijn exen totdat hij huilt, en ik voel me dan vreemd genoeg goed zodat hij ook een beetje 'pijn' voelt omdat ik dat constant meemaak, en dit wordt steeds erger..

Als ik aan hem denk, denk ik ook aan zijn exen.. Hij heeft er ook een goede band mee gehad en vanalles met ze gedaan, en ik kan dat niet hebben! Ik wou zo graag dat ik de eerste voor hem was, dat hij al die herinneringen van zijn exen niet had..

Nu ik dit alles zo nalees kom ik over als een volslagen idioot, en misschien zullen sommige van jullie reageren dat het toch maar zijn exen zijn en hij er niets meer meedoet. Dat weet ik wel, héel goed en dat hij van mij blijft houden (wat ik nu wel raar ga vinden omdat ik zo extreem op hem reageer) Ik weet niet precies wat mijn probleem is, ben ik onzeker? Heb ik psychische hulp nodig? Of zijn deze gevoelens normaal? dat laatste lijkt me niet..

Ik wil hier zo graag vanaf, ik weet dat het zijn exen zijn en het allemaal verleden tijd is.. De exen hebben ook allemaal een nieuwe vriend enz dus ik maak me er niet zorgen om dat hij teruggaat.. Maar waar maak ik me wel zorgen om!? Het beheerst nu zo langzamerhand mijn leven.. Oh wat klinkt dit dramatisch en niet gezond, maar het is toch echt zo.

Het heeft heel lang geduurd voordat ik uiteindelijk seks met hem had, met hem onder de douche ging, en dat we naar de bioscoop gingen enz.. Omdat ik wist dat ik de zoveelste was en dat wou ik zo graag voorkomen.. Maar dat gaat gewoon niet! Denkt hij stiekem nog weleens aan zijn exen? vond hij de seks lekkerder? vond hij ze knapper? vond hij ze gezelliger? Die vragen gaan voortdurend in me om, en ookal krijg ik er antwoord op kan ik het maar niet geloven..

Als ik mezelf ga afvragen of hij het leuk vond met zijn exen dan ga ik het hem navragen.. Hij zegt dan dat het verleden tijd is en hij liever wou dat hij ze nooit gekend had, maar ik doe alsof ik dat antwoord niet hoor.. Ik denk dat hij dan antwoord dat hij het stiekem wél leuk vond en ik te min ben voor hem, en ik krijg dan vreselijke ruzie met hem, om werkelijk waar hélemaal niets!! Ik blijf hem altijd maar ondervragen over zijn exen, en dat doet ons allebei pijn. Ik probeer het soms niet te vragen, maar dan maak ik mezelf allemaal dingen wijs en voel ik mezelf niet goed, en dat weet hij alweer dat ik eraan denk.

Zo heb ik nog veel meer van dat soort dingen..

Ik ben btw 20 jaar en ben bezig met een goede opleiding, heb leuke ouders en vrienden. Hun weten niets van mijn gedrag richting mijn vriend, dat blijft allemaal verscholen en 'geheim' Zelf vind ik dit niet kunnen, en waar ik mee bezig ben is totaal niet gezond en dat weet ik dondersgoed. Maar toch zit het zo erg in mijn hoofd, en ik denk als het zo doorgaat dat ÍK het ga uitmaken.. Omdat ik niet meer bij hem kan zijn omdat als ik bij hem ben mezelf volledig kapot en verdrietig maak, om niets..

Soms als we weer zo'n ruzie hebben, dan wil ik een paar dagen geen contact met hem.. Omdat ik gek van de gedachtes word.. Ik ga hem dan smsen dat ik vanavond naar een echte liefde toega waar ik tenminste wel de eerste voor ben.. Totaal geschift en ziekelijk van mezelf om dit te doen, hoe kan ik een relatie nog meer verpesten!? Maar toch voel ik me goed omdat het hem pijn doet, hoewel er niets van waar is.. Waarom wil ik hem pijn doen!? omdat ik voor mezelf een andere waarheid heb!?

Heeft iemand ervaring hiermee? of goede raad? Want ik denk niet dat dit 1, 2 3 op te lossen is. Het is niet dat ik zomaar een beetje jaloers ben, het ligt een stuk ernstiger.

Laatst bijgewerkt door innetrik op 25-11-08 13:57, in het totaal 1 keer bewerkt