Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-08 20:34

jaloerse vrouwen??? oplossing?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-08 20:34

Het is een heeeel erg lang verhaal geworden precies, k waarschuw je maar al...
Ik ga voor dit verhaal andere namen gebruiken, je weet maar nooit

Ik (20) verzorg de paarden bij een fokker (kleinschalig, oude boer), samen met Bart (20).
Bij die oude boer kunnen we af en toe een wandeling maken, maar echt geweldig was het niet.
De boer verhuisde, en daar in de buurt staan veel paarden.
Wij gingen een wandeling maken en kwamen Marlies (50) tegen.
Zij vroeg of we niet op haar paarden ook wouden rijden.
Dat lieten we ons geen 2 keer zeggen, en al snel hadden we onze veulentjes bij de boer, en elk ons 'eigen' paard om op te rijden.
Deze ontmoeting is nu ongeveer een jaar geleden, en er is veel gebeurt intussen.
Bart is zowat uit het plaatje verdwenen omdat hij bijna niet meer kan komen door andere dingen.

Marlies ging vroeger veel wandelen met haar man Jan (46).
Nadat jan met zijn paard een ongelukje, zonder gevolgen, had, wou Marlies niet meer mee, ze had schrik.
Daarom vroeg ze dus aan ons of wij met Jan mee wouden gaan wandelen.
Die wij werd al snel ik, aangezien Bart bijna nooit meekon.

Ik ging ook vaak mee met Marlies, als ik in de week eens langs de paarden kwam moest ik binnenspringen.
Als ik eens op zaterdag kwam, voor de paarden, maar Marlies wou naar de winkel of iets anders, dan moest ik steeds mee.
Ik bleef natuurlijk liever bij de paarden, maar ging dan toch maar mee.

Beetje bij beetje kwam ik vanalles te weten over het verleden van Marlies.
Ze is er depressief (geweest?), heeft een eigen bedrijf, waar jan werknemer is, allemaal niet zo makkelijk.
Alles ging goed, tot Marlies op een gegeven moment jaloers werd.
Maar ook dit ging redelijk snel voorbij.
Marlies heeft vaak stemmingswisselingen, soms is ze vriendelijk, en soms gewoon dwars.

Op een bepaald moment besloot Marlies dat ze les ging nemen in de piste, om zo geleidelijk aan weer mee te kunnen wandelen.
Zo gezegd, zo gedaan, Marlies had les in de piste.
op een dag belde ze mij en vroeg wat ik die zaterdag ging doen.
Ik zei, ik kom naar de paarden en vroeg wat zij ging doen, zij zei dat ze ging rijden, maar zonder les, aangezien haar lesgever er niet was. Ik ging hier niet op in. Achteraf bleek ze boos te zijn dat ik haar geen les wou geven.
Ik viel compleet uit de lucht! en ik heb haar dan ook les gegeven, dat weekend.

Sinds dan kan ik er niks meer van maken.
De ene dag is ze vriendelijk, de andere keer snauwt ze.
We gaan teveel met zn 2en wandelen, maar elke week zegt ze weer gaan jullie maar, ik ga niet mee.
Weken aan een stuk heb ik gevraagd of ze met mij wou gaan wandelen, of ik les moest geven, maar altyd had ze een excuus.
Of als ik daar dan was moest ze plots naar de winkel en sleepte ze mij mee.

Jan en Marlies hun relatie zit niet zo fantastisch, maar ze willen er beiden niks aan veranderen, alleja, wel willen, maar toch niks doen.
Ze vertellen wel beiden constant hun kant van het verhaal aan mij.

Soit, ik heb erg veel voor Marlies gedaan, geprobeerd dat Jan haar wat meer aandacht zou geven, voor haar naar de winkel gegaan, met haar meegegaan naar vanalles en nog wat, gelijk gegeven, gesteund in de dingen die ze doet, zelfs in de dingen waar ik absoluut niet mee akkoord was.

Ik ga zaterdag wandelen met Jan, normaal ging Marlies ook meegaan maar, het regende.
Ze ging zondag weg meegaan dan.
Ik sta zondag op met barstende hoofdpijn (ik ben migrainelijder)
moest gaan tappen voor de volleybal, toch maar gegaan, ondanks dat ik er zo slecht uitzag dat zelfs mijn mama zei dat k thuis moest blijven, wat ze normaal nooit doet.
Ik bel naar Marlies, om te vragen of ze alleen met Jan zou durven gaan wandelen, omdat ik mij niet zo goed voelde.
Ze vroeg, gaat Jan dat wel leuk vinden, ik zeg die zal dat niet erg vinden, maar durf jij wel, want als je echt niet durft, dan kom ik wel voor een korte wandeling ofzo.
Ze roept tegen me dat ik maar naar Jan moet bellen en smijt de telefoon neer.
Ik bel naar Jan en die vertelt me dat Marlies net zei van Het is omdat ik meega dat die niet wil meegaan! en Jan had gezegd allee Marlies, en Marlies zei, jah op den duur zou je da toch gaan denken he!!

Toen brak mn klomp, ik sta altijd klaar voor die 2, Marlies hoeft maar te bellen en ik sta er, hoe vaak heeft ze niet komen 'uithuilen' bij mij, heb ik dingen speciaal voor haar gedaan, heb ik tegen Jan gezegd we moeten door, want Marlies gaat weer denken van waar zitten ze...

Ze heeft me de hele wandeling genegeerd, en ik heb gewoon geen moeite gedaan om met haar te praten.
achteraf bleek dat Marlies weet dat ik weet dat ze dat gezegd heeft (moeilijke zin)
Werd ik nog kwader! Ze kon er toch gewoon mt mij over praten ofwat??

Nu heb ik zoiets van ze kan de pot op, tot ze haar excuses aanbiedt!
Ik weet het kinderachtig, en niet de juiste oplossing...
En ook, Marlies is op papier de eigenaar van het paard dat ik rij.
Dus in mijn ogen is ze een beetje mijn baas. Ze hoeft maar met haar vingers te knippen en mijn grote held wordt verkocht :S

Ik weet echt niet meer wat te doen! Jan heeft me doen beloven zeker niet te stoppen met paardrijden bij hen, omdat hij dan niemand meer heeft met wie hij aan de zee of in de bossen kan gaan crossen. Dat durft Marlies namelijk niet...
Ik weet het niet meer, stel ik me aan? geen idee :s

Sorry voor het lange verhaal, het is zowat de hele geschiedenis..