Geplaatst 
Ik ben Xenia, en ik ben 16 jaar. En ik heb vandaag een dip ... maar ik wil het ergens kwijt. En dat doe ik hier eens een keer
Sinds 2004 ben ik aan het rommelen met de ziekte kanker in mijn leven. Mijn moeder had longkanker. En het werdt gestabiliseerd. Toen ben ik van die middelbare school, naar een andere school gegaan. Omdat ik gepest werdt. In de tweede klas, halverwege de tweede klas ... Kreeg ik zelf Lymfklier kanker. Daar snapte ik niets van. Maar toen ging ik aan de chemo-kuren, en heb er in totaal 5 gehad. En moe dat ik toen was, ik kon echt niets meer.
Maar : Ik was/ben genezen!
En toen ...
In de derde klas, aan het eind van het schooljaar. Kreeg ik te horen dat mijn moeder niet meer stabiel was. Uit zaaiíngen had in heel haar lichaam. En dat betekende dus 'we wisten niet meer hoelang ze te leven had'. Mijn leven storte 1 moment in .... maar toen dacht ik ik ga er zijn voor mijn moeder!
Ze is in Juni 2007 overleden. Terwijl ik me boven aan het om kleden was, is mijn moeder overleden in het bijzijn van mijn tante en haar beste vriendin.
Ik mis haar onwijs... Ze is 46 jaar geworden.
Toen heb ik even rust gehad, en nu is pas bij mijn tante long kanker gevonden en ook nog botkanker. Ik vind het maar niets. Ik hou me sterk, en ben er voor mijn tante. Het is allemaal een beetje té ...
Ik snap het niet. Waarom dit nou weer allemaal moet gebeuren.
Maar ik blijf positief, ik ben er door geworden wie ik nu ben. Een sterk 16 jarig meisje met een eigen wil! En ik ga zeker door.
!! 
positief zijn is het beste wat je kunt doen als is het maar voor andere mensen. 
Wat vreselijk zeg. Het lijkt me echt erg.. Ik vind dat je dit stukje heel mooi hebt geschreven. Je bent een sterke meid volgensmij. 
