Bij mijn stiefzoon aan de 'andere' kant, ging zijn moeder vreemd met de achterbuurvrouw.
Partner vond dat allemaal wel kunnen voor een keertje, maar moest een punt achter gezet worden.
Dit gebeurde niet, dus is partner inmiddels ex en het vreemdgangstertje kwam als nieuwe lover.
Maar, nu komt het... Ze leven inmiddels met zijn 3-en in 1 huis.
Nieuwe liefje moet er zgn officieel uit voor 1 november, en ex moet ook tzt op zichzelf, die wil een huis gaan kopen NAAST hun

Een eigen leven, of maar iets van afgunst lijkt ver te zoeken
Waarmee ik niet wil zeggen dat dat laatste persé hoeft, maar ik zou iig mijn ex even niet meer kunnen luchten geloof ik.Of deze:
Een vrouw die erachter komt dat haar man al een paar jaar vreemdgaat, gaat scheiden en vervolgens intrekt bij hem en zijn nieuwe vriendin in een soort commune-achtige toestand, ze delen de vent...
Misschien ben ik veel en veel te kortzichtig, ouderwets, conservatief, noem het maar op.
Maar mijn broek zakt er vanaf, en vooral in het eerste voorbeeld, vind ik het heel naar dat mijn stiefzoontje dat als voorbeeld moet hebben.
Wat vinden jullie?