Geplaatst 
1,5 Jaar geleden heb ik het uitgemaakt met mijn toenmalige vriend, na bijna 1,5 jaar. Ik woonde toen in Leeuwarden op kamers voor mijn studie en hij ook.
Ik vond dat we uit elkaar groeiden en ik was gewoon niet meer verliefd, daarbij kwam dat ik stopte met mijn studie en weer in Helmond ging wonen. Daarna heb ik hem eigenlijk niet meer gezien (vanwege de afstand en omdat ik er geen behoefte aan had, het was gewoon echt over.) en hij heeft zich een paar weken op de achtergrond gehouden.
Die zomer heb ik ponykampen begeleid en in een van de laatste weken kreeg ik smsjes van hem met dat hij wilde praten, hij me miste, van me hield enz. En dan niet op een lieve schattige manier, maar dwingend, in de trant van; die en die dag ben ik daar en daar om met je te praten.
Euhh ja tuurlijk.. Daar hou ik niet van en bovendien bepaal ik zelf wel wanneer ik wel en niet kan praten
Ik geloof dat ik een smsje terug gestuurt heb en de rest genegeerd.
Later mailde en belde hij nog regelmatig. Ik heb nooit opgenomen of teruggesmst omdat ik er helemaal klaar mee was, zeker na die communicatie van eerder.
De mailtjes die ik kreeg vanaf september varieerden van zielig, wanhopig, boos, woedend, dreigend, depressief en weet ik wat nog meer. Alles om aandacht te krijgen en om mij weer te spreken te krijgen. Zelfs zelfmoordwensen kwamen mijn kant op. Toen was ik er echt helemaal klaar mee, waar denkt hij het recht vandaan te halen om mij dat soort dingen te vertellen terwijl hij en ik heel goed weten dat hij het toch niet doet? (Dat was zo rond de periode dat hier in de buurt een man zelfmoord heeft gepleegd door zichzelf meerdere malen neer te steken met een mes in een café waar zijn ex-vriendin op dat moment achter de bar stond.. Hij was wanhopig en wilde haar terug..)
Heb alle mailtjes nog, op aanraden van mijn huidige vriend, die heb ik in september leren kennen en vanaf oktober vorig jaar zijn wij samen. Kan je nagaan wat voor leuke impact dat heeft op je relatie, praktisch gestalkt worden door je ex
Op een of andere manier is hij achter het nieuwe adres van mijn moeder gekomen in Helmond en heeft daar post naartoe gestuurt, dat vond ik eng worden
Er kwam geen dreigende post oid, maar gewoon pakket met foto's bijvoorbeeld. In het begin heb ik nog wel eens teruggemaild, dat ik dit niet wilde, echt nog wel ooit met hem wilde praten als hij maar normaal deed, dat ik er genoeg van had enz. Later ben ik alle mails gaan negeren, gewoon omdat ik er zelf ook niet meer tegen kon op die manier. Werd steeds gestoorder van hem en hoefde hem ook nooit meer te zien. Ook heeft hij me nog beschuldigd van vreemdgaan, ik kende mijn huidige vriend volgens hem al veel langer en had zelfs al regelmatig met hem in bed gelegen voordat mijn ex en ik uit elkaar waren?
Toen hij op een gegeven moment zelfs begon te zeggen dat hij dan 'wel even langs zou komen' sloeg mij de paniek natuurlijk om het hart, maar gelukkig is hij nooit geweest. Hij is ook absoluut geen geweldadige jongen, best een lieve jongen zelfs, maar slaat door in zijn emoties blijkt wel Met nieuwjaar een smsje van hem gehad. Heel veel mails met; tot dan en dan heb je om te reageren anders hoef ik je nooit meer te zien, spreken of whatever (was het maar zo mooi *zucht*) en uiteindelijk toch weer doorgaan met mailen. Ik heb ook al een tijdje een ander nummer, het oude gebruik ik niet meer en bestaat inmiddels ook al niet meer denk ik, dus wat daar allemaal nog naartoe is gestuurt zou ik niet weten en ik wil het ook niet weten ook niet.
Met mijn verjaardag eind mei heb ik zelfs nog chocolaatjes met hartjes er op gekregen..
Ondertussen krijg ik nog steeds mails en is hij mijn mailadres zelfs aan het spammen met dagboeken? Gewoon vertellen wat hij die dag heeft meegemaakt, allemaal raar gedoe en weer deadlines aan het stellen voor.. weet ik ut? Heb hem al regelmatig duidelijk gemaakt dat hij nou niet bepaald in de positie is om eisen te stellen, maar dringt schijnbaar niet tot hem door. Overigens dringt niks tot hem door
Telkens is het met periodes weer wat rustig en nu heb ik sinds begin september alweer 10 mails van hem ontvangen met allemaal onzin er in en dingen waar ik toch niks mee kan. Sorry, sorry, sorry van zijn kant en huilen en zielig doen en dat hij me met rust zal laten en niks meer zal laten horen enz (ja dat zei je in de eerste mail ook al..)
Ondertussen geef ik er weinig meer om, ben er onderhand aan gewend, vind hem een ontzettend sneu persoon die echt wat van zijn leven moet gaan maken, maar dit is echt bullshit, gaat te ver en waarom kan hij niet gewoon zijn eigen leven zuur gaan maken in plaats van dat van mij erbij te betrekken? In het begin ben ik er echt wel heel erg van ondersteboven geweest en heb echt huilend op de bank gezeten omdat ik niet meer wist wat ik er mee aan moest. Overigens heb ik hem dus niet meer gezien of gesproken en die kans heeft hij ook lang geleden verspeeld. Hem hoef ik echt niet meer te zien
Meer mensen van dit soort ervaringen en wat hebben jullie er mee gedaan?
Ik zou er inmiddels ook een hard hoofd in hebben en dus ook niet meer reageren op al zijn pogingen om contact te leggen. Het lijkt wel alsof hij contact met jou op de een of andere manier zo ontzettend belangrijk vindt dat het meer een gewoonte is geworden dan dat ie er ook nog maar iets mee opschiet, zelfs als je met hem zou gaan praten...
Volgende dag staat hij voor mijn huis, vriend was gelukkig ook thuis. Daarna duidelijk tegen hem gezegd wat ik ervan denk en dat ik geen contact met hem wil! (overigens is het al bijna 6 jaar uit 
) Ik weet wat zijn intensies zijn .. (zit een heel verhaal achter, mocht je meer advies etc willen en verhaal horen mag je me pb-en hoor! wil het hier niet allemaal neerzetten)
