Andere om je heen het geluk gevonden hebben ( ja vriendjes-vriendinnetjes dus)
Zelf kom ik uit een relatie van 4.5 jaar dat in april is stuk gelopen.
Mijn vriend werd verliefd op een ander meisje, waar hij na 1.5 maand ook verkering mee kreeg.
Ik ben me toen als een losbol gaan gedragen ( herkenne jullie dat?)
Ik ging van donderdag t/m zondag stappen.. was altijd flink aan de alchohol, had lol voor 10 en zag in alle jongens wel een leuke jongen voor mij..
Juist.... wanhopig verdrietig dus.
Ik kwam toen die tijd een jongen tegen, die ik op dat moment erg leuk vond ( kan nu die gedachtes van toen totaal niet meer snappen maar oke.)
Ik wilde zo graag aandacht van die jongen dat ik me zo ontzettend opdrong kwa smsjes en belletjes dat dat stuk gelopen is ...
Achteraf gezien dus blij mee
Nog steeds lekker weze losbollen, maar wel wat ingedimt, en kwa jongens kwam mijn smaak weer terug waar ik altijd op viel.
Ik kwam een jongen tegen eind juli.. op een festival, lekker weze praten..
Uiteindelijk die 2 weken daarop haast elke dag afgesproken was helemaal verliefd dit was hem voor mij..
Tot dat hij het drukker kreeg op zijn werk, ik dus haast niets meer van hem hoorde.
Uit wanhoop en bang dat het verhaal *ons* over zou gaan heb ik veel aangeboden om dagen met hem af te spreken.
Iedere keer wees hij dat weer af en iedere keer zag ik het goede er nog van in.
Vriendinnen verklaarde me voor gek, en zeide dat hij gewoon niks van me moest weten.
Uit eindelijk heeft deze jongen me ook bekend dat hij niet verliefd op me was .. me een ontzettend leuke meid vond ( om dus mee te rommelen) maar meer dan dat was het niet.
maar... hij stelt me wel voor aan zijn moeder, en die vertelde me dat hij het wel eens over me had..
Ik was dus compleet in de war.. en hopeloos verliefd.
Uiteindelijk heb ik zelf de knoop door gehakt door te sterk te zijn en hem niet meer te bellen/smsen in de hoop dat het een keer van zijn kant af komt.
Ik heb nu al ruim een week niks meer gehoord, en besef dus ook dat het nooit wat zou worden.
Ik heb een flinke deuk opgelopen de afgelopen jaar wat betreft relaties, ik ben er erg onzeker en jaloers van geworden.
Ik weet niet hoe ik een jongen aan moet spreken... en weet ook niet hoe ik me moet gedragen..
Voorlopig ben ik er weer ff klaar mee, ik merk dat ik me zelf weer terug begin te krijgen.
Ik stap minder .. en al mijn vrije tijd die ik heb steek ik in mijn werk en in mijn paard.
Als er jongens tegen me beginnen te praten, kap ik het af ik heb er allemaal ff geen zin meer in.
Ik heb geen vrije tijd meer over voor een vriendje, misschien ook wel express zodat ik het niet mis.
Maar o wat mis ik het relatie hebben.
Herkenne jullie dit gevoel na een lange relatie hebben gehad ?
Moest gewoon even mijn ei kwijt
bedankt !
hihi)
en niet om het stappen zelf.. 

vanaf de eerste date was het ook gelijk aan