Geplaatst Mijn zusje en slaapwandelen:
De parashutespringers: ([m] = zusje, [T] ben ik)
Zomervakanties veroorzaken altijd veel stress bij mijn zusje, hier wat voorbeelden:
[M]Ah.. AHHHH AHHHHHH AHH *Bonk* *rinkel -sleutels-* AAAAAAAAAAAAAAAH
[T]*springt op uit bed* Mies, wat is er!
[M]*Paniek in dr ogen* AAHH ZIE JE DAT DAN NIET!!! *Wijst naarboven* PARACHUTESPRINGERS! Ik moet naar de buren!!!
"Het geheim" Een andere keer:
[M]Maaam... maaaahaaam... Pap? Hallo!!!!
[T]Michel, ze liggen te slapen...
[M]Nou en! ik moet ze wat vertellen! MAAAAM!
[T]Je kan het ook aan mij vertellen mies!
[M]Egnie
[T]Egwel, zeg nou maar gewoon voordat je pap en mam wakker maakt
[M]Nee, kan niet
[T]Waarom niet?
[M]'T gaat over jou.
Thuis in paniek, verhaal komt van mijn vader: Het spook in de kast [p] = pap
[M]Pap! Pap! Kom snel!!!
[P]Wat is er?
[M]Kom snel! Mijn kast! Er zit wat in!
[P]Pap doet licht aan en kijkt in de kast "er zit niks".
[M]Pap? Wat doe jij hier?
[P]Je riep me omdat er wat in de kast zat.
[M]Nietus, ik ga slapen, dag!
"De plafondschildering" -Tenerife-
[M]Ohhh.. ooooh...
[T]Mies wat is er.
[M]Zie je dat niet?
[T]Zie wat?
[M]Die tekening!
[T]Waar?
[M]Daar! *wijst* op het plafond! Het wordt nu groen, zie je dat niet? zee, ondergaande zon, eiland, palmboom en zeilboot! Ohh, en oranje!
[T]*begint te lachen*
[M]Ohh en paars! Geel!! Moooooii!!
[T]*begint nog harder te lachen*
[M]K.U.T.W.I.J.F je denkt zeker dat ik aan het slaapwandelen ben he! Nou, egnie!
Tessa en de gouden merrie
Jaja, verzorgpaarje, springpaardje, nieuw gekocht, nooit buiten gereden met dat beessie, dus tessa springt erop. Samen met een vriendin met een oud maar erg pittig paardje.
Takje breekt en uiteraard vliegen beiden paarden op hol.
Paardje waar ik op reed begon te bokken en te stijgeren, kort daarna hadden we beide paarden onder controle.
Vriendin: "jezus, lag ik er toch bijna af!"
Ik: Ik lag er ook bijna *Paard maakt een luchtsprong* *bonk* correctie, helemaal af.
Tess en hoe je niet van een paard moet afstijgen.
Ik had de gewoonte om voorover te buigen en dan met een zwaai van mijn paard te springen.
Echter, ik reed op een paardje die altijd haar hoofd naar beneden deed als ze stil stond.
Ik, met 2 vriendinnen bij een blubberplas.
Ik wil afstijgen en zeg tegen mijn vriendinnen "serieus, als ze nu haar hoofd naar beneden doet lig ik in die plas" 2 seconden later was ik helemaal bruin van de blubber.
De nachtelijke wandeling
12 uur 's nachts, ik met een goede vriend, R in dit verhaal, hup, het bos in.
Lange wandeling gemaakt en ik introduceer hem het "donkere bos" -een en al pijnbomen en je kan nog geen 5 meter vooruit kijken-
[T]Blablablablabla oh, er ligt daar wat.. Wat is het.. Kijk uit Ray, *sluipt dichterbij* oh, tis een dooie tak, voorzichtig overheen stappen, lol, je zou maar struikelen, kijk wel uit he *en tess begint zich te realiseren dat het wel erg stil is achter haar.. Draait zich om en nergens een Ray te bekennen.
Ik had echt zouiets van, eikel, zoek het ook maar uit, we zijn vlak bij huis, jij vind je weg wel, en ik spring achter een boom, grijp mijn telefoon, zet die uit precies op het moment dat Ray mij probeert te bellen om te checken waar ik ben en race naar huis. Bij een pad aangekomen besloot ik een sluipweggetje door de bosjes te nemen om te voorkomen dat hij me op de weg zou zien, maar, de sluipweg liep dood in één meter hoge bosjes, ik denk, schijt eraan, ik loop door! Ik ga me niet laten kennen, ik vind hem voor hij mij vindt! En banjer door de bosjes, op naar huis.
Ik het huis in (waarvan de deur nog open stond) en sloot die achter me af, eerst het hele huis ondersteboven gekeert om te kijken of Ray al terug was gekomen, nee hoor!
Buiten begon het te regenen en ik ga weer naar buiten, op zoek naar Ray, hup, deur achter me dicht zodat ie ook niet naar binnen kan
. Terwijl ik richting bos loop realiseer ik me dat mijn jas 2 witte vlakken heeft en dump deze bij een boom op het pad en ga door, in de regen, in mijn zwarte dunne kleding 
onzichtbaar.Na nog eens 20 minuten zoeken zag ik ineens 100m verderop een lichtje, ray zijn telefoon -sukkel-!
Na nog eens 10 minuten hem te hebben gevolgd ging ie zielig bij een boom zitten, helaas ging mijn sluippoging helemaal mis (nee, ik ben niet lomp, die takjes moeten daar gewoon niet gaan liggen!) En herkende hij me (a).
Op het end vroeg ik hem waarom in vredesnaam hij niet terug naar huis was gegaan... Was ie de weg kwijt geraakt! Ik vraag hem hoe dat mogelijk is omdat er een verlicht huis (soort monumentaal huis) van kilometers ver te zien is, zelfs in dat donkere bos!
Hij (bedenk je dat het zon levensgenieter is die bomen knuffelt en gras rookt): Eh ja, ik probeerde mijn weg terug te vinden aan de hand van bomen... Ik hoopte er een paar te herkennen......... -En dat terwijl er een kast van verlicht huis (of eigenlijk serieus een 4 verdiepingen hoog landhuis) hem de weg wijst!!!
De volgende dag... Waren we beiden verkouden en trok ik de dorens nog uit mijn kont <_<
,,, 
húh? 
