Ik ben het eens met PabloBokt, naar mijn mening worden er al vanaf vrij jong gendernormen opgelegd door welk speelgoed, kleren, kleuren, omgang. Naast een stuk eigen voorkeur, natuurlijk.
Ik had zelf ook een hekel aan poppen, en wilde alleen knuffels en dieren-speeltjes. Toen ik nog erg klein was hadden we Sinterklaas van het werk van mijn moeder, en kreeg ik (net als alle meisjes) een pop. Ik was in tranen, want Sinterklaas wist toch wel dat ik poppen niet leuk vond? Leg dat maar eens uit aan je kind dat nog in Sinterklaas gelooft.
Het enige meisjes-achtige speelgoed waar ik blij van werd, was Polly Pocket. En ik had een stal vol Grand Champion paarden, met zelfgemaakte rijpiste gevuld met schaafsel van ons konijn
Ik had wel het Barbie paard, verder niet de poppen. Wij woonde in het buitengebied, met 2 broers en in de buurt ook het meeste jongens. En idd een "crossveldje " met springbult aan huis enz. Dus heb heel wat rond gecrost met de fiets.
Britta31
Berichten: 14026
Geregistreerd: 26-11-13
Woonplaats: Naast Britt,Nappie,Aag en Sasa en Max.
Geplaatst: 23-05-24 11:46
Mijn broer had een oude crossbrommer en dat wilde ik ook,maar dat was niets voor meisjes vonden mijn ouders
Laurora
Berichten: 2910
Geregistreerd: 19-07-14
Woonplaats: in een parallel universum
Geplaatst: 23-05-24 12:54
Ik had alles door elkaar. Ik kreeg toen mijn broertje geboren werd een babypop met kleertjes en daar heb ik ook echt mee lopen moederen. Daarnaast barbies, action man, lego, knex, Pokémon, my little pony, ik vond eigenlijk alles leuk. Verder was ik echt een buitenkind, hutten bouwen, bomen klimmen, zelf pijl en bogen maken, de wasmachine draaide overuren met mij. Maar vooral paardje spelen. Met mijn beste vriendin gingen we met een touw elkaar om de beurt longeren, mennen en wandelen. Onze fietssturen kregen teugels (oh en wat ging je hard op je bek als je te enthousiast aan een teugel trok) Ook bouwden we regelmatig een springparcours in de tuin waar we als heuze springpaarden overheen zweefden.
Dieuwke_
Berichten: 4995
Geregistreerd: 10-12-06
Geplaatst: 23-05-24 13:04
Zo zag mijn jeugd er ook precies uit, vanalles door elkaar. Ik liep ook altijd in een tuinbroek en op klompjes op school want "net als papa". Tot een klasgenootje vond dat we thuis vast arm waren, toen begon ik met jurkjes en normale schoenen. Dat heeft maar even geduurt, daarna trok ik al snel weer broeken aan
Josien_
Berichten: 9565
Geregistreerd: 12-08-04
Woonplaats: Geldrop
Geplaatst: 23-05-24 13:09
Ik deed ook met veel dingen mijn oudere broer na. Ook heb ik nog een foto van vroeger op vakantie met mijn vader, was net een kopie op het lange haar na .
Gaat iemand deze documentaire kijken? Ik ben zelf niet geïnteresseerd genoeg om hem helemaal te kijken, maar het feit dat spijtmoeders bestaan vind ik zo verdrietig. Voor zowel moeders als kinderen.
Daarom ben ik er ook zo'n voorstander van dat zomaar aan kinderen beginnen minder normaal/vanzelfsprekend gevonden moet worden. Zodat er beter over na wordt gedacht. Vooral voor/door vrouwen. Ik las ook eens ergens een uitspraak van een vrouw: 'Ik zou wel graag vader willen zijn, maar geen moeder.'
Het is ook sneu. Als ik kijk naar mijn eigen moeder, wat ze allemaal met haar leven had kunnen doen als ze ons niet had gehad.
fohadie
Berichten: 4909
Geregistreerd: 03-05-11
Woonplaats: Muggendonk
Geplaatst: 26-05-24 19:59
Pfff, dit is al de 4e keer dat dit topic ontstipt bij mij, en nee, ik doe het niet zelf. En ook alleen dit topic. Ik vond het al zo stil en vreemd dat niemand meer reageerde.
Dan zit je dus in een vrij gehorige grote ruimte te wachten waar geluid enorm weerkaatst wordt Er komt een moeder binnen met 4 kinderen, jongste een paar maanden oudste hooguit 5. Hérrie. Whyyyyyyy.
En ik zat er erg moe en met koppijn, ik kromp letterlijk zonder dat ik dat kon tegengaan met iedere schreeuw en krijs in elkaar, puur automatische fysieke reactie.
Misschien dat die moeder geen andere keus had ofzo, maar komop, Dit moet je niet willen zo....
Kun je je voorstellen wat ze met dat paspoort gaan doen. Met z'n allen in het vliegtuig! Hoera! Ik heb vaak het "geluk" dat ik daar dan ergens bij zit.