Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Mkango schreef:xPabloBokt schreef:Zou het niet deels voortkomen uit het feit dat iedereen en hun grootmoeder tegenwoordig bij het minste of geringste dipje zeggen dat ze depressief zijn en naar een huisarts of psycholoog rennen? Klinisch depressief zijn er maar weinig en dat kun je helemaal kapot cognitief gedragstherapieën, maar daar schiet je op een gegeven moment niets meer mee op. Onze wereld is zo sterk geïndividualiseerd en gebaseerd op vluchtig, oppervlakkig contact, uiterlijk vertoon, en altijd maar blij en gelukkig (lijken te) zijn, dat mensen simpelweg niet meer de emotionele resilience, de communicatieve vaardigheden en het sociale vangnet hebben om met dips en tegenslagen om te gaan.Nou ze zegt dus dat ze mensen begeleid die risico lopen op depressie. Daarom snap ik die reactie nog minder eigenlijk
Aan de hand van een kort bericht van iemand die baalt, kun je natuurlijk niet zeggen of iemand zichzelf ook in de put gaat praten, maar stel dat jij nu besluit om een week niet naar buiten te gaan en in een hoekje te gaan zitten huilen, zijn die gevoelens wél iets wat je jezelf aandoet.
Dat is dan weer een ergernis van mij, want juist doordat mensen zichzelf snel als depressief bestempelen als ze het even emotioneel zwaar hebben, blijft dat idee van "jezelf blij kunnen denken" bestaan, terwijl dat voor mensen met een klinische depressie, borderline, bipolaire stoornis etc. gewoon niet mogelijk is.
Independence schreef:Ja, eigenlijk wel. Onderschat de invloed van mentale ziektes niet. Klinkt dramatisch, maar mijn paard is de enige reden dat ik nu nog leef, omdat het het enige is dat mij nog een beetje blij maakt.
denisesilver schreef:Uit context zijn veel dingen een symptoom van depressie.Zelf-isolatie is natuurlijk wel een symptoom van depressie, dus ook daar mag je geen aannames over maken dat iemand het zichzelf aandoet. En het feit dat iemand dus blijkbaar niet om kan gaan met negatieve gedachtes en daarom dus naar de therapeut rent is juist een goed iets. Betekent dat ze comfortabel genoeg zijn om die stap te ondernemen en aan zichzelf en hun coping strategieën te werken.
Ik vind het een groter probleem dat er enerzijds een taboe op ligt om naar een therapeut te gaan, anderzijds mensen die echt crisishulp nodig hebben soms niet serieus worden genomen, en dat er schijnbaar te weinig plekken zijn bij die therapeuten om geholpen te worden.
Edit: Independence, kan je ook niet alleen stapwerk doen met je paard? Of op het terrein rijden/tutten/wat doen? Ik herken het hoor, gelukkig ben ik tegenwoordig niet meer zo afhankelijk dat ik per se elke dag moet rijden ofzo of er naartoe hoef, maar vroeger hebben ze me wel door hele zware periodes heen getrokken.
Kairos schreef:Ik moet nu dus privélessen plannen met iemand, terwijl ik normaal in een les met 18- rijdt. Ik ken niemand in die andere lessen?
Ineke2 schreef:Kairos schreef:Ik moet nu dus privélessen plannen met iemand, terwijl ik normaal in een les met 18- rijdt. Ik ken niemand in die andere lessen?
Kan de manege daar niet bij helpen?
Dat jij mailt “ Ik wil graag volgende week les om die tijd, is er iemand die dan ook wil lessen zodat wij samen kunnen rijden?”
dromertje2 schreef:chanicha schreef:Horen van gastouders dat mensen gewoon cruciale beroepen verzinnen om hun kind maar weg te kunnen brengen
Moeten die geen document kunnen voorleggen datdit effectief zo is?
Cayenne schreef:Dat de bloedprikmevrouw geen bloed te pakken kreeg en dus nog een keer moest prikken.
Nu al de hele dag een stijve blauwe arm
[ [url=m/zOh4os.jpg]Afbeelding[/url] ]