Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-02-20 12:46

Geplaatst: 03-02-20 12:46

Nog een reden geen kinderen te willen. Keizersnedes

...

**Geplaatst**: 03-02-20 12:52

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 12:52

Lijkt me beter te doen dan zo'n ding door je muts persen.

**Geplaatst**: 03-02-20 12:56

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 12:56

Keizersnedes doen ze hier niet op bestelling. In Engeland wel, daar vinden ze het veiliger dan een gewone bevalling volgens mij.

**Geplaatst**: 03-02-20 12:57

Geplaatst: 03-02-20 12:57

Hmm, ervaring hier: keizersnede is ook echt niet tof

Niet bepaald iets voor op de bucket list.

**Geplaatst**: 03-02-20 12:58

Geplaatst: 03-02-20 12:58

Captain schreef:
Lijkt me beter te doen dan zo'n ding door je muts persen.

En dan zo'n lekker litteken.

**Geplaatst**: 03-02-20 12:58

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 12:58

Ik begrijp de klacht wel en vind het zelfs een belangrijke. Hoeveel mannen doen alsof een kind krijgen niks is omdat het "natuurlijk" is. Ook op bokt lees je regelmatig hoe de man een kind wil maar de vrouw liever niet waarbij er weinig begrip is voor de "waarom". Misschien zouden ze meer nadenken over hun uitspraken als ze beseften hoeveel gevolgen een kind kan hebben voor het lijf van een vrouw. Tuurlijk kán het allemaal prima gaan. Maar het kan ook geheel mis gaan. Ik geloof dat daar weinig echt bij stil gestaan wordt.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:08

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 13:08

Hoi, mag ik hier ook mee praten?

Ik was hardvochtig nee zegger tegen kinderen. Tegenwoordig heb ik wel meer Aaaahhh momenten... Maar dat is eigenlijk alleen bij familie

Vrijdagavond wel weer een reden er bij gekregen waarom ik geen kinderen wil (in het ziekenhuis gezeten met het nichtje van mijn vriend omdat haar kies doormidden brak van het eten van popcorn >;)

)

**Geplaatst**: 03-02-20 13:08

Geplaatst: 03-02-20 13:08

_San87_ schreef:
Captain schreef:
Lijkt me beter te doen dan zo'n ding door je muts persen.

En dan zo'n lekker litteken.

Dat litteken valt wel mee volgens mij. Tenmiste het litteken dat ik bij een vriendin heb gezien vond ik niet schokkend.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:10

Geplaatst: 03-02-20 13:10

Mooblie schreef:
_San87_ schreef:

En dan zo'n lekker litteken.

Dat litteken valt wel mee volgens mij. Tenmiste het litteken dat ik bij een vriendin heb gezien vond ik niet schokkend.

Kan best dat ze dat tegenwoordig netter doen allemaal, geen idee eigenlijk. Die van mijn moeder is echt ontzettend lelijk.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:24

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 13:24

Tegenwoordig zie je ze amper tenzij het echt goed mis gaat, maar als het goed mis gaat is natuurlijk bevallen waarschijnlijk erger dan een litteken dat tegenwoordig ook nog gelaserd kan worden.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:32

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 13:32

Er zijn ook genoeg vrouwen die daarna last hebben bij het dragen van bepaalde broeken, jeuk, uitslag rond het litteken, en een doof gevoel in dat gebied.
Dan kun je met een beetje meer pech nog last krijgen van verklevingen..... ehhhh nee, niet zonder risico‘s

**Geplaatst**: 03-02-20 13:41

Geplaatst: 03-02-20 13:41

Ayasha schreef:
Ik begrijp de klacht wel en vind het zelfs een belangrijke. Hoeveel mannen doen alsof een kind krijgen niks is omdat het "natuurlijk" is. Ook op bokt lees je regelmatig hoe de man een kind wil maar de vrouw liever niet waarbij er weinig begrip is voor de "waarom". Misschien zouden ze meer nadenken over hun uitspraken als ze beseften hoeveel gevolgen een kind kan hebben voor het lijf van een vrouw. Tuurlijk kán het allemaal prima gaan. Maar het kan ook geheel mis gaan. Ik geloof dat daar weinig echt bij stil gestaan wordt.

Je verwoord precies wat ik ook bedoel idd.

Natuurlijk is het een feit dat het in de natuur zo geregeld is en als vrouw heb je gewoon weinig keus dan dat het zo is (de keuze geen kinderen staat daar uiteraard even buiten

ik bedoel als je wel een kinderwens hebt.)
Maar het wordt vaak als zo vanzelfsprekend gezien, oa door de man met de kinderwens, dat de risico's gewoon echt niet gezien worden of willen worden.

Mijn vriend ziet vooral heel veel risico's bij zwangerschap en bevallen en dat is het hem niet waard. Buiten het feit dat we de wens niet hebben.
Het lijkt me zeer ingewikkeld als je partner je wens niet deelt... En dus wel graag kinderen zou willen.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:49

Geplaatst: 03-02-20 13:49

Sizzle schreef:
Er zijn ook genoeg vrouwen die daarna last hebben bij het dragen van bepaalde broeken, jeuk, uitslag rond het litteken, en een doof gevoel in dat gebied.
Dan kun je met een beetje meer pech nog last krijgen van verklevingen..... ehhhh nee, niet zonder risico‘s

Aan de andere kant vraagt mijn partner zich af waarom ik vrijwillig op een bokkend paard stap.

Niks is zonder risico/alles is relatief.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:50

Geplaatst: 03-02-20 13:50

Ayasha schreef:
Ik begrijp de klacht wel en vind het zelfs een belangrijke. Hoeveel mannen doen alsof een kind krijgen niks is omdat het "natuurlijk" is. Ook op bokt lees je regelmatig hoe de man een kind wil maar de vrouw liever niet waarbij er weinig begrip is voor de "waarom". Misschien zouden ze meer nadenken over hun uitspraken als ze beseften hoeveel gevolgen een kind kan hebben voor het lijf van een vrouw. Tuurlijk kán het allemaal prima gaan. Maar het kan ook geheel mis gaan. Ik geloof dat daar weinig echt bij stil gestaan wordt.

Ik denk ook dat veel mannen het simpelweg niet doorhebben. En ik bedoel, dat snap ik ook wel. Als veel vrouwen zich er al amper bewust van zijn, hoe zit dat dan voor mannen wel niet? Het gaat tenslotte al miljoenen jaren goed, ik kan me heel goed voorstellen dat je er eenvoudigweg nog nooit over na hebt gedacht tot je ermee te maken krijgt.

**Geplaatst**: 03-02-20 13:53

Geplaatst: 03-02-20 13:53

Leo schreef:
Je verwoord precies wat ik ook bedoel idd.
Natuurlijk is het een feit dat het in de natuur zo geregeld is en als vrouw heb je gewoon weinig keus dan dat het zo is (de keuze geen kinderen staat daar uiteraard even buiten ik bedoel als je wel een kinderwens hebt.)
Maar het wordt vaak als zo vanzelfsprekend gezien, oa door de man met de kinderwens, dat de risico's gewoon echt niet gezien worden of willen worden.

Mijn vriend ziet vooral heel veel risico's bij zwangerschap en bevallen en dat is het hem niet waard. Buiten het feit dat we de wens niet hebben.
Het lijkt me zeer ingewikkeld als je partner je wens niet deelt... En dus wel graag kinderen zou willen.

Toen ik 'n jaar of 9 was hoorde ik op het radionieuws de mededeling dat de eerste reageerbuisbaby was geboren. Ik dacht toen dat dat inhield dat vrouwen niet meer zelf hoefden te baren. Dat bleek niet zo te zijn, maar ik snap niet dat het nog niet mogelijk is om dmv je genetisch materiaal in een lab je kind uit te broeden. Dat zou ook leuker zijn voor homokoppels dat ze beiden biovader/moeder kunnen zijn.

**Geplaatst**: 03-02-20 14:04

Geplaatst: 03-02-20 14:04

Leo schreef:
Ayasha schreef:
Ik begrijp de klacht wel en vind het zelfs een belangrijke. Hoeveel mannen doen alsof een kind krijgen niks is omdat het "natuurlijk" is. Ook op bokt lees je regelmatig hoe de man een kind wil maar de vrouw liever niet waarbij er weinig begrip is voor de "waarom". Misschien zouden ze meer nadenken over hun uitspraken als ze beseften hoeveel gevolgen een kind kan hebben voor het lijf van een vrouw. Tuurlijk kán het allemaal prima gaan. Maar het kan ook geheel mis gaan. Ik geloof dat daar weinig echt bij stil gestaan wordt.

Je verwoord precies wat ik ook bedoel idd.
Natuurlijk is het een feit dat het in de natuur zo geregeld is en als vrouw heb je gewoon weinig keus dan dat het zo is (de keuze geen kinderen staat daar uiteraard even buiten ik bedoel als je wel een kinderwens hebt.)
Maar het wordt vaak als zo vanzelfsprekend gezien, oa door de man met de kinderwens, dat de risico's gewoon echt niet gezien worden of willen worden.

Mijn vriend ziet vooral heel veel risico's bij zwangerschap en bevallen en dat is het hem niet waard. Buiten het feit dat we de wens niet hebben.
Het lijkt me zeer ingewikkeld als je partner je wens niet deelt... En dus wel graag kinderen zou willen.

Dat is het zeker. Helemaal als je echt jou maatje hebt gevonden en overal op dezelfde lijn zit behalve op dat punt. Hier is de baby er vooral gekomen voor hem, maar puntje bij paaltje is alsnog de grootste zorg voor mij. Tuurlijk zie ik haar graag, maar er komt zeker geen 2de en hij moet er ook gewoon genoeg naar kijken.

Maar, momenteel zit ik wel weer in een depressie en ik durf met zekerheid te zeggen dat een deel van de oorzaak bij mijn dochter kan gezocht worden. Ik heb ptss en dat wordt natuurlijk enorm getriggerd door stress, lawaai, weinig slaap etc. Paar weken terug nog een flinke inzinking gehad want ik wou gewoon mijn leven terug zoals het was. Ondertussen weer wat aan beteren met therapie en dochter krijgt er zeker NIETS van mee. Maar als iemand geen kinderwens heeft en de partner wel en diegene vraagt aan mij wat te doen zeg ik altijd: Geen kind. Het is echt gewoon zo zwaar om jou leven aan te passen rond een kind. Je ziet het graag, er zelfs niets waar ik meer van hou dan van haar. Maar ergens blijf ik voelen dat het niet 100% mijn keuze was... En dat ik mij niet zomaar even aanpas maar dat keihard werken is.

Je kunt het vergelijken met iemand die een talent heeft. Iemand die geweldig kan dansen. Het zit in de genen. En dan heb je iemand die dat talent niet heeft en keihard met oefenen om op hetzelfde niveau te komen. Daarmee vergelijk ik het. Ik moet keihard ‘trainen’ om een goede moeder te zijn.

Maar goed, genoeg over mij. Het is gewoon niet makkelijk, een partner met een andere wens.

**Geplaatst**: 03-02-20 14:19

Geplaatst: 03-02-20 14:19

elnienjo schreef:
Toen ik 'n jaar of 9 was hoorde ik op het radionieuws de mededeling dat de eerste reageerbuisbaby was geboren. Ik dacht toen dat dat inhield dat vrouwen niet meer zelf hoefden te baren. Dat bleek niet zo te zijn, maar ik snap niet dat het nog niet mogelijk is om dmv je genetisch materiaal in een lab je kind uit te broeden. Dat zou ook leuker zijn voor homokoppels dat ze beiden biovader/moeder kunnen zijn.

Dat zou wel een uitkomst zijn ja, maar dan zou misschien het risico nog groter zijn dat mensen er gewoon even een gaan ‚kopen‘. Zonder na te denken :')

ps. Ik denk dat je 12 was (als je profiel klopt) de reageerbuisbaby is in hetzelfde jaar geboren als mijn bouwjaar.

MB, ieder neemt zo eigen zijn risico‘s. Maar er wordt gewoon vaak te licht gedacht over keizersnede dat is het enige wat ik wilde zeggen. Het is echt niet even ritsje open, ritsje dicht. Ik heb na de geboorte maanden last gehad van mijn onderrug terwijl ik echt nooit rugpijn heb, ook niet gehad tijdens zwangerschap. Bleek bijvoorbeeld dat lage rugpijn ook van de KS kon komen (vraag me niet waarom) en soms zelf chronisch wordt. Gelukkig bij mij niet.

**Geplaatst**: 03-02-20 14:27

Geplaatst: 03-02-20 14:27

DeMolenhoek schreef:
Leo schreef:

Je verwoord precies wat ik ook bedoel idd.
Natuurlijk is het een feit dat het in de natuur zo geregeld is en als vrouw heb je gewoon weinig keus dan dat het zo is (de keuze geen kinderen staat daar uiteraard even buiten ik bedoel als je wel een kinderwens hebt.)
Maar het wordt vaak als zo vanzelfsprekend gezien, oa door de man met de kinderwens, dat de risico's gewoon echt niet gezien worden of willen worden.

Mijn vriend ziet vooral heel veel risico's bij zwangerschap en bevallen en dat is het hem niet waard. Buiten het feit dat we de wens niet hebben.
Het lijkt me zeer ingewikkeld als je partner je wens niet deelt... En dus wel graag kinderen zou willen.

Dat is het zeker. Helemaal als je echt jou maatje hebt gevonden en overal op dezelfde lijn zit behalve op dat punt. Hier is de baby er vooral gekomen voor hem, maar puntje bij paaltje is alsnog de grootste zorg voor mij. Tuurlijk zie ik haar graag, maar er komt zeker geen 2de en hij moet er ook gewoon genoeg naar kijken.

Maar, momenteel zit ik wel weer in een depressie en ik durf met zekerheid te zeggen dat een deel van de oorzaak bij mijn dochter kan gezocht worden. Ik heb ptss en dat wordt natuurlijk enorm getriggerd door stress, lawaai, weinig slaap etc. Paar weken terug nog een flinke inzinking gehad want ik wou gewoon mijn leven terug zoals het was. Ondertussen weer wat aan beteren met therapie en dochter krijgt er zeker NIETS van mee. Maar als iemand geen kinderwens heeft en de partner wel en diegene vraagt aan mij wat te doen zeg ik altijd: Geen kind. Het is echt gewoon zo zwaar om jou leven aan te passen rond een kind. Je ziet het graag, er zelfs niets waar ik meer van hou dan van haar. Maar ergens blijf ik voelen dat het niet 100% mijn keuze was... En dat ik mij niet zomaar even aanpas maar dat keihard werken is.

Je kunt het vergelijken met iemand die een talent heeft. Iemand die geweldig kan dansen. Het zit in de genen. En dan heb je iemand die dat talent niet heeft en keihard met oefenen om op hetzelfde niveau te komen. Daarmee vergelijk ik het. Ik moet keihard ‘trainen’ om een goede moeder te zijn.

Maar goed, genoeg over mij. Het is gewoon niet makkelijk, een partner met een andere wens.

Wat moet dat vreselijk dubbel zijn. Dapper dat je je verhaal zo deelt, veel respect voor.

**Geplaatst**: 03-02-20 14:34

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 14:34

Jeetje DeMolenhoek... je hebt het al eerder verteld, maar ik blijf het zo enorm heftig vinden. En héél knap dat je er zo eerlijk over kunt en wilt zijn.

**Geplaatst**: 03-02-20 15:03

Geplaatst: 03-02-20 15:03

Sizzle schreef:
elnienjo schreef:
Toen ik 'n jaar of 9 was hoorde ik op het radionieuws de mededeling dat de eerste reageerbuisbaby was geboren. Ik dacht toen dat dat inhield dat vrouwen niet meer zelf hoefden te baren. Dat bleek niet zo te zijn, maar ik snap niet dat het nog niet mogelijk is om dmv je genetisch materiaal in een lab je kind uit te broeden. Dat zou ook leuker zijn voor homokoppels dat ze beiden biovader/moeder kunnen zijn.

Dat zou wel een uitkomst zijn ja, maar dan zou misschien het risico nog groter zijn dat mensen er gewoon even een gaan ‚kopen‘. Zonder na te denken

ps. Ik denk dat je 12 was (als je profiel klopt) de reageerbuisbaby is in hetzelfde jaar geboren als mijn bouwjaar.

MB, ieder neemt zo eigen zijn risico‘s. Maar er wordt gewoon vaak te licht gedacht over keizersnede dat is het enige wat ik wilde zeggen. Het is echt niet even ritsje open, ritsje dicht. Ik heb na de geboorte maanden last gehad van mijn onderrug terwijl ik echt nooit rugpijn heb, ook niet gehad tijdens zwangerschap. Bleek bijvoorbeeld dat lage rugpijn ook van de KS kon komen (vraag me niet waarom) en soms zelf chronisch wordt. Gelukkig bij mij niet.

Omdat ze hoe dan ook de buikspieren irriteren. En van daaruit kan er rugpijn in de onderrug ontstaan. En pijn in je heupen én in je schouders trouwens.

Ik zeg ook nergens dat het zonder risico is. Enkel dat als het al mis gaat met de KS. Dat je dan vrij zeker mag zijn dat je er met een natuurlijke bevalling niet beter afgekomen zou zijn. Ze snijden echt niet in je omdat dat sneller gaat.

MB: Maar dat is geheel jouw keuze. Ik heb het meer over de vrouwen die zich "laten overtuigen" zoals de molenhoek hier heel dapper en eerlijk deelt (heb trouwens veel respect voor jouw verhaal De Molenhoek. Vindt het heel knap dat je dit gewoon uit. Het lijkt soms alsof je niet mag zeggen dat het moederschap zwaar en moeilijk kan zijn en niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is.). Dat is heel anders dan wanneer je je geen leven zonder kind kan voorstellen. Dan hebben die risico's een heel andere draaglast denk ik.

**Geplaatst**: 03-02-20 15:09

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 15:09

Jeetje DeMolenhoek, wat heftig.. Je vergelijking met de danser vind ik wel heel mooi, ik denk echt dat het zo is

Hoe staat je man hier nu in? Weet hij dat dit voor jou zo voelt? Heb je nu steun aan hem?

**Geplaatst**: 03-02-20 15:59

Geplaatst: 03-02-20 15:59

DeMolenhoek schreef:
Dat is het zeker. Helemaal als je echt jou maatje hebt gevonden en overal op dezelfde lijn zit behalve op dat punt. Hier is de baby er vooral gekomen voor hem, maar puntje bij paaltje is alsnog de grootste zorg voor mij. Tuurlijk zie ik haar graag, maar er komt zeker geen 2de en hij moet er ook gewoon genoeg naar kijken.

Maar, momenteel zit ik wel weer in een depressie en ik durf met zekerheid te zeggen dat een deel van de oorzaak bij mijn dochter kan gezocht worden. Ik heb ptss en dat wordt natuurlijk enorm getriggerd door stress, lawaai, weinig slaap etc. Paar weken terug nog een flinke inzinking gehad want ik wou gewoon mijn leven terug zoals het was. Ondertussen weer wat aan beteren met therapie en dochter krijgt er zeker NIETS van mee. Maar als iemand geen kinderwens heeft en de partner wel en diegene vraagt aan mij wat te doen zeg ik altijd: Geen kind. Het is echt gewoon zo zwaar om jou leven aan te passen rond een kind. Je ziet het graag, er zelfs niets waar ik meer van hou dan van haar. Maar ergens blijf ik voelen dat het niet 100% mijn keuze was... En dat ik mij niet zomaar even aanpas maar dat keihard werken is.

Je kunt het vergelijken met iemand die een talent heeft. Iemand die geweldig kan dansen. Het zit in de genen. En dan heb je iemand die dat talent niet heeft en keihard met oefenen om op hetzelfde niveau te komen. Daarmee vergelijk ik het. Ik moet keihard ‘trainen’ om een goede moeder te zijn.

Maar goed, genoeg over mij. Het is gewoon niet makkelijk, een partner met een andere wens.

Niet echt handig dat je een kind hebt genomen voor je man. Zelfs al deed hij de zorg wél zelf, dan nog heb je er overlast van omdat het in jouw huis woont en jouw vrije tijd ook domineert.
Zou me wel helemaal miskocht voelen als je vent de zorg dan ook nog grotendeels bij jou neerlegt. Zou zelf 'ns een lekkere vakantie boeken voor jezelf en kind bij je vent laten.

**Geplaatst**: 03-02-20 16:05

Geplaatst: 03-02-20 16:05

DeMolenhoek schreef:
Leo schreef:

Je verwoord precies wat ik ook bedoel idd.
Natuurlijk is het een feit dat het in de natuur zo geregeld is en als vrouw heb je gewoon weinig keus dan dat het zo is (de keuze geen kinderen staat daar uiteraard even buiten ik bedoel als je wel een kinderwens hebt.)
Maar het wordt vaak als zo vanzelfsprekend gezien, oa door de man met de kinderwens, dat de risico's gewoon echt niet gezien worden of willen worden.

Mijn vriend ziet vooral heel veel risico's bij zwangerschap en bevallen en dat is het hem niet waard. Buiten het feit dat we de wens niet hebben.
Het lijkt me zeer ingewikkeld als je partner je wens niet deelt... En dus wel graag kinderen zou willen.

Dat is het zeker. Helemaal als je echt jou maatje hebt gevonden en overal op dezelfde lijn zit behalve op dat punt. Hier is de baby er vooral gekomen voor hem, maar puntje bij paaltje is alsnog de grootste zorg voor mij. Tuurlijk zie ik haar graag, maar er komt zeker geen 2de en hij moet er ook gewoon genoeg naar kijken.

Maar, momenteel zit ik wel weer in een depressie en ik durf met zekerheid te zeggen dat een deel van de oorzaak bij mijn dochter kan gezocht worden. Ik heb ptss en dat wordt natuurlijk enorm getriggerd door stress, lawaai, weinig slaap etc. Paar weken terug nog een flinke inzinking gehad want ik wou gewoon mijn leven terug zoals het was. Ondertussen weer wat aan beteren met therapie en dochter krijgt er zeker NIETS van mee. Maar als iemand geen kinderwens heeft en de partner wel en diegene vraagt aan mij wat te doen zeg ik altijd: Geen kind. Het is echt gewoon zo zwaar om jou leven aan te passen rond een kind. Je ziet het graag, er zelfs niets waar ik meer van hou dan van haar. Maar ergens blijf ik voelen dat het niet 100% mijn keuze was... En dat ik mij niet zomaar even aanpas maar dat keihard werken is.

Je kunt het vergelijken met iemand die een talent heeft. Iemand die geweldig kan dansen. Het zit in de genen. En dan heb je iemand die dat talent niet heeft en keihard met oefenen om op hetzelfde niveau te komen. Daarmee vergelijk ik het. Ik moet keihard ‘trainen’ om een goede moeder te zijn.

Maar goed, genoeg over mij. Het is gewoon niet makkelijk, een partner met een andere wens.

Wat heftig zeg... Dit zou, no offence, echt mijn nachtmerrie zijn. Voor mij is het daarom echt een keiharde nee wat kinderen betreft. Ik zou bang zijn dat ik spijt krijg.

Heb je het er met je man over? Wat dit met jou doet?

**Geplaatst**: 03-02-20 16:06

Re: [HK] Kindervrij & oh zo blij! #3

Geplaatst: 03-02-20 16:06

Demolenhoek, ik schrik elke keer weer een beetje van je situatie.
Wat moet het lastig zijn om een kleintje te hebben waar je uiteraard zielsveel van houdt, maar die niet helemaal jouw keuze was.
Respect voor jou meid.
als je een keer je ei kwijt wil ofzo, pb staat open :(:)

**Geplaatst**: 03-02-20 16:27

Geplaatst: 03-02-20 16:27

DeMolenhoek schreef:
Dat is het zeker. Helemaal als je echt jou maatje hebt gevonden en overal op dezelfde lijn zit behalve op dat punt. Hier is de baby er vooral gekomen voor hem, maar puntje bij paaltje is alsnog de grootste zorg voor mij. Tuurlijk zie ik haar graag, maar er komt zeker geen 2de en hij moet er ook gewoon genoeg naar kijken.

Maar, momenteel zit ik wel weer in een depressie en ik durf met zekerheid te zeggen dat een deel van de oorzaak bij mijn dochter kan gezocht worden. Ik heb ptss en dat wordt natuurlijk enorm getriggerd door stress, lawaai, weinig slaap etc. Paar weken terug nog een flinke inzinking gehad want ik wou gewoon mijn leven terug zoals het was. Ondertussen weer wat aan beteren met therapie en dochter krijgt er zeker NIETS van mee. Maar als iemand geen kinderwens heeft en de partner wel en diegene vraagt aan mij wat te doen zeg ik altijd: Geen kind. Het is echt gewoon zo zwaar om jou leven aan te passen rond een kind. Je ziet het graag, er zelfs niets waar ik meer van hou dan van haar. Maar ergens blijf ik voelen dat het niet 100% mijn keuze was... En dat ik mij niet zomaar even aanpas maar dat keihard werken is.

Je kunt het vergelijken met iemand die een talent heeft. Iemand die geweldig kan dansen. Het zit in de genen. En dan heb je iemand die dat talent niet heeft en keihard met oefenen om op hetzelfde niveau te komen. Daarmee vergelijk ik het. Ik moet keihard ‘trainen’ om een goede moeder te zijn.

Maar goed, genoeg over mij. Het is gewoon niet makkelijk, een partner met een andere wens.

Ik wil je veel kracht wensen! En ik wil je vertellen dat het voor jou misschien voelt als trainen om een goede moeder te zijn, je dus daadwerkelijk een hele goede moeder bent, alleen al door wat je hier neer zet en hoe je er voor je dochter bent.

Ik herken dit verhaal vanuit mijn beste vriendin en zij legt het ook op die manier uit.
Zij heeft naast dr baby(nu peuter), dus ook depressies, maar ook 2 operaties gehad en kampt ze nog steeds met een bekken instabiliteit en dat allemaal 'voor haar maatje'

Zij zegt ook als ik het over mocht doen had ik het niet gedaan. Ondanks ze haar dochter echt niet kwijt zou willen, maar gewoon omdat het zo'n groot impact heeft gehad op haar leven terwijl ze zelf geen kinderwens heeft.
EDIT: foute quote