Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-01-15 15:05

Geplaatst: 15-01-15 15:05

Dit topic nooit tegengekomen, maar ik ben nog niet zo heel lang mijn vader kwijt. Al lijkt het soms gisteren, soms eeuwen geleden.

Overleden op 56 jarige na het vechten tegen jarenlange strijd en enorm veel ziektes. Al meer keren de dood ontsprongen,uiteindelijk op de operatietafel aan een hartstilstand.

geboren 10-04-1956 overleden 27-07-2012

Uiteindelijk wel zich opa mogen noemen, wat zijn grootste wens was de laatste jaren.

Overigens was ik niet heel jong, maar hij vond ik wel, ik was 25 jaar. Mijn zoontje 8 maanden.

Edit:

Wat door gelezen en wat mensen hier veel plaatsen herken ik ook wel.
Mijn eerste zoon heeft hij meegemaakt, tot hij 8 maanden was. Een droom voor hem kwam uit, hij heet ook naar zijn overleden tweelingbroer, dubbel trots! En mijn achternaam... dus zelfde letter en naam als zijn broer.

Dingen als eerste keer voor alles, dat gevoel ken ik wel. Daar zal hij niet bij zijn meer... maar stiekem geloof ik dat hij er wel bij is, bij ons. Zo blijf ik toch wat op de been. Trouwen heb ik nooit gedaan, mede doordat papa er niet meer is zal ik dit niet gauw doen. Momenteel alleenstaande mama al 2 jaar inmiddels. Dat speelt ook mee. Maar ook t feit dat papa me niet meer weg kan geven, er niet bij kan zijn en alles is voor mij een besluit om te zeggen, voor mij hoeft het niet.

**Geplaatst**: 15-01-15 20:31

Geplaatst: 15-01-15 20:31

Ik wil iedereen even een flinke knuffel geven. :(:)

Ik herken heel veel verhalen en kan mij hier ook heel erg goed in vinden. Mijn moeder is 1 maart 2014 overleden. Nog geen jaar dus ...
Ik mis haar ook heel erg op de moment dat ik haar nodig heb. Ik heb ook net een nieuw huis gekocht en ga over een tijd trouwen. 'K weet dat ze ontzettend graag bij mijn trouwerij zou willen zijn, en heel graag oma wou worden.

Ik schiet alweer vol als ik eraan denk. Ik mis haar elk moment van de dag.

**Geplaatst**: 15-01-15 20:36

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 15-01-15 20:36

Wil iedereen weer sterkte wensen. Voor mij is de moeilijkste periode (kerst/oud en nieuw/verjaardag) weer even voorbij. Merk dat ik me dan altijd zo eenzaam en ongelukkig voel omdat ik mijn moeder mis. Dat gevoel is nu eigenlijk een beetje weg gelukkig.

Iedereen een dikke knuffel, als ik het zo allemaal lees weet ik zeker dat er een hele hoop trotse ouders naar jullie kijken.

**Geplaatst**: 21-01-15 21:17

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-01-15 21:17

vandaag is het exact een jaar geleden dat papa gestorven is. had het welmoeilijk vandaag, maar had gelukkig ook wel iets om mijn gedachten te verzetten. wij vieren namelijk de komende 2 dagen xmos op school (ik denk dat dat bij jullie 100-dagen ofzo noemt), dus lekker druk gehad met dat voor te bereiden

**Geplaatst**: 21-01-15 21:30

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-01-15 21:30

Heel veel sterkte dan vandaag en de rest van de week :(:)

dikke knuffel!

xmos? geen idee, nog nooit van gehoord

**Geplaatst**: 21-01-15 21:32

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-01-15 21:32

ik zit in België dus daarom waarschijnlijk :p eigenlijk noemt het chrysostomos. zoek maar

**Geplaatst**: 21-01-15 21:36

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-01-15 21:36

Jullie in vlaanderen doen dat veel lees ik

Klinkt wel super gezellig!

**Geplaatst**: 21-01-15 22:17

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-01-15 22:17

Ja inderdaad. Is super gezellig

**Geplaatst**: 22-01-15 15:35

Geplaatst: 22-01-15 15:35

FjordHorse schreef:
Pff hier een ongelooflijke dip. Ik mis mijn ouders zo verschrikkelijk Het enige wat ik de afgelopen dagen doe, is wenen.
Het is een drukke periode, en kan echt een hart onder de riem gebruiken. Maar natuurlijk, gaat niet. Ik vind het echt verschrikkelijk. Ik ben echt zo jaloers op al die studenten die tijdens de examens van mama/papa een 'succes' berichtje krijgen voor hun examen
Nou dacht ik dat mijn oma nog eens bellen me deugd zou doen, zij kan me meestal toch wat opbeuren.. maar zij heeft helaas Alzheimer en ze had zo'n slechte dag vandaag, ze wist amper wie ik was. Heb echt het gevoel dat ik helemaal alleen over blijf. Ik vind het verschrikkelijk. :'(

Wat naar.. Sterkte... :(:)

Wat betreft trouwen/kinderen..

Dit zijn altijd zo'n k*tonderwerpen als een van je ouders dood is, ik denk er zelf zelden aan (voor mij is het ook nog lang niet aan de orde haha), maar zodra ik over trouwen/kinderen ga denken krijg ik ook een brok in mijn keel. Vaak denk ik dan ook: voor mij hoeft het allemaal niet als mama er niet bij kan zijn. Vooral het stukje kinderen, ik weet zeker dat ze heel graag oma had willen worden..

**Geplaatst**: 22-01-15 21:19

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 22-01-15 21:19

Ik ben mijn moeder verloren door de ziekte van Kahler (beenmergkanker) twee dagen na mijn verjaardag op 07-03-2011. Ze wist het al begin februari dat ze nog ongeveer 3 maanden te leven had. Ze zei toen dat ik haar paard zou erven, maar op mijn verjaardag zag ze daar vanaf en heb ik hem voor mijn verjaardag gekregen.
Net nadat ze vertelde dat ze nog 3 maanden te leven had testte ik zwanger. Ze kon haar geluk niet op, maar daar tegenover stond dat ze het niet meer ging halen om hem te zien. Helaas werd het een miskraam en dat kreeg ze nog mee. Ik zei dat we zoieso opnieuw gingen proberen en na nog een miskraam is mijn zoontje geboren in juni 2012. Wat was en is het toch moeilijk zeg! Zoveel dingen die ik had willen vragen.
Zoals jullie begrijpen gaat mijn paard echt nooit meer weg. Ik ben nu alleen constant in gedachten hoe ik een paard en een kind en werken moet gaan combineren, vooral omdat mijn man van 12:00 tot 22:00 werkt.

Mijn vader is een ander verhaal, die ben ik kwijtgeraakt in 2004, maar hij leeft nog wel voor zover ik weet. Mijn ouders zijn gescheiden in 2003 en in 2004 is hij hertrouwd en naar belgie gegaan. Niet ver weg van hier maar al snel brak hij alle banden. Ik kreeg toen ook te horen dat hij mijn biologische vader niet eens was. Fijn hoor, en nog wel met zijn naam zitten he.
Mijn moeder is in 2005 hertrouwd en mijn stiefvader heeft ook alle banden gebroken na de geboorte van mijn zoontje. Ik stuur hem af en toe nog wel eens een smsje maar ik krijg gewoon geen reactie.

Mijn familie bestaat nu nog uit mijn man, mijn zoontje, mijn man zijn oma, schoonmoeder en schoonzus. That's it. En geloof me, ik voel me af en toe zo ongelooflijk alleen. Ik zou ook veel meer kunnen doen met mijn paard als mijn moeder er nog geweest was. Dan hadden we hem samen gereden zoals we ook deden. Nu kan ik 4 dagen achtereen niet, gelukkig staat hij wel in volpension, maar goed de eerste dag weer is altijd longeren omdat hij zo fel is. Op zo'n momenten ben ik echt niet gelukkig. Ik had nog zoveel willen doen met mijn moeder. Ze is maar 58 geworden.

**Geplaatst**: 23-01-15 01:55

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 23-01-15 01:55

JoyceR
wat vreselijk, helaas ken ik jou gevoel maar al te goed. Zitnongeveer in het zelfde schuitje. Heb wel geleerd dat je moet genieten van wat je nog hebt.
Ik hoop dat je het een beetje trekt.. oh ik heb ook geleerd dat alleen zijn of je alleen voelen niet iets ergs hoeft te zijn, het wordt pas vervelend op het moet dat het alleen zijn om gezet wordt in eenzaamheid..

**Geplaatst**: 28-01-15 00:40

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 28-01-15 00:40

Ik bedacht me opeens dat ik dit topic ooit voorbij heb zien komen maar dat ik het nooit heb durven lezen omdat het voor mij nog te snel was. Maar nu merkte ik dat ik hier toch even wilde lezen. Ik heb een paar berichten maar gelezen en merk dat ik mijn verhaal hier nu toch ook even wel kwijt wil.

Ik ben mijn vader vorig jaar maart verloren. Hij is 53 jaar geworden, zou precies een maand later 54 worden (ik was toen 23). Mijn ouders zijn al gescheiden toen ik een jaar of 4 was. Mijn moeder is ondertussen al bijna 15 jaar hertrouwd. Mijn vader is altijd alleen gebleven en is altijd van mijn moeder blijven houden. Mijn vader was alcoholist, rookte als een ketter en had veel financiële problemen (had een uitkering en kreeg eten van de voedselbank). Vroeger ging ik altijd om het weekend naar mijn vader toe. Maar op een gegeven moment werd het bij hem alleen maar ik, ik, ik en langzamerhand werd onze band steeds slechter. Uiteraard hielpen we hem nog wanneer dat nodig was maar ik vond het niet zo leuk meer om bij hem langs te gaan. Hij kreeg steeds meer last van zijn rug en vroeg hierbij veel hulp bij de dokters/ziekenhuizen. In zijn ogen werd hij niet goed genoeg geholpen en hij heeft dan ook meerdere aandachtsvragende-zelfmoordpogingen gedaan. Zo heeft hij een keer voor de balie van de eerste hulp een heel doosje met pillen ingenomen. Op een gegeven moment is hij in een rolstoel beland, een dwarslaesie doordat volgens mij een ontsteking op zijn ruggenmerg drukte en hierdoor zijn zenuwen afgeklemd/afgestorven oid zijn. Hij heeft toen een poosje in een revalidatiekliniek gelegen. Hij kon lichtelijk lopen met een rollator. Hij kon hier absoluut niet mee leven. En ook meerdere zelfmoordpogingen volgden. Zo heeft die zichzelf een keer aan zijn scootmobiel vastgebonden en is het water in gereden. Echter brak zijn scootmobiel daardoor door midden en leefde hij dus alsnog gewoon. Wij waren van mening dat die precies wist wat die deed en hij heeft dan ook meerdere keren zelf wel al 112 gebeld. De politie geloofde hem dus al vaak niet meer. Je wilt niet weten hoe vaak wij zijn gebeld met dat er weer iets was gebeurd...altijd als de telefoon ging dacht ik meteen: oh wat nu weer....
Op een gegeven moment kreeg hij een herseninfarct. Hij kon niet meer goed praten, wist soms niet meer wie we waren....hij is toen op een gegeven moment weer opgenomen in een verzorgingstehuis maar daar konden ze hem gewoonweg niet houden. Daar was de laatste keer dat ik hem levend zag.
Op een zaterdagochtend werden we gebeld door de thuiszorg (hij kreeg dus wel hulp) dat hij de deur niet open deed en hem niet in zijn bed zagen (via de tuin kon je in de slaapkamer kijken). Op zo'n moment weet je het eigenlijk al bijna. Mijn moeder en broertje zijn erheen gegaan en ik ging de honden uitlaten (je gaat toch rationeel denken en tjah die honden moeten ook uit). Even later belde mijn broertje en zijn woorden waren: tjah het ziet er niet goed uit.
Hij was overleden. Hij zat in zijn rolstoel in de keuken met een broodmes in zijn handen waar boter aan zat en schijnbaar wat eten in zijn mond. Waarschijnlijk weer een herseninfarct. Zeker weten doen we het nooit want er waren ook weer pillen weg. Dus ook kans dat het dit maal een gelukte zelfmoordpoging was.

Onze band was niet goed meer, zoals ik het zelf verwoorde ook op de uitvaart, ik heb op een gegeven moment mijn hart afgesloten voor hem omdat ik niet wilde dat hij me nog verder ging kwetsen. Ik vond het zo egoïstisch soms dat die uit het leven wilde stappen. Naar mijn idee dacht die dan helemaal niet aan ons, zijn kinderen. Toch mis ik hem wel. Vaak hoor ik het liedje op de radio wat hij wilde wat we voor hem draaien en dan moet ik elke keer weer huilen. Ik heb ook een ketting om mijn nek met wat as van hem erin.

Ik las hierboven iets van 'alle eerste keren'. Daar heb ik ook last van. Zo was hij er niet bij toen ik 24 werd, zo gingen we voor het eerst niet met hem erbij eten op 2e kerstdag, zo belde ik hem voor het eerst niet op met oud en nieuw.....ook ging vorig jaar mei mijn neef trouwen en kwam er een vader/dochter dans....huppa daar ging ik weer, dat zal ik nooit hebben.

Soms denk ik nog dat ik het niet helemaal verwerkt heb en dat ik het gewoon heb weggestopt, vandaar dat ik hier toch ook even mijn verhaal kwijt wilde. Geen idee of ik dat doe namelijk. Respect voor als je alles gelezen hebt, bedankt daarvoor!

**Geplaatst**: 28-01-15 03:37

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 28-01-15 03:37

wil me weer even melden.
ik merk dat ik meer moeite heb met oud en nieuw dan met kerst.
toch het gevoel van ja weer een jaar zonder hem.
mishem vreselijk,maar heb ondanks zijn overlijden wel mijn droom waar genaakt namelijk een eigen uitvaartonderneming!!!

ik zit heel vaak op de bank t denken van ow oliebol hij is er niet meer het besef is er gewoon nof niet,in april is het alweer 2jaar geleden,ik pak mn leven weer op maar heb heel veel van die o chips momenten.

sterkte allemaal!!!

x

**Geplaatst**: 28-01-15 12:47

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 28-01-15 12:47

Dat heb ik inderdaad ook, oud en nieuw is nooit meer hetzelfde... Ook omdat mijn vader rond de jaarwisseling volledig doordraaide en met kerstbomen over straat liep te slepen :')

**Geplaatst**: 09-02-15 19:02

Geplaatst: 09-02-15 19:02

Mijn moeder is ook overleden (aan kanker) toen ik 11 was (ben nu 14). Mijn vader is een half jaar geleden hertrouwd, maar ik kan helaas mijn stiefmoeder niet als een echt moeder figuur zien, wat wel jammer is want ik denk wel dat iemand dat nodig heeft. Zij heeft nog kinderen uit een ander huwelijk (17 en 19) waar het gelukkig wel goed tussen klikt.

Ik vraag me altijd af hoe het zou zijn als ze nog leefde en wat we dan zouden doen. Ik durf hier niet met mijn zusje (12) over te praten, ik weet niet hoe zij er over denkt en ik wil niet dat zij zich zorgen over mij gaat maken. Ik heb zelf ook het idee dat mijn vader een soort van over haar dood heen is, hij gaat ook minder vaak naar de begraafplaats enzo. Dat laat me echt heel vervelend voelen....

Zijn er hier anderen die ook fantaseren over hoe het zou zijn als je moeder (of juist vader) nog leefde??

**Geplaatst**: 12-02-15 23:12

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-02-15 23:12

Ja hoor, je bent niet alleen love_neizz! Ik denk constant hoe het zou zijn als persoon x of y of z of... er nog waren. En dan vraag ik me af of ze trots op me zouden zijn als ze wisten wat ik al allemaal gedaan had. Of zouden ze dan net denken "pff".

**Geplaatst**: 13-02-15 01:48

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-02-15 01:48

Fjordhorse, dat gevoel heb ik ook altijd gehad. Ik was altijd bang dat zeker mijn moeder erg teleurgesteld in me zou zijn. Nu heb een pas een ervaring meegemaakt waardoor ik zeker weet dat ze trots op me is. Alleen weet ik niet of het een droom was, of jet echt gebeurd is.
Ik heb vorig jaar een psychose gehad en ze hebben mij in het ziekenhuis compleet gesedeerd.
Vandaar ook. Ik weet niet of het een droom was. Maar het was zo levensecht.
Ik ben halverwege de nacht wakker geworden in het ziekenhuis, Maar ik stond naast mijn bed en kon mijzelf zien liggen. Toen zag ik haar. Ik kon haar weer zien en aanraken. Heb even met haar gepraat voordat de droom eindigde. Ze was trots.. en dat houd ik bij me

**Geplaatst**: 13-02-15 02:26

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-02-15 02:26

Dat heet een uittreding,je levensgids merkt dat je op bent en zorgt ervoor dat je even in contct komt met je dierbare,je lichaam blijft op aarde en jij gaat met behulp van je levenskoort herenigen met je geliefde.

**Geplaatst**: 13-02-15 08:06

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-02-15 08:06

Wat ik nog het frustrerende van al vindt is hoe zo'n verlies je soms net vèrder weg van je naasten brengt. Dat vind ik verschrikkelijk. De persoon(en) die ik nog over heb, zij zijn na het verlies hun eigen leven uitgegaan en ik pas daar niet meer in. Daar heb ik het echt moeilijk mee. Weten dat ze nog leven en er toch niet mee in contact kunnen komen. Dat doet echt zo'n pijn

Ik bel en ik mail etc maar ik krijg gewoon vrijwel zelden tot nooit reactie. Nu had ik 2 dagen geleden gebeld, ondertussen nog steeds niets gehoord van hun. Het is echt pijnlijk, ik kan het gewoon geen plek geven. Als iemand dood is, dat kan je plaatsen na verloop van tijd, het blijft pijnlijk maar je weet dat het zo is.. Maar iemand die nog leeft, die nog zo dichtbij is en toch zo ver... Dat vind ik gewoon nog erger. Het is net of die er niet meer zijn, terwijl ze dit wel zijn....
Zij zouden toch beter dan wie ook moeten weten hoe snel het leven gedaan kan zijn soms.. Oh het kwetst echt zo hard

En het erge is dat ik hierdoor mijn zusje niet kan zien en dat vind ik echt erg gewoon, ik mis ze.
Stomme stomme rotsituatie is het.

**Geplaatst**: 21-02-15 09:56

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-02-15 09:56

Vandaag is het twee jaar geleden alweer dat mijn moeder is overleden. De hele week al moeite en verdriet gehad en vandaag is het toch weer lastig.

**Geplaatst**: 21-02-15 13:17

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-02-15 13:17

Veel sterkte maffieioso. Blijven altijd rare dagen...

**Geplaatst**: 21-02-15 13:50

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-02-15 13:50

Ik ben mijn vader verloren toen ik 16 was. Uiteraard heb ik, net als iedereen, een behoorlijke heftige rouwperiode gehad. Op een gegeven moment was dat voorbij en denk ik eigenlijk nooit meer aan mijn vader. Zijn verjaardag is voor mij een gewone dag, net als ieder ander dag. Hetzelfde geldt voor Vaderdag en Kerst en zijn sterfdag. Ben al tien jaar niet meer naar zijn graf geweest.

Bijna vier jaar geleden werd ik overmand door verdriet. Ik was toen zwanger en het idee dat mijn vader mijn kindje nooit zou leren kennen raakte mij ineens. En nu gaat het gewoon verder en is het voor mij heel normaal om geen vader te hebben. Voel er niets meer bij. Ook niet wanneer mijn dochtertje vraagt waar mijn vader is. Zijn er misschien mensen die dit herkennen?

**Geplaatst**: 08-03-15 20:48

Geplaatst: 08-03-15 20:48

Dit lied is zo waar

**Geplaatst**: 09-03-15 01:34

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 09-03-15 01:34

Vlak voor kerst 2014 te horen gekregen dat mn moeder longkanker heeft, ze leeft nu nog maar lang zal het niet meer duren...Ze gaat hard achteruit en is al eigenlijk niet meer mijn ma zoals ze altijd was, krijgt een hoop niet meer mee en mn vader belde vanavond om te vertellen dat ze niet zelf meer uit bed kan komen... ik heb binnenkort een hele lieve en eigenwijze beschermengel op mn schouder

**Geplaatst**: 09-03-15 12:43

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 09-03-15 12:43

rox_en_wilvy ik wens jullie heel veel sterkte en liefde toe. Ik weet niet hoe het bij jullie is maar vraag wat je wil vragen en zeg wat je wil zeggen.. Niet wachten tot de volgende keer. Als je moeder strakjes er niet meer is kan je het haar niet meer zeggen of vragen.

Weet zo even niet maar vorige pagina,. Mijn vader is ook al jaren geleden overleden. 1985, ik was net 10 dagen 16.. nu 45. Zoals je zegt sommige dingen/ gebeurtenissen doen je aan hem denken. Maar grotendeels van het jaar is het "normaal" dat je hem niet mist. Zo zal het heus wel horen zeg maar. Het slijt, maar het kan alleen slijten als het een plekje heeft.
Mijn moeders hoofdstuk is nog steeds niet afgesloten, zij is inmiddels bijna 2 jaar geleden gestorven.
Ik hoop dat als alle sores rondom haar erfenis achter de rug is, zij ook stilaan dat rustige plekje kan vinden in mijn hart.