Hoi,
Hier weer even een berichtje van mij, namens de vader van PW
ik zal eerst een stukje uit een mail van haar vader naar mij hier plaatsen als inleiding:
Citaat:
Maar ik heb inmiddels contact gehad met de Web beheerder maar dat schiet niet echt op.
Ik wilde een stukje namens ons op de site plaatsen, want wij zitten met het feit dat wij erg geschrokken
zijn van alle reacties.
Niet negatief maar wij herkennen ons in veel reacties die, evenals Daniëlle, roepen om hulp.
En veel mensen die zich door de buitenwereld niet begrepen voelen.
Ik heb inmiddels begrepen dat "men"er over denkt in december naar Zeeland naar een concert van
Blof te gaan en daar een soort van nagedachtenis aan Pollewoppy/Daniëlle te houden.
Wij hebben echter ook een reactie gelezen dat de familie OOK DAT niet zou goedkeuren
en dat is NIET WAAR.
Wij vinden dit een prachtige gedachte (zal er zelf echter niet zijn) en ook wij begrijpen dat mensen van BOKT
Pollewoppy/Daniëlle op een of andere wijze willen herdenken.
Uit alle reacties sterken wij ons hoe geliefd ze wel niet moet zijn geweest.
Wij wisten dat met zn allen maar zijzelf zag dat niet meer.
Het stukje hieronder was wat haar vader heeft geschreven en opgedragen aan PW op haar afscheidsdienst/crematie.
Citaat:
Lieve Daan
BLOF……..
Ik sta hier met heel veel BLOF
want eigenlijk wil ik hier helemaal niet staan.
Maar Blof was ook jouw lievelingsband en………
……ONZE BAND ……………onze familiepassie.
BLOF zal vanaf dit moment nooit meer hetzelfde zijn…..
….nu jij er niet meer bij zal zijn.
Vragen……. veel vragen roep je op………bij ons,
je broer je zus,
je zwager en schoonzus.
Vragen die nooit beantwoord zullen worden.
Behalve een……………………….
Was het een bevlieging?????.......een impuls ………
….ondoordachte stap?????
.........Nee DAT was het niet.
Jouw laatste gang was een weloverwogen stap.
Hoe sterk moet je wel niet zijn geweest.
Het boekje …………zelf geschreven……………
tijdens de laatste uren van je leven.
Hulpeloos……radeloos …..reddeloos ……….
Maar vooral ook bang.
bang voor je laatste gang
Zelf bang voor de dingen die je ging doen.
Je zag er tegen op………maar je was het leven moe
en zag geen weg terug………………………
Je MOEST het doen.
De laatste jaren ziek en door de buitenwereld niet begrepen.
Een ziekte in je brein,
Een brein dat niet meer werkte zoals dat zou moeten zijn.
Ook jij wilde dit niet laten gebeuren, ……je had er niet om gevraagd
……………..en wilde ook niet gaan…………
Niet uit het leven treden.
Gestreden heb je ………jaren lang………….onbegrepen………
en vaak niet gehoord heb ook jij je strijd gestreden
Een strijd ……..vergelijkbaar met die van een normale ziekte………..
die ook vaak na jaren verloren blijkt.
Je had ook vaak het gevoel alleen te strijden
en alleen maar trucjes te moeten leren om je ziekte te vermijden
omdat ze jou het normale leven
niet terug zouden en konden geven
Ook wij liepen tegen dezelfde muren en hebben het gevoel in de steek
gelaten te zijn……
door alle hulpverleners die er niet echt LEKEN te zijn.
Wij zullen niemand iets verwijten ….
maar dat gevoel zal niet snel slijten.
Hoe jij je hebt gevoelt in de laatste jaren van je nog zo jonge leven
ga ik hier geen tekst en uitleg over geven.
Het zijn de nummers van je favoriete bands
die dit feilloos in hun teksten hebben beschreven.
6 nummers heb je zelf gekozen en vastgelegd
Wij zullen luisteren ………….terwijl er niemand iets zegt.
Vrijdag de dertiende ….heb ik even gedacht
maar er was een andere kracht
Als je alleen maar dertien augustus zegt
komt die datum al heel anders terecht.
Je opa Jonkers ging toen ….negen jaar geleden….heen
en daar ben jij nu ook vast heen.
Wij troosten ons nu met de gedachten
dat hij daar vast op jou stond te wachten
BLOF………………….was het dat ik hier stond
BLOF …………………dat was jou band
BLOF………………….was ONZE band
BLOF zal nooit meer hetzelfde zijn
Je Ouwe