Ann schreef:

Mijn man werkt bij een instelling voor gehandicapten, die hebben quarantaine woningen ingericht voor besmette bewoners.
Hij brengt normaal gezien de bewoners naar dagbesteding etc.
Nu kan hij tijdelijk zijn normale werk niet doen omdat dit allemaal stop gezet is, en doet vervangend werk, ze hebben iedereen hard nodig, alle hens aan dek.
Werd ie gevraagd of hij dan de zieke bewoners naar de quarantaine woningen kon brengen, hij mocht ook nee zeggen.
Heeft ie dus gedaan, ik heb zelf een auto-immuun ziekte, heb beta blokkers nodig, en mijn familie zijn allemaal copd patienten, ik heb een zus al jong verloren aan longemfyseem.
Kreeg hij nog de vraag vanuit het management wat zijn redenen waren dit niet te willen doen

Hij heeft echt heel veel voor "zijn kids" over, hij zei ook, agressie, geslagen, geschopt of gebeten worden, dat kan ik zien aankomen, dit virus helaas niet.
En hij loopt op dit moment al drie passen harder, ook ongevraagd. Komt in de avond stikkapot naar huis.
Maar dit vind ik er echt over...het onbegrip.
En precies dat is wat mij in dit topic ook tegenstaat.
Dat geoordeel over mensen, de moraalridder uithangen.
Ik laat ook zo veel mogelijk mijn boodschappen thuisbezorgen, tenzij ik ook geen bezorgmoment te pakken krijg, wist niet dat je je daarvoor al verantwoorden moest.
Vorige week had ik een hele kar vol boodschappen, zie je mensen kijken, ja, ik doe boodschappen op mijn eigen kosten mee voor minder bedeelden, kun jij zien waarom ik zo veel mee neem?
Dingen die wij zelf niet eens eten...iemand vroeg limonadesiroop, heb ik nog zo hard moeten lachen omdat ik dat al heel lang niet meer gekocht had. Vonden de kids lekker, nou doen we dat toch

Mensen die van de voedselbank nu niks kunnen krijgen, om welke reden dan ook.
Die gezinnen waren heel blij dat ik ze een paar tassen boodschappen kon brengen.
Maar die blikken in de winkel
