Niet vandaag, en ook niet echt geërgerd maar wel geschrokken. Maar gisteren heb ik door de wind een bijna ongeluk gehad op werk (picnic). Ik stond stil voor de spijkenisserbrug, want die stond open. De windstoten kwamen van de zijkant, en de hele auto was heen en weer aan het bewegen, maar hij was nog vol met boodschappen dus dat zou het wel houden.
Alleen de zeiltjes aan de zijkant niet. Net toen de auto's weer begonnen te rijden vloog het zeil los. Aan de onderkant van het zeil zit metaal waarmee je het vast kan klikken waardoor het dus niet hoort te ontsnappen. Als dit een auto raakt, dan breek je zo door het glas heen, dan veroorzaak je een ongeluk. Auto's rijden daar 80 km/pu. Dus ik sprong uit de auto om het zeil proberen vast te pakken en het vast te zetten. Auto's reden langs me heen, de auto's achter me reden om me heen. En de wind was zó sterk dat hoewel ik het zeil wel te pakken had, ik het niet onder controle kreeg. De metalen staaf bleef maar tegen mijn buik en borstkas en ook een keer tegen mijn gezicht aan slaan. De twee klepjes aan de zijkant van de auto zaten nog wel dicht en ik kon niet én het zeil vasthouden én de klepjes open maken zodat ik het zeil weer vast kon zetten.
Gelukkig, na een minuut of twee kwamen het mensen achter me uit hun auto om me te helpen, maar zelfs dat lukte nauwelijks. Uiteindelijk toch gelukt om hem weer vast te zetten. Ik ben gelijk naar een plek gereden uit de wind waar ik mijn baas kon bellen, en ik mocht terugkomen om een nieuwe auto met stevigere zeil te halen. Ze leek niet door te hebben dat ik echt niet verder wilde rijden, dat het niet veilig was, ook niet naar de hub.
Maar de terugweg was uiteraard net zo heftig qua wind. En het ging een aantal keer weer bijna mis. Ik zat helemaal te shaken en te huilen in de auto, want ik wist als het los schoot dan zou ik op z'n best een andere auto beschadigen, en op zijn ergst een auto ongeluk veroorzaken. Iemand's ramen in slaan en wie weet wat er dan gebeurd?
Godzijdank bleef het wel goed gaan en zodra ik aan kwam bij de hub hadden ze allemaal direct door dat het niet goed zat. Ik hoefde die shift niet meer op pad, en gelukkig was de enige die richting de brug zou gaan nog niet weggereden, dus hij moest ook achter blijven. Zelfs al had het wel veilig geweest, dan nog had ik niet willen rijden omdat ik zo in paniek was.
Maar nu heb ik zoooo een spierpijn in mijn hele boven lichaam haha

. Mijn baas was wel lief voor me hoor, stuurde me nog een berichtje dat hoe het met me ging en dat ik een bikkel was. Ben zo geschrokken, ik snap nu wel hoe gevaarlijk wind kan zijn.