Ik ben zo kapot moe door die lange week, en moet dit weekend ook nog helpen met parcours bouwen en lange dagen bij een wedstrijd, ik wil gewoon slapen

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
iirrssjjee schreef:Dat zorgverleners zo vreselijk laks kunnen zijn. Ik roep al weken dat er iets "mis" is met mijn zoontje. Maar werd constant van het kastje naar de muur gestuurd....
Vandaag eindelijk een zorgverlener getroffen die aan de bel getrokken heeft! Zoontje is nu opgenomen in het ziekenhuis... Hij is 10 weken oud, maar dus al 8 weken lang onrustig....
TessaxQuincy schreef:Mijn tweede beeldscherm die niet aan wil, nja hij is aan, want geluid werkt, m'n muis gaat er naar toe, het scherm veranderd van kleur (soort van je ziet dat als ie uit is het beeld zwarter is) en er openen programma's op. Maar het beeld blijft zwart
fjordjes schreef:Ik werk op een zorglocatie waarboven aanleunwoningen zijn gebouwd. De lift naar die woningen is kapot en kan hopelijk pas 28 mei!!! Gemaakt worden. Ik vind het echt schandalig dat het zo lang moet duren, heel veel mensen zijn rolstoel of rollator afhankelijk en kunnen niet met de trap naar beneden.
Pluisje1998 schreef:Ik begon eindelijk een klein beetje progressie te maken met mijn dwangstoornis. Tot gisteren, Opa wilde "uiteten" met de familie om oma's verjaardag te vieren (oma zelf is een jaar terug overleden). Maar ze besloten dit te doen bij een all you can eat restaurant. Laat zo'n restaurant nu een stapel van verschillende triggers zijn, sketchy eten, mensen die overal met hun handen aan zitten, voor mij echt horror. Dus eigenlijk aangegeven dat ik het nu eigenlijk echt niet zag zitten, want ik trek dat nu echt niet. Maar ik moest mee, want anders zou opa niet willen als niet iedereen gaat, dat is sneu, bla bla. Gisteravond was dus al drama met een paniekaanval voor ik naar binnen moest etc.
Vandaag thuis gewerkt omdat mijn batterij echt helemaal leeg was. Net naar de fysio en ik zag haar voor mijn afspraak en na mijn afspraak richting het toilet lopen. Normaal gesproken niks aan de hand, maar omdat alles nog zo roodgloeiend staat van gisteren dus weer stress en paniek en thuis keihard teruggevallen in compulsies.
Ik wordt er zo moe van dat dit soort kleine zaken me compleet over mijn theewater jagen. Rationeel weet ik namelijk dat ik overdrijf en er waarschijnlijk niks aan de hand is, maar de rest van mijn hoofd wil er niet aan. En voor andere mensen is dit natuurlijk helemaal niet te begrijpen, dus die vinden dat ik me niet aan moet stellen. Suprise, ik ook, maar dat lukt niet![]()
Ik ga mezelf nog even heel zielig vinden
iirrssjjee schreef:Dat zorgverleners zo vreselijk laks kunnen zijn. Ik roep al weken dat er iets "mis" is met mijn zoontje. Maar werd constant van het kastje naar de muur gestuurd....
Vandaag eindelijk een zorgverlener getroffen die aan de bel getrokken heeft! Zoontje is nu opgenomen in het ziekenhuis... Hij is 10 weken oud, maar dus al 8 weken lang onrustig....
Evercreek schreef:TessaxQuincy schreef:Mijn tweede beeldscherm die niet aan wil, nja hij is aan, want geluid werkt, m'n muis gaat er naar toe, het scherm veranderd van kleur (soort van je ziet dat als ie uit is het beeld zwarter is) en er openen programma's op. Maar het beeld blijft zwart
Weet niet of het al voor je is opgelost, maar mijn oude pc had hier ook last van. Ik moest het stuurprogramma van mijn videokaart verwijderen en opnieuw installeren en dan deed die het weer.
Pluisje1998 schreef:Ik begon eindelijk een klein beetje progressie te maken met mijn dwangstoornis. Tot gisteren, Opa wilde "uiteten" met de familie om oma's verjaardag te vieren (oma zelf is een jaar terug overleden). Maar ze besloten dit te doen bij een all you can eat restaurant. Laat zo'n restaurant nu een stapel van verschillende triggers zijn, sketchy eten, mensen die overal met hun handen aan zitten, voor mij echt horror. Dus eigenlijk aangegeven dat ik het nu eigenlijk echt niet zag zitten, want ik trek dat nu echt niet. Maar ik moest mee, want anders zou opa niet willen als niet iedereen gaat, dat is sneu, bla bla. Gisteravond was dus al drama met een paniekaanval voor ik naar binnen moest etc.
Vandaag thuis gewerkt omdat mijn batterij echt helemaal leeg was. Net naar de fysio en ik zag haar voor mijn afspraak en na mijn afspraak richting het toilet lopen. Normaal gesproken niks aan de hand, maar omdat alles nog zo roodgloeiend staat van gisteren dus weer stress en paniek en thuis keihard teruggevallen in compulsies.
Ik wordt er zo moe van dat dit soort kleine zaken me compleet over mijn theewater jagen. Rationeel weet ik namelijk dat ik overdrijf en er waarschijnlijk niks aan de hand is, maar de rest van mijn hoofd wil er niet aan. En voor andere mensen is dit natuurlijk helemaal niet te begrijpen, dus die vinden dat ik me niet aan moet stellen. Suprise, ik ook, maar dat lukt niet![]()
Ik ga mezelf nog even heel zielig vinden