Bokt.nl

fleurtjeuh schreef:

Ladies, een vraag voor jullie mannen die zich hebben laten steriliseren.
Wat zijn hun ervaringen ermee?
Welke 'methode' is er gebruikt?

Verloofde zit er aan te denken om het ook te laten doen maar zou wel wat ervaringen willen weten.

Mars schreef:

Jong verstiert de boel en papa en mama dwingen wel even af dat daar geen consequenties aan zitten voor hun wondertje. Ze zouden hun energie beter in zijn opvoeding stoppen, dan had dit nu niet nodig geweest.

Relaxed schreef:

Mars schreef:

Jong verstiert de boel en papa en mama dwingen wel even af dat daar geen consequenties aan zitten voor hun wondertje. Ze zouden hun energie beter in zijn opvoeding stoppen, dan had dit nu niet nodig geweest.

Nou dat was dus precies mijn idee erbij. Ik kan me niet voorstellen dat de school zoveel gedoe op de hals halen als het 'gewoon' geen leuk kind is. Aangepast lesprogramma voor hem als de rest moet oefenen, doe je niet zomaar.

Aprella schreef:

Ik lees hier al een tijdje mee. Ik wil helemaal geen kinderen en hou ook niet van kinderen. Mijn zussen hebben beide kinderen. Samen genoeg voor een hele kudde .

Mijn partner wou altijd kinderen maar ik heb hem van het begin van onze relatie gezegd dat ik er hoogstwaarschijnlijk geen wou, maar dat hij wel zoveel dierenkindje mocht hebben als hij kon verzorgen. Nu bijna 12 jaar later zijn we nog steeds samen en heeft hij ook niet echt een kinderwens meer . Hij houdt ook van de voordelen van een kindloos leven en zegt dat zijn kinderwens nooit sterker was dan zijn liefde voor mij .

Nu het geen waar ik wel tegenaan loop is dat ik graag gesteriliseerd zou worden maar de gynaecoloog wil dit niet doen voor dat ik 35 ben omdat ik er spijt van zou kunnen hebben . Mijn partner is niet echt open voor een sterilisatie.

En nog iets waar ik tegen aanloop.... mijn schoonvader wou altijd kleinkinderen en nu heeft mijn partner zijn zus na jaren zeggen hoe graag ze kindjes wilde, gezegd dat ze niet zo zeker is of ze die nog wilt. De schoonvader werd hier echt zo kwaad over. Ik begrijp niet dat mensen zo egoïstisch kunnen zijn.

Vinden jullie het trouwens moeilijk als een goede vriendin moeder of vriend vader wordt? Ik begrijp wel dat er veranderen maar opeens gaat het altijd over dat kind of moet het kind er steeds bij zijn .

Trouwens, ik ben ook uitgenodigd op de verjaardag van een kindje dat 1 jaar wordt. Help? Waarom doen mensen een feestje voor een kind dat er niets aan heeft/niets van beseft?

sanso schreef:

Welkom!

Schoonouders herken ik. Mijn schoonmoeder blijft er maar over door gaan. Laatst nog; oh wil je nog steeds geen kinderen? Wacht maar komt wel!

Die dacht dat dat in die paar jaar samen met vriend wel ging veranderen ofzo helaas schoonmoeders....

Sterilisatie is lastig ja. Ik heb 22ste een gesprek bij gyn, nervousssss

sanso schreef:

Maar dan krijg je weer die ohhhh wat sielugh en wat jammer verhalen. Heb ik ook geen zin in haha.

Aprella schreef:

Ik lees hier al een tijdje mee. Ik wil helemaal geen kinderen en hou ook niet van kinderen. Mijn zussen hebben beide kinderen. Samen genoeg voor een hele kudde .

Mijn partner wou altijd kinderen maar ik heb hem van het begin van onze relatie gezegd dat ik er hoogstwaarschijnlijk geen wou, maar dat hij wel zoveel dierenkindje mocht hebben als hij kon verzorgen. Nu bijna 12 jaar later zijn we nog steeds samen en heeft hij ook niet echt een kinderwens meer . Hij houdt ook van de voordelen van een kindloos leven en zegt dat zijn kinderwens nooit sterker was dan zijn liefde voor mij .

Nu het geen waar ik wel tegenaan loop is dat ik graag gesteriliseerd zou worden maar de gynaecoloog wil dit niet doen voor dat ik 35 ben omdat ik er spijt van zou kunnen hebben . Mijn partner is niet echt open voor een sterilisatie.

En nog iets waar ik tegen aanloop.... mijn schoonvader wou altijd kleinkinderen en nu heeft mijn partner zijn zus na jaren zeggen hoe graag ze kindjes wilde, gezegd dat ze niet zo zeker is of ze die nog wilt. De schoonvader werd hier echt zo kwaad over. Ik begrijp niet dat mensen zo egoïstisch kunnen zijn.

Vinden jullie het trouwens moeilijk als een goede vriendin moeder of vriend vader wordt? Ik begrijp wel dat er veranderen maar opeens gaat het altijd over dat kind of moet het kind er steeds bij zijn .

Trouwens, ik ben ook uitgenodigd op de verjaardag van een kindje dat 1 jaar wordt. Help? Waarom doen mensen een feestje voor een kind dat er niets aan heeft/niets van beseft?

sanso schreef:

Zelfs partner nog niet eigenlijk. Mijn lichaam mijn keuze. Hij is alleen zaaddonor (en hooguit geldschieter voor als het mis gaat in de toekomst) en verder vrij weinig.
En dan heb ik het alleen over zwangerschap. Niet als het kind er daadwerkelijk is want dan wordt er vanuit gegaan (logisch ook) dat beide ouders zorg dragen ervoor. Maar ervoor is een partner technisch gezien alleen een zaaddonor haha.

Klinkt lekker fris

Ik zeg ook altijd; jij hebt voor mij gekozen uit heel veel andere dus je doet het er maar mee. Nu wilt hij ook geen kinderen dus dat komt goed uit maar zo is het met meer dingen. Wil best een compromis sluiten maar niet constant en ook niet mezelf aanpassen voor een ander zijn behoeftes. Dan had ie een ander moeten kiezen ik ben nu eenmaal geen makkelijk persoon haha. Geef ik eerlijk toe.

Magrathea schreef:

Ik heb hier ook wel eens gelezen: je moet gewoon zeggen dat je onvruchtbaar bent en dan genieten van hun geshockeerde gezichten

elnienjo schreef:

Aprella schreef:

Ik lees hier al een tijdje mee. Ik wil helemaal geen kinderen en hou ook niet van kinderen. Mijn zussen hebben beide kinderen. Samen genoeg voor een hele kudde .

Mijn partner wou altijd kinderen maar ik heb hem van het begin van onze relatie gezegd dat ik er hoogstwaarschijnlijk geen wou, maar dat hij wel zoveel dierenkindje mocht hebben als hij kon verzorgen. Nu bijna 12 jaar later zijn we nog steeds samen en heeft hij ook niet echt een kinderwens meer . Hij houdt ook van de voordelen van een kindloos leven en zegt dat zijn kinderwens nooit sterker was dan zijn liefde voor mij .

Nu het geen waar ik wel tegenaan loop is dat ik graag gesteriliseerd zou worden maar de gynaecoloog wil dit niet doen voor dat ik 35 ben omdat ik er spijt van zou kunnen hebben . Mijn partner is niet echt open voor een sterilisatie.

En nog iets waar ik tegen aanloop.... mijn schoonvader wou altijd kleinkinderen en nu heeft mijn partner zijn zus na jaren zeggen hoe graag ze kindjes wilde, gezegd dat ze niet zo zeker is of ze die nog wilt. De schoonvader werd hier echt zo kwaad over. Ik begrijp niet dat mensen zo egoïstisch kunnen zijn.

Vinden jullie het trouwens moeilijk als een goede vriendin moeder of vriend vader wordt? Ik begrijp wel dat er veranderen maar opeens gaat het altijd over dat kind of moet het kind er steeds bij zijn .

Trouwens, ik ben ook uitgenodigd op de verjaardag van een kindje dat 1 jaar wordt. Help? Waarom doen mensen een feestje voor een kind dat er niets aan heeft/niets van beseft?

Ik zie dat jij van Belgie bent. Daar steriliseert men toch juist eerder? Een vriendin van mij heeft zich daar half in de 20 al kunnen laten steriliseren. Beetje belachelijk dat je moet wachten tot 35. Die leeftijd vind ik persoonlijk de uiterste leeftijd om nog een kind op de wereld te zetten. Sterilisatie verkiezen boven hormonen moet altijd mogelijk zijn. Zou er wat assertiever invliegen bij de gyn en anders een andere zoeken.

Ik vond het een verlies toen een jeugdvriendin een kind kreeg. Onze levens gingen te ver uit elkaar lopen dus de vriendschap verwaterde. Ik ben rond de 30 eigenlijk toevallig meer bewust kindvrije mensen tegengekomen en dat bevalt een stuk beter. Ik maakte toen vaak georganiseerde verre rondreizen en buiten het seizoen tref je dus gelijkgestemden die ook niet aan de zomervakantie vast zitten.

Naar kinderverjaardagen ben ik nooit geweest en zal ik ook nooit gaan. Daar ben ik altijd heel resoluut in geweest. Door dat kind ben je geen prioriteit meer in het leven van vrienden en mag je wel altijd op komen draven met kadootjes en in de herrie gaan zitten? No thanks!

Aprella schreef:

En ja... zo denk ik er ook over maar die vader beschouwd mijn partner als familie en nu moet ik meegaan. Partner heeft wel beloofd dat we niet te lang gaan blijven dus dat is ook al iets.

Aprella schreef:

Nee we zijn niet aan elkaar vastgegroeid. Maar het is een beetje nemen en geven. Hij is al een paar keer met mij mee geweest naar iets waar hij niets aanhad dus vind ik moeilijk om deze keer nee te zeggen.