Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-11 13:14

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 10-11-11 13:14

Wat jammer dat het zo gegaan is Charica! Het leven gaat idd door, maar dat wil niet zeggen dat JIJ alsmaar door moet gaan, want dat houd geen mens vol. Ik heb mijn moeder ook verloren en kan nu na bijna drie jaar pas een beetje zien wat het de afgelopen jaren met me gedaan heeft. Je bent nog maar net begonnen met alles te verwerken, dus het is zo normaal dat je nu eventjes geen tegenslagen meer kan hebben, je hebt je portie meer dan genoeg gehad. Dus ik raad je aan om eventjes rust te nemen en alleen dingen te doen die je echt leuk vind, in je eentje als je dat fijn vind, of met mensen die positief zijn. Zodat je eventjes een beetje kan bijtanken en af en toe een glimpje opvangt van een leven wat de moeite waard is, en waarin wel weer dingen gewoon goed en normaal kunnen gaan.
Probeer dus langzaam maar zeker weer wat "grond" onder je voeten te krijgen, en als je wilt kun je me altijd pb'en om je verhaal te doen. Sterkte!

**Geplaatst**: 21-11-11 14:40

Geplaatst: 21-11-11 14:40

Hai Charica, hoe is het nu met je. Lang niets meer gehoord, hoop dat je je hulp en je draai wat gevonden hebt en misschien heb je ook nog een fijn paardje gevonden om je ontspanning bij te vinden.
Liefs Linda

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-11 16:02

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-11 16:02

Ik kan met niemand praten... :'-( Niet met mijn vader en ook niet met zus... :'(

**Geplaatst**: 17-12-11 16:13

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-12-11 16:13

Als je iemand nodig hebt om mee te praten.. Mijn PBbox staat altijd open voor je..

**Geplaatst**: 17-12-11 17:15

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-12-11 17:15

Net je topic gelezen, alleen jouw berichten. Gecondoleerd. Wat een ellende, en wat hebben jij, je vader, je zus en ook je moeder hard jullie best moeten doen! Lang hard jullie best moeten doen! Het is niet meer dan logisch dat het daarna allemaal niet zo wilt lukken, nu nog steeds niet wilt lukken. Neem jezelf hierin niets kwalijk, het hoort bij je rouw. Het doorgaan...je gáát door, of je wilt of niet; de klok tikt verder. Helaas is tijd niet terug te draaien.

Heel veel sterkte, ik hoop dat je op de een of andere manier toch je emotie op een gezonde manier kunt uiten. Zelf heb ik na het ongeluk van mn zusje er heel veel gehad aan hardlopen, kon ik een stukje woede in kwijt wat ik met niemand kon delen

**Geplaatst**: 17-12-11 17:17

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-12-11 17:17

Mn PB box staat altijd open, stuur gerust een bericht als dat oplucht!

**Geplaatst**: 17-12-11 17:20

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-12-11 17:20

Heb je al op je werk aangegeven dat het niet gaat? Kun je daar geen pauze in krijgen? Je loopt nu achter jezelf aan, dat houdt je niet vol... Je hebt tijd nodig om te rouwen.

Fijn om te lezen dat jullie zo'n fijn boek hebben gemaakt over jullie moeder, kun je niet aan de hand van het boek met je vader praten?

Heel veel sterkte, helemaal zo met oog op de kerst... T is allemaal anders nu....

**Geplaatst**: 17-12-11 17:48

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-12-11 17:48

Ga naar een psycholoog, die zijn ervoor.
Je kunt dus best met iemand praten

**Geplaatst**: 17-12-11 19:50

Geplaatst: 17-12-11 19:50

Charica schreef:
Ik kan met niemand praten... :'-( Niet met mijn vader en ook niet met zus... :'(

Weet je, dat is wel een beetje logisch. Ieder van jullie zit in zijn eigen rouwverwerkingsproces, en alhoewel je zou denken dat niemand je beter begrijpt dan zij, beleeft en verwerkt iedereen zoiets op zijn eigen manier. Je kunt dus beter met iemand praten die ofwel ervoor geleerd heeft, ofwel iemand die wel iets soortgelijks heeft meegemaakt en je begrijpt, maar niet tegelijk met jouw om dezelfde persoon rouwt. Dat is gewoon te moeilijk, dat heb ik ook gemerkt.
Ook mij mag je altijd pb'en, maar je kunt ook via de dokter, maatschappelijk werk of een praatgroep mensen vinden met wie je kunt praten. En geloof me, dat lucht echt op dus ook al voelt het raar om met een vreemde je gevoelens te delen, doe het toch maar.
Dit is ook weer zo'n rotperiode hé, ik weet er alles van.

Sterkte meissie! :(:)

**Geplaatst**: 17-12-11 23:53

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-12-11 23:53

misschien heb je hier iets aan?

http://www.landelijksteunpuntrouw.nl/index.php/forum

**Geplaatst**: 18-12-11 03:07

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 18-12-11 03:07

Wat akelig dat je het gevoel hebt met niemand te kunnen praten...zoals iemand anders al zei gaat iedereen er op zijn/haar eigen manier mee om en dat is lastig. Ik hoop dat je echt het aanbod aanneemt van medebokkers die hun pb voor je openstellen (ook die van mij staat open voor je) en hoop dat je toch met iemand of meerdere kunt gaan praten, want je moet je verdriet ergens kwijt, dit kan geen mens alleen. Ik weet niet of er bij jullie in de buurt praatgroepen zijn met lotgenoten, daar mag/kun je je verhaal doen en wordt je gehoord en deel je je verdriet samen en ook vaak hoe nu verder.
Een pasklare oplossing is er niet, want wat voor de één werkt is juist niet goed voor de ander, maar nogmaals ik hoop zo dat je je weg gaat vinden hierin en weet in ieder geval dat er zoveel mensen zijn die je willen steunen en met je meeleven.
Heel veel liefs en sterkte, Linda

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-12 17:26

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-12 17:26

Hallo iedereen,

Hier weer een reactie van leven. Inmiddels is er weer veel gebeurd. Ik heb gewerkt aan de relatie met mijn zus en vader.
Ik heb hulp gezocht. Ben van een maatschappelijk werker naar de psycholoog gegaan. En vorige week heb ik daar mijn laatste gesprek gehad!
Goed bezig zou je denken!

Nu hebben we vanochtend weer slecht nieuws gehad. Je raad het misschien al. Kanker.
Dit keer bij mijn vader.

Hij heeft al 2 maanden last van schouder, en had opeens een bobbeltje in zijn nek.
We weten nog niet heel veel, behalve dat het een grote tumor aan de bovenkant van zijn linkerlong is.
En dat het kleeft aan zijn botten. Vandaar dat zijn schouder zo pijn doet, en pijnstillers niet werken.

Donderdag hebben we afspraak bij de longarts. En dan gaan we kijken wat er moet gebeuren.

Ik ben ontzettend verdrietig en ik baal heel erg. Waarom moet dit ons WEER overkomen?
We hebben 8 maanden geleden onze moeder moeten wegbrengen... Nu mijn vader?

Ik heb het gevoel alsof ik ergens voor gestraft word, maar dat ik niet weet waarvoor...

Zijn er ook mensen die soortgelijk situaties hebben meegemaakt? Met ouders en/of longkanker?

**Geplaatst**: 29-05-12 17:36

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 29-05-12 17:36

Wat een slecht nieuws zeg, heel veel sterkte de komende tijd. Hopelijk valt het mee met je vader. :(:)

Mijn moeder had tumoren onder bij de longen.

**Geplaatst**: 29-05-12 17:40

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 29-05-12 17:40

och meid wat een verhaal weer zeg!

Ik had het je zo gegund om nog een enigsinds goed en gelukkig leven te hebben.
En nu dit erbij..... keep up the faith!

Heel veel sterkte meid!

**Geplaatst**: 29-05-12 17:40

Geplaatst: 29-05-12 17:40

ik ben er stil van!

ik wil je ontzettend veel sterkte wensen, tis echt verschrikkelijk, en het enige wat ik je mee kan geven geniet van ieder moment met hart en ziel...

jee wat moeilijk zeg....

**Geplaatst**: 29-05-12 17:49

Geplaatst: 29-05-12 17:49

Charica schreef:
Hallo iedereen,

Hier weer een reactie van leven. Inmiddels is er weer veel gebeurd. Ik heb gewerkt aan de relatie met mijn zus en vader.
Ik heb hulp gezocht. Ben van een maatschappelijk werker naar de psycholoog gegaan. En vorige week heb ik daar mijn laatste gesprek gehad!
Goed bezig zou je denken!

Nu hebben we vanochtend weer slecht nieuws gehad. Je raad het misschien al. Kanker.
Dit keer bij mijn vader. Hij heeft al 2 maanden last van schouder, en had opeens een bobbeltje in zijn nek.
We weten nog niet heel veel, behalve dat het een grote tumor aan de bovenkant van zijn linkerlong is.
En dat het kleeft aan zijn botten. Vandaar dat zijn schouder zo pijn doet, en pijnstillers niet werken.
Donderdag hebben we afspraak bij de longarts. En dan gaan we kijken wat er moet gebeuren.

Ik ben ontzettend verdrietig en ik baal heel erg. Waarom moet dit ons WEER overkomen?
We hebben 8 maanden geleden onze moeder moeten wegbrengen... Nu mijn vader?

Ik heb het gevoel alsof ik ergens voor gestraft word, maar dat ik niet weet waarvoor...

Zijn er ook mensen die soortgelijk situaties hebben meegemaakt? Met ouders en/of longkanker?

Ja helaas wel. Ben mijn moeder verloren in 2010 en in 2011 werd er bij mijn vader longkanker geconstateerd. Ongeneselijk want het was al uitgezaaid naar lymfen en lever. Hij is er nog, heeft palliatieve chemo gehad en dat heeft de kanker wat vertraagd gelukkig. Maar de vraag is wanneer het weer gaat groeien en of chemo dan nog aan wil slaan en of mijn vader dat nog wil..... We leven bij de dag en ik ken het gevoel van gestraft worden wel. Het komt allemaal zo snel na elkaar....

Sterkte meid! Life's a bitch!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-12 18:05

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-12 18:05

Bedankt voor de reactie allemaal!

Blij te horen dat je vader er nog is. Donderdag hebben wij dus gesprek met de long-arts.
Ik wil graag weten in welke stadium het kanker is. Ik vermoed dat het iets van chemo en bestraling word.

Zolang ie maar blijft. Het komt inderdaad heel snel achter elkaar aan. Ik was net een beetje aan het opkrabbelen na alles wat ik heb meegemaakt.
En mijn voeten worden, bij wijze van spreken, er zomaar af gemaaid.

**Geplaatst**: 29-05-12 18:06

Geplaatst: 29-05-12 18:06

Sterkte meis!

Als je het nodig hebt staat de PB box open

**Geplaatst**: 29-05-12 18:29

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 29-05-12 18:29

Meid, wat een vreselijk zware periode heb jij doorgemaakt. Nu ook nog slecht nieuws over de gezondheid van je vader, wat afschuwelijk!

Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen en ik hoop dat je vader een goede behandeling kan krijgen en nog jaren bij je mag zijn.

**Geplaatst**: 29-05-12 18:31

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 29-05-12 18:31

Verschrikkelijk allemaal, super dat je hulp hebt gezocht, en ik wens je sterkte en alles wat je nodig hebt!

**Geplaatst**: 29-05-12 18:41

Geplaatst: 29-05-12 18:41

Je verhaal komt me bekend voor. Onze buurman had vorig jaar ook een bobbeltje in zijn nek en dat bleek ook van de longen af te komen. Hij heeft besraling en chemo gehad en hij is nu SCHOON.

Neem je gelijk weer contact met je psygoloog op?

Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 29-05-12 18:51

Geplaatst: 29-05-12 18:51

Jeetje, hoeveel verdriet en pech kan een mens hebben .. :(:)

Ontzettend veel sterkte voor jou, je zus en je vader.

**Geplaatst**: 29-05-12 19:00

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 29-05-12 19:00

Jeetje, hoeveel pech kan je hebben...

Heel veel sterkte voor jou en je familie!

**Geplaatst**: 29-05-12 19:08

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 29-05-12 19:08

Jeetje wat verschrikkelijk! Wat een enorme pech dit verdient niemand. Veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 29-05-12 19:12

Geplaatst: 29-05-12 19:12

Charica schreef:
Zijn er ook mensen die soortgelijk situaties hebben meegemaakt? Met ouders en/of longkanker?

Ook hier helaas. Bij mijn vader werd er in 2005 longkanker geconstateerd en na nader onderzoek bleek het ongeneeslijk te zijn. 2 dagen na de diagnose viel mijn moeder plots dood neer op de leeftijd van 63 jaar. Mijn vader heeft nog wel chemo en bestralingen gehad, maar dat heeft niet boven baten. Hij is een jaartje nadien overleden.
Soms is het leven gewoon klöte. Je doet er niks aan, maar leuk is anders
Heel veel sterkte!