insun schreef:Dat klinkt eigenlijk wel logisch; geloven moet natuurlijk uit jezelf komen.
Maar is het nu dan helemaal 'uitgeband'? Je gelooft gewoon niet meer in 'iets' (dat lees ik hier wel veel nl.; ik geloof niet in God maar wel in iets), je doet nooit een schietgebedje, je probeert nooit een dealtje met God te maken, je denkt nooit meer: is hij er nu of is hij er niet?
Ik ben benieuwd naar meer antwoorden.
(Ik ben zelf 'gelovig' opgevoed, maar geloof nu ook niet meer. Ik denk er wel eens over om me uit te laten schrijven, maar altijd is er 'iets' wat me daarvan weerhoud. Vandaar mijn vragen.)
Nee ik geloof niet in iets, integendeel, ben Darwin aanhanger (ik werk zelfs in de evolutionaire genetica).
Ik vind het mooi dat gelovigen bepaalde verhalen aanhangen en hierin hun troost vinden, maar ik kan het me gewoon niet voorstellen. En leg deze overtiuging niet bij mij neer: mijn oma verklaarde bij het overlijden van mn moeder dat god er wel een bedoeling mee zal hebben. Hoe kwaad ben ik geweest!!
Zeker met alle bewijzen die de evolutie nog steeds levert en het in gebreke blijven van bewijzen voor God.
Sterker nog, bijbelverhalen dateren uit een tijd dat men nog niet kon schrijven, deze verhalen zijn later beschreven na circuits van doorvertellen. Denk nu eens aan het kinderspelletje dat je een zin moest doorgeven aan een hele groep; dit komt bij de laatste persoon er zó anders uit! Er zal best een of andere Robin Hood geweest zijn, maar zoals de verhalen het nu vertellen - dat gaat er bij mij écht niet in.
Ik heb mij uitgeschreven uit de kerk, en doe geen schietgebedjes of dealtjes met god
