LaScar schreef:Nou, ik heb gisteren een (weliswaar hele korte) handgeschreven briefje gekregen hoor.. Samen met het paspoort van de hond die we samen hadden (ingewikkeld verhaal, pup was het meest bij hem maar we wilden het zoveel mogelijk samen doen, totdat hij het allemaal niet meer zag zitten omdat bij hem thuis het ineens ook gedoe was en hij er toch meer alleen voor stond dat het plan was, het werd alleen maar iets negatiefs voor hem. Eigenlijk hetzelfde als met mij..)
Maargoed, lang verhaal en de hond is nu dus bij mij, ik zag er tegenop om hem te gaan appen dat ik haar paspoort nog nodig had. Dat hoeft nu dus niet meer, maar het briefje wat erbij zat maakte me wel verdrietig. Heel formeel, dat ik het paspoort nodig had wat ik ook zou beslissen (haar houden was eigenlijk geen optie voor de rest bij mij thuis), dat hij de verzekering stop ging zetten, en het eindigde met ‘groetjes’..
We hebben nu het langst van alle voorgaande breakups niet gepraat, nu een maand, en dat hij nu écht nog steeds helemaal achter die keuze staat, er niks meer mee te maken wil hebben, dat vind ik nog steeds heel moeilijk accepteren na voorgaande keren dat hij wél erg spijt bleek te hebben van zijn keuze.
Dat is inderdaad pijnlijk. Ik kan het me voorstellen. Toch is het voor jou te hopen dat hij zich niet bedenkt.
Later, heel veel later, zal je hem er zelfs misschien dankbaar voor zijn. Dat dit voor jou een kans was om je te ontwikkelen tot een sterke zelfstandige vrouw die haar eigen toekomst bepaalt.
Dikke knuf!