Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
karuna schreef:Wat ik me bij die berichten afvraag? Hoe is mijn generatie op het platteland ooit volwassen geworden zonder mobieltje, internet, netflix, 3 tv zenders hooguit. zonder disco tot de vroege uurtjes (ging 1 uur dicht maximaal). Niet op iedere hoek afhaalvoedsel. Bios 30 km verdero en de bus ging niet later dan 2230. Zonder al die prikkels en vermaak dus
karuna schreef:Ik had niet eens tijd om te werken naast mijn studiewas 36 lesuren per week. En als ik had gewerkt mocht het max 200 gulden per maand zijn bruto. Anders ging het ten koste van de studuebeurs.
Geen 10 herkansingen met tentamens maar gewoon twee weken alle vakken tentamen hebben. Geen ov kaart en max een jaar mogen blijven zitten. En ook gewoon een minikamertje hebben dat bijna de helft van mijn beurs opslokte. Maar ik ook gewoon de treinkaartjes moest betalen,
Schemerdier schreef:Oke, maar ik denk dat iedereen bezorgd kan zijn om de toekomst. niet alleen studenten maar iedereen die werkt of zelfstandig is.
Daarnaast, maar daar had ik niet aan gedacht dat dit in NL inderdaad anders is, zijn de meeste BE studenten niet verantwoordelijk voor hun eigen kosten, maar werken de meesten om extra spullen of reisjes kunnen te betalen en niet om te overleven. (er zijn uitzonderingen natuurlijk)
Een gemiddelde student heeft bij ons dus echt niet meer zorgen dan enig ander. Een ouder persoon heeft nog de verantwoordelijkheid van de betaling van de huur, afbetaling van het huis, zorg voor de kinderen,... Laat staan de zelfstandige ondernemers waarin misschien al hun geld in hun zaak zit/zat...
Ik zeg niet dat studenten niet mogen klagen, maar een student zijn leven is nu beperkt tot studeren. Net zoals dat een werknemer zijn leven momenteel beperkt is tot werken.
Wat is het verschil?
Studenten zijn over het algemeen de personen die de minste verantwoordelijkheid hebben van elke bevolkingsgroep. Maar je een jaar concentreren op je studie is verschrikkelijk en je leven heeft geen zin meer? Sorry maar ik vind dat echt een tekort aan relativeringsvermogen dan.
(Ik ben zelf student en ik heb het zeker niet zwaarder dan mijn vriend die werkt en ook thuis zit sinds maart... Het is gewoon even zwaar voor ons allebei. Het zou zelfs zwaarder zijn geweest voor mijn vriend (wat natuurlijk ook weer op mij als deel van het huishouden zou zijn overgeslagen) indien hij geen werkzekere kantoorbaan had gehad maar de bijkomende zorg over mogelijks ontslag had gehad.)
Misschien ben ik te rationeel hoor.
Schemerdier schreef:Zijn studenten/jongeren nu echt zo veel zwaarder getroffen dan alle andere bevolkingsgroepen of kunnen ze gewoon nog niet relativeren?
Ik las net een lezersbrief van een student en ik moest zo hard op mijn handen gaan zitten om geen antwoord te typen.. We schreef iets in de trant dat ze niets meer had om voor te leven en dat ze bang is dat ze later geen geld meer zal hebben voor 'een huisje en een kindje' en wat ze dan eigenlijk nog had om voor te leven...
Sorry hoor, maar kom op zeg.
Gini schreef:Ik moet zeggen dat ik tot nu toe de studententijd als de grootste overgang in mijn leven heb ervaren. Het is ook iets wat je niet zomaar overnieuw kan doen.
Ik heb al eerder gezegd dat ik nu geen puber of student zou willen zijn. Dan zou ik het zwaarder hebben als dat ik het nu heb.
Ik snap de argumenten dus eigenlijk wel. Maak eens de overstap middelbaar - unief op deze manier. Pfoeh hoe.
Dilan93 schreef:Ik ben middenin de coronagekte met een nieuwe baan begonnen. Zie mn collega's enkel via teams. En toch hebben we binnen korte tijd een hele leuke groep gevormd.
Hebben elkaar 1x in het echt gezien, bij het ophalen van laptops, maar we hebben totaal geen last van het feit dat we niet samen op kantoor werken
Independence schreef:Stel dat ik overgevoelig ben voor bepaald voedsel, hoe kom ik er dan achter welk voedsel dat is?
Ik lig nu voor de zoveelste keer dubbelgevouwen met enorme buikpijn op de bank en gevoelsmatig is het voedinggerelateerd, maar ik weet nog steeds niet wát dan
Princess_ schreef:Als je graag een kindje wilt is dat voor jezelf al een kindje zodra het verwekt is. Je kijkt er naar uit, dus doet het zeer als je het verliest.