Tiggs schreef:Je kunt je wel afvragen in hoeverre we als land de gevolgen van long covid aankunnen, maar vergeet daarbij niet de mentale problemen, financiële problemen etc etc als je niet nu (=over een paar weken) doorgaat met het ‘openen’ van de maatschappij.
Hmm. Ik ben vooral benieuwd waar ik terecht kan met de mentale stress van het leven in een land dat het blijkbaar ok vindt om duizenden en duizenden mensen dood te laten gaan, en nog veel meer langdurig ziek te laten worden, niet omdat het wat oplevert, maar alleen maar omdat men niet bereid is om zorgvuldig over het beleid na te denken.
Mij geeft dat namelijk veel stress: ik probeer me verbonden te blijven voelen met de maatschappij, er is al de enorme agressie van de wappies... maar ik mis ook steeds meer aansluiting met andere mensen. Want ik kan niet begijpen hoe men dit ok vindt.
ingedebruijn schreef:En dan hebben wij nog veel overheidssteun. Kijk maar eens naar het buitenland waar soms gewoon 0 steun is bij landen die afhankelijk zijn van het toerisme. Lees regelmatig dat we solidair moeten zijn maar dat lijkt dan wel te stoppen bij de grens.
Die overheidssteun is op z'n best inconsistent te noemen. Een deel wordt er beter van, (soms zelfs veel beter) maar er vallen ook al weer heel wat mensen door de gaten. En ook voor de duidelijkheid: je inkomenspositie in Nederland bij langdurige ziekte is echt in heel veel gevallen niet goed. Men neemt aan dat het goed geregeld is, maar in de praktijk vallen ook daar echt heel veel mensen tussen wal en schip. Want er zijn talloze uitzonderingen. Er is helemaal niet zoveel solidariteit meer. Al helemaal niet naar het buitenland (iemand uit ons OMT wil bv meer corona kunnen exporteren omdat wij er geen last van hebben), maar ook niet naar onze eigen maatschappij.
Zeer zorgelijk, dit had ik me een jaar of 15 terug echt niet voor kunnen stellen. (En toen maakte ik me ook al zorgen...)