Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-10-11 13:46

Geplaatst: 13-10-11 13:46

Wat een verdriet....

En wat een prachtige rozen op haar kist! Heel mooi gebaar naar je moeder toe.
Moet je kijken hoe jij geleefd hebt en bent de afgelopen 1,5 maand... je hersens malen nog door, terwijl je lichaam zó moe is. Geef er goed aan toe en heel veel sterkte morgen bij de huisarts; ik hoop dat je goede hulp krijgt bij deze verwerking...

Ik wens je alle kracht en sterkte toe om je erdoorheen te slepen... :(:)

**Geplaatst**: 13-10-11 14:03

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-10-11 14:03

\Ik wil je heeel veeel kracht toewenseN!

**Geplaatst**: 13-10-11 14:04

Geplaatst: 13-10-11 14:04

Wát heb jij jezelf goed gehouden! respect!!
Nogmaals veel sterkte! Wat een mooi rozen en wat een mooie kist!
Jullie moeder is trots op jullie! Dat weet ik zeker
:(:)

**Geplaatst**: 13-10-11 23:19

Geplaatst: 13-10-11 23:19

Ik krijg hier echt kippenvel en tranen van in mijn ogen. Heel veel sterkte de komende tijd! :(:)

**Geplaatst**: 13-10-11 23:56

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 13-10-11 23:56

Meis ik weet even niets meer te zeggen dan dat ik aan je denk. :(:)

**Geplaatst**: 15-10-11 21:32

Geplaatst: 15-10-11 21:32

Meid wens je heel veel sterkte heb het net doorgelezen,mooi maar verdrietig verhaal.
Ik vind je dapper en echt zoals ik het lees je bent echt geweldig voor je moeder geweest.
Ik heb echt kippenvel en tranen in mijn ogen,mijn mams is er ook niet meer.

verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen het is inderdaad erg snel gegaan.
Nogmaals sterkte :(:)

**Geplaatst**: 15-10-11 22:10

Geplaatst: 15-10-11 22:10

jeetje meis, wat een moeilijke tijd.
maar je bent ijzersterk, en straalt heel veel liefde uit.
je moeder zal altijd bij jullie zijn,.. vergeet dat niet hé.
neem de rust die je nodig heb, en laat je vooral niet opjagen op of door je werk.
dit hele gebeuren heeft tijd nodig om te verwerken.

ik wil je nogmaals heeeel veel sterkte wensen voor jou je zus en je vader.
hou je sterk, :(:)

**Geplaatst**: 15-10-11 22:57

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 15-10-11 22:57

allereerst gecondoleerd, ik vind je super sterk zeg en heel bijzonder dat wij dit via bokt hebben mogen meeleven.

Ik wil je heel veel rust en sterkte toewensen komende tijd. Ook voor je familie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-10-11 12:41

Geplaatst door de TopicStarter : 19-10-11 12:41

Dank je wel voor de berichtjes. Maandag ben ik naar de intake geweest voor een maatschappelijk werker. Ik ben heel open geweest over alles... En ik moest wel huilen zo nu en dan. Daarna heb ik de hele dag een kl*te-dag gehad.

's Avonds was ik alleen en ging ik Hollands Next Top Model kijken. Normaal deed ik dat samen met mijn moeder. Maar nu was ik alleen... Papa was naar een vriend gegaan om 8 uur. Nou, toen begon het huilen

Ik kon niet meer stoppen... Zeg maar rustig een nervous breakdown. Iedere maandag zaten mama en ik voor de tv... En nu ben ik het alleen nog maar. Mijn vader kwam thuis, en schrok zich kapot. Maar papa weet niet zo goed hier mee om te gaan. Hij probeert het wel. Toen mijn zus maar aangesproken op msn, en toen kwam ze naar ons huis. Flink uithuilen bij mijn zus. Toen was het inmiddels al 11 uur.

We hebben gemerkt dat iedereen een anders soort verdriet heeft. Logisch. Papa en mijn zus 'lijken' het makkelijker te hebben, dan mij...

Mijn vader was vroeger vrachtwagenchauffeur en was de hele week weg. En belde soms 2 keer per week. Die is gewend om alleen te zijn. Mijn zus woont op zichzelf al 10 jaar. Die kan voor zichzelf zorgen.
En dan ben ik er... Ik heb niet echt een eigen leven. Mijn leven was mama + ik. Ik probeer er niet onderuit te gaan... maar het is moeilijk...

**Geplaatst**: 19-10-11 12:50

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 12:50

Jeetje meid toch, het zit ook niet mee he.. :(:)

Wat fijn dat je zus er voor je is ondanks ze niet meer thuis woont. Ik begrijp ook wel dat je vader niet helemaal weet hoe die moet handelen.. Maar hij zal alles goed bedoelen.

Probeer een beetje aan jezelf te denken en neem veel rust.
Wanneer mag je weer naar de maatschappelijk werker? Fijn dat je wel een klik lijkt te hebben.

**Geplaatst**: 19-10-11 12:54

Geplaatst: 19-10-11 12:54

Wat een respect heb ik voor de manier waarop jullie deze laatste tocht als gezin zijn aangegaan.
Het verlies is enorm en het is fijn als je dat met elkaar kunt delen.
Gecondoleerd en heel heel veel sterkte

**Geplaatst**: 19-10-11 12:56

Geplaatst: 19-10-11 12:56

Och meisje toch :(:)

Je hebt een heleboel te verduren gehad en dat komt er nu uit.
Geef er aan toe en krop het niet op.

Je mag verdriet hebben. Sterker nog; je moet verdriet hebben om het een plekje te kunnen geven.

Ik wil je heel veel sterkte wensen meid, en wil je hier even komen uithuilen dan zijn we er voor je :(:)

**Geplaatst**: 19-10-11 12:57

Geplaatst: 19-10-11 12:57

hier ook een digitale knuffel.. blijf praten en hulp zoeken. ik vind het bewonderingswaardig hoe je met de situatie omgaat.

**Geplaatst**: 19-10-11 13:53

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 13:53

Meisje wat heb jij het zwaar op dit moment. Ik wil je op dit moment heel veel sterkte toewensen.

**Geplaatst**: 19-10-11 13:56

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 13:56

Wat vervelend dat het zo zwaar is. Misschien is het een tip om te vragen of papa met je mee gaat naar de mw. Dan kunnen jullie het samen doen, wellicht kan je papa er dan iets beter mee omgaan.

Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 19-10-11 13:58

Geplaatst: 19-10-11 13:58

Geeft niks hoor Charica, dat hoort erbij, laat je maar rustig gaan als je veel verdriet hebt, opkroppen is niet goed. Voorlopig blijft dat ook wel zo. :(:)

Ik vond het hele eerste jaar moeilijk, met ál die eerste keren zonder m'n moeder.
Nu, na bijna anderhalf jaar kan ik soms nog zomaar in tranen uitbarsten.

Vergeet niet om ook dingen te doen die je leuk vindt en waar je van kan genieten!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-10-11 15:19

Geplaatst door de TopicStarter : 19-10-11 15:19

Mijn vader is een binnenvetter, en die weigert te praten met hulp. Geeft ook niet. Dat is zijn manier om er mee om te gaan.
Maar hij zegt dat het wel redelijk met hem gaat. Hij mist mama wel... Maar hij is wel gewend om alleen te zijn.

Hij doet het huishouden wat en heeft zijn eigen dingen en leven. Dus... dan gaan we er maar uit dat hij het oké vind.

Donderdag bellen ze op, en krijg ik een maatschappelijk werker toegewezen. Heb gevraagd om een vriendelijk en warm persoon.
De vorige was dat duidelijk niet.

Volgende maand ben ik jarig. Ik heb er nu al geen zin in. Ik heb nergens meer zin. Ik wil niet eens mijn verjaardag meer vieren. Mijn moeder kocht altijd een cadeautje voor mij. Nu niet meer...

**Geplaatst**: 19-10-11 15:43

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 15:43

Ik denk niet dat ik zo sterk was geweest als jij aldoor bent geweest!

Ik heb echt diep respect voor je, wat zal jouw mama trots zijn!!

**Geplaatst**: 19-10-11 17:59

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 17:59

Pff weet nog dat ik dit topic las en dacht dat duurt nog wel even , maar nee ging zo snel.

Heel veel sterkte....

**Geplaatst**: 19-10-11 19:16

Geplaatst: 19-10-11 19:16

Wat kan ik zeggen behalve, heel heel veel sterkte toegewenst voor jou, je vader en je zus.

**Geplaatst**: 19-10-11 19:26

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 19:26

heb jou berichtjes gelezen, nouja, de eerste paar, en de laatste paar...
mijn vader had leukemie, en dit was uitgezaaid naar het hersenvocht, en is vervolgens op 27 sept 2010 overleden
kreeg elke keer een enorme laag kippenvel over mn lichaam tijdens het lezen van jou berichtjes,
elke keer zo'n rilling..

ik wil jou, en je vader en zus, ontzettend veel sterkte wensen met dit grote verlies... :(:)

**Geplaatst**: 19-10-11 19:31

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 19-10-11 19:31

Wat een verdrietige foto van jullie samen. :(:)

Ik vind je nog steeds erg dapper meis, huilen is helemaal niet erg, verwerk het op jouw manier, wat jij denkt dat het beste is. Hopelijk krijg je een lieve maatschappelijk werkster. :(:)

**Geplaatst**: 19-10-11 21:00

Geplaatst: 19-10-11 21:00

Gecondoleerd Charissa,

Ik heb net je hele verhaal gelezen. Ik moest wel een traantje weg pinken. Wat is het allemaal snel gegaan zeg en wat heb jij een zware tijd.
Dat boek waar je het over had. heb ik jaren geleden al aan mijn ouders gegeven. Helaas voor jou was het te laat. Maar vergeet nooit de mooie herinneringen aan de tijd dat je samen bent geweest met je moeder. Die zijn het meest dierbare. Je hebt veel voor je moeder betekent, ook toen ze borstkanker had. Dat lees ik uit je verhaal. Dapper van je om er voor haar al die tijd te zijn. Ik wil je heel veel sterkte toewensen voor nu en later.

**Geplaatst**: 19-10-11 22:23

Geplaatst: 19-10-11 22:23

Ook al mis je je moeder enorm,probeer wel door te gaan met leven en te genieten.
Het klinkt zo afgezaagd,maar het leven is er voor de levenden.
Mijn moeder en ik waren ook altijd bij elkaar.
Eerst kreeg ik kanker,en een half jaar later bleek ze hetzelfde te hebben.
Bij mij leek het eerst goed te gaan,maar mijn moeder verloor al snel de strijd.
Ikzelf dacht soms dat ik geen kracht meer had om door te gaan,na alles wat ik al meegemaakt had,en dan ook nog mijn moeder,mijn beste vriendin kwijt.
Maar niets bleek minder waar te zijn.
Ik had immers nog zoveel om voor te leven.
Nu ben ik weer ziek,en ik kan niet beter worden.
Ik moet zo ontzettend hard knokken om nog wat langer bij mijn meiden en man te kunnen zijn.
En als ik er niet meer ben,...wil ik dat ze léven!Net als jouw moeder dat ook voor jou wil.
Ik weet zeker dat ze dicht bij jou is. :(:)

**Geplaatst**: 20-10-11 00:14

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 20-10-11 00:14

Hoe gaat het nu tussen je vader en je zusje?
Wat heftig allemaal maar er is ook niets om te verlichten. :(:)

Al die nieuwe momenten zijn gewoon heel pijnlijk en confronterend.