Shadow0 schreef:Boras schreef:Er is geen capaciteit om een persoonlijk gesprek aan te gaan
Daar wordt het echt niet beter van. Het kan namelijk heel erg overkomen als 'laat de onnuttigen maar lekker doodgaan, je bent de maatschappij alleen maar tot last als je van anderen afhankelijk bent.'
Dat helpt niet echt om het gevoel weg te nemen voor mensen die zich overbodig voelen en wellicht al te vaak hebben gehoord dat ze niet productief zijn of er beter niet konden zijn. Er spreekt zo weinig respect uit voor de grootte van het onderwerp, of de impact die het kan hebben.
Het maakt dat mensen die goed geholpen zouden kunnen zijn, nog steeds te helpen zijn ook bv omdat alleen zuurstof genoeg is, of wellicht omdat ze andere behandelbare klachten hebben die helemaal niet dodelijk hoeven te zijn, geen zorg meer durven te vragen omdat ze bang zijn overlast te bezorgen of aan hun lot te worden overgelaten.
Ik vind dat nogal wat.
Het is gelukkig NIET de boodschap van de meeste mensen in de zorg die ik ken, die benadrukken (van longarts tot intensivist tot huisarts) dat dit gesprekken zijn die zorgvuldig gevoerd worden, niet afgehandeld worden met een mailtje en een folder in de wachtkamer. En dat ze hun best doen voor iedereen. Met de erkenning dat niet alles kan en niet alles moet, maar zonder dit als een achteloze keuze te beschouwen die even via een telefoontje of mailtje van de assistent kan.
Je krijgt ‘het gesprek’ echt wel, want als je opgenomen wordt in het ziekenhuis bespreken ze dit gewoon goed. Met name bij ouderen, maar gezien het verloop waarschijnlijk ook bij jongeren.
Ik vind het juist verstandig dat ze alvast een mail eruit doen zodat je erover na kan denken. En ook met je naasten bespreken. Dan hoef je dat niet te doen als je met toeters en bellen naar het zkh moet. Ze leggen nav die mail heus je antwoord niet gelijk definitief vast en je als je je keuze hebt besproken kan je deze ook ten allen tijden wijzigen.